Showing posts with label έλληνες. Show all posts
Showing posts with label έλληνες. Show all posts

Οι Έλληνες της Κριμαίας ζητούν από τον Πούτιν να χαρακτηρισθούν αυτόχθονος λαός



Ιούλιος 3, 2018. 21:55


Οι Έλληνες κάτοικοι της Κριμαίας ζητούν από τον πρόεδρο της Ρωσίας, Βλαντίμιρ Πούτιν να συμπεριληφθούν στον κατάλογο των «αυτοχθόνων λαών της Ρωσίας».

Ουκρανός ιστορικός: «Ο Διογένης παρότρυνε τους Έλληνες να μιλούν …ουκρανικά»




Ιούνιος 6, 2017. 20:14

Ο Πιοτρ Γιουσένκο, Ουκρανός ιστορικός, αδελφός του πρώην προέδρου, Γιουσένκο,  σε συνέντευξή του στο κυβερνητικό τηλεοπτικό κανάλι ‘Rada’, δήλωσε ότι οι Έλληνες φιλόσοφοι μιλούσαν την …ουκρανική γλώσσα.

Η κατάντια του Έλληνα - Έχουν κάνει σύμβολο τον Τσε Γκεβάρα και τον Φιντέλ Κάστρο και ξέχασαν τον Ευαγόρα Παλληκαρίδη - Ντροπή σας!

60 χρόνια από τη θυσία του Ευαγόρα Παλληκαρίδη – Μνημόσυνο
 
 
Στιγμιότυπο από το θρησκευτικό μνημόσυνο του ήρωα Ευαγόρα Παλληκαρίδη που τελέστηκε στον Καθεδρικό ναό του Αγίου Θεοδώρου.

Κόσμος και πολιτεία τίμησαν τον  ήρωα από την Πάφο

«Θ’ ακολουθήσω με θάρρος τη μοίρα μου. Ίσως αυτό να ‘ναι το τελευταίο μου γράμμα. Μα πάλι δεν πειράζει. Δεν λυπάμαι για τίποτα. Ας χάσω το κάθε τι. Μια φορά κανείς πεθαίνει. Θα βαδίσω χαρούμενος στην τελευταία μου κατοικία. Τι σήμερα, τι αύριο; Όλοι πεθαίνουν μια μέρα. Είναι καλό πράγμα να πεθαίνει κανείς για την Ελλάδα. Ώρα 7:30. Η πιο όμορφη μέρα της ζωής μου. Η πιο όμορφη ώρα. Μη ρωτάτε γιατί».

Ουκρανοί και Τάταροι φεύγουν από την Κριμαία


Μάιος 20, 2014.

Νέα στατιστικά στοιχεία, παρουσιάζουν ότι τον τελευταίο μήνα εγκατέλειψαν την Κριμαία, λόγω της ένταξής της  στη Ρωσική Ομοσπονδία, περίπου 7.000 κάτοικοι, από τους οποίους οι 3.000 είναι μουσουλμάνοι-Τάταροι της Κριμαίας και έχουν προσφύγει στην ηπειρωτική Ουκρανία.

Η Ελλάδα αποσύρει το στρατιωτικό σώμα από το Αφγανιστάν



Νοέμβριος 30, 2012.

Το υπουργείο Εθνικής Άμυνας της Ελλάδας ολοκλήρωσε την απόσυρση  των τμημάτων του από το Αφγανιστάν. Οι Έλληνες στρατιωτικοί πήραν μαζί τους όλα τα υλικά μέσα, αναφέρει το ρωσικό Νόβοστι.

CNN Türk: Οι Έλληνες ψάχνουν δουλειά στη Σουηδία



Αύγουστος 27, 2012.

«Λόγω της οικονομικής κρίσης στην Ελλάδα, όπως και σε άλλα κράτη της Ευρωπαϊκής Ένωσης στη συνέχεια, οι Έλληνες άνεργοι  πηγαίνουν στη Σουηδία για αναζήτηση δουλειάς.
Αυτό το έτος, 100 Έλληνες γιατροί  προσλήφθηκαν στη Σουηδία, ενώ αναφέρθηκε ότι η χώρα αυτή έχει ελλείψεις σε μηχανικούς.

“Οι διαδηλώσεις: «Είμαστε όλοι Έλληνες» θα γίνουν σε όλη την Ευρώπη”



Φεβρουάριος 17, 2012.

Το Σάββατο, 18 Φεβρουαρίου 2012, θα πραγματοποιηθούν διαδηλώσεις υπέρ της Ελλάδας.

Η πρόσκληση για συμμετοχή στην εκδήλωση μεταδίδεται μέσω των κοινωνικών δικτύων.

BBC: «Μεγάλη Κατάθλιψη στην Ελλάδα»

Ιανουάριος 6, 2011.

Πέρυσι, η Ελλάδα βρισκόταν στο στάδιο των πιο ριζοσπαστικών αλλαγών από την εποχή της στρατιωτικής δικτατορίας, από τα τέλη, δηλαδή, της δεκαετίας του 1960 έως και τα πρώτα χρόνια του 1970.

Αίγυπτος: Αφιέρωμα στους Έλληνες της Αλεξάνδρειας




Μάρτιος 22, 2010

Κάιρο - Αίγυπτος Online

Μία έκθεση αφιερωμένη στην ελληνική κουλτούρα ανοίγει τις πύλες σήμερα στην Αλεξάνδρεια με θέμα «Εικόνες της Αλεξάνδρειας των Ελλήνων», γράφει το αιγυπτιακό πρακτορείο ειδήσεων.

Στην έκθεση θα παρουσιαστούν σπάνια δημοσιεύματα στην ελληνική γλώσσα, φωτογραφίες των κτιρίων της Αλεξάνδρειας από την ελληνική παρουσία στην πόλη (όπως σχολεία, εκκλησίες, καταστήματα, εργοστάσια κλπ) και άλλο υλικό το οποίο υπάρχει για τον ελληνισμό από την αρχαιότητα μέχρι σήμερα.

Θα παρουσιαστούν εικόνες που αντανακλούν τις σκηνές της καθημερινότητας της ελληνικής κοινότητας της Αλεξάνδρειας παλαιότερης και σύγχρονης εποχής.

Η εκδήλωση πλαισιώνεται με προβολή βίντεο για την μακρόχρονη ζωή της ελληνικής κοινότητας στην αιγυπτιακή πόλη της Μεσογείου.

Τα εγκαίνια της έκθεσης θα γίνουν σήμερα, Δευτέρα 22 Μαρτίου, στο παλιό ελληνικό Σχολείο της πόλης ( rue Sidi Metwalli 18 περιοχή Attarine) και θα συνεχιστεί μέχρι τις 22 Απριλίου 2010.

Είναι γνωστό, σημειώνεται στο δημοσίευμα, ότι η Αλεξάνδρεια η οποία είναι ένα από τα μεγαλύτερα λιμάνια της Μεσογείου, από την εποχή του Μοχάμεντ Αλί, συγκέντρωσε έναν μεγάλο αριθμό Ελλήνων που ήρθαν από πολλές περιοχές της Ελλάδας και της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας.

Η βασική κοινότητα των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας ιδρύθηκε το 1843 και είχε την άμεση εποπτεία των σχολείων και των νοσοκομείων της πόλης.

Οι Έλληνες διακρίθηκαν την εποχή εκείνη σε πολλούς οικονομικούς τομείς, όπως στην παραγωγή, μεταποίηση, εμπορία του βαμβακιού, του καπνού, στην βιομηχανική ποτοποιία , στις χρηματοπιστωτικές υπηρεσίες καθώς και στις οικονομικές και εμπορικές συναλλαγές των αγαθών.

Τα μέλη της κοινότητας διατηρούσαν τα περισσότερα καταστήματα και εργάζονταν στην πραγματοποίηση διάφορων έργων της πόλης.

Στις αρχές του εικοστού αιώνα ο αριθμός των Ελλήνων της Αλεξάνδρειας υπερέβαινε τις εκατόν είκοσι χιλιάδες. Η ελληνική κοινότητα ήταν η μεγαλύτερη ξένη κοινότητα της Αλεξάνδρειας εκείνη την εποχή. Τα μέλη της θεμελίωσαν στην πόλη έναν σοβαρό αριθμό συλλόγων, αθλητικών σωματείων, καλλιτεχνικών δραστηριοτήτων, λογοτεχνικών εκδόσεων και πολλά άλλα.

Η λαμπρότητα της κοινότητας αναφάνηκε με έναν σοβαρό αριθμό έργων στην Λογοτεχνία, στις Τέχνες και στις Επιστήμες.

Οι περισσότεροι Έλληνες έφυγαν από την Αλεξάνδρεια στη δεκαετία του πενήντα-εξήντα και επέστρεψαν στην Ελλάδα ή μετανάστευσαν σε άλλες χώρες (κυρίως Νότιο Αφρική).

Ωστόσο η παρουσία τους, στην Αλεξάνδρεια, εξακολουθεί να είναι εμφανής και χαρακτηριστική ακόμη και σήμερα.

Στους δρόμους της πόλης θα συναντήσετε καταστήματα που φέρουν το όνομα της Ελλάδας, καθώς και ολόκληρες συνοικίες έχουν ελληνικά ονόματα.

Σήμερα υπάρχει στην πόλη, το Πατριαρχείο της Αλεξανδρείας, η ‘Ελληνική Εταιρεία’, και τέσσερις ενώσεις όπως η Ένωση Επιστημόνων ‘Πτολεμαίος’, ο ‘Ελληνικός Ναυτικός Σύλλογος’, η Λέσχη του Αθλητικού Συλλόγου ‘Μικρά Ασία’, το Ελληνικό Ίδρυμα Πολιτισμού και το Μουσείο Καβάφη.







Ο Τούρκος Υπεξ προειδοποιεί τις ΗΠΑ για αναγνώριση Γενοκτονίας των Αρμενίων


Παραλληλίζει τους Αρμένιους με τους Έλληνες...

Φεβρουάριος 8, 2010
«Δεν πιστεύω πως στην πολιτική και τη διπλωματία υπάρχει σύμπτωση. Το ότι το Κογκρέσο των ΗΠΑ έφερε το θέμα της Γενοκτονίας των Αρμενίων προς συζήτηση, είναι ένα στοιχείο πίεσης προς την Τουρκία. Πρέπει όμως να γνωρίζουν όλοι πως η Τουρκία δεν είναι μια χώρα που μπορούν να την πιέσουν»

Τα παραπάνω διατύπωσε σε συνέντευξή του προς την εφημερίδα ‘ Χουριέτ΄ ο Υπουργός Εξωτερικών της Τουρκίας Αχμέτ Νταβούτογλου.

Ο επικεφαλής της τουρκικής διπλωματίας κατηγόρησε, επίσης την αρμενική πλευρά για κακή πίστη, αν και πάλι, παρά την εξομάλυνση των σχέσεων των δύο χωρών, θέτει το ζήτημα της γενοκτονίας των Αρμενίων.

Ο Νταβούτογλου παραλλήλισε τους Αρμένιους με τους Έλληνες, διατυπώνοντας τα εξής:

«Κάνουν όπως και οι Έλληνες, οι οποίοι, εγείρουν συνεχώς παλιά προβλήματα τους με την Τουρκία, πριν από τη σύνοδο Κορυφής της Ευρωπαϊκής Ένωσης, έτσι και οι Αρμένιοι κάθε φορά πριν από την 24η Απριλίου( σ.σ. ημέρα μνήμης Αρμενίων) αρχίζουν να εγείρουν το ζήτημα της γενοκτονίας»

Αναφέρθηκε ακόμη στις σχέσεις της χώρας του με την Αρμενία και την προσέγγιση που επιδίωξε μεταξύ των δύο χωρών.

«Όταν υπογράψαμε, εμείς, τα πρωτόκολλα με την Αρμενία, είχαμε την πολιτική βούληση και τη θέληση να κάνουμε μια προσέγγιση με την χώρα αυτήν. Δεν πρέπει να μας εκβιάζει με την 24η Απριλίου, είναι ανόητο να μας πιέζει κάποιος με τον τρόπο αυτόν. Η Τουρκία είναι μια χώρα που επιλύει τα προβλήματά της βάσει των εθνικών συμφερόντων της.»

Προειδοποίησε, επιπρόσθετα, τις Ηνωμένες Πολιτείες να είναι ιδιαίτερα προσεκτικές με το αρμενικό ζήτημα:

«Εάν οι Αμερικανοί καταφύγουν σε τέτοιες μεθόδους, δηλώνουμε και επίσημα πως η διαδικασία της προσέγγισης Τουρκίας-Αρμενίας θα αποτύχει. Και αυτό δεν είναι προς το συμφέρον ούτε της Ουάσιγκτον, ούτε της Ερεβάν ή ακόμη και της Άγκυρας. Ως εκ τούτου οι ΗΠΑ θα πρέπει να είναι πιο προσεκτικές σε αυτό το ζήτημα και να μην παρεμβαίνουν με περισσή επιμέλεια στη διαδικασία αυτήν».
--
Σχετικά με την αναγνώριση της Γενοκτονίας των Αρμενίων γράψαμε στο άρθρο:
Σαμπάχ: Η Γενοκτονία των Αρμενίων στο αμερικανικό κογκρέσο
Και :
Γενοκτονία Αρμενίων: τουρκικές αντιδράσεις ...


Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος Ἐχέδωρος

Αλβανοί: «Πως ξεφύγαμε την αφομοίωση με τους Έλληνες»

Ἂρθρα & Σκέψεις 5 Ιαν 10

Ένα ενδιαφέρον άρθρο γράφει ο Αλβανός καθηγητής Γιακούμπ Κράσνικι (JAKUP KRASNIQI ) για τη διαμόρφωση του αλβανικού έθνους. Στη γραφή του προσπαθεί να αναλύσει τις βάσεις του αλβανικού έθνους και τη δημιουργία της σύγχρονης Αλβανίας.

Πως ,δηλαδή, ένας λαός χωρίς μια θρησκευτική συνοχή, πολιτισμική παράδοση, χωρίς έστω μια γραπτή διαχρονική παρουσία κατάφερε να δημιουργήσει ένα έθνος;

Σημειώνει ο αρθρογράφος:

«Πολλά έθνη στην Ευρώπη, αλλά και στα Βαλκάνια, έχουν μια κοινή θρησκευτική παράδοση, δεδομένου ότι τα περισσότερα από αυτά ανήκουν σε μια θρησκευτική έκφραση.
»Αυτό σίγουρα δεν μπορεί να ειπωθεί για το αλβανικό έθνος, το οποίο στην προκείμενη περίπτωση είναι ‘sui generis’, διότι το αλβανικό έθνος αποτελείται από αλβανούς Καθολικούς στην πίστη, Ορθόδοξους και Μουσουλμάνους.
»Οι Αλβανοί είναι ένα έθνος μοναδικό, με τρία θρησκευτικά πιστεύω!
Η στήριξη ενός έθνους έρχεται από τη γλώσσα, από το τόπο που κατοικεί, από την δια των αιώνων παράδοση, τον πολιτισμό, την ψυχολογία, την ιστορία και τις δοξασίες του λαού που τον ενώνουν οι μύθοι και τα παραμύθια.
Ο σχηματισμός του αλβανικού έθνους δεν στηρίζεται σε καμιά θρησκεία. Η ‘θρησκεία’ των Αλβανών ήταν η ‘Αλβανία’.»

Ο αρθογράφος που πραγματικά μας τραβά το ενδιαφέρον για το που θέλει να καταλήξει θα σημειώσει στη συνέχεια:

«Αλλά είναι καλό να γνωρίζουμε πως δημιουργήθηκε το αλβανικό έθνος, και δεν υπάρχει δυσκολία να το φανταστεί κανείς αυτό, αφού οι πρώτοι ιδεολόγοι του αλβανικού έθνους ήταν Ορθόδοξοι και αργότερα προσχώρησαν οι πνευματικοί μουσουλμάνοι και κατόπιν το καθολικό δόγμα».

Ο Πάπας 'έδωσε' την αλβανική συνείδηση...

Πιο κάτω θα μας εξηγήσει πως ο Πάπας και ο ρωμαιοκαθολικισμός, τους εμπόδισε να γίνουν …Έλληνες:

«Μια αρχική ιδέα του αλβανικού έθνους συναντούμε στα τέλη του 17ου αιώνα, ίσως και νωρίτερα.
Ο Ποντίφικας βλέποντας την θρησκευτική επιρροή της Αλβανικής Ορθοδοξίας και τον κίνδυνο αφομοίωσης που υπήρχε από την ελληνική επιρροή, αφού η αλβανική γλώσσα είχε περιορισμένη χρήση μόνο μέσα στο σπίτι, θεώρησε πως έπρεπε να επέμβη δημιουργώντας την Καθολική Εκκλησία.
Έγινε τότε μια μεγάλη προσπάθεια να φέρουν οι καθολικοί την αλβανική γλώσσα έξω από το σπίτι για να αποφύγουν στην αφομοίωση που τους οδηγούσε η ελληνική εκκλησία, και αργότερα το ελληνικό κράτος.
Έτσι άρχισαν αν γράφονται τα θρησκευτικά βιβλία στην αλβανική γλώσσα συμπεριλαμβανομένης της Αγίας Γραφής».

Ο «σοβινισμός των Ελλήνων»

Συνεχίζει ο Γιακούμπ Κράσνικι και εξηγεί πως τελικά ‘ξεφύγανε’ από την αφομοιωτική πολιτική της Ορθοδοξίας:
«Αυτές είναι οι κύριες αιτίες ώστε να ανυψωθεί ένα τεράστιο εμπόδιο μπροστά στις σοβινιστικές προσπάθειες της ελληνικής Ορθόδοξης Εκκλησίας που προσπαθούσε να αφομοιώσει το αλβανικό ορθόδοξο λειτουργικό. »

Και θα τονίσει στην ανάλυσή του για τη διαμόρφωση του αλβανικού έθνους:
“Το έθνος μας δεν συστάθηκε ούτε ως Ορθόδοξο ή ακόμη Μουσουλμανικό ή Καθολικό, διαμορφώθηκε από τη γλώσσα, την πατρίδα, την ιστορία και την παράδοση του ευρωπαϊκού πολιτισμού".

Και θα κλείσει με το ευρωπαϊκό μοτίβο:

»Η δημιουργία του αλβανικού έθνους ήταν αποτέλεσμα της διείσδυσης των ευρωπαϊκών ιδεών, του Διαφωτισμού στον 19ο αιώνα, των επαναστατικών ιδεών στην εκπαίδευση στην δικαιοσύνη, την ισοτιμία και την αδελφότητα».

--

Το Πρώτο Πανεπιστήμιο του Κόσμου




Η Παλαιά Βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας
القديمة المكتبة



Γράφει ο Ahmed Osman - عثمان أحمد

Η Αλεξάνδρεια έγινε το πιο σημαντικό κέντρο έρευνας και μελέτης του αρχαίου κόσμου, χάρη στην πολιτική των Πτολεμαίων βασιλέων μετά την κατάκτηση του αιγυπτιακού κράτους από τον Αλέξανδρο.

Ο Πτολεμαίος δημιούργησε το 280 π.Χ. ένα μουσείο στο νοτιοδυτικό τμήμα του ανακτόρου όπου φιλοξενούσε τους ξένους επισκέπτες, ποιητές, μελετητές και ερευνητές καθώς εκεί είχε δημιουργήσει και το Σαράπειο Ναό όπου ετιμάτο ο θεός Σεράπις.

Όταν ανέλαβε την εξουσία ο Πτολεμαίος ο Β΄ από τον πατέρα του, δημιούργησε δίπλα στο Ναό τη Σεράπεια Βιβλιοθήκη που βρισκόταν κοντά στο δυτικό νεκροταφείο του βασιλικού ανακτόρου. Στο έργο του βασιλιά σημαντική, όπως λέγεται, ήταν η βοήθεια του Αιγύπτιου ιερέα Μανέθωνα.
Σύμφωνα με ιστορικές πηγές που βρέθηκαν σε βιβλιοθήκες και ναούς της Μέμφιδος στην Ain Shams (αραβική ονομασία της Ηλιουπόλεως) ο Μανέθων δημιούργησε αντίγραφα αιγυπτιακών κειμένων στα ελληνικά τα οποία τοποθετήθηκαν στο Σεράπειο Ναό στην Αλεξάνδρεια.

Ο Μανέθων έδωσε τρία σημαντικά στοιχεία στη βιβλιοθήκη:
το πρώτο ήταν μια σύνοψη της αρχαίας αιγυπτιακής ιστορίας μέχρι του κράτους των Πτολεμαίων, ενώ το δεύτερο, η συλλογή των ιερογλυγικών γραφών, φιλοσοφικών και θεολογικών εξηγήσεων του κόσμου, και το τρίτο στοιχείο ήταν οι αναφορές στους φυσικούς νόμους της επιστήμης.
Ο Μανέθων εγκαταστάθηκε στην Αλεξάνδρει και μετέφερε το ‘Τορά’ στα ελληνικά για να ενσωματωθεί στη βιβλιοθήκη.

Η Βιβλιοθήκη ήταν γενικών γνώσεων και περιελάμβανε τους αρχαίους πολιτισμούς της Αιγύπτου, της Βαβυλώνας, της Συρίας, της Περσίας, της Ελλάδας καθώς και όλες τις μελέτες και φιλοσοφικά κείμενα της εποχής.

Οι περγαμηνές της βιβλιοθήκης περιείχαν θέματα σχετικά με την γλώσσα, τη ρητορική, τη νομολογία και νομοθεσία, τη γεωγραφία, ιστορία, φιλοσοφία, λογική, άθλημα, μηχανική, ιατρική, χημεία και τη φυσική.

Ήταν η πρώτη φορά στην ανθρώπινη ιστορία, που συγκεντρώθηκε η κληρονομιά των αρχαίων πολιτισμών και όλων των πηγών σε ένα και μοναδικό μέρος και σε μία συγκεκριμένη γλώσσα, την ελληνική, όπου υπήρχε η δυνατότητα σε κάθε μελετητή να έχει πρόσβαση στην παγκόσμια γνώση.
Η βιβλιοθήκη της Αλεξάνδρειας χαρακτηρίζεται ως μια επιστημονική επανάσταση στην ανθρώπινη ιστορία, όπου από εκεί έγινε ένα, μοναδικό, ποιοτικό άλμα στην ανθρώπινη γνώση.

Το παλαιό και αναχρονιστικό σύστημα επέτρεπε σε έναν μικρό αριθμό ανθρώπων, των ειδικών, να έχουν πρόσβαση στα μυστήρια της γνώσης των γραπτών κειμένων, που ήταν κωδικοποιημένα σε διάφορες γλώσσες και βρίσκονταν σε διαφορετικά κράτη.
Ήρθε το ελληνικό αλφάβητο για να καταστήσει ευκολότερη την πρόσβαση στη γνώση των απλών ανθρώπων που έμαθαν εύκολα να διαβάζουν και να γράφουν.
Έτσι ένας σπουδαστής, ένας μελετητής, μπορούσε να έχει πρόσβαση στη γνώση των Αιγυπτίων, των Βαβυλωνίων, των Περσών, των Ελλήνων σε μια συγκεκριμένη τοποθεσία και σε μια γλώσσα!

Μελετητές ήρθαν στην Αλεξάνδρεια από όλο τον τότε γνωστό κόσμο, από την Ινδία, την Περσία, την Βαβυλωνία, τη Συρία, οι Ναβαταίοι από τη Φοινίκη, την Λιβύη, την Ελλάδα και την Μικρά Ασία, για να συνεργαστούν όλα τα ανθρώπινα μυαλά στην οικοδόμηση ενός οράματος, ενός νέου παγκόσμιου πολιτισμού.

Έτσι το Σεράπειο, η Αλεξανδρινή Βιβλιοθήκη, κατέστη το Πρώτο Πανεπιστήμιο του Κόσμου.
Επί επτά αιώνες, από τον τρίτο αιώνα π.Χ. μέχρι τον τέταρτο μ.Χ. εκατοντάδες χιλιάδες επιστήμονες μάθαιναν την παγκόσμια γνώση...

--
(σ.σ. το παρόν είναι απόσπασμα από το κείμενο του Άχμεντ Οσμάν που έχει τον τίτλο στα αραβικά: مكتبة الاسكندرية تعود في موقع آخ ).








Ιερισσός: βρίσκουν ακόμη αρχαίους τάφους στα οικόπεδα

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Ο φοβερός σεισμός της 26ης Σεπτεμβρίου 1932 κατέστρεψε τελείως τα κτίσματα του τότε μικρού οικισμού της Ιερισσού Χαλκιδικής. Μόλις το 1937 άρχισαν οι κάτοικοι να κτίζουν χαμηλότερα, προς τη θάλασσα, το νέο οικισμό.Ενώ ο παλιός οικισμός ‘καθόταν’ επάνω στην αρχαία ξακουστή πόλη της Ακάνθου, ο νέος οικισμός ‘κάθεται’ επάνω στο μεγάλο αρχαίο νεκροταφείο της.
Εδώ και σαράντα χρόνια έγινε αντιληπτό αυτό, όταν άρχισαν να βαθαίνουν τα θεμέλια των νέων οικοδομών. Τότε άρχισαν να βγαίνουν στο φως εκατοντάδες αρχαίοι τάφοι.Συγκεκριμένα το αρχαιολογικό ενδιαφέρον ξεκίνησε με την εύρεση αρχαίων τάφων το Δεκέμβριο του 1973. Τότε διαπιστώθηκε πως επρόκειτο για μεγάλη νεκρόπολη. Ανακαλύφθηκαν πάνω από 600 τάφοι που καλύπτουν μια μεγάλη αρχαϊκή περίοδο που ξεκινά από το 1700 περίπου π.Χ. και φθάνει μέχρι τους ρωμαϊκούς χρόνους. Βρέθηκαν όμως και νεότερης περιόδου.
Συστηματικές ανασκαφές στο χώρο άρχισαν μόλις το 1994 και επάνω στον λόφο, όπου βρίσκεται καλυμμένη από την σκόνη αιώνων, η αρχαία Άκανθος. Εντυπωσιακή είναι μια οικία κλασσικής εποχής με μαρμάρινα δάπεδα, μαρμάρινο πηγάδι, μαρμάρινη κουζίνα και εντυπωσιακά δωμάτια αλλά και χαμηλότερα, τα ταφικά μνημεία, μέσα στα οικόπεδα των κατοίκων της Ιερισσού.
Οι τάφοι κατανέμονται σε δύο ή τρία στρώματα μέσα στη γη ή ακόμη και σε αμμώδεις περιοχές. Οι νεκροί είναι θαμμένοι με προσανατολισμό νοτιοανατολικά. Ακολουθείται το αρχαϊκό έθιμο να θάβονται ενήλικοι και παιδιά μαζί. Συνήθως είναι θαμμένοι σε τεράστια αγγεία κατασκευασμένα από άργιλο και από ότι διαφαίνονται κατασκευάζονταν αποκλειστικά για τον ενταφιασμό των νεκρών.
Μέσα στους αργιλώδεις τάφους βρέθηκαν αγαπημένα αντικείμενα των νεκρών, όπως κοσμήμτα, καρφίτσες, πόρπες, καθρέφτες, λιγοστά ξίφη, βελόνες, γάντζοι, ακόμη και κλαδευτήρια και μαχαίρια. Τα τελευταία αντικείμενα δεν ξαφνιάζουν γιατί οι αρχαίοι Ακάνθιοι ήταν ξακουστοί για τον ιδιαίτερο οίνο που παρήγαγαν.
Συστηματικές ανασκαφές στο χώρο του νέου οικισμού γίνονται εδώ και δεκαπέντε χρόνια με σκοπό να φέρουν στο φως τα αντικείμενα με αρχαιολογική αξία, ώστε να αποδεσμευτούν σταδιακά τα οικόπεδα και να αποδοθούν στους ιδιοκτήτες τους.
Υπάρχει ένα αξιόλογο άρθρο που τιτλοφορείται : «Άκανθος-Ερισσός-Ιερισσός» και είναι της αρχαιολόγου Ελένης Τρακοσοπούλου-Σαλακίδου. Αναφέρεται στο ιστορικό της αρχαίας Ακάνθου αλλά και στα σημαντικά ευρήματα της αρχαίας πόλης. Είναι σε μορφή Pdf και μπορείτε να το διαβάσετε πηγαίνοντας εδώ: Άκανθος

Αρχαϊκές βουστροφηδόν επιγραφές

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Πριν από την καθιέρωση της σύγχρονης απλής γραφής, όπου γράφουμε τις σειρές και τις διαβάζουμε από αριστερά προς δεξιά, υπήρχε η βουστροφηδόν γραφή. Έχουν βρεθεί στον ελληνικό χώρο πολλές επιγραφές της γραφής αυτής, που ανάγονται χρονολογικά περί τους 7ο & 6ο αιώνες π.Χ.Το πιο γνωστό κείμενο που γράφηκε βουστροφηδόν είναι οι Νόμοι του Σόλωνος, τον 6ο αιώνα π.Χ.
Το μειονέκτημα της γραφής αυτής ήταν πως στην αποτύπωση ενός μηνύματος όφειλε ο χαράκτης να γράψει τη δεξιόστροφη ροή των γραμμάτων στη μια σειρά και την αριστερόστροφη αυτών στη συνέχεια της άλλης σειράς.
Είχε όμως το πλεονέκτημα της συνεχόμενης ροής. Αρχίζει από τα δεξιά και διαβάζουμε προς τα αριστερά. Στο τέλος της σειράς ο οφθαλμός δεν επαναφέρεται (κενός) πάλι στα δεξιά για να συνεχίσει την ανάγνωση του κειμένου, αλλά επαναφέρεται στην κάτω σειρά διαβάζοντας από αριστερά προς τα δεξιά.
Παρομοιάστηκε η γραφή αυτή με το όργωμα ενός χωραφιού.


Το αλέτρι που έσερνε το βόδι (ο βους), διάνοιγε αύλακα από δεξιά προς τα αριστερά και όταν έφθανε στην άκρη του χωραφιού έκανε στροφή και συνέχιζε το όργωμα πηγαίνοντας δεξιά, μέχρι να φτάσει στο όριο του χωραφιού και να συνεχίσει πάλι προς τα αριστερά κ.ο.κ.Γι’ αυτό ονομάστηκε η γραφή βουστροφηδόν ( ο βούς + η στροφή από το ρήμα στρέφειν).Επιγραφές με τη γραφή αυτή και την αναφερόμενη περίοδο έχουν βρεθεί σε όλον τον αρχαίο ελλαδικό χώρο. Ενδεικτικά αναφέρουμε: στην Κρήτη, στη Μύκονο, στη Λήμνο, στη Θάσο, στην Αττική, στη Θεσσαλία, στη Μακεδονία, στη Θράκη, στο Ιόνιο, στην Πελοπόννησο.
Γνωστή μας είναι, εξάλλου και η λουβιανική ιερογλυφική επιγραφή της αρχαϊκής πόλης Carchemish, που χρονολογείται περί το 800 π.Χ. Η Κάρχεμις είναι γνωστή από τη Βίβλο ως Jerablus και στα ελληνορωμαϊκά χρόνια ως Ευρωπός και βρίσκεται σήμερα στα σύνορα Τουρκίας & Συρίας.


Βουστροφηδόν επιγραφές στον ελληνικό χώρο
Η επιγραφή της Μυκόνου
Ως παλαιότατη βουστροφηδόν επιγραφή αναφέρεται αυτή της Μυκόνου. Βρέθηκε στο ιερό του Απόλλωνος, ενεπίγραφο τριγωνικό βάθρο αγάλματος κούρου με ανάγλυφη κεφαλή κριού στη μία γωνία και γοργόνεια στις άλλες δύο. Στη μία μακρά πλευρά υπάρχει η εγχάρακτη αναθηματική επιγραφή γραμμένη βουστροφηδόν και χρονολογείται στο δεύτερο μισό του 7ου αιώνα π.Χ. :
«ΕΥΘΥΚΑΡΤΙΔΗΣ ΜΑΝΕΘΕΚΕΝ ΝΑΞΙΟΣ ΠΟΙΗΣΑΣ»

Ο λίθος του Βύβωνα
Μια άλλη εντυπωσιακή βουστροφηδόν επιγραφή βρέθηκε στην Ολυμπία όπου ξέχωρα από τη γραφή εντυπωσιάζει και το περιεχόμενο της.
Πρόκειται για το λίθο του Βύβωνα. Ο λίθος αυτός είναι εντυπωσιακός γιατί μας πληροφορεί για τις επιδόσεις των αθλητών. Συγκεκριμένα αναφέρεται ο αθλητής Βύβων, που σήκωσε με ένα χέρι έναν ψαμμίτη λίθο που ζυγίζει (σήμερα) 143,5 κιλά! Ο χαράκτης σημείωσε με βουστροφηδόν γραφή, στα τέλη του 7ου αιώνα π.Χ. τα εξής :
ΒΥΒΩΝ ΤΕΤΕΡΕΙ ΧΕΡΙ ΥΠΕΡΚΕΦΑΛΑ Μ ΥΠΕΡΕΒΑΛΕΤΟ Ο ΦΟ[Λ]Α.

Οι επιγραφές της Δρήρου
Στην αρχαία πόλη της Δρήρου ( στη Νεάπολη της Κρήτης) στο ιερό του Δελφίνιου Απόλλωνα ανακαλύφθηκαν 13 επιγραφές οι οποίες εκτίθενται στο μουσείο της Νεάπολης. Πρόκειται για δημόσια έγγραφα, νόμους, θρησκευτικούς κανόνες και είναι γραμμένες βουστροφηδόν. Αρχίζουν από δεξιά προς αριστερά και συνεχίζουν αντίθετα. Χρονολογούνται περί τον 7ο-6ο αιώνα π.Χ.

Ο Κώδικας της Γόρτυνος

Στην αρχαία πόλη Γόρτυνα της Κρήτης ανακαλύφθηκε στα τέλη του 19ου αιώνα (1884) στήλες με επιγραφές που είχαν χαραχθεί βουστροφηδόν. Είναι γραμμένες σε τοιχίο της αρχαίας πόλης στη δωρική διάλεκτο και ανάγονται στα τέλη του 6ου αιώνα π.Χ.
Η γραφή είναι εντυπωσιακή όσον αφορά τις πληροφορίες που μας παρέχονται για την αρχαϊκή εποχή της Γόρτυνος.

Στη Λήμνο

Στα Καμίνια της Λήμνου το 1880-85 βρέθηκε μια ορθογώνια πλάκα από πωρόλιθο που έχει χαραγμένες δύο επιγραφές γραμμένες βουστροφηδόν.
Η επιγραφή χρονολογείται στο τέλος του 7ου π. Χ. αι.

Ο οικιστικός νόμος της Θάσου
Στο λιμάνι της Θάσου στη διάρκεια ανασκαφών της γαλλικής αρχαιολογικής σχολής σε συνεργασία με την Εφορεία Εναλίων Αρχαιοτήτων ήρθε στο φως οαρχαιότερος οικιστικός νόμος με τη μορφή μιας βουστροφηδόν γραφής που χρονολογείται γύρω στα 470-460 π.Χ.


Στα αρχαία Στάγειρα

Στην αρχαία πόλη των Σταγείρων βρέθηκε ενσωματωμένη στα τοιχία της πόλης επιγραφήτου 6ου αιώνα π.Χ. που είναι χαραγμένη βουστροφηδόν.


Στην αρχαία Λύττο
Η Λύττος ή Λύκτος είναι η αρχαιότερη πόλη της Κρήτης. Η Λύκτος πήρε μέρος στον Τρωϊκό πόλεμο. Στα ερείπια της αρχαίας πόλης ανακαλύφθηκαν δύο ψηφίσματα της πόλης των Λυττίων γραμμένα βουστροφηδόν.
Χρονολογούνται περί τον 7ο-6ο αιώνα π.Χ.

Στην Κέρκυρα

Στην περιοχή του αρχαίου νεκροταφείου, στη σημερινή Γαρίτσα, βρέθηκε, το 1846 επιτύμβια στήλη.
Η αρχαϊκή επιγραφή χρονολογείται στο τέλος του 7ου π.Χ.αι. και στήθηκε πάνω από τον τάφο του Αρνιάδα.
Είναι χαραγμένο επίγραμμα σε βουστροφηδόν διάταξη, που εξυμνεί, σε δακτυλικό εξάμετρο, τον ηρωϊκό θάνατο του Αρνιάδα σε μάχη κοντά σε πλοία στις όχθες του ποταμού Αράχθου, στην οποία ο νεκρός αρίστευσε σε πολεμική αρετή.

ΣΑΜΑ ΤΟΔΕ ΑΡΝΙΑΔΑ˙ ΧΑΡΟΠΟΣ ΤΟΝΔ’ ΟΛΕ
ΣΕΝ ΑΡΕΣ / ΒΑΡΝΑΜΕΝΟΝ ΠΑΡΑ NAY Σ-
ΙΝ ΕΠ’ ΑΡΑΘΘΟΙΟ Ρ HOFΑΙΣΙ, / ΠΟΛΛΟ-
Ν ΑΡΙΣΤΕΥ{Τ}ΟΝΤΑ ΚΑΤΑ ΣΤΟΝΟ FΕΣΑΝ ΑF ΥΤΑΝ.



-----

Η Ελλάδα, το Αφγανιστάν και ο Μέγας Αλέξανδρος

«Η Ελλάδα, το Αφγανιστάν και ο Μέγας Αλέξανδρος»

Δραστηριότητες για την ανάπτυξη του Αφγανιστάν


Φώτο: Η ιστοσελίδα του Ιδρύματος Νουριστάν αφιερωμένη στις ελληνικές δραστηριότητες


Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Με αφορμή της μυστηριώδους απαγωγής του Έλληνα δασκάλου Αθανάσιου Λερούνη προβήκαμε σε σχετική έρευνα για συμμετοχή εθελοντικών ομάδων ή οργανισμών που δραστηριοποιούνται στις περιοχές Καλάς και Νουριστάν.Έτσι, πληροφορηθήκαμε για την ύπαρξη κι άλλων που συνδράμουν στην ανάπτυξη και βελτίωση της ζωής, κυρίως του αγροτικού πληθυσμού.
Ένας τέτοιος οργανισμός είναι και το λεγόμενο «Ίδρυμα Νουριστάν» με ονομασία στην αγγλική: (Nooristan Foundation). Δραστηριοποιείται κυρίως στην περιοχή Νουριστάν που ανήκει στο Αφγανιστάν και συνορεύει με την περιοχή των Καλάς.
Όπως αναφέρεται:
«Το Ίδρυμα Νουριστάν είναι ένας μη κερδοσκοπικός οργανισμός που ιδρύθηκε το 1999. Ο σκοπός του είναι η υποστήριξη αγαθοεργιών και η προώθηση εκπαιδευτικών προγραμμάτων στις αγροτικές περιοχές του Αφγανιστάν.
Μετά την έναρξη των δραστηριοτήτων του στην επαρχία Νουριστάν, το Ι.Ν. διεύρυνε τις δραστηριότητες του και σε άλλες περιοχές του Αφγανιστάν, όπως οι περιοχές Μπαμίγιαν, Ταχάρ,Λάχμαν, και Καμπούλ.
Το Ι.Ν. πιστεύει ότι η βοήθεια για ανάπτυξη των αγροτικών περιοχών του Αφγανιστάν αποτελεί κλειδί για τη σταθερότητα της χώρας αλλά και της διεθνούς ασφάλειας»

Το ανθρωπιστικό αυτό ίδρυμα, που υποστηρίζεται από την ελληνική κυβέρνηση, τονίζει μέσω της ιστοσελίδας του, τους λόγους που ώθησαν στη δημιουργία του:
«Ο λαός του Αφγανιστάν συνεχίζει να δεινοπαθεί από το αντίκτυπο των επιπτώσεων των αναταραχών και αναβρασμών της τελευταίας τριακονταετίας.
Οι Ταλιμπάν παραμένουν μόνιμη απειλή για την ασφάλεια της χώρας ενώ η νόμιμη διακυβέρνηση της χώρας βρίσκεται σε αδυναμία.
Η παράνομη καλλιέργεια του όπιου και οι απάνθρωπες κοινωνικές συμπεριφορές έχουν εδραιώσει την τρομοκρατία και τον φόβο.
Αν και ορισμένα στοιχεία προόδου έχουν επιτευχθεί όσον αφορά στη δημιουργία οδικών αρτηριών, της βασικής εκπαίδευσης και της υποστήριξη της υγείας, το Αφγανιστάν παραμένει, ωστόσο, μια από τις φτωχότερες και λιγότερο ασφαλείς χώρες.»

Φιλοξενεί μάλιστα και ένα άρθρο για τη σημαντική προβολή της ελληνικής πρεσβείας στην Ουάσιγκτον υπέρ του αφγανικού λαού.
Το άρθρο γράφηκε ειδικά για την εφημερίδα National Herald, από την Helen P. Panarites.

Έχει τον τίτλο:
«Η Ελλάδα, το Αφγανιστάν και ο Μέγας Αλέξανδρος»
Το αποδώσαμε στα ελληνικά και το παρουσιάζουμε πιο κάτω:
«Πρόσφατα η Πρεσβεία της Ελλάδας πραγματοποίησε μια ειδική εκδήλωση με σκοπό την προβολή της πολιτιστικής συνδρομής της Ελλάδας κατά την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου.
Η δραστηριότητα αυτή της πρεσβείας είχε την ονομασία
«Ακολουθώντας τα ίχνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο Αφγανιστάν» και πραγματοποιήθηκε με συμπαραστάτες και συνεργάτες, το Ίδρυμα Νουριστάν και την Πρεσβεία του Αφγανιστάν.
... Η κα Μαίρη Κούξ, πρόεδρος του Ιδρύματος Νουριστάν, στη διάρκεια της εκδήλωσης ανακοίνωσε έναν προγραμματισμό ανάπτυξης και υποστήριξης που θα μπορούσε να δρομολογηθεί.
Η κυρία Σαμίμ Γιαβάντ, σύζυγος του Αφγανού προξένου στις Ηνωμένες Πολιτείες, Ταγέμπ Γιαβάντ, εξέφρασε την ευγνωμοσύνη της εκ μέρους του Ιδρύματος για την ελληνική υποστήριξη στην ανάπτυξη του Αφγανιστάν.
Η σπουδαιότητα των πολιτιστικών και φιλανθρωπικών δεσμών μεταξύ των Ελλήνων και των Αφγανών επαναβεβαιώθηκαν από τον αντιπρόσωπο του Αφγανικού υπουργείου πολιτισμού Ομάρ Σουλτάν, ο οποίος μάλιστα μίλησε τους φιλοξενούμενους στην ελληνική γλώσσα.
Ήταν πρώην μαθητής του Έλληνα Μανώλη Ανδρόνικου,
του διάσημου αρχαιολόγου που έφερε στο φως τους βασιλικούς μακεδονικούς τάφους στην Βεργίνα, Ελλάδα, το 1977.
Η εκδήλωση στην πρεσβεία της Ελλάδας ήταν μια μεγάλο πολιτιστικό γεγονός για τον απερχόμενο Έλληνα Πρέσβη Αλέξανδρο Π. Μαλλιά, που αναφέρθηκε στους αρχέγονους και σύγχρονους δεσμούς μεταξύ Ελλάδας και Αφγανιστάν.
Έγινε αναφόρά, επίσης, στη συνεισφορά της Ελλάδας στην ανοικοδόμηση του Αφγανιστάν, την οικονομική υποστήριξη για το Εθνικό Μουσείο της Καμπούλ καθώς και στην κατασκευή σχολείων και νοσοκομείων.
Οι ελληνικές ένοπλες δυνάμεις έχουν χορηγήσει ισχυρές γεννήτριες και συσκευές αντλίες νερού.
Ο πρέσβης αναφέρθηκε, ακόμη, στις ειρηνευτικές αποστολές του ελληνικού στρατού από το 2002.
Για την εδραίωση της ασφάλειας στο Αφγανιστάν, στην σύνοδο των υπουργών εξωτερικών στις Βρυξέλλες, η Ελλάδα πρότεινε να δοθούν στην αφγανική κυβέρνηση άρματα μάχης εξοπλισμένα με ελαφρύ οπλισμό.
Ένα από τα αξιοσημείωτα στιγμιότυπα της βραδιάς ήταν η προβολή του εξαίρετου από το BBC οδοιπορικό «Στα ίχνη του Μεγάλου Αλεξάνδρου στο Χιντού Κους», από τον αρχαιολόγο του National Geographic Φρεντικ Χίμπερτ (Fredrik Hiebert), ο οποίος επιμελήθηκε την έκθεση «Αφγανιστάν, Κρυφοί Θησαυροί από το Εθνικό Μουσείο της Καμπούλ» η οποία θα ταξιδεύσει στο Μητροπολιτικό Μουσείο της Νέας Υόρκης (σ.σ. πραγματοποιήθηκε ήδη).
Ο δρ Χίμπερτ αναφέρθηκε στους αρχαιολογικούς θησαυρούς που ήρθαν στο φως με τις ανασκαφές που πραγματοποίησε στην τοποθεσία της πρώην ελληνικής πόλης Χάνουμ.”

Η Υπογραφή της Τελευταίας Ελληνίδας Φαραώ


Η τελευταία ελληνίδα Φαραώ της Αιγύπτου, Κλεοπάτρα η Ζ' φιλοπάτωρ

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Στην τελευταία δεκαετία του 19ου αιώνα ο Γερμανός αρχαιολόγος Otto Rubensohn ανακάλυψε έναν πανάρχαιο τύμβο τριακόσια χιλιόμετρα από την Αλεξάνδρεια. Η περιοχή ονομαζότανε Αμπουσίρ ελ Μελέκ και ο αρχαίος τάφος έκρυβε πλούσιους αρχαιολογικούς θησαυρούς.
Μεταξύ των ευρημάτων υπήρχαν και μούμιες αδιευκρίνιστης χρονολόγησης.
Τότε υπήρχε η «συνήθεια» ό,τι έβρισκαν οι αρχαιολόγοι να το κουβαλούν στην πατρίδα τους.
Έτσι το 1904, μία μούμια έγινε πακέτο από τους εντόπιους με εντολή του αρχαιολόγου και στάλθηκε στο Αιγυπτιακό Μουσείο Βερολίνου (Berliner Ägyptischen Museum).
Ο τότε διευθυντής του γερμανικού μουσείου Dietrich Wildung παρατήρησε πως στο σκληρό χάρτινο περιτύλιγμα της μούμιας ήταν κολλημένο και ένα ασυνήθιστο σκληρό χαρτόνι. Ως ειδικός στην παπυρολογία, η αρχική έκπληξή του μετατράπηκε σε ενθουσιασμό. Το σκληρό χαρτόνι ήταν πάπυρος. Οι Αιγύπτιοι κατά την περιτύλιξη της μούμιας κόλλησαν και ένα κομμάτι αρχαίου παπύρου διαστάσεων 20 Χ 30 εκατοστών.
Φώτο: Ο 'βερολινέζικος πάπυρος'  (Berliner papyrus)
Η αποκόλληση από τη συσκευασία έγινε από τον ειδικό του μουσείου Jürgen Hofmann. Επρόκειτο για ένα βασιλικό πάπυρο του 1ου αιώνα π.Χ γραμμένο στην ελληνική γλώσσα!
Επί έναν περίπου αιώνα μόνον εξειδικευμένοι επιστήμονες είχαν πρόσβαση στους παπύρους που διαφυλάσσονταν στο μουσείο του Βερολίνου (Ägyptisches Museum und Papyrussammlung ).



Φώτο: Η μεταφορά του κειμένου του παπύρου από τον Peter van Minnen (κάνε κλικ στη φωτο για μεγέθυνση)




Ευτυχώς, για όλους εμάς, που δεν έχουμε τη δυνατότητα έρευνας τόσων σημαντικών αρχαίων εγγράφων, που βρίσκονται στα ευρωπαϊκά μουσεία, πραγματοποιήθηκε, πριν μερικά χρόνια, μια ειδική έκθεση για τον πάπυρο αυτόν από το αναφερόμενο μουσείο. Τον πάπυρο, που χαρακτηρίζεται ως ιδιωτικός από την Ελληνίδα παπυρολόγο Παναγιώτα Σαρισούλη, υπογράφει η Κλεοπάτρα η Ζ’ Φιλοπάτωρ. Πρόκειται για την τελευταία Ελληνίδα Φαραώ, που βασίλευσε από τον Οκτώβριο του 69 έως τις 12 Αυγούστου του 30 π.Χ.

Τι γράφει στον Πάπυρο
Το ελληνικό κείμενο του αρχαίου εγγράφου αντιγράφηκε και μεταφράστηκε από τον Peter van Minnen του πανεπιστημίου του Γκρόνινγκεν. Ο Δανός παπυρολόγος υποστήριξε πως η τελευταία λέξη του βερολινέζικου παπύρου (Berliner Papyrus ) που αντιστοιχεί σε εντολή, είναι προσωπική γραφή της Ελληνίδας Φαραώ.
Αρχίζει με την ημερομηνία: έτος 19=4, Μεχείρ 26, που στις σύγχρονη ημερομηνία εκφράζεται ως 23 Φεβρουαρίου του έτους 33 π.Χ.
Πρόκειται για μια εντολή φοροαπαλλαγής για τον Publius Canidius Crassus που ήταν έμπιστος του Μάρκου Αντώνιου.














Φωτο: Η γραφή της τελευταίας ελληνίδας Φαραώ στον πάπυρο: 'γενέσθω'
Εικάζεται πως η φοροαπαλλαγή αυτή αποτελεί μια εύνοια της Κλεοπάτρα προς τον γνωστό ρωμαίο αξιωματικό που ετοιμαζότανε να συγκρουστεί με τον Οκτάβιο.
Η επίμαχη βασιλική λέξη είναι η ‘γενέσθω’ =να γίνει, να υλοποιηθεί, που λέμε σήμερα. Στην αγγλική το μεταφέρουν ως «make it so!”, ενώ στη γερμανική «So soll es sein».
Στη μεταφορά του κειμένου του παπύρου ο Peter van Minnen είχε γράψει τη λεξη ως ‘γενέσθωι’ με το ιώτα στο τέλος. Για το θέμα αυτό είχε επικριθεί από την εφημερίδα Die Welt , αλλά όπως ο ίδιος υποστήριξε, δεν είναι η μοναδική λέξη στο κείμενο που έχει ιώτα στο τέλος και πρόκειται μάλλον για λάθος της γραφής του αρχαίου κειμένου.


Ο καθηγητής δρ Wolfgang Schuller του πανεπιστημίου Κόνστανζ (Universität Konstanz), παρουσιάζει τον αρχαίο πάπυρο με τη γραφή της Κλεοπάτρας.















Γερμανός αρχαιολόγος: Δεν ήταν ελληνική πόλη η Τροία!

Φωτο: αεροφωτογραφία της αρχαιολογικής τοποθεσίας της Τροίας


Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος


Ως αποτέλεσμα των άκαρπων αρχαιολογικών ανασκαφών μπορούν να εκληφθούν τα συμπεράσματα που ανακοίνωσε ο Γερμανός καθηγητής αρχαιολογίας του Tübingen, Manfred Korfmann.
Οι δυσπιστίες που εξέφρασε με άρθρο του στο αρχαιολογικό περιοδικό Arcaeology, για την ιστορικότητα του ομηρικού έργου προκάλεσαν μεγάλη εντύπωση.

Γράφει στην αρχή του άρθρου του ο κ. Κόρφμαν:

«Τα τελευταία 16 χρόνια, περισσότεροι από 350 μελετητές, επιστήμονες και τεχνικοί από 20 περίπου χώρες συνεργάστηκαν στις ανασκαφές στη βορειοδυτική πλευρά της Τουρκίας σε μια ακρόπολη της πρώϊμης εποχής Χαλκού, την τρίτη χιλιετία π.Χ. που τελείωσε ως βυζαντινός οικισμός, πριν εγκαταλειφθεί τελείως το 1350 μ.Χ. Ωστόσο, ως άμεσος επιβλέπων των ανασκαφών, αναρωτιέμαι συνέχεια, αν ο πόλεμος της Ομηρικής Τροίας πραγματικά συνέβη.»


Αναπτύσσοντας τα αποτελέσματα των πολυετών ανασκαφικών προσπαθειών στο χώρο της Τροίας θα σημειώσει χαρακτηριστικά:

«Η Τροία εμφανίζεται καταστραμμένη περίπου το 1180 π.Χ., πιθανόν από ένα πόλεμο η πόλη χάθηκε. Υπάρχουν ενδείξεις μιας πυρκαγιάς, μερικών σκελετών και ενός σωρού από σβώλους σφεντόνας.
Οι κάτοικοι που θα είχαν υπερασπίσει με επιτυχία την πόλη τους θα τις είχαν πάρει από εκεί και θα τις είχαν τοποθετήσει σε ένα άλλο μέρος αλλά μια νικηφόρα κατάκτηση δεν θα έκανε τίποτε για αυτά.
Αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι πρόκειται για τον Τρωϊκό πόλεμο αν και η αρχαία παράδοση τον τοποθετεί χρονικά αυτήν την περίοδο.
Μετά από μια μεταβατική περίοδο μερικών δεκαετιών, ένας νέος πληθυσμός από τα ανατολικά βαλκάνια ή από την περιοχή της βορειοδυτικής Μαύρης Θάλασσας εγκαταστάθηκε στα ερείπια της αποδυναμωμένης πόλης.
Το κύριο επιχείρημα ενάντια στην ένωση αυτών των ερειπίων με την μεγάλη πόλη που περιγράφεται στην Ιλιάδα είναι ότι η Τροία στην Ύστερη Εποχή Χαλκού ήταν μια εντελώς ασήμαντη κωμόπολη και όχι μιας σημαντικής τοποθεσίας.»


Ο Όμηρος τα φαντάστηκε...

Συνεχίζοντας ο Γερμανός καθηγητής το άρθρο και αφού περιγράφει τα ελάχιστα ευρήματα των ανασκαφών που πραγματοποιήθηκαν θα σημειώσει:
«Ο Όμηρος είχε δεδομένο πως το ακροατήριό του ήξερε ότι ένας πόλεμος είχε διεξαχθεί, κάπου εκεί, για αυτό που στη συνέχεια τον ονόμασε Ίλιον ή Τροία.

Ο αοιδός ενδιαφέρθηκε κυρίως για την περιγραφή της οργής του Αχιλλέα και των συνεπειών του.

Χρησιμοποίησε την Τροία και τον Πόλεμο, ποιητική αδεία, για μια σύγκρουση μεταξύ των ανθρώπων και των Θεών.
Από τη σκοπιά του αρχαιολόγου, η Ιλιάδα μπορεί να ερμηνευθεί ως ‘πρόφαση’ μιας εξ ολοκλήρου διαφορετικής λογικής.

Κάποιος ίσως δει τον Όμηρο ή τους πληροφοριοδότες του ως αυτόπτες μάρτυρες της Τροίας και την τοποθεσία της Τροίας όπως ήταν στον όγδοο π.Χ. αιώνα, την περίοδο, δηλαδή, όπου οι μελετητές γενικά συμφωνούν πως ο Όμηρος συνέθεσε τα έπη του.
Η Τροία ήταν κατά ένα μεγάλο μέρος μια ερειπωμένη τοποθεσία στις μέρες του Ομήρου αλλά τα υπολείμματα της Τροίας, όπως εντοπίστηκαν, μαζί με την ακρόπολη και την χαμηλότερη από αυτήν πόλη, ήταν ακόμη εντυπωσιακές.»


Αποκαρδιωμένος ο αρχαιολόγος που δεν μπόρεσε να ανακαλύψει το εύρημα που θα τον έκανε διάσημο, προσπαθεί να υποβαθμίσει τον αρχαίο Έλληνα ποιητή, κάνοντας το ‘Ιερό του Ιλίου’ ...ξύλινη κατασκευή.

Γράφει ο αθεόφοβος :


«Η φράση ‘Ιερό Ίλιο’ είναι το πιο συχνά επαναλαμβανόμενο επίθετο στην Ιλιάδα, και ο καθένας θα περίμενε να δει ένα ιερό κτίριο στην τοποθεσία αυτή.
Μπορούμε να δώσουμε πειστικά επιχειρήματα για ένα ιερό ή ιερά, πιθανόν, φτιαγμένα ως ξύλινες κατασκευές, από τις αρχές του έβδομου αιώνα π.Χ., περίπου στα χρόνια του Ομήρου, σε αυτήν την περιοχή, όπου μετέπειτα χρησιμοποιούνταν ως κέντρο λατρείας μέχρι την ύστερη εποχή της ρωμαϊκής αυτοκρατορίας.
Δεν υπάρχει τίποτε από αρχαιολογική καταγραφή που να έρθει σε αντίθεση με τον ισχυρισμό πως η Τροία και η γύρω περιοχή διαμόρφωσαν το σκηνικό της Ομηρικής Ιλιάδας στα 700 π.Χ.»



«Δεν ήταν ελληνικός οικισμός η Τροία»


Και τώρα η αμφισβήτηση και του τρωϊκού πολέμου αλλά και της ελληνικής υπόστασης στην περιοχή:
«Ο Carl Blegen που κατεύθυνε τις ανασκαφές στην Τροία τη δεκαετία του ’30 θεώρησε πως ήταν ελληνικός οικισμός. Η ιδέα μιας ελληνικής Τροίας ήταν από τον Σλήμαν (Schliemann) και καθιερώθηκε. Αυτές οι αρχαιολογικές ανασκαφές άρχισαν από την Ελλάδα για την Τροία, κυριολεκτικά και μεταφορικά, και αργότερα επέστρεψαν στην Ελλάδα και ήταν όλοι προκατειλημμένοι με τη λογική της ελληνικής Τροίας.
Σήμερα γνωρίζουμε, από τις ανασκαφές μας, την εποχή του χαλκού η Τροία είχε ισχυρότατους δεσμούς με την Ανατολία από ότι με το Αιγαίο.
Η έρευνα από ειδικούς της Ανατολίας(σ.σ.!!) έδειξε πως ό, τι καλούμε σήμερα Τροία ήταν προς το τέλος της εποχής του Χαλκού, το βασίλειο Wilusa, αρκετά ισχυρό ώστε να έχει σχέσεις με την αυτοκρατορία των Χετταίων, ακόμη και οι Αιγύπτιοι φαίνεται να είχαν σχέσεις με την πόλη. Επιπλέον σύμφωνα με αρχεία των Χετταίων, υπήρξαν πολιτικές και στρατιωτικές εντάσεις γύρω από την Τροία, ακριβώς το δέκατο τρίο και δωδέκατο αιώνες π.Χ. που είναι η υποτιθέμενη χρονική περίοδος του Ομηρικού Τρωϊκού Πολέμου.»


Ο αρθογράφος κάνει την παρακάτω ερώτηση στον εαυτό του:


«Υπήρξε ο τρωικός πόλεμος;»

Και απαντά:


«H ιστορία του Ομήρου για μια στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ Ελλήνων και των κατοίκων της Τροίας, είναι βασισμένη στη μνήμη ιστορικών γεγονότων. Γεγονότα που θα μπορούσαν να έχουν γίνει οπουδήποτε.»






Αρτεμισία: η θαλασσόλυκος του Ξέρξη


Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Ως πανέξυπνη γυναίκα την παρουσιάζει ο Ηρόδοτος την συμπατριώτισσά του, την Αρτεμισία, που στους μηδικούς πολέμους είχε τη διακυβέρνηση της Καρίας.
Το κράτος της Καρίας βρισκόταν απέναντι από τη Σάμο και τη Ρόδο, στα μικρασιατικά παράλια, είχε καταληφθεί από τους Πέρσες περί το 498 π.Χ., μετά την ιωνική επανάσταση.
Μία από τις κληρονομικές δυναστείες που την κυβερνούσαν, ήταν και αυτή του Λυγδάμεως, πατέρα της Αρτεμισίας. Όταν ο σύζυγός της, που ήταν τύρρανος της Αλικαρνασσού, πέθανε, ανέλαβε αυτή την εξουσία.
Δεν δίστασε να λάβει μέρος στο πλευρό των Περσών εναντίον της Ελλάδας. Συστράτευσε η ίδια με το πλοίο, ενώ θα μπορούσε να πάει ο γιος της που ήταν ενήλικος.
Ο Ηρόδοτος χρησιμοποιεί έναν πολύ ωραίο στίχο, καθώς εκφράζει με ιδιαίτερο τρόπο το θαυμασμό του για αυτήν:

«Ἀρτεμισίης δὲ μάλιστα θῶμα ποιεῦμαι»

για να εξηγήσει μετά αμέσως το λόγο, το ότι στρατεύτηκε και αυτή κατά της Ελλάδας:
«τῆς ἐπὶ τὴν Ἑλλάδα στρατευσαμένης γυναικός»
Εντυπωσιάζεται κανείς όταν βλέπει μια γυναίκα με αρχηγική θέση στο στρατό των Περσών να κάθεται ισότιμα με τους άλλους στρατηγούς και να έχει λόγο και άποψη για το σχεδιασμό της μάχης.
Όταν ο Μαρδόνιος ρώτησε την άποψη κάθε στρατηγού ξεχωριστά για το ενδεχόμενο μιας ναυμαχίας στα στενά της Σαλαμίνας ήταν η μοναδική φωνή, της Αρτεμισίας, που δεν συμφώνησε με το σχέδιο αυτό. Θεώρησε πως οι Έλληνες ήταν καλύτεροι στις ναυμαχίες. Το παράδειγμά της, μας εντυπωσιάζει. Παρομοίασε τους Έλληνες ως άνδρες που δεν μπορούν να συγκριθούν με τους Πέρσες που είναι αδύναμοι σαν τις γυναίκες.(!):

«οἱ γὰρ ἄνδρες τῶν σῶν ἀνδρῶν κρέσσονες τοσοῦτο εἰσὶ κατὰ θάλασσαν ὅσον ἄνδρες γυναικῶν.»


Θαυμάσια παρομοίωση από μια πανέξυπνη γυναίκα, μια γυναίκα ναύαρχο, που ενίσχυσε το στόλο του Ξέρξη με πέντε πλοία...
Και όπως αποδείχθηκε είχε απόλυτο δίκιο. Ο Ξέρξης, βέβαια, ως ανήρ δεν μπορούσε να ακολουθήσει τις νουθεσίες μιας γυναίκας και ας έδειξε, η τυρρανίδα της Αλικαρνασσού, πως ξέρει να πολεμά στη ναυμαχία της Εύβοιας.
Η αθεόφοβη γυναίκα δεν σταμάτησε εκεί. Και δεν γνωρίζουμε την έκφραση του Μαρδόνιου όταν την άκουσε να υψώνει τη φωνή της και να λέγει μπροστά σε όλους:
«πρὸς δὲ, ὦ βασιλεῦ, καὶ τόδε ἐς θυμὸν βάλευ, ὡς τοῖσι μὲν χρηστοῖσι τῶν ἀνθρώπων κακοὶ δοῦλοι φιλέουσι γίνεσθαι, τοῖσι δὲ κακοῖσι χρηστοί. σοὶ δὲ ἐόντι ἀρίστῳ ἀνδρῶν πάντων κακοὶ δοῦλοι εἰσί, οἳ ἐν συμμάχων λόγῳ λέγονται εἶναι ἐόντες»
Δηλαδή,

«υπάρχει άλλο ένα σημείο βασιλιά μου, που πρέπει να λάβεις υπόψη σου. Οι καλοί αφέντες έχουν συνήθως κακούς υπηρέτες και οι κακοί αφέντες καλούς. Εσύ λοιπόν, που είσαι ο καλύτερος αφέντης στον κόσμο, έχεις τους χειρότερους υπηρέτες, αυτοί είναι οι λαοί που υποτίθεται πως είναι σύμμαχοί σου»...Λόγια καυτά. Λόγια που εμπνέονται από θάρρος και ανιδιοτέλεια. Μας λέει ο Ηρόδοτος πως όσοι την άκουσαν να μιλάει έτσι φοβήθηκαν πως ο Ξέρξης θα την τιμωρούσε.
Αποκαρδιώθηκαν, όμως οι εχθροί της, όταν ο Πέρσης βασιλιάς όχι μόνον δεν την τιμώρησε αλλά ικανοποιήθηκε από την απάντησή της... Δεν εισάκουσε τις συμβουλές της.
Ο Ηρόδοτος περιγράφοντας τη ναυμαχία μας αναφέρει πάλι για την Αρτεμισία, τονίζοντας με έντονο χρώμα πόσο ‘διάολος γυναίκα’ ήταν καθώς περιγράφει το παρακάτω περιστατικό:
«Όταν ο περσικός στόλος βρισκόταν σε μεγάλη ταραχή, η Αρτεμισία καταδιώκονταν από μια αθηναϊκή τριήρη. Αφού το πλοίο της έτυχε να βρίσκεται κοντά στον εχθρό και μπροστά της υπήρχαν άλλα φιλικά πλοία, ήταν αδύνατο να ξεφύγει. Σ’ αυτήν την απελπιστική κατάσταση συνέλαβε ένα σχέδιο που την ωφέλησε όταν το εφάρμοσε. Με το αθηναϊκό πλοίο πολύ κοντά στην πρύμνη της, έπλευσε ολοταχώς μπροστά και επιτέθηκε σ’ ένα από τα συμμαχικά της πλοία, συγκεκριμένα ένα από την Κάλυνδα, στο οποίο μάλιστα επέβαινε ο Δαμασίθυμος, ο βασιλιάς των Καλυνδέων....Ο αθηναίος τριήραρχος βλέποντας τη να επιτίθεται σ’ εναν εχθρό, υπέθεσε, όπως ήταν φυσικό, ότι το πλοίο ήταν ελληνικό ή ότι ήταν κάποιος λιποτάκτης που είχε ταχτεί με το μέρος των Ελλήνων, έτσι σταμάτησε την καταδίωξη κι επιτέθηκε σε άλλο πλοίο.»Έτσι έσωσε τη ζωή της. Ο Ξέρξης που είδε το περιστατικό σχολίασε το γεγονός ως εξής: «Οι άνδρες μου μετατράπηκαν σε γυναίκες και οι γυναίκες σε άνδρες»
Και θα σημειώσει ο Ηρόδοτος «η Αρτεμισία στάθηκε τυχερή από πολλές απόψεις, αφού δεν επιβίωσε ούτε ένας από το καλυνδικό πλοίο που θα μπορούσε να την κατηγορήσει»...
Στην ναυμαχία τα πήγε πολύ καλά, στον έρωτα όμως τα έκανε θάλασσα...
Ερωτεύθηκε, όπως μας λέγει ο Φώτιος(1) στη Μυριόβιβλό του, έναν νέο άνδρα ονόματι Δάρδανος από την Άβυδο της Αιγύπτου. Αυτός όμως την παράτησε. Τότε αυτή κατέφυγε στις μαντείες όπου την συμβουλέψανε να πάει στη Λευκάδα. Εκεί απελπισμένη αυτοκτόνησε πέφτοντας από τα βράχια...
--

1.(Patriarch Photius Myriobiblon, p.212-Bekker)Η μεταφορά στην νεοελληνική είναι από την έκδοση ‘Κάκτος’

Αρίσταρχος Σάμιος εναντίον Nicolaus Copernicus

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Από τα τέλη του δέκατου ένατου αιώνα άρχισε η αμφισβήτηση της ανακάλυψης του ηλιοκεντρικού συστήματος από το Πολωνό αστρονόμο Νικόλαο Κοπέρνικο (1473 –1543).Η αμφισβήτηση αυτή άρχισε όταν εδραιώθηκε η αναγέννηση στην Ευρώπη, κυρίως στο δέκατο όγδοο αιώνα, όταν, δηλαδή, άρχισαν να εκδίδονται τα βιβλία των αρχαίων Ελλήνων συγγραφέων κατά χιλιάδες, και μάλιστα, όχι μόνον στην λατινική γλώσσα, που ήταν, μέχρι τότε, η γλώσσα της διανόησης αλλά και στις εθνικές λαϊκές γλώσσες της Ευρώπης.
Τότε, κυριολεκτικά, δόθηκε η δυνατότητα της πρόσβασης σε αυτά, σε έναν μεγάλο αριθμό διανοουμένων. Η διακίνηση αυτή των ιδεών με την πρόοδο της τυπογραφίας, προσέδωσε βάθος τους πνευματικούς ορίζοντες, θρυμματίζοντας συγχρόνως το πολιτικό στερεότυπο της καθεστηκυίας τάξης καθώς και το ασφυκτικό στερέωμα της παπικής κοσμοθεωρίας.
Έτσι, πριν μερικούς αιώνες, ξαφνικά, αλλάξανε τα δεδομένα. Το παρελθόν των Ελλήνων δεν ήταν μόνο η μυθολογία τους, οι ελληνοπερσικοί πόλεμοι, και οι αλεξανδρινές κατακτήσεις.
Υπήρχε ένας τεράστιος πνευματικός πλούτος, που για αιώνες, για τους γνωστούς μας λόγους, ό, τι κατόρθωσε να διασωθεί, κρατήθηκε στο σκοτάδι.
Σύμφωνα με τον Όμηρο αλλά και τον Ησίοδο η γη ήταν ένας επίπεδος δίσκος που περιβάλλονταν από τον ποταμό ‘ωκεανό’ που περιφέρονταν γύρω από αυτήν (ἀψόροος) και πάνω από αυτόν βρισκόταν σε σχήμα ημισφαίριου, ο κόσμος.
Στα ομηρικά έπη αλλά και στα κείμενα του Ησίοδου γίνονται αναφορές για:
Τον ήλιο, τη σελήνη, το άστρο της αυγής, το άστρο της δύσης, πλειάδες, υάδες, Ωρίωνα, Σείριο, ο Κύων του Ωρίωνος, ο Βοώτης, η Μεγάλη Άρκτος, ο Αρκτούρος. Και δεν είχανε μόνον μυθολογική αναφορά, η Καλυψώ συμβούλεψε το Οδυσσέα πως για να φθάσει στην πατρίδα του, πρέπει να έχει τη Μεγάλη Άρκτο πάντα αριστερά του. Ήταν, δηλαδή, και σημείο προσανατολισμού.
Ήταν ένα μύθευμα πως η γη ήταν ένας δίσκος στη μέση του Ωκεανού; Όχι. Υπάρχει μια αλήθεια, αλλά δεν είναι, όμως, των χρόνων του Ομήρου. Σήμερα πιστεύουμε πως υπήρξε μια ήπειρος στον πλανήτη μέσα στον ωκεανό και λόγω των υποχθόνιων πλακών της γης, αυτή, διασπάστηκε σε πέντε ηπείρους που ολοένα απομακρύνονται.
Μιλήσαμε πιο πάνω για την αμφισβήτηση της ανακάλυψης του ηλιοκεντρικού συστήματος από τον Κοπέρνικο.
Κι αυτή προήλθε μέσα από τα ελληνικά κείμενα. Προήλθε πρωτευόντως από τη θεωρία που ανέπτυξε ο Έλληνας αστρονόμος και μαθηματικός Αρίσταρχος ο Σάμιος (310– περίπου 230 π.Χ.).Ήταν ο πρώτος που τοποθέτησε στο κέντρο του ηλιακού συστήματός μας τον ήλιο και όχι τη γη, όπως ήταν μέχρι τότε.Ακόμη όμως, και σήμερα, υπάρχει η άποψη πως η ανακάλυψη αυτή είναι του πολυμαθούς διανοητή της αναγέννησης, Νικόλαου Κοπέρνικου.
Αν κανείς επισκεφθεί τις γνωστές παγκόσμιες εγκυκλοπαίδειες, αν επισκεφθεί ιστοσελίδες που αναφέρονται στο ‘ηλιοκεντρικό σύστημα’, θα διαπιστώσει πως ο Κοπέρνικος παρουσιάζεται ως ‘ο άνθρωπος που άλλαξε τον μέχρι τότε γνωστό κόσμο’. Έναν κόσμο, που ακολουθούσε τα πρότυπα του αστρονόμου Πτολεμαίου. Ότι, δηλαδή, η Γη ήταν το κέντρο του Κόσμου. Η ανατροπή αυτού του κόσμου έγινε από το εξάτομο έργο του, που τιτλοφορείται:
Nicolai Copernici Τorinensis: De_revolutionibus orbium coelestium, MDXLIII .(Νικόλαου Κοπέρνικου του Τορίνου: Για τις περιστροφές των ουράνιων σφαιρών. 1543)

Επιχειρώντας να κάνουμε μια σύντομη ανασκόπηση για την αστρονομία, πριν φθάσουμε στα χρόνια του Αρίσταρχου έχουμε, ήδη, τις πρωταρχικές αναφορές μετά από τον Όμηρο και τον Ησίοδο.
Όλοι οι φιλόσοφοι της αρχαίας Ελλάδας ήταν πρώτιστα αστρονόμοι.
Έτσι έχουμε τις αστρονομικές αναφορές από τους:
Θαλή, Αναξίμανδρο, Πυθαγόρα, Ξενοφάνη, Ηράκλειτο, Παρμενίδη, Αναξαγόρα, Εμπεδοκλή, πυθαγόρειους σοφιστές, τους ατομιστές Λεύκιππο και Δημόκριτο, Οινοπίδη το Χίο, Πλάτωνα, την ομοκεντρική θεωρία του Εύδοξου, του Καλλίππου και του Αριστοτέλη, επίσης του Ηρακλείδη του Ποντικού.Τουλάχιστον, αυτούς εμείς γνωρίζουμε από τα έργα τους, μέχρι τα χρόνια του Αρίσταρχου. Ένα, πράγματι, πολύ πλούσιο αστρονομικό παρελθόν.

Μια αρκετά ενδιαφέρουσα μελέτη του sir Thomas Heath έχει το Τίτλο «Αρίσταρχος ο Σάμιος, ο αρχαίος Κοπέρνικος», που εκδόθηκε πριν από έναν περίπου αιώνα, δίδει αρκετά διαφωτιστικά στοιχεία από το έργο του Έλληνα αστρονόμου.
Όπως σημειώνεται, η πραγματεία του Αρίσταρχου του Σάμιου, «Περί μεγεθών και αποστημάτων ηλίου και σελήνης» μεταφράστηκε στα λατινικά, από τον Γεώργιο Βαλλά και εκτυπώθηκε για πρώτη φορά το 1488, όπως συγκεκριμένα γράφει ότι αυτή έγινε με παραγγελία: ‘per Anton. De Strata’ και δεύτερη έκδοση δέκα χρόνια μετά (1498), παραγγελία: ‘per Simonen Papiensem dictum Bevilaquam’ (τα στοιχεία είναι παρμένα από την: Fabricius Bibliotheca Graeca, iv. 19, Harles).
Κατόπιν εκδόθηκε με μετάφραση του ‘αξιοθαύμαστου και ακούραστου’ Κομμαντίνου, το 1572, μετά την έκδοση της πραγματείας του Κοπέρνικου, με τον τίτλο:
«Aristarchi de magnitudinibus at distantiis solis et lunae libeeer cum Pappi Alexandrini explicationibus quibusdam a Federico Commandino Urbinate in latinum converses et commentaries illustratus. Pisauri»

Ο Κοπέρνικος σαφώς και είχε μελετήσει την πρώτη ή την δεύτερη έκδοση του Αρίσταρχου αφού:
«In a manuscript of De revolutionibus, Copernicus wrote, "It is likely that ... Philolaus perceived the mobility of the earth, which also some say was the opinion of Aristarchus of Samos", but later struck out the passage and omitted it from the published book
Δηλαδή,
«Σε ένα χειρόγραφο του βιβλίου De revolutionibus ο Κοπέρνικος έγραψε: ‘ είναι πιθανόν ότι … ο Φιλόλαος αντιλήφθηκε την κίνηση της γης, η οποία επίσης μερικοί λένε πως ήταν η άποψη του Αρίσταρχου του Σάμιου’, αλλά αργότερα το διέγραψε και δεν το ενσωμάτωσε στο βιβλίο που δημοσιεύθηκε».
Έτσι παρατηρούμε πως ο Κοπέρνικος, σαφώς, και απέκρυψε τις ιδέες, τις απόψεις και τις αποδείξεις του Αρίσταρχου για να καρπωθεί μια ανακάλυψη που ήταν γνωστή χίλια οκτακόσια χρόνια πριν από αυτόν.



Φωτο: Χαλκογραφία 'το σύστημα του Κοπέρνικου', 1660.







Ετρουσκικά, γιατί όχι και ελληνική ερμηνεία;

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος


Ερευνώντας κανείς τις ετρουσκικές επιγραφές διαπιστώνει πως εκτός του ότι ο αρχαίος λαός της ιταλικής χερσονήσου χρησιμοποιεί το ελληνικό αλφάβητο, ήδη, από τον έβδομο αιώνα π.Χ. υπάρχει και μια νοηματική συγγένεια των λέξεων, της γλώσσας του με την αρχαία ελληνική.

Δεν το βρίσκω ορθό, επιγραφολόγοι και αποκωδικοποιητές των αρχαίων ετρουσκικών λέξεων, να παραβλέπουν τελείως την αρχαία ελληνική γλώσσα στις προσπάθειες αποκρυπτογράφησης που πραγματοποιούν.
Επειδή το αλφάβητο των Ετρούσκων προέρχεται από το αρχαίο Ευβοϊκό, οφείλει κανείς στις μεθόδους του να ενσωματώνει και την ελληνική γλώσσα.

Θα παρουσιάσουμε ένα συγκεκριμένο παράδειγμα. Επιχειρείται η αποκωδικοποίηση μιας φράσης που είναι γραμμένη στο τοίχωμα ενός ετρουσκικού αρύβαλλου που βρέθηκε στη μέση Ιταλία.

Σημειώνουμε πως η καθιερωμένη λέξη ἀρύβαλλος (aryballos) στη διεθνή αρχαιολογία προέρχεται από το σκεύος του αρυβάλλου, κυκλικό ή σφαιροειδές πήλινο βάζο διαφύλαξης ή αποθήκευσης οίνου και ελαίου. (Σύνθετη λέξη εκ του ἀρύειν και βάλλειν –σηκώνω το καπάκι και βάζω).

Αναφέρονται αυτά τα επεξηγηματικά για να προϊδεάσουν τη λογική που ακολουθεί ένας ειδικός που επιχειρεί να προβεί σε αποκρυπτογράφηση μιας επιγραφής.
Έτσι έχουμε τον παρακάτω αρύβαλλο με την επιγραφή στο τοίχωμά του:


Και αν βάλουμε στη σειρά τις λέξεις:



Μεταφερόμενη αυτή η επιγραφή στο σημερινό τρόπο γραφής έχει ως εξής, σύμφωνα με τη μέθοδο αποκρυπτογράφησης που ακολουθήθηκε:
MvLAKAS: SELA: ASKA MIELE IUAN (IFAN)

Και δίδεται ερμηνεία βασισμένη στη λατινική γλώσσα.

Έτσι η λέξη MvLAKAΣ προέρχεται από το λατινικό ρήμα mollesco-ere που θα πεί μαλάσομαι, μαλακούμαι.

Η λέξη ΣELA από το λατινικό sella-e= καρέκλα Καθώς και ιταλικά selle, γαλλικά selle, αγγλικά seller, to saddle. Υπονοείται κάθισμα, θέση τροφής.

Η λέξη AΣKA από τη λατινική esca-ae που θα πει: έδεσμα, τροφή

Η λέξη MIELE από το λατινικό mel, mellis, το μέλι και ιταλικά miele

Η λέξη IFAN από τη λατινική aevum-i, aevus-I, ο αιώνας ή evan, ευάν, ονομασία του Βάκχου.

Έτσι έχουμε τις λέξεις:

Μαλακούμαι (ή παραβάλεται η νεοελληνική λέξη ‘Μαλάκας’ (!)), θέση, τροφή, μέλι, Ευάν (Βάκχος)

Που τις αποδίδει ο αποκρυπτογράφος ως εξής στην αγγλική:
"You soften the seat of food the honey of Bacchus / Dionysus”

Δηλαδή,

«Μαλακώνεις το κατέβασμα των τροφών με το μέλι του Βάκχου»


Αν τώρα χρησιμοποιούσαμε την αρχαία ελληνική γλώσσα:

Θα μπορούσαμε να πούμε πως

Το ΜΛΑΚΑΣ προέρχεται από το Μίλαξ –ακος είναι η αγριάμπελος (Ευρυπίδη: Βάκχαι).

Η Σέλα= ο λαμπερός, ο φωτεινός (βόρειο Σέλας, Σελήνη, Σελλοί)

Ο ΑΣΚΑ = ασκός,

Το ΜΙΕΛΕ=εκ του μελίζω, άδω μέλος, ψάλλω

Και το ΕΥΑΝ =Κραυγή των βακχευόντων, ως τα εὖα, εὐοῖ

Και θα απέδιδε παραπλήσια ερμηνεία με αυτή που αποδόθηκε παραπάνω.

«Με το λαμπερό ασκό της αγραμπέλου τραγουδώ το Βάκχο»

Γιατί όχι;