Ισπανός συγγραφέας: "Ο Ηρακλής δεν ήταν Έλληνας"

Ισπανός συγγραφέας:
Ο Ηρακλής δεν ήταν έλληνας και οι ‘Ηράκλειες Στήλες’ ήταν στα Κύθηρα…

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Η αμφισβήτηση Ελλήνων Ηρώων που γαλούχησαν γενιές γενεών στην ιστορική πορεία του ελληνικού έθνους υπήρξε πάντοτε.
Οι αμφισβητίες οι οποίοι φθονούν τον ελληνισμό, ως έννοια αλλά και ως αιώνια συνέχεια, δημοσιεύουν κατά καιρούς ‘μελέτες’ που προσπαθούν να αρνηθούν το αναπόδεικτο: της βαθύτητας της ελληνικής παρουσίας στο παγκόσμιο ιστορικό γίγνεσθαι.
Ένας από αυτούς τους αμφισβητίες είναι ο ισπανός συγγραφέας Παουλίνο Θαμάρο που έγραψε το βιβλίο «Το στενό του Γιβραλτάρ και η Ατλαντίδα» (στα ισπανικά ‘Del estrecho de Gibraltar a la Atlántida’ ).
Ο συγγραφέας αμφισβητεί πλήρως τους διαλόγους του Πλάτωνα στον Κριτία και Τίμαιο.
«Η Ατλαντίδα είναι ένα όνομα που προέρχεται από τους Φοίνικες, όπως και η ονομασία του όρους Άτλαντος της βόρειας Αφρικής και η διάσταση που δίνεται από τον Πλάτωνα στους διαλόγους του, είναι προφανώς υπερβολική», σημειώνει ο Θαμάρο.
Σχετικά με τις ‘Ηράκλειες Στήλες’ θα αμφισβητήσει τον Ηρόδοτο και θα σημειώσει:
« Με τις ‘Στήλες του Ηρακλή’, όπως είναι γνωστό οι αρχαίοι ονόμαζαν βραχώδεις προεξοχές που βρίσκονταν στο βορειοανατολικό μέρος του μικρού νησιού των Αντικυθήρων, το οποίο σηματοδοτεί τη μέση απόσταση μεταξύ της Κρήτης και της Πελοποννήσου».
Και θα ..εξηγήσει:
«Ένας από αυτούς τους βράχους, γνωστός σήμερα στους Έλληνες ως ‘Αυγό’ έχει υπέροχες θαλάσσιες σπηλιές και μια αποικία από φώκιες που χρησιμοποιούν το μέρος για ανάπαυση. Το μεγαλύτερο νησί που ονομάζεται Πόροι ήταν πιθανόν να είχε ανεγερθεί ιερό προς τιμή του Ηρακλή, λατρεία που εισήχθη από τους Φοίνικες (προς τιμή του θεού Melcart) αλλά σύντομα προσδιορίστηκε από τους Έλληνες ως γιος της Ήρας (ο ‘Ηρακλής’)»
Και η γελοιότητα του δημοσιεύματος ‘στεφανώνεται’ με την εξής κορώνα:
« Σε αυτόν τον ναό, όπως και σε όλους τους ναούς των Φοινίκων, που ήταν αφιερωμένοι στον Melcart, υπάρχουν δύο στήλες, επειδή, πιθανόν, ο ναός δεν ήταν πολύ μεγάλος, και οι στήλες αυτές τοποθετήθηκαν στο ύπαιθρο που ήταν συνέχεια του ναού και είναι πολύ πιθανό να περιείχαν αυτές βωμό για θυσίες»…
(καλά, ο Ισπανός νομίζει πως μιλά για ναΐσκους της Ανδαλουσίας...).
Το λιβελογράφημα που το ονομάζει ‘βιβλίο’ θα το υποστηρίξει γράφοντας:
«Παρά την απουσία αρχαιολογικών στοιχείων τα πιο πάνων επιβεβαιώνονται από τα ακόλουθα γεγονότα:
«Πρώτον: αν υποτεθεί ότι οι αιγυπτιακοί πάπυροι, στους οποίους είχε πρόσβαση ο Πλάτωνας, ανέφεραν για τις Ηράκλειες Στήλες, αυτές βρίσκονταν στην άλλη πλευρά από την Αίγυπτο, δηλαδή στο Αιγαίο Πέλαγος.
Δεύτερον. Είναι λογικό οι ναυτικοί που έβλεπαν τις κολώνες του Ηρακλή (Ηράκλειες Στήλες) εννοούσαν τους κίονες του ναού στο νησί, που ξεχώριζαν από μακριά.
Τέλος, με σκοπό να θεμελιώσω αυτή τη μελέτη, παραθέτω το απόσπασμα του Ηροδότου που παρουσιάζει τα πράγματα από την ελληνική οπτική γωνία, αναφέρεται στους Καρχηδονίους που εμπορεύονταν σε ορισμένο μέρος της Λιβύης.
Αναφέρει συγκεκριμένα ο Ηρόδοτος:
«En Libia, Allende las Columnas de Heracles , hay cierto lugar que se encuentra habitado; cuando arriban a este paraje, descargan sus mercancías” ...κλπ
Ο Ισπανός φοινικιστής συγγραφέας τονίζει τα εξής από το κομμάτι του Ηροδότου: "Στη Λιβύη, πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες...» και δίχως φυσικά να γνωρίζει ή μάλλον σκόπιμα αγνοεί πως οι Έλληνες την αφρικανική ήπειρο ονόμαζαν Λιβύη.
Και βγάζει το περίφημο συμπέρασμα:
«Είναι επομένως σαφές πως οι Ηράκλειες Στήλες, σύμφωνα με τον Ηρόδοτο θα πρέπει να βρίσκονται στη Μεσόγειο Θάλασσα και πιο συγκεκριμένα σε ένα ενδιάμεσο σημείο μεταξύ του Αιγαίου και του Ιονίου Πελάγους, που αντιστοιχεί με το νησάκι που αναφέρθηκε πιο πάνω».
Επειδή όμως υπάρχουν στην πόλη Cadiz (σ.σ. βρίσκεται έξω από το Γιβραλτάρ) ερείπια αρχαίων ναών που ήταν αφιερωμένα στον Ηρακλή και δεν πρέπει να θεωρήσουμε πως πήγαν εκεί ή διέμεναν Έλληνες, βρήκε ο Ισπανός τη λύση:
« Ο θρησκευτικός συγκρητισμός μεταξύ των Ελλήνων και των Φοινίκων ήταν τόσο μεγάλος που πολλοί θεοί από τους θεούς τους ήταν ίδιοι.
»Στην περίπτωση του Ηρακλή, ο συγκρητισμός αυτός ήταν ακόμη μεγαλύτερος, δεδομένου ότι ο όνομα ‘Ηρακλής’ αντικατέστησε τον φοινικικό Melcart αν και χρησιμοποιείται (σε επιγραφές) ο ‘Ηρακλής Κάντιθ’ ( σ.σ. αναφέρεται ο ‘Ηρακλής Γαδείρων’ και όχι ‘Κάντιθ’ –Cadiz, γιατί η πόλη που λέει ο άσχετος, είναι η ελληνική πόλη Γάδειρα ή Γήδειρα, πέρα από τις Ηράκλειες Στήλες).

Και συνεχίζει την ...κωμωδία του:
« Ο Ηρακλής ήταν φοινικικής προέλευσης και μάλιστα οι Φοίνικες έκαναν αποικία στα Κύθηρα, στα ανοικτά της ακτής της Πελοποννήσου, η οποία, σίγουρα, προηγήθηκε από την ίδρυση της Cadiz.
Το μικρό νησί των Αντικυθήρων, πρέπει να κυριαρχήθηκε από τους Φοίνικες, που ήρθαν να καλύψουν το κενό που άφησε η κατάρρευση της Μυκηναϊκής Αυτοκρατορίας το 1200 π.Χ.»

Άργησε ο συγγραφέας, αλλά μας δείχνει εμμέσως τις καταβολές του:
«Σε αυτούς τους ναούς, ιδίως κατά τα πρώτα χρόνια, η θυσία ήταν ανθρωποποιημένη, συνήθως, το θύμα ήταν ένα παιδί (σ.σ. αλά εβραίου Αβραάμ), αργότερα το τελετουργικό άλλαξε και τη θέση του παιδιού πήρε ένα αρνί ή ένα κατσίκι»…
Και πιο κάτω γίνεται πιο σαφής:
«Το ιερό που ήταν αφιερωμένο στον Ηρακλή τον Cadiz (αποφεύγει την πραγματική ονομασία του : ‘Ηρακλής ο Γάδειρος’, σύμφωνα με τις επιγραφές που βρέθηκαν) ονομάστηκε ‘Ηράκλειον’ και αυτός ο ναός βρισκόταν σε ένα νησάκι 20 χλμ. νότια του Cadiz, όπου το είχαν επισκεφθεί προσωπικότητες όπως ο Αννίβας, ο Ιούλιος Καίσαρ, ο Τραϊανός κλπ.»

Μια κραυγαλέα σημείωσή του, που φυσικά είναι αποκύημα του σημιτικού εγκεφάλου του, είναι το πιο κάτω αναφερόμενο:
"Λόγω της αποστροφής των Σημιτών στις απεικονίσεις των θεών, δεν βρέθηκαν Φοινικικοί Θεοί, παρά μόνο θεοί εξελληνισμένοι όπως ο Ηρακλής και στην περίπτωση του Cadiz υπήρχαν στήλες από ορείχαλκο ύψους 3,35 μ. παρόμοιες με εκείνες της Τύρου»

Αφού λοιπόν υπήρχαν οι Ηράκλειες Στήλες στα ...Αντικύθηρα και Στήλες στο νησάκι του Cadiz, από ...σύγχυση ονόμασαν το Γιβραλτάρ οι αρχαίοι ως Ηράκλειες Στήλες.

Μετά από δυόμισι χιλιάδες χρόνια ήρθε ο λοιπόν ο κ. Θαμάρο να μας πει πως από σύγχυση και ο Πλάτων δεν προσδιόρισε την Ατλαντίδα προς το στενό του Γιβραλτάρ, αλλά είπε απλώς πως βρισκόταν στην άλλη πλευρά των Ηράκλειων Στηλών που αυτές βρίσκονται στα ...Αντικύθηρα, γιατί μόνο οι Φοίνικες είχαν τη δυνατότητα να περάσουν τα στενά του Γιβραλτάρ…
Στο βιογραφικό του πάντως ο κ. Παουλίνο Θαμάρο κάνει χίλιες προσπάθειες να κρύψει τη σημιτική καταγωγή του…
Χαιρετίσματα...

Κατηγορείται η Ελλάδα για αποδοχή κλεμμένων αλβανικών αρχαιοτήτων

Ερείπια της αρχαίας Απολλωνίας της Ιλλυρίας

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Έκλεψαν οι Έλληνες μνημεία από την αρχαία Απολλωνία της Ιλλυρίας;
Αυτό το ερώτημα αναφύεται από το άρθρο του Δανιήλ Μοσκοπολίτι (Dhaniil Moskopoliti ) στην αλβανική εφημερίδα “Albania”.

Το άρθρο, δημοσιευμένο στην αλβανική γλώσσα, έχει το τίτλο «Να επιστραφούν από την Ελλάδα τα λεηλατημένα μνημεία της Απολλωνίας»
(στα αλβανικά: Të kthehen nga Greqia monumentet e grabitura në Apolloni” 23-12-2009).
Γράφει ο συντάκτης:
« Για χάρη της αλήθειας, πρέπει να πούμε ότι στη διάρκεια της κομμουνιστικής περιόδου, μέχρι το 1990, η κατάσταση των αρχαιολογικών μουσείων σε αρχαίες πόλεις της Αλβανίας ήταν πολύ καλή.»
.. “μετά το 1992 η αλβανική Αρχαιολογική υπηρεσία αντιμετώπιζε σημαντικές δυσκολίες όσον αφορά τη χρηματοδότησή της. Έτσι παραμελήθηκε αυτός ο σημαντικός κλάδος ιστορίας και τέχνης του πολιτισμού της Αλβανίας.
”Αλλά η περίοδος 1997-1998 ήταν η πιο ‘μαύρη’ στην ιστορία των μουσειακών μνημείων των αρχαίων πόλεων της Αλβανίας».


Και τώρα στο ζουμί:


«Την περίοδο αυτή εκλάπησαν εκατοντάδες αρχαιολογικά αντικείμενα από τα μουσεία της χώρας, ανυπολόγιστης ιστορικής και πολιτιστικής αξίας, εξήχθησαν και πουλήθηκαν στο εξωτερικό.
»Κύριος προορισμός αυτών των μνημείων ήταν αναμφίβολα η Ελλάδα».
Ο συντάκτης κατηγορεί την Ελλάδα ως αποδέκτη ληστεμένων αρχαιολογικών μνημείων της αρχαίας Ιλλυρίας.
«Δεν μπορεί», γράφει ο Μοσκοπολίτι, «να κατηγορήσουμε την ελληνική κυβέρνηση ότι συμμετέχει σε αυτήν την περιπέτεια αλλά την επικρίνουμε για την αδιαφορία που επιδεικνύει στην αποδοχή των μνημείων αυτών καθώς υπονομεύεται η ίδια η Ελλάδα και στη συνέχει η Αλβανία»

Παραλληλίζει την Ακρόπολη με την Απολλωνία

Στη συνέχεια παραλληλίζει τον αγώνα της Ελλάδας για την επιστροφή των μνημείων της Ακρόπολης με αυτά της αρχαίας Απολλωνίας.
«Πολλοί από εμάς έχουμε δει τις κολοσσιαίες διπλωματικές προσπάθειες που κάνει η Ελλάδα με το αμερικανικό λόμπυ και τις διάφορες ενώσεις σε πολλές χώρες για την επιστροφή από την Αγγλία τα μνημεία της Ακρόπολης των Αθηνών. Είναι μια αξιοθαύμαστη προσπάθεια».

Η παροιμία


« Μια γνωστή λαϊκή παροιμία λέει: ‘η βαριά πέτρα στη θέση της’.

Έτσι υποστηρίζουμε την επιστροφή των μαρμάρων στην Ακρόπολη, στον τόπο που γεννήθηκε η ελληνική μυθολογία και είναι ιστορική συνέχεια της σύγχρονης Αθήνας.
Όμως η ελληνική κυβέρνηση δεν μπορεί να αδιαφορεί για τα αλβανικά μνημεία, των οποίων ο τόπος καταγωγής του είναι η αρχαία Ιλλυρία και τώρα βρίσκονται στο ελληνικό έδαφος.»

Η υπόθεση των Τρικάλων και τα 10 κιλά κάνναβης

Ο αρθρογράφος αναφέρεται στη συνέχεια σε απόφαση Δικαστηρίου των Τρικάλων για μια υπόθεση 11 αρχαίων μαρμάρων που λεηλατήθηκαν από το Μουσείο της Απολλωνίας και πουλήθηκαν (από Αλβανούς) στην τιμή των 15.000 Ευρώ.
Δεν διστάζει να κάνει και μια σύγκριση:
Η ελληνική αστυνομία είναι ανελέητη στο αλβανικό λαθρεμπόριο ναρκωτικών δεν συμπεριφέρεται όμως με τον ίδιο τρόπο στους λαθρέμπορους των πολιτιστικών ελληνικών μνημείων που έχουν καταγωγή από τη σύγχρονη Αλβανία.
Η ζημιά που προκαλείται στην Ιστορία του Παγκόσμιου Πολιτισμού με την εξαφάνιση ενός αρχαίου μνημείου είναι πολύ μεγαλύτερη από τη ζημιά που προκαλείται από 10 κιλά κάνναβης»
Ο Μοσκοπολίτι αναφέρεται και στις δεκάδες λεηλασίες που έχουν γίνει σε χριστιανικές (ελληνικές) εκκλησίες τις κλοπές αγίων εικόνων κλπ. από Αλβανούς και ζητά μια καλύτερη συνεργασία στον τομέα αυτόν από τις κυβερνήσεις της Αλβανίας και της Ελλάδας.