Γράφει ο
Γιώργος Εχέδωρος
Ένα από τα μεγάλα ερείσματα της διατήρησης του ελληνικού λόγου και πνεύματος μέσα στους αιώνες, ήταν η συμβολή του ελληνο-αιγυπτιακού Κράτους υπό την Δυναστεία των Πτολεμαίων.
Η Αλεξάνδρεια της Αιγύπτου για
χίλια τουλάχιστον χρόνια ήταν το Πολιτιστικό Κέντρο του Ελληνισμού.
Αρχαίοι πάπυροι που βρέθηκαν μας παρέχουν μια εικόνα της διαπαιδαγώγησης και μόρφωσης των παιδιών της εποχής.
Κύρια βιβλία τους ήταν τα αρχέγονα ελληνικά έργα της λογοτεχνίας και της Ιστορίας.
Κυριαρχούν οι κυκλοφορίες των ομηρικών επών από αλεξανδρινούς αντιγραφείς καθώς και τα μουσικά, θεατρικά, λογοτεχνικά έργα των κλασικών Ελλήνων που διανέμονται αντίγραφα σε κυλίνδρους.
Δεν ομιλούμε ούτε για ακαδημίες, ούτε για φιλοσοφικές σχολές, ομιλούμε για το πρώτα σχολικά χρόνια, τη βασική εκπαίδευση των παιδιών. Εντυπωσιάζει τους ερευνητές η καθαρή, γνήσια, ελληνική μόρφωσή τους. Η αρχαία ελληνική ποίηση, τα αξεπέραστα θεατρικά έργα, τα διδάγματα της ιστορίας, οι μαθητές τα μαθαίνανε απ' έξω.
Αποκτούσαν, έτσι, συνείδηση της ελληνικής παιδείας και, αργότερα, του χρέους που είχαν να την διατηρήσουν.
Η βασική εκπαίδευση άρχιζε
στην ηλικία των επτά και ήταν τέσσερα έτη, όσοι είχαν οικονομική άνεση παρακολουθούσαν μαθήματα
μέχρι και δέκα έτη.
Υπήρχαν σχολεία θηλέων και αρένων.
Πλεονεκτούσαν αυτά των αρένων.
Βασικά μαθήματα δίδασκαν συνήθως τρεις δάσκαλοι:
Οι γραμματιστές, που τους μάθαιναν ανάγνωση, αριθμητική, ορθογραφία και λογοτεχνία.
Οι γυμναστές, που τους προγύμναζαν και τους μάθαιναν τους κανονισμούς των αθλημάτων και
οι μουσικοί, που κυρίως λεγόντουσαν ‘κιθαριστές’ που τους δίδασκαν μουσική και ειδικότερα τραγούδι με τη συνοδεία λύρας.
Οι άρρενες όταν έφθαναν το δέκατο όγδοο έτος της ηλικίας τους παρακολουθούσαν και συμμετείχαν στην στρατιωτική εκπαίδευση.
Μετά από αυτήν γινόντουσαν όπως λέμε 'ακαδημαϊκοί πολίτες' και μπορούσαν να συμμετάσχουν στο δημόσιο βίο ως ενεργοί πολίτες.
Επιτρέπεται η αναδημοσίευση μόνον με
αναφορά της ενεργής ηλεκτρονικής διεύθυνσης του ιστολογίου
παραγωγής- http://www.echedoros-a.gr
