SOS από τον απαχθέντα δάσκαλο Αθ. Λερούνη

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Είχαμε επισημάνει, σε προηγούμενο δημοσίευμά μας, για την άπραγη αποστολή της αντιπροσωπείας που πήγε να συναντήσει στο Νουριστάν τον απαχθέντα Έλληνα δάσκαλο Αθανάσιο Λερούνη. Σήμερα δημοσιοποιείται η ουσία του περιεχομένου των επιστολών αυτών.
Έτσι, ως SOS μεταφράζονται οι επιστολές του Έλληνα κοινωνικού λειτουργού που βρίσκεται αιχμάλωτος των Ταλιμπάν περισσότερο από έναν μήνα.
Το SOS εστάλη, ιδιοχείρως, στις κυβερνήσεις του Πακιστάν και της Ελλάδας καθώς και τις ελληνικές φιλανθρωπικές οργανώσεις στην Ελλάδα, (έτσι αναφέρεται στο πακιστανικό δημοσίευμα) για να επισπεύσουν τις προσπάθειες για την ασφαλή απελευθέρωσή του.
Σύμφωνα με ειδησεογραφικές πακιστανικές πηγές ο αιχμάλωτος κρατείται σε κρησφύγετο της επαρχίας Νουριστάν του Αφγανιστάν και το SOS παραδόθηκε με τις επιστολές του σε αντιπροσωπεία ηλικιωμένων Καλάς και μουσουλμάνων που πήγαν για δεύτερη φορά στην αναφερόμενη επαρχία, επιδιώκοντας την απελευθέρωσή του.
Απευθυνόμενος προς την κυβέρνηση του Πακιστάν ο Λερούνης έγραψε χαρακτηρίζοντας τον εαυτό του «φιλάνθρωπο που προσπαθεί να προσφέρει καθαρό νερό, εκπαίδευση και υγειονομικές υπηρεσίες στους ανθρώπους της περιοχής Kalash».
Στις άλλες δύο επιστολές έγραψε με δραματικό τρόπο πως πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες αν η πακιστανική κυβέρνηση δεν λάβει υπόψη της τις απαιτήσεις των Ταλιμπάν για τα λύτρα $2 εκατομ. που ζητούν για την απελευθέρωσή του, καθώς και την απελευθέρωση των τριών αιχμαλώτων αξιωματούχων των Ταλιμπάν που βρίσκονται στις πακιστανικές φυλακές.

Η μεγάλη Αλβανία και...

...το νέο Αλβανικό Λεξικό

Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΥΜΝΙΟΥ

Μετά την περίφημη εγκυκλοπαίδεια των Σκοπίων και την σωρεία αντιδράσεων (Αλβανία, Βουλγαρία, Μεγάλη Βρετανία), για τα ανιστόρητα γραφόμενά της, σειρά κατά του κύματος των ανθελληνικών επιθέσεων πήρε η Αλβανία του Σαλί Μπερίσα.
Επιχειρείται ευθεία παραχάραξη και οικειοποίηση της ελληνικής ιστορίας της Ηπείρου, ενώ υποβαθμίζεται η παρουσία της ελληνικής μειονότητας που ζει στις πατρογονικές της εστίες. Η επιθετική αυτή στάση πηγάζει μέσα από την Ακαδημία Επιστημών της Αλβανίας και στηρίζεται από τον πρωθυπουργό της Αλβανίας, Σαλί Μπερίσα, γνωστό αμφιλεγόμενο πολιτικό πρόσωπο, με αδιαφανή «κριτήρια» και εν γένει τοποθετήσεις έναντι της Ελλάδας.Στην εισαγωγή του Λεξικού αυτού, μάλιστα, η Αλβανική Ακαδημία επισημαίνει ότι «το λεξικό είναι «εθνικού χαρακτήρα», καθώς το περιεχόμενό του αφορά τα αλβανικό έθνος και την πατρίδα του».
Στους δύο τόμους του Λεξικού διατυπώνονται οι γνωστοί αλβανικοί ισχυρισμοί, καθώς με. επιστημονικό τρόπο «επιβεβαιώνεται» η διαχρονικά αλβανική ταυτότητα της Ηπείρου, της Άρτας, των Ιωαννίνων, της Πρέβεζας και της Ηγουμενίτσας, οι οποίες, μάλιστα, σύμφωνα με την Αλβανική Ακαδημία, παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα με τη χάραξη των ελληνοαλβανικών συνόρων. Εμφανίζονται, δηλαδή, όλες αυτές οι περιοχές ως κατακτημένες από τον ελληνικό στρατό που, τελικά, παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα.
Μεγάλα αποσπάσματα του Λεξικού, αλλά και η φιλοσοφία που το διαπνέει, υπηρετούν τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό και καλλιεργούν τις αλυτρωτικές διαθέσεις των «Τσάμηδων», προσφέροντας ιστορικό και πολιτικό άλλοθι.
Στο Λεξικό επιχειρείται η παραχάραξη και η οικειοποίηση της Ελληνικής ιστορίας της Ηπείρου, ενώ υποβαθμίζεται η παρουσία της ελληνικής μειονότητας στις περιοχές που αποτελούν τις πατρογονικές εστίες τους.
Στο Λεξικό δεν υπάρχει λήμμα για τον εθνικό, δημογραφικό και γεωγραφικό προσδιορισμό της εθνικής ελληνικής μειονότητας. Αλλά και στις περιπτώσεις που υπάρχει λήμμα, οι αναφορές είναι ιδιαίτερα προβληματικές, όπως, π.χ., στην περίπτωση της Δρόπολης, όπου ακόμη και το κομμουνιστικό καθεστώς είχε αποδεχθεί τον μειονοτικό χαρακτήρα της περιοχής. Το Λεξικό αναφέρει ότι οι Έλληνες μειονοτικοί κάτοικοί της δεν είναι αυτόχθονες, χωρίς καν να αναφέρει πώς και πότε εγκαταστάθηκαν στην περιοχή.!
«Σε σχέση με το πότε και τις συνθήκες κατά τις οποίες εγκαταστάθηκε ελληνικός πληθυσμός στη Δρόπολη, καθώς και με τον τόπο προέλευσής τους έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις», αναφέρει χαρακτηριστικά το Λεξικό (σελ. 537). Διατυπώνεται, μάλιστα, ο ισχυρισμός ότι δύο χωριά, η Φραστάνη και η Λιουγκάρη, είναι αλβανικά.Σε άλλα χωριά, όπως το Φοινίκι, το Αλίκο, η Δίβρη, το Μεσοπόταμο, επιχειρείται να αμφισβητηθεί ο αμιγώς ελληνικός χαρακτήρας τους και υπάρχει απλώς η αναφορά ότι «στην πλειοψηφία ο πληθυσμός ανήκει στην ελληνική μειονότητα».
Στο πλαίσιο της επιχείρησης αυτής, εξαφανίζεται απολύτως η ελληνική ταυτότητα περιοχών κοντά σε περιοχές «Τσάμηδων», όπως είναι η Λιβαδιά, αλλά και η ίδια η Χιμάρα. Ακόμη όμως και για τα ελληνικά χωριά, προκειμένου να επισημανθεί η υποτιθέμενη αλβανική ταυτότητά τους, αναφέρονται, συγχρόνως, οι ονομασίες που είχαν δώσει οι Αλβανοί μπέηδες στα χωριά επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ή τα αλβανικά ονόματα που είχε δώσει το κομμουνιστικό καθεστώς.
Στο Λεξικό εξαφανίζεται ή μειώνεται (με αναφορές ότι «κατάγεται από γονείς ελληνικής εθνικότητας») η ελληνική ταυτότητα επιφανών προσωπικοτήτων της ελληνικής μειονότητας. Από την μεταχείριση αυτή δεν ξέφυγε ούτε ο πιο γνωστός στρατευμένος με το κομμουνιστικό σύστημα μειονοτικός συγγραφέας, Πάνος Τσούκας.
Μελανή σελίδα στην υπόθεση του Λεξικού είναι ότι στην ομάδα των συγγραφέων περιλαμβάνονται και κατ' ευφημισμόν μειονοτικοί, όπως ο Φίλιππος Λίτσος (θεωρητικός του υποτιθέμενου ελληνικού μεγαλοϊδεατισμού εναντίον της Αλβανίας) και ο Νίκος Ρόγκας. Στην σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης και της Ενωμένης Ευρώπης, δυστυχώς, φαίνεται ξεκάθαρα ότι τα κρατίδια των Βαλκανίων αδυνατούν να απαγκιστρωθούν από την εθνικιστική και επεκτατική τους πολιτική.

Η Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Αυστραλίας καταδικάζει την έκδοση του Λεξικού, εφόσον δεν υπηρετεί την επιστήμη, αλλά αντιθέτως, συμφέροντα και αντιλήψεις που είναι επιζήμιες για την ειρήνη στον ευρύτερο Βαλκανικό χώρο.