Ιούνιος 22,
2016.
Γράφει ο
Αντόνοφ Σεμέν
Η Τουρκία
σήμερα παρουσιάζεται με αυξημένη δραστηριότητα στις περιφερειακές και
ευρωπαϊκές υποθέσεις.
Ο πρόεδρος
Ερντογάν, προσπαθεί να παρουσιάσει τον εαυτό του, ως τον υπεύθυνο ηγέτη, χωρίς
τον οποίο, είναι αδύνατο να λυθεί κάθε κρίση στη Συρία, ούτε το πρόβλημα των μεταναστών, ούτε να εξασφαλισθεί μια «πραγματική ειρήνη»
στην περιοχή.
Ωστόσο, ο ίδιος
δεν έχει κανένα ηθικό δικαίωμα να μιλάει με αυτόν τον τρόπο- στη νοτιοανατολική
Τουρκία διαδραματίζεται ένας εμφύλιος πόλεμος, εκατοντάδες χιλιάδες κάτοικοι
από τα νοτιο-ανατολικά της χώρας έχουν γίνει πρόσφυγες.
Σήμερα, οι
εκθέσεις των στρατιωτικών χρονικών του Ντιγιαρμπακίρ, δεν είναι διαφορετικές
από τις εκθέσεις που προέρχονται από τις πόλεις της Συρίας, του Χαλεπίου, Χομς,
Χάμα και άλλες. Σκοτώθηκαν εκατοντάδες άνθρωποι, καταστράφηκαν πόλεις,
εκατοντάδες χιλιάδες είναι πρόσφυγες και
δεν συγκίνησαν την πέτρινη καρδιά του προέδρου της Τουρκίας, Ερντογάν.
Το 2011
μιλώντας σε βουλευτές του δεν δίστασε να κάνει τον «χρησμό» ότι πολύ σύντομα ο
Μπασάρ αλ Άσαντ θα έχει τη μοίρα του Καντάφι, του Χίτλερ και του Μουσολίνι.
Σε συνεδρίαση
του κυβερνώντος Κόμματος Δικαιοσύνης και Ανάπτυξης (AKParti) είπε:
« Ο πρόεδρος
Άσαντ έχει περάσει όλα τα όρια, δηλώνει ότι είναι έτοιμος να πολεμήσει μέχρι
τέλος. Και θέλω να τον ρωτήσω: Με ποιον, στην πραγματικότητα θέλει να πολεμήσει;
Με τους δικούς του ανθρώπους; Αν ναι, τότε πιστεύω ότι ο Άσαντ, θα έχει την τύχη που είχε Χίτλερ, ο Μουσολίνι και ο Καντάφι. Ο Άσαντ
πολεμά εναντίον του λαού του. Θα τον συμβούλευα να διαβάσει την ιστορία».
Πέντε χρόνια
αργότερα από αυτήν την ομιλία θα θέλαμε να ρωτήσουμε τον «ηθικολόγο» Ερντογάν
εάν γνωρίζει την ιστορία της χώρας του. Ποιοι είναι αυτοί που πολεμά; Μήπως πολεμά
τους δικούς ανθρώπους;
Προφανώς, ο ίδιος
αποφάσισε να μην σπάσει τις ‘αιματηρές’ παραδόσεις της Οθωμανικής
Αυτοκρατορίας. Δηλαδή, για να λύσει το πρόβλημα των εθνικών μειονοτήτων έχει μια αποδεδειγμένη μέθοδο- τη Γενοκτονία.
Για την ιστορία της Τουρκίας δεν είναι η πρώτη φορά.
Οι σφαγές των άλλων εθνών από τους Τούρκους ήταν μέσα στις αρχές του.
Έχουμε τη
σφαγή των Ελλήνων, των Βουλγάρων, τη
σφαγή των Σέρβων, τη σφαγή των Αρμενίων, των Ασσυρίων, των Κούρδων.
Γίνεται
φανερό ότι τα γεγονότα που λαμβάνουν χώρα στη νοτιο-ανατολική Τουρκία, δεν
είναι παρά γενοκτονία του κουρδικού λαού.
Έχει κανείς
την εντύπωση ότι ο Ερντογάν αισθάνεται πραγματικά ότι ζει στην ατιμωρησία.
Θα ήθελα να
υπενθυμίσω στον Ερντογάν τις ιστορίες αδελφοκτονιών στην Τουρκία για την
κληρονομιά του θρόνου που ήταν μέσα στα πράγματα της διαδοχής καθώς και τα
πραξικοπήματα που για αυτά υπάρχει παράδοση.
Αναρωτιέμαι,
πράγματι, εάν ο Ερντογάν γνωρίζει την ιστορία της χώρας του. Ξέρει τι του
έρχεται; Όλοι – από το περιβάλλον του Σουλτάνου- περιμένουν την κατάλληλη
στιγμή για να τον απομακρύνουν από την εξουσία.
Και αυτοί
είναι πολλοί: Οι στρατιωτικοί, οι μειονότητες, οι αγρότες, η τουριστική
βιομηχανία κλπ.
Ο Μπασάρ
Άσαντ, ένα από τα αγαπημένα τέκνα του συριακού λαού, που ο Ερντογάν «προφήτευσε»
ότι θα έχει την τύχη του Καντάφι, του Χίτλερ και του Μουσολίνι, μέσα από τον
αγώνα κατά της τρομοκρατίας έχει επιβιώσει με ηρωϊκό τρόπο. Θα δούμε εάν θα
επιβιώσει και ο Ερντογάν από τους δικούς του ανθρώπους.
Κείμενο του Антонов Семен
--
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου παραγωγής- http://www.echedoros-a.gr