Νέοι Σοσιαλιστές Πολωνίας: Όχι Χριστιανικά σύμβολα στα σχολεία!

Ἂρθρα & Σκέψεις 30 Δεκ 2009

Οι απόγονοι των παλαιών Σοσιαλιστών της Πολωνίας, είναι οι σημερινοί ‘Νέοι Σοσιαλιστές’, οι οποίοι απαίτησαν από τον Υπουργό Παιδείας της χώρας να καταργήσει από την 1η Ιανουαρίου 2010, την προσευχή και τα χριστιανικά σύμβολα από τα πολωνικά σχολεία.
Σύμφωνα με την ανακοίνωση που έδωσαν στη δημοσιότητα οι ‘Νέοι Σοσιαλιστές’ θα προσφύγουν στη δικαιοσύνη ενώπιον του Ευρωπαϊκού Δικαστηρίου Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων αν δεν εφαρμοστούν οι διατάξεις του Συντάγματος.
Οι διαμαρτυρόμενοι υποστηρίζουν πως δεν είναι κατά της θρησκείας αλλά «ζητάμε την άρση των χριστιανικών συμβόλων από τα σχολεία και την τήρηση των διατάξεων του Συντάγματος της χώρας σχετικά με τον προσηλυτισμό και την θρησκευτική ελευθερία», επισήμανε ο πρόεδρος των Νέων Σοσιαλιστών Λέχ Καζίνσκι..
Ωστόσο ο Υπουργός Παιδείας της Πολωνίας Γκεντόζ Ζουράφσκι, δήλωσε στα μέσα ενημέρωσης πως « η έκκλησή τους είναι σε λάθος κατεύθυνση, το Υπουργείο Παιδείας δεν έχει καμία σχέση με το ζήτημα αυτό. Τα θρησκευτικά σύμβολα τοποθετούνται από τον διευθυντή κάθε σχολείου, το Υπουργείο δεν επεμβαίνει γιατί δεν έχει αρμοδιότητα σε αυτό».

Γυρίζουν την πλάτη στον πατριάρχη Ιεροσολύμων

Ἂρθρα & Σκέψεις 30 Δεκ 2009

Δεκατρείς χριστιανοί ηγέτες της Ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας, γράφει το παλαιστινιακό πρακτορείο, συναντήθηκαν την Τετάρτη (σήμερα) στη Βηθλεέμ και ψήφισαν ομόφωνα να μποϋκοτάρουν την υποδοχή του Πατριάρχη Θεόφιλου του Γ’ στη γιορτή των Χριστουγέννων στις 6 Ιανουαρίου. (εορτή Χριστουγέννων με το παλιό ημερολόγιο)
Φωτό: Ο Πατριάρχης Ιεροσολύμων Θεόφιλος Γ΄
Αξιωματούχοι αλλά και απλοί υπάλληλοι που πλαισιώνουν τους 13 ιεράρχες δεν θα παραλάβουν τον Πατριάρχη από τη Μονή του Μαρ Ηλία και δεν θα τον προϋπαντήσουν στην είσοδο της Βηθλεέμ στο σημείο 300, που ελέγχεται από το Ισραήλ, για τον σχηματισμό πομπής προς το ναό της Γέννησης.
Η απόφαση αυτή είναι αποτέλεσμα της δυσαρέσκειας των τοπικών ιεραρχών για απραγματοποίητες υποσχέσεις του Πατριάρχη στο ζήτημα πώλησης εκκλησιαστικής γης από τον προηγούμενο Πατριάρχη (που απολύθηκε) στο Ισραήλ.

Η κοινότητα της Ιερουσαλήμ είχε εξοργιστεί με την αυθαίρετη πώληση της εκκλησιαστικής γης στο κράτος του Ισραήλ. Μεγάλο μέρος αυτής της γης ανήκε σε ιδιώτες της Παλαιστίνης που την έκαναν δωρεά στην εκκλησία πριν από τον πόλεμο του 1967, όταν είδαν πως το Ισραήλ κατείχε τη Δυτική Όχθη και το ένα τμήμα της Ανατολικής Ιερουσαλήμ.
Στην εκκλησία ανήκε η γη όπου η ισραηλινοί έκτισαν αργότερα, μεταξύ των άλλων, και την οικία του ισραηλινού πρωθυπουργού.
Στην Σύνοδο που ακολούθησε ψηφίστηκε η υποστήριξη στην απόφαση του Μαίου 2005 για την επιστροφή των πωληθέντων. Τον Αύγουστο του ίδιου έτους εξελέγη ομόφωνα στην θέση του απολυθέντος Πατριάρχη Ιεροσολύμων, ο Θεόφιλος ο Γ΄. Η εκλογή έγινε αποδεκτή από τις κυβερνήσεις της Ελλάδας, του Ισραήλ, της Παλαιστινιακής Αρχής και της Ιορδανίας.
Ο νέος Πατριάρχης είχε υποσχεθεί να εργαστεί για την ακύρωση της πώλησης του προκατόχου του.

Αν και υπήρχαν αντιρρήσεις για την εκλογή του από την Ιορδανία, λόγω του ότι δεν ήταν Ιορδανός πολίτης, όπως αναφέρει ο ελληνικός ορθόδοξος πατριαρχικός νόμος Ν.24 του 1958 εντούτοις, η Ιορδανία συναίνεσε στην εκλογή του με τον όρο ότι θα υπηρετήσει την εκκλησία και θα υποστηρίξει τον Παλαιστινιακό λαό.
Ο επικεφαλής της Ορθόδοξου Συμβουλίου Μαρβάν Άτ Τουμπάσι δήλωσε πως πάρθηκε η απόφαση να μποϊκοτάρουν τον ερχομό του Πατριάρχη στη Βηθλεέμ, ως απάντηση στην άρνηση του Θεόφιλου του Γ’ να τηρήσει τις υποσχέσεις του προς την παλαιστινιακή αρχή, όπως είχαν συμφωνήσει ως προϋπόθεση για την εκλογή του.

Ο ελληνικός αέρας της Νιζύν

Η εκκλησία του Αγίου Μιχαήλ στη Νιζύν της Ουκρανίας (17ος αιώνας)

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Ως «ελληνική πρωτεύουσα» της Ουκρανίας ονομαζότανε η πόλη Νιζύν, που βρίσκεται βορειοδυτικά του Κιέβου στα 150 χιλιόμετρα.

Σύμφωνα με το ιστορικό της πόλης οι Έλληνες ήρθανε στην περιοχή στις αρχές του 1600. Επρόκειτο κυρίως για έμπορους και τεχνίτες. Έτσι, στα μέσα του 17ου αιώνα η ελληνική κοινότητα μεγάλωσε αφού εγκαταστάθηκαν σε αυτήν ελληνικές οικογένειες που ήρθαν στην περιοχή από το τότε Οθωμανικό κράτος.

Οι Έλληνες εργάστηκαν για την δημιουργία και τον καλλωπισμό της πόλης, δημιουργώντας κτίρια πρωτότυπα και τη μεταμόρφωσαν με την εργασία τους σε μια ανθηρή πολιτεία. Ξακουστοί ήταν οι έλληνες ξυλουργοί που μετέτρεπαν τα ουκρανικά δέντρα σε ξυλουργικά καλλιτεχνήματα.
Ήταν τόσο μεγάλος ο ενθουσιασμός του Μπογδάν Χμελνίτσκι που ήταν ο Χέτμαν της περιοχής (εκπρόσωπος του Τσάρου) που παραχώρησε στους Έλληνες της Νιζύν (τους Νιζύνες Έλληνες’, όπως τους λέγανε) προνόμια και εισηγήθηκε για αυτούς στον Τσάρο την απαλλαγή φόρων και δασμών.
Τους βοήθησε μάλιστα να κατασκευάσουν ελληνικό σχολείο γύρω στα 1650 αλλά αυτό λειτούργησε πολύ αργότερα, στα 1696.

Το αξιοσημείωτο είναι πως το σχολείο αυτό διατηρείται μέχρι τις μέρες μας όπως ήταν τότε με τον σταυρό στο ψηλότερο σημείο του. Διατηρείται ακόμη και η εκκλησία του αγίου Μιχαήλ, που ανήκε στην ελληνική κοινότητα.

Στην πόλη Νιζύν (Nizhyn) ήταν η έδρα ενός σημαντικού συντάγματος Κοζάκων (μέχρι το 1782) το οποίο εφοδίαζαν οι έλληνες της περιοχής.

Αναφέρεται μάλιστα πως μετά την αποχώρηση των Κοζάκων οι Έλληνες δημιούργησαν με δικές τους δαπάνες το Δικαστικό Μέγαρο της πόλης.

Όπως σημειώνεται στο ουκρανικό κείμενο, λατρευτικοί χώροι όπως μοναστήρια και ναοί κτίστηκαν στην περιοχή με πόρους από τους Κοζάκους και τους έλληνες κατοίκους.

Οι ‘Νιζύνες έλληνες’ δημιούργησαν και έκαναν θεσμό τις εμπορικές εκθέσεις της πόλης. Και όπως αναφέρει η Богдана КОСТЮК:
 
« οι Ουκρανοί έλληνες, έρχονται στη Νιζύν να αναπνεύσουν τον αέρα της πόλης και να αισθανθούν το άγγιγμα της ιστορίας της»

--
Το παρόν γράφηκε με αφορμή του κειμένου της Богдана КОСТЮК: «НІЖИН: ГРЕЦЬКЕ МІСТО УКРАЇНИ»





Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά  της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης  του ιστολογίου παραγωγής- http://www.echedoros-a.gr




 

Τα κράτη που μισούν τους δημοσιογράφους

Αιματηρός απολογισμός της παγκόσμιας δημοσιογραφίας 2009

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Τα στοιχεία τα οποία δημοσιεύονται από τους «Δημοσιογράφους χωρίς σύνορα- για την ελευθερία του Τύπου» είναι συνταρακτικά και φέτος.
76 Δημοσιογράφοι δολοφονήθηκαν μέσα στο 2009, ενώ άλλοι 167 κλείστηκαν στη φυλακή εξαιτίας της δημοσιογραφικής έκφρασής τους.
Πρώτη χώρα η οποία μισεί την ελεύθερη δημοσιογραφία και στην οποία εκδηλώνονται δολοφονίες κατά των δημοσιογράφων είναι οι Φιλιππίνες με 33 δολοφονίες δημοσιογράφων!
Δεύτερη χώρα που δολοφονεί τους ανθρώπους του Τύπου είναι η Σομαλία με εννέα δολοφονίες δημοσιογράφων, ακολουθούν το Πακιστάν και η Ρωσία με 5 δολοφονίες, τρίτη το Ιράκ με τέσσερις δολοφονίες, ακολουθεί το Μεξικό με τρεις δολοφονίες.
Ο πλήρης κατάλογος των χωρών και των 76 δολοφονιών, είναι ο εξής (κλικ στην εικόνα):



Ανάμεσα στις χώρες που στέλνουν στη φυλακή τους δημοσιογράφους πρώτη είναι η Κίνα με 30 φυλακισμένους και δεύτερη η Ερυθραία με 29, η Κούβα 25, το Ιράν με 17.
Ο πλήρες κατάλογος των φυλακισθέντων ανά χώρα είναι ο εξής (κλίκ στην εικόνα):


Βουλγαρικές αλλαγές για απόκτηση Ιθαγένειας

Ο Βούλγαρος υπουργός Bozidar Dimitrov. (24 Часа)

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Ξένοι πολίτες οι οποίοι επιθυμούν να αποκτήσουν βουλγαρική ιθαγένεια θα πρέπει να περνούν από συνέντευξη όπου θα διαπιστώνονται οι γνώσεις που έχουν στη βουλγαρική παράδοση και ιστορία.
Αυτό προβλέπει το νέο νομοσχέδιο που πρότεινε ο υπουργός Μποζιντάρ Ντιμιτρόφ και θα συζητηθεί το νέο έτος από την βουλγαρική βουλή στα πλαίσια της αλλαγής του νόμου που διέπει τη διαδικασία απόκτησης της βουλγαρικής ιθαγένειας.
Όπως δήλωσε ο Βούλγαρος υπουργός αυτή η μεθοδολογία θα μειώσει σημαντικά τη γραφειοκρατία και θα επισπεύδει την απόκτηση της βουλγαρικής ιθαγένειας.
Αστειευόμενος είπε πως ειδικά για τους Σλαβομακεδόνες θα αποκτούν πιο γρήγορα την ιθαγένεια, «λέγοντας απλά το ‘Ορκίζομαι’ στα βουλγαρικά και όχι στα σερβικά, για να κατανοούν πλήρως τη καταγωγή τους»

Τώρα για την απόκτηση της βουλγαρικής ιθαγένειας είναι απαραίτητη μόνο η προσκόμιση ληξιαρχικής πράξης γέννησης του ενδιαφερόμενου, ώστε να ελεγχθεί από τις αρμόδιες αρχές ασφαλείας.
Ο νέος νόμος θα διευκολύνει, όπως δήλωσε ο Βούλγαρος υπουργός, την απόκτηση της βουλγαρικής ιθαγένειας στους πολλούς πολίτες της πΓΔΜ και της Μολδαβίας, που τόσα χρόνια κατέφευγαν σε άλλες μεθοδεύσεις για την απόκτησή της.
Δήλωσε μάλιστα τη μείωση του χρόνου της εξέτασης των απαραίτητων εγγράφων και η όλη διαδικασία δεν θα υπερβαίνει τους δέκα οκτώ μήνες, όταν, βέβαια, πρόκειται για άτομα βουλγαρικής καταγωγής.

(σ.σ. στα βουλγαρικά η ‘βουλγαρική ιθαγένεια’ είναι българското гражданство, ενώ η ‘βουλγαρική υπηκοότητα’ είναι :българското националност)