Βάζουν το «Ουράνιο Τόξο» μπροστά και ζητούν αναγνώριση μειονότητας στην Ελλάδα.
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Στην χώρα μας επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους τα σκοπιανά μέσα ενημέρωσης και ιδιαίτερα σε μειονοτικά ζητήματα, τα οποία για την Ελλάδα είναι ανυπόστατα και ανύπαρκτα. Εξομοιώνουν τη μουσουλμανική μειονότητα -την οποία ονομάζουν ’τουρκική’ - με τα σπέρματα των σλαβόφωνων των παραμεθορίων περιοχών.
«Η Ελλάδα ήταν για ακόμη μια φορά το θέμα της συζήτησης στα Ηνωμένα Έθνη», γράφει η εφημερίδα των Σκοπίων Dnevnik (1 Σεπτ. 2009), «για τη μη τήρηση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, όπως έχει αναγνωρίσει η Επιτροπή Εξάλειψης της Φυλετικής Διάκρισης που συστήθηκε για τη χώρα, να αναγνωρίσει, δηλαδή, τις μειονότητες των «μακεδόνων και των Τούρκων»
Είναι ένα από τα συμπεράσματα της επιτροπής, που εξετάζει εκθέσεις προτεραιότητας από διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, όπως έγινε από τις 3 έως 28 Αυγούστου 2009, στη Γενεύη.
Η εφημερίδα σχολιάζει πως
"η Επιτροπή εξέφρασε την ανησυχία της για τα εμπόδια που τέθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση στις παραπάνω «εθνικές ομάδες» από την άποψη της ελευθερίας του συνδικαλίζεσθαι και μέσα στο πλαίσιο αυτό, έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα σε πληροφορίες για βίαιο κλείσιμο των ενώσεων των μειονοτήτων καθώς και απόρριψη της αναγνώρισής τους, όπως αυτή των ‘Τούρκων’ και των ‘Μακεδόνων’."
Γίνεται, επίσης, αναφορά για τους σλαβόφωνους της Φλώρινας και το κόμμα “Ουράνιο Τόξο» (Vinozito) που δεν κατόρθωσε, λέει, να ιδρύσει την «Οικία του Μακεδονικού Πολιτισμού» εδώ και έξι χρόνια.
Μέσα σε όλα αυτά έχουμε και πολιτικά άτομα που για ιδεολογικούς ή ψηφοθηρικούς λόγους υποστηρίζουν την επιστροφή των σλαβομακεδόνων στο ελληνικό έδαφος, αλείφοντας κυριολεκτικά το βούτυρο στο ψωμί των Σκοπιανών.
Τους παρέχουν, έτσι, τώρα αλλά και μελλοντικά, το τέλειο επιχείρημα για μια αναγνώριση ενός ανύπαρκτου ιστορικά έθνους. Αλλά και το χειρότερο, την αναγνώριση μιας ανύπαρκτης μειονότητας.
Η συμπόνοια είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα. Αλλά όταν συνδυάζεται με την μαλθακότητα χαρακτηρίζεται ως ενδοτικότητα. Κι αυτή οδηγεί στο χώρο της παρακμής, της διάλυσης.
Γίνεται, επίσης, αναφορά για τους σλαβόφωνους της Φλώρινας και το κόμμα “Ουράνιο Τόξο» (Vinozito) που δεν κατόρθωσε, λέει, να ιδρύσει την «Οικία του Μακεδονικού Πολιτισμού» εδώ και έξι χρόνια.
Μέσα σε όλα αυτά έχουμε και πολιτικά άτομα που για ιδεολογικούς ή ψηφοθηρικούς λόγους υποστηρίζουν την επιστροφή των σλαβομακεδόνων στο ελληνικό έδαφος, αλείφοντας κυριολεκτικά το βούτυρο στο ψωμί των Σκοπιανών.
Τους παρέχουν, έτσι, τώρα αλλά και μελλοντικά, το τέλειο επιχείρημα για μια αναγνώριση ενός ανύπαρκτου ιστορικά έθνους. Αλλά και το χειρότερο, την αναγνώριση μιας ανύπαρκτης μειονότητας.
Η συμπόνοια είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα. Αλλά όταν συνδυάζεται με την μαλθακότητα χαρακτηρίζεται ως ενδοτικότητα. Κι αυτή οδηγεί στο χώρο της παρακμής, της διάλυσης.
