Ετρουσκικά, γιατί όχι και ελληνική ερμηνεία;

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος


Ερευνώντας κανείς τις ετρουσκικές επιγραφές διαπιστώνει πως εκτός του ότι ο αρχαίος λαός της ιταλικής χερσονήσου χρησιμοποιεί το ελληνικό αλφάβητο, ήδη, από τον έβδομο αιώνα π.Χ. υπάρχει και μια νοηματική συγγένεια των λέξεων, της γλώσσας του με την αρχαία ελληνική.

Δεν το βρίσκω ορθό, επιγραφολόγοι και αποκωδικοποιητές των αρχαίων ετρουσκικών λέξεων, να παραβλέπουν τελείως την αρχαία ελληνική γλώσσα στις προσπάθειες αποκρυπτογράφησης που πραγματοποιούν.
Επειδή το αλφάβητο των Ετρούσκων προέρχεται από το αρχαίο Ευβοϊκό, οφείλει κανείς στις μεθόδους του να ενσωματώνει και την ελληνική γλώσσα.

Θα παρουσιάσουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Επιχειρείται η αποκωδικοποίηση μιας φράσης που είναι γραμμένη στο τοίχωμα ενός ετρουσκικού αρύβαλλου που βρέθηκε στη μέση Ιταλία.

Σημειώνουμε πως η καθιερωμένη λέξη ἀρύβαλλος (aryballos) στη διεθνή αρχαιολογία προέρχεται από το σκεύος του αρυβάλλου, κυκλικό ή σφαιροειδές πήλινο βάζο διαφύλαξης ή αποθήκευσης οίνου και ελαίου. (Σύνθετη λέξη εκ του ἀρύειν και βάλλειν –σηκώνω το καπάκι και βάζω).

Αναφέρονται αυτά τα επεξηγηματικά για να προϊδεάσουν τη λογική που ακολουθεί ένας ειδικός που επιχειρεί να προβεί σε αποκρυπτογράφηση μιας επιγραφής.
Έτσι έχουμε τον παρακάτω αρύβαλλο με την επιγραφή στο τοίχωμά του:


Και αν βάλουμε στη σειρά τις λέξεις:



Μεταφερόμενη αυτή η επιγραφή στο σημερινό τρόπο γραφής έχει ως εξής, σύμφωνα με τη μέθοδο αποκρυπτογράφησης που ακολουθήθηκε:
MvLAKAS: SELA: ASKA MIELE IUAN (IFAN)

Και δίδεται ερμηνεία βασισμένη στη λατινική γλώσσα.

Έτσι η λέξη MvLAKAΣ προέρχεται από το λατινικό ρήμα mollesco-ere που θα πεί μαλάσομαι, μαλακούμαι.

Η λέξη ΣELA από το λατινικό sella-e= καρέκλα Καθώς και ιταλικά selle, γαλλικά selle, αγγλικά seller, to saddle. Υπονοείται κάθισμα, θέση τροφής.

Η λέξη AΣKA από τη λατινική esca-ae που θα πει: έδεσμα, τροφή

Η λέξη MIELE από το λατινικό mel, mellis, το μέλι και ιταλικά miele

Η λέξη IFAN από τη λατινική aevum-i, aevus-I, ο αιώνας ή evan, ευάν, ονομασία του Βάκχου.

Έτσι έχουμε τις λέξεις:

Μαλακούμαι (ή παραβάλεται η νεοελληνική λέξη ‘Μαλάκας’ (!)), θέση, τροφή, μέλι, Ευάν (Βάκχος)

Που τις αποδίδει ο αποκρυπτογράφος ως εξής στην αγγλική:
"You soften the seat of food the honey of Bacchus / Dionysus”

Δηλαδή,

«Μαλακώνεις το κατέβασμα των τροφών με το μέλι του Βάκχου»


Αν τώρα χρησιμοποιούσαμε την αρχαία ελληνική γλώσσα:

Θα μπορούσαμε να πούμε πως

Το ΜΛΑΚΑΣ προέρχεται από το Μίλαξ –ακος είναι η αγριάμπελος (Ευρυπίδη: Βάκχαι).

Η Σέλα= ο λαμπερός, ο φωτεινός (βόρειο Σέλας, Σελήνη, Σελλοί)

Ο ΑΣΚΑ = ασκός,

Το ΜΙΕΛΕ=εκ του μελίζω, άδω μέλος, ψάλλω

Και το ΕΥΑΝ =Κραυγή των βακχευόντων, ως τα εὖα, εὐοῖ

Και θα απέδιδε παραπλήσια ερμηνεία με αυτή που αποδόθηκε παραπάνω.

«Με το λαμπερό ασκό της αγραμπέλου τραγουδώ το Βάκχο»

Γιατί όχι;