“Χώρισαν τη Μακεδονία χωρίς να ρωτήσουν τους Μακεδόνες»

2008 Μαίος. Διαδήλωση Σλαβοσκοπιανών στη Μελβούρνη. Οι πατεράδες τους διαδήλωναν στην ίδια πόλη το 1949, ως Σλαβομακεδόνες και ήταν συμπαραστάτες των 'Ελλήνων Δημοκρατών'. Τώρα βγάλαν το Σλαβο- και έγιναν απόγονοι του ...Αριστοτέλη!

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

O Ordan Andreevski που είναι ο εξπέρ της σκοπιανής προπαγάνδας στην Αυστραλία δημοσίευσε πριν λίγες ημέρες ένα άρθρο που φέρει το τίτλο:
“Australia needs a sensible foreign policy on Macedonia”
Δηλαδή,
«Η Αυστραλία χρειάζεται μια λογική εξωτερική πολιτική για τη Μακεδονία»

Θεωρείται μελετημένο αφού εμπλέκει μελλοντικές φιλοδοξίες της αυστραλιανής πολιτικής, κατηγορεί τους ιθύνοντες πως δεν εισακούν τις εκκλήσεις της σκοπιανής κοινότητας. Στρέφεται κατά της Ελλάδας που ...καταστρέφει τον δήθεν μακεδονικό πολιτισμό, θεωρεί φαντασιώσεις περί εδαφικών διεκδικήσεων και επιμένει πως κατάγονται από ένα ανύπαρκτο μη ελληνικό φύλο, που ονομάζονταν Μακεδόνες. Και άλλα πολλά ανιστόρητα ...

1949, Ιούνιος. Διαδήλωση Σκοπιανών στη Μελβούρνη της Αυστραλίας υπέρ των 'Ελλήνων Δημακρατών'. Τότε αυτοαποκαλούνταν 'Σλαβομακεδόνες'. Κατόπιν άλλαξαν ...προγόνους.

Το άρθρο αρχίζει ως εξής:

« Η ξεπερασμένη, άδικη και άνευ συνοχής πολιτική της Αυστραλίας για τη «Μακεδονία» (σ.σ. πΓΔΜ), χρειάζεται αναθεώρηση και καινοτομία εάν η Αυστραλία πρόκειται να γίνει μια ανεξάρτητη μέση δύναμη στις διεθνείς σχέσεις.
Οι φωνές για την πολιτική καινοτομία έχουν προέλθει από διάφορες πηγές.
Κατ’ αρχάς η αυστραλιανή μακεδονική κοινότητα (σσ. Σλαβομακεδόνες) έχουν εκφράσει τις ανησυχίες της με ποικίλα μέσα, όπως η ειρηνική πορεία του Μαίου 2008 στη Μελβούρνη είκοσι χιλιάδων ατόμων και οι περισσότερες από 50.000 επιστολές που εστάλησαν στον Πρωθυπουργό Kevin Ruhd στις 2 Αυγούστου 2008, στις οποίες επιστολές καμία απάντηση δεν εδόθη».
Αντιλαμβάνεται κανείς πως οι κινητοποιήσεις των Σκοπιανών στην Αυστραλία είναι συγκροτημένες και δεν έχουν, κυρίως, προσωπικό χαρακτήρα.
Χτυπούν στο ευαίσθητο σημείο της αυστραλιανής Κυβέρνησης που επιθυμεί εδώ και δεκαετίες να έχει έναν πιο ενεργό ρόλο στη διεθνή σκηνή.
Δηλαδή, αν αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως «Μακεδονία» θα γίνει η Αυστραλία ‘περιφερειακή δύναμη’;
Υπάρχει μια σαφής πρόθεση να θίξει το πολιτικό φάσμα της χώρας για άγνοια καθώς προβαίνει σε αναφορά κρατών που έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια:
«Η κυβέρνηση Ruhd και ο ηγέτης της αντιπολίτευσης αγνοούν το γεγονός ότι 124 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Καναδά και Ηνωμένο Βασίλειο έχουν αναγνωρίσει ήδη τη πΓΔΜ με το συνταγματικό όνομά της, για λόγους ηθικούς, κοινωνικής δικαιοσύνης και στρατηγικούς.»

Θα καταστρέψει η Ελλάδα των πολιτισμό των … “Μακεδόνων’’!!

Ο συντάκτης αναφέρεται σε καταστροφικό ρόλο της γείτονος Ελλάδος που ...προσπαθεί να καταστρέψει τον ‘μακεδονικό πολιτισμό’ !
«Ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου της Αυστραλίας αδιαφορεί στις ανησυχίες των Αυστραλών ‘μακεδόνων’ πολιτών που έχουν τρομοκρατηθεί από τις σταθερές προσπάθειες της Ελλάδας να καταστρέψει το μακεδονικό πολιτισμό όχι μόνον στην ‘αιγαιακή Μακεδονία’ αλλά και μέσα στην «Δημοκρατία της Μακεδονίας» καθώς και στην Ε.Ε. και στον ΟΗΕ.
Αυτό το εξαιρετικό-εθνικιστικό λόμπυ χρηματοδοτείται από τον ελληνικό κυβερνητικό προϋπολογισμό και έχει αποκτήσει γερά θεμέλια…»

Κατηγορεί, στην συνέχεια, την αυστραλιανή κυβέρνηση ότι ακολουθεί τη ελληνική προπαγάνδα για ψηφοθηρικούς και μόνον λόγους:

« Η κυβέρνηση Ruhd, όπως και οι προηγούμενες έχουν επιτρέψει στο ελληνικό λόμπυ να υπαγορεύσει την αυστραλιανή πολιτική για την «Μακεδονία» με αντάλλαγμα την υπερψήφισή τους και άλλες υποσχέσεις.»

Η στρατιωτική αναλογία…

Συνεχίζοντας ο συντάκτης το προπαγανδιστικό άρθρο του, προσπαθεί να καταδείξει πως η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να φοβάται τη ...Δημοκρατία των Σκοπίων.
«Η ‘Μακεδονία’ κάνει συνέχεια προσπάθειες για να βρεθεί μια λύση στο τεχνητό πρόβλημα που έχουν δημιουργήσει τα ελληνικά πολιτικά κόμματα.
» Από την ανεξαρτησία της έχει τροποποιήσει τη σημαία της, έχει αλλάξει το σύνταγμά της, προκειμένου να καθησυχάσει τους φόβους της Ελλάδας για οποιασδήποτε εδαφικές διεκδικήσεις. Η (σλαβο)«Μακεδονία» έχει έναν μικροσκοπικό στρατό 8.000 στρατιωτών αυτοάμυνας, ενώ η Ελλάδα έχει 240.000 μάχιμους.»

Και η προπαγάνδα περί ...αρχαίων σκοπιανών και τα αλύτρωτα εδάφη…!

Έρχεται τώρα και η πλύση εγκεφάλου. Το θέμα των σλάβων που κατάγονται από τη Μακεδονία προσπαθεί ο συντάκτης να αποδείξει ότι είναι γέννημα θρέμμα μιας …άγνωστης αρχαιότητας!

« Η «Μακεδονία» και ο λαός της υπήρχαν αιώνες πριν τη γέννηση του Χριστού και έχουν διαφορετική γλώσσα και ταυτότητα από τους Έλληνες».
“ Η Μακεδονία το 1913 χωρίστηκε σε τέσσερα μέρη χωρίς την συγκατάθεση του ‘μακεδονικού λαού’. Η σύγχρονη Ελλάδα με τη βοήθεια της Γαλλικής και Βρετανικής Αυτοκρατορίας έλαβε το 51% των μακεδονικών εδαφών.
»Μέχρι το 1998 η οι Ελληνικές Αρχές ανέφεραν το κομμάτι αυτό της Μακεδονίας απλά ως Βόρεια Ελλάδα. Μόνο μετά τη δημιουργία της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (που ήταν μέρος της Γιουγκοσλαβίας) είχε γίνει ανεξάρτητο κράτος το 1991, τότε η Ελλάδα άρχισε μια εκστρατεία ισχυριζόμενη ότι όλη η Μακεδονία είναι Ελληνική γιατί η Ελλάδα φοβόταν μια επανένωση όλου του μακεδονικού λαού.»

Ο αρθογράφος που γράφει στα κανάλια της σκοπιανής διασποράς πιστεύει πως με τη συνεχή πίεση προς τις αυστραλιανές κυβερνήσεις θα καταφέρουν οι σκοπιανοί αυτό που δεν κατάφεραν μέχρι σήμερα: Να αναγνωριστούν με το όνομα «Μακεδονία».
Πιστεύει ακόμη πως η παρούσα κυβέρνηση των εργατικών βρίσκεται πιο κοντά στην προπαγάνδα τους.
Και τότε θα είναι εύκολο να πείσουν τον αδαή αυστραλιανό λαό ότι δεν είναι Σλάβοι αλλά αυτούσιοι γηγενείς πως ξεπήδησαν από τις πηγές του Αξιού και του Εριγώνα...

Οι 346 ξένοι ακαδημαϊκοί που ζητούν από Ομπάμα ακύρωση της αναγνώρισης των Σκοπίων

Ποιοι είναι οι 346 ξένοι ακαδημαϊκοί που σκέπτονται και λειτουργούν ελληνικά

Παραθέτουμε τα ονόματα των 346 ξένων ακαδημαϊκών (μεταξύ αυτών και ορισμένοι Έλληνες, της Ομογένειας οι περισσότεροι), που ζητούν από τον Αμερικανό Πρόεδρο Ομπάμα να ακυρώσει την απερίσκεπτη απόφαση του Τζ. Μπους που αναγνώρισε μονομερώς τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», γιατί πρέπει να γνωρίζουμε όλοι ποιοι είναι οι φίλοι μας, που στηρίζουν την ορθότητα των ελληνικών θέσεων... Και το κάνουν γιατί ακλόνητα πιστεύουν ότι αποτελούν την ιστορική αλήθεια και το δίκιο είναι με το μέρος μας.

Χάρι Έιβερι, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πίτσμπουργκ (ΗΠΑ), Δόκτωρ Ντερκ Μπέκενντορφ, Ακαδημία Επιστημών και Λογοτεχνίας Μάιντς (Γερμανία), Eλίζαμπεθ Μπανκς, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών (συνταξ.), Πανεπιστήμιο Κάνσας (ΗΠΑ), Λουίτζι Μπέσι, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Φλωρεντίας (Ιταλία), Τζοζίν Μπλοκ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας και Κλασσικού Πολιτισμού, Πανεπιστήμιο Ουτρέχτης (Ολλανδία), Άλαν Μπέγκχολντ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μπράουν (ΗΠΑ), Ευφροσύνη Μπούτσικας, Λέκτορας Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Κεντ (Ηνωμένο Βασίλειο), Κιθ Μπράντλι, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, βραβείο Ίλαϊ Τζέι και Έλεν Σαχίν, Καθηγητής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Νοτρ Νταμ (ΗΠΑ), Στάνλεϊ Μπέρστιν, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες (ΗΠΑ), Φράνσις Κερνς, Καθηγητής Κλασσικών Γλωσσών, Πανεπιστήμιο Φλόριντας (ΗΠΑ), Τζων Μακέι Καμπ ΙΙ, Συμμετοχή στις ανασκαφές στην Αρχαία Αγορά και Καθηγητής Αρχαιολογίας της Αμερικανικής Σχολής Κλασσικών Σπουδών Αθηνών (Ελλάδα), Πολ Κάρτλετζ, Καθηγητής Ελληνικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς (βραβείο A.G. Λεβέντης), Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ (Ηνωμένο Βασίλειο), Πάαβο Καστρέν, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Ελσίνκι (Φινλανδία), Ουίλιαμ Καβάνα, Καθηγητής Προϊστορίας Αιγαίου, Πανεπιστήμιο Νότινχαμ (Ηνωμένο Βασίλειο), Άγγελος Χανιώτης, Καθηγητής, Ερευνητής Υπότροφος (Senior Research Fellow), Κολλέγιο Ολ Σόουλς, Οξφόρδη (Ηνωμένο Βασίλειο), Πολ Κρίστεσεν, Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας, Κολλέγιο Ντάρτμουθ (ΗΠΑ), Έιντα Κοέν, Επίκουρος Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης, Κολλέγιο Ντάρτμουθ (ΗΠΑ), Ράνταλ Κολαΐτζι, Λέκτορας σε Κλασσικές Σπουδές, Πανεπιστήμιο Μασαχουσέτης - Βοστώνης (ΗΠΑ), Καθλήν Κόουλμαν, Καθηγήτρια Λατινικών, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (ΗΠΑ), Μάικλ Κοσμόπουλος, Διδάκτωρ, Καθηγητής και Τιμητική Καθηγητική Ονοματισμένη Έδρα (Endowed Chair) στην Ελληνική Αρχαιολογία, Πανεπιστήμιο Μισούρι - Σαιντ Λιούις (ΗΠΑ), Κέβιν Ντέιλι, Αναπληρωτής Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μπάκνελ (ΗΠΑ), Βόλφγκανγκ Ντέκερ, Ομότιμος Καθηγητής της Ιστορίας του αθλητισμού, Γερμανική Σχολή Αθλητισμού, Κολωνία (Γερμανία), Luc Deitz, Ειδικός Καθηγητής Μεσαιωνικών και Αναγεννησιακών Λατινικών, Πανεπιστήμιο Τριρ (Γερμανία) και Έφορος χειρόγραφων και σπάνιων βιβλίων, Εθνική Βιβλιοθήκη Λουξεμβούργου (Λουξεμβούργο), Μάικλ Ντιούαρ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο του Τορόντο (Καναδάς), Τζων Ντίλλερι, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Βιρτζίνια (ΗΠΑ), Σίλα Ντίλλον, Επίκουρος Καθηγήτρια, Τμήματα Τέχνης, Ιστορία της Τέχνης και Εικαστικών και Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ντιουκ (ΗΠΑ), Ντάγκλας Ντομίνγκο-Φοραστέ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνια Στέιτ, Λόνγκ Μπιτς (ΗΠΑ), Πιερ Ντυκρί, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Λωζάννης (Ελβετία), Ρότζερ Ντανκλ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Μπρούκλιν, Πανεπιστήμιο City Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Μάικλ Άισμαν, Επίκουρος Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας και Κλασσικής Αρχαιολογίας, Τμήμα Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Τεμπλ (ΗΠΑ), Μοσταφά Ελ-Αμπάντι, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αλεξάνδρειας (Αίγυπτος), Μάλκολμ Έρινγκτον, Ομότιμος Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας Πανεπιστήμιο Φίλιπς, Μάρμπουργκ (Γερμανία), Παναγιώτης Φακλάρης, Αναπληρωτής Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Ελλάδα), Ντένις Φίνι, Giger Καθηγητής Λατινικών (βραβείο Giger), Πανεπιστήμιο Πρίνστον (ΗΠΑ), Ελίζαμπεθ Φίσερ, Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών και Ιστορίας της Τέχνης, Κολλέγιο Ράντολφ-Μέισον (ΗΠΑ) Νικ Φίσερ, Καθηγητής Αρχαίας ιστορίας, Πανεπιστήμιο Κάρντιφ (Ηνωμένο Βασίλειο) Λίον Φιτς, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών (βραβείο Asbury J Clarke), FSA, Κολλέγιο Ντίκινσον (ΗΠΑ), Τζων Φόσι, FRSC, FSA, Ομότιμος Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης (και Αρχαιολογίας), Πανεπιστήμιο ΜακΓκίλ, Μόντρεαλ, και Έφορος Αρχαιολογίας, Μουσείο Καλών Τεχνών Μόντρεαλ (Καναδάς), Ρόμπιν Λέιν Φοξ, Πανεπιστημιακός Υφηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Νέο Κολλέγιο Οξφόρδης (Ηνωμένο Βασίλειο), Ράινερ Φρίντρικ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Νταλουζί, Χάλιφαξ Ν.Σ. (Νέα Σκωτία, Καναδάς), Χάιντι Φρόνινγκ, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας Πανεπιστήμιο Μάρμπουργκ (Γερμανία), Πήτερ Φάνκε, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Μούνστερ (Γερμανία), Τραϊανός Γκάγκος, Καθηγητής Ελληνικών και Παπυρολογίας, Πανεπιστήμιο Μίσιγκαν (ΗΠΑ), Ρόμπερτ Γκάρλαντ, (βραβείο Ρόι Ντι και Μάργκαρετ Γούστερ), Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Κολγκέιτ, Χάμιλτον Νέα Υόρκη (ΗΠΑ), Ντάγκλας Γκέρμπερ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Δυτικού Οντάριο (Καναδάς), Χανς Γκέτε, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Γκίσεν, Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, Βερολίνο (Γερμανία), Σάντερ Γκόλντμπεργκ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες (ΗΠΑ), Έρικ Γκρεν (βραβείο Gladys Rehard Wood), Ομότιμος Καθηγητής Ιστορίας και Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Κρίστιαν Χάμπικτ, Ομότιμος Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Ινστιτούτο Προηγμένων Σπουδών, Πρίνστον (ΗΠΑ), Ντόναλντ Χάγκις (βραβείο Nicholas A. Cassas), Καθηγητής Ελληνικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ (ΗΠΑ), Τζούντιθ Χάλετ, Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μέρυλαντ, Κόλετζ Παρκ, Μέρυλαντ (ΗΠΑ), Καθηγ. Πολ Χάρβι, Τμήμα Κλασσικών και Αρχαίων Μεσογειακών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πενσυλβάνια Στέιτ (ΗΠΑ), Ελένη Χασάκη, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Αριζόνα (ΗΠΑ), Μιλτιάδης Χατζόπουλος, Διευθυντής, Ερευνητικό Κέντρο Ελληνικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα, Γουλφ-Ντίτερ Χαϊλμάγερ, Καθηγητής, Δόκτωρ, Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βερολίνου και Συλλογή Αρχαιοτήτων των Κρατικών Μουσείων Βερολίνου (Γερμανία), Στήβεν Χερς, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Ταφτς (ΗΠΑ), Καρλ Χέλκεσκαμπ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Κολωνίας (Γερμανία), Φρανκ Χολτ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Χιούστον (ΗΠΑ), Νταν Χούλι, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μισούρι (ΗΠΑ), Μέρεντιθ Χόπιν (βραβείο Gagliardi), Καθηγήτρια Κλασσικών Γλωσσών, Κολλέγιο Ουίλλιαμς, Ουιλιαμστάουν, Μασαχουσέτης (ΗΠΑ), Κάρολαϊν Χάουζερ, Ομότιμη Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης, Κολλέγιο Σμιθ (ΗΠΑ), και Συνεργάτις Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον (ΗΠΑ), Τζόρτζια Κάφκα, Επισκέπτης Καθηγήτρια Σύγχρονης Ελληνικής Γλώσσας, Λογοτεχνίας και Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Νιου Μπράνσγουικ (Καναδάς), Άντονι Καλντέλις, Καθηγητής Ελληνικών και Λατινικών, Πανεπιστήμιο Οχάιο (ΗΠΑ), Ανδρομάχη Καρανίκα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Ίρβιν (ΗΠΑ, Ρόμπερτ Κέιστερ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Καθηγητής Λατινικών στο Ίδρυμα Κένεντι, Πανεπιστήμιο Πρίνστον (ΗΠΑ), Βασιλική Κέκελα, Επίκουρος Καθηγήτρια Ελληνικών Σπουδών, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Χάντερ, Πανεπιστήμιο City Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Ντίτμαρ Κίναστ, Ομότιμος Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Ντύσσελντορφ (Γερμανία), Κάρλ Κιλίνσκι ΙΙ, Διακεκριμένος Καθηγητής Πανεπιστημίου, Πανεπιστήμιο Σάουδερν Μέθοντιστ (ΗΠΑ), Δόκτωρ Φλόριαν Κνάους, Βοηθός Διευθυντή, Δημόσια Συλλογή Αρχαιοτήτων και Γλυπτών, Μόναχο (Γερμανία), Ντένις Nόπφλερ, Καθηγητής, Ελληνικές Επιγραφές και Ιστορία, Γαλλικό Κολλέγιο (Παρίσι), Όρτουιν Noρ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ουιλιαμέτ (ΗΠΑ), Ρόμπερτ Κελ, Καθηγητής Αρχαιολογίας, Τμήμα Κλασσικών και Ανατολικών Σπουδών, Κολλέγιο Χάντερ, Πανεπιστήμιο City Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Τζώρτζια Κοκκόρου-Αλευρά, Καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ελλάδα), Αν Όλγα Κολόσκι-Όστροου, Επίκουρος Καθηγήτρια και κάτοχος Πανεπιστημιακής Έδρας, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μπράντις (ΗΠΑ), Έρικ Κόντρατιφ, Αναπληρωτής Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Αρχαίας Ιστορίας, Τμήμα Ελληνικών και Ρωμαϊκών Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Τεμπλ (ΗΠΑ, Χαριτίνη Κοτσίδου, Δόκτωρ Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Γκέτε, Φρανκφούρτη (Γερμανία), Λαμπρινή Κουτουσσάκη, Δόκτωρ, Λέκτορας Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Ζυρίχης (Ελβετία), Ντέιβιντ Κόβακς (βραβείο Hugh H. Obear), Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Βιρτζίνια (ΗΠΑ), Πήτερ Κρεντζ (βραβείο W.R. Grey), Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Ιστορίας, Κολλέγιο Ντέιβιντσον (ΗΠΑ), Φρίντριχ Κρίντσινγκερ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Βιέννης (Αυστρία), Μάικλ Κουμπφ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Βαλπαραΐσο (ΗΠΑ), Ντόναλντ Κάιλ, Καθηγητής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Τέξας στο Άρλινγκτον (ΗΠΑ), Χέλμουτ Κυριελάις, Καθηγητής Δόκτωρ, Δόκτωρ honoris causa, πρώην Πρόεδρος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, Βερολίνο (Γερμανία), Τζέραλντ Λαλόντ, (βραβείο Benedict) Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Γκρίνελ (ΗΠΑ), Στήβεν Λάτιμορ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες (ΗΠΑ), Φράνσις Λάζαρους, Πρόεδρος, Πανεπιστήμιο Ντάλλας (ΗΠΑ), Μέρι Λέφκοουιτς (βραβείο Andrew W. Mellon), Ομότιμη Καθηγήτρια Φιλολογικών Σπουδών, Κολλέγιο Ουέλσλι (ΗΠΑ), Ιφιγένεια Λεβέντη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Ντάνιελ Λέβιν, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Άρκανσο (ΗΠΑ), Κριστίνα Λέιπολντ, Δόκτωρ, Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, Πανεπιστήμιο Ζυρίχης (Ελβετία), Βάιος Λιάπης, Αναπληρωτής Καθηγητής Ελληνικών, Κέντρο Κλασσικών Σπουδών και Τμήμα Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Μόντρεαλ (Καναδάς), Χιου Λόιντ-Τζόουνς, Επίκουρος Καθηγήτρια Ελληνικών, Πανεπιστήμιο Οξφόρδης (Ηνωμένο Βασίλειο), Γιάννης Λόλος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιστορία, Αρχαιολογία και Ανθρωπολογία, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Στάνλεϊ Λομπάρντο, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Κάνσας (ΗΠΑ), Άντονι Λονγκ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών (βραβείο Irving G. Stone), Καθηγητής Λογοτεχνίας, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Τζούλια Λουγκοβάγια, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Κολούμπια (ΗΠΑ), Α. Ν. Μάκρο (βραβείο Hobart), Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Γλωσσών, Κολλέγιο Τρίνιτι (ΗΠΑ, Τζων Μαγκί, Καθηγητής, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Διευθυντής, Κέντρο Μεσαιωνικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Τορόντο (Καναδάς), Δόκτωρ Χριστοφίλης Μαγγίδης, Επίκουρος Καθηγητής Αρχαιολογίας, Κολλέγιο Ντίκινσον (ΗΠΑ), Τζανέτ Μαρσό, Αναπληρώτρια καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ράιτ, Ντέιτον, Οχάιο (ΗΠΑ), Ρίτσαρντ Μάρτιν, (βραβείο Anthony and Isabelle Raubitschek) Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Στάνφορντ (ΗΠΑ), Μαρία Μαυρουδή, Καθηγήτρια Βυζαντινής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Αλέξανδρος Μαζαράκης Αινιάν, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τζέιμς ΜακΚρέντι, Ομότιμος Καθηγητής (βραβείο Sherman Fairchild), Διευθυντής, Ανασκαφές στο Ινστιτούτο Καλών Τεχνών Σαμοθράκης, Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Τζέιμς ΜακΚίοουν, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ουισκόνσιν-Μάντισον (ΗΠΑ), Ρόμπερτ Μέτσικοφ, Καθηγητής και εφ' όρου ζωής μέλος του Διεθνούς Σωματείου Ολυμπιακών Ιστορικών, Πανεπιστήμιο Σαν Ντιέγκο Στέιτ (ΗΠΑ), Άντρεας Μελ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Χάλε-Βίτενμπεργκ (Γερμανία), Χάραλντ Μιλς, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Βόννης (Γερμανία), Στίβεν Μίλλερ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Φίλιπ Μίτσης, (βραβείο Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης) Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Πήτερ Φρανζ Μίταγκ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Κολωνίας (Γερμανία), Ντέιβιντ Γκόρντον Μίτεν (βραβείο James Loeb), Καθηγητής Κλασσικής Τέχνης και Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (ΗΠΑ), Μάργκαρετ Μουκ, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδν, Πανεπιστήμιο Αϊόβα (ΗΠΑ), Ανατόλ Μόρι, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μισούρι-Κολούμπια (ΗΠΑ), Τζένιφερ Σέρινταν Μος, Επίκουρος καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Γουέιν Στέιτ (ΗΠΑ), Ιωάννης Μυλωνόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Ελληνικής Ιστορίας Τέχνης και Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Κολούμπια, Νέα Υόρκη (ΗΠΑ), Ρίτσαρντ Νόιντεκερ, Κλασσική Αρχαιολογία, Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Ρώμης (Ιταλία), Τζέιμς Νιούχαρντ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Τσάρλστον (ΗΠΑ), Κάρολ Νιούλαντς, Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν, Μάντισον (ΗΠΑ), Τζων Μάξγουελ ΟʼΜπράιαν, Καθηγητής Ιστορίας, Κολλέγιο Κουινς, Πανεπιστήμιο City Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Τζέιμς ΟʼΧάρα (βραβείο Paddison), Καθηγητής Λατινικών, Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, Τσάπελ Χιλ (ΗΠΑ), Μάρτιν Όστουαλντ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών (συνταξ.), Κολλέγιο Σουάρθμορ και Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών (συνταξ.) στο Πανεπιστήμιο Πενσυλβάνιας (ΗΠΑ), Όλγα Παλαγιά, Καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Βασιλική Πανούση, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Ουίλιαμ και Μέρι (ΗΠΑ), Μαρία Παντελιά, Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Ίρβιν (ΗΠΑ), Πάντος Πάντος, Καθηγητής, Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Άντονι Παπάλας, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Ανατολικής Καρολίνας (ΗΠΑ), Νάσος Παπαλεξάνδρου, Επίκουρος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Τέξας στο Ώστιν (ΗΠΑ), Πολυβία Παραρά, Επισκέπτης Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Τζωρτζτάουν (ΗΠΑ), Ρίτσαρντ Πάρκερ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μπροκ (Καναδάς), Ρόμπερτ Πάρκερ (βραβείο Wykeham), Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Νέο Κολλέγιο Οξφόρδης (Ηνωμένο Βασίλειο), Αναστασία-Ερασμία Πεπoνή, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Στάνφορντ (ΗΠΑ), Ζακ Περό, Καθηγητής Ελληνικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Μόντρεαλ, Κεμπέκ (Καναδάς), Γιάννης Πίκουλας, Επίκουρος Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τζων Πολίνι, Καθηγητής Κλασσικής Τέχνης και Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Βόρειας Καλιφόρνιας (ΗΠΑ), Ντέιβιντ Πότερ, Καθηγητής Άρθουρ Θυρνό Ελληνικών και Λατινικών, Πανεπιστήμιο Μίσιγκαν (ΗΠΑ), Ρόμπερτ Πάουντερ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Βάσαρ (ΗΠΑ), Νικόλαος Πουλόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Ιστορίας και κάτοχος Πανεπιστημιακής Έδρας, Σύγχρονες Ελληνικές Σπουδές, Πανεπιστήμιο ΜακΓκίλ (Καναδάς), Ουίλιαμ Ρέις, Καθηγητής Τζωρτζ Πάντισον Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ (ΗΠΑ), Τζων Ράμζι, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ιλλινόι στο Σικάγο (ΗΠΑ), Κάρλ Ρέμπερ, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Λωζάννης (Ελβετία), Ρας Ρεμ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Θεάτρου, Πανεπιστήμιο Στάνφορντ (ΗΠΑ), Βέρνερ Ρις, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ (ΗΠΑ), Rόμπερτ Ρίβκιν, Τμήμα Αρχαίων Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μέριλαντ, Μπάλτιμορ Κάουντι (ΗΠΑ), Μπάρμπαρα Σέιλορ Ρότζερς, Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Βερμόντ (ΗΠΑ), Ρόμπερτ Ρότζερς (βραβείο Lyman-Roberts), Καθηγητής Κλασσικών Γλωσσών και Λογοτεχνίας, Πανεπιστήμιο Βερμόντ (ΗΠΑ), Νέιθαν Ρόζενσταϊν, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Οχάιο Στέιτ (ΗΠΑ), Τζων Ρόουμαν, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Νιου Χάμσαϊρ, Δόκτωρ Τζέιμς Ρόι, Υφηγητής Ελληνικής Ιστορίας (συνταξιούχος), Πανεπιστήμιο Νότινχαμ (Ηνωμένο Βασίλειο), Στήβεν Ράτλεντζ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μέριλαντ, Κόλετζ Παρκ (ΗΠΑ), Κριστίνα Σάλοουεϊ, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Χόλινς (ΗΠΑ), Γκάι Σάντερς, μόνιμος Διευθυντής των Ανασκαφών στην Κόρινθο, Αμερικανική Σχολή Κλασσικών Σπουδών Αθηνών (Ελλάδα), Θοδωρής Σκαλτσάς, Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Εδιμβούργου (Ηνωμένο Βασίλειο), Τόμας Σκάνλον, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Ρίβερσαϊντ (ΗΠΑ), Μπερνάρντ Σμολτς, Καθηγητής Δόκτωρ Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Πανεπιστημίου Κρίστιαν - Άλμπρεχτ, Kιέλο (Γερμανία), Ρολφ Σνάιντερ, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Μονάχου Λούντβιγκ-Μαξιμίλιαν (Γερμανία), Πήτερ Σολτς, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας και Πολιτιστικής Παράδοσης, Πανεπιστήμιο Στουτγάρδης (Γερμανία), Κρίστοφ Σούλερ, Διευθυντής, Φορέας του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου για την Αρχαία Ιστορία και Επιγραφολογία, Μόναχο (Γερμανία), Πολ Σκόττον, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας και Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Λονγκ Μπιτς (ΗΠΑ), Ντανούτα Σάντσερ, Καθηγητής Κλασσικών και Μεσαιωνικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο του Ιλλινόι στο Ουρμπάνα-Σαμπέιν και μέλος της Μεσαιωνικής Ακαδημίας Αμερικής (ΗΠΑ), Τζέιμς Σίκιντζερ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Φλόριντας (ΗΠΑ), Μέριλιν Σκίνερ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Αριζόνα (ΗΠΑ), Νιλ Σλέιτερ (βραβείο Samuel Candler Dobbs), Καθηγητής Λατινικών και Ελληνικών, Πανεπιστήμιο Έμορι (ΗΠΑ), Πίτερ Σμιθ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ Ερευνητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο ΜακΓκίλ (Καναδάς), Σούζαν Κερκπάτρικ Σμιθ, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο Κένισο Στέιτ (ΗΠΑ), Άντονι Σνόντγκρας, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ (Ηνωμένο Βασίλειο), Θεοδοσία Στεφανίδου-Τιβερίου, Καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Άντριου Στούαρτ (βραβείο Nicholas C. Petris), Καθηγητής Ελληνικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Όλιβερ Στολ, Καθηγητής Δόκτωρ, Αρχαία Ιστορία, Πανεπιστήμιο Πασάου (Γερμανία), Ρίτσαρντ Στόουνμαν, Επίτιμος Fellow, Πανεπιστήμιο Έξτερ (Ηνωμένο Βασίλειο), Ρόναλντ Στράουντ, Διακεκριμένος Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Γλωσσών και Λογοτεχνίας, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Σάρα Κάλπεπερ Στράουπ, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον (ΗΠΑ), Νάνσι Σάλταν, Καθηγήτρια και Διευθύντρια, Ελληνικές και Ρωμαϊκές Σπουδές, Πανεπιστήμιο Ουέσλιαν, Ιλλινόι (ΗΠΑ), Ντέιβιντ Τάντι, Καθηγητής Κλασικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Τεννεσί (ΗΠΑ), Τζέιμς Τέιτουμ (βραβείο Aaron Lawrence), Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Ντάρτμουθ, Μάρθα Τέιλορ, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Λογιόλα, Μέρυλαντ, Πέτρος Θέμελης, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Αθήνα, Έμπερχαρντ Τόμας, Δόκτωρ, Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Πανεπιστημίου Κολωνίας (Γερμανία), Μιχάλης Τιβέριος, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Μάικλ Τουμάζου, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Ντέιβιντσον (ΗΠΑ), Στίβεν Τρέισι, Ομότιμος Καθηγητής Ελληνικών και Ρωμαϊκών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Οχάιο (ΗΠΑ), Καθηγητής Δόκτωρ Έριχ Τραπ, Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών, Πανεπιστήμιο Βόννης (Γερμανία), Στήβεν Τρζασκόμα, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Νιου Χαμσάιαρ (ΗΠΑ.), Βασιλική Τσαμακντά, Καθηγήτρια Χριστιανικής Αρχαιολογίας και Βυζαντινής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Μάιντς (Γερμανία), Κρίστοφερ Τάπλιν, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Λίβερπουλ (Ηνωμένο Βασίλειο, Γκρέτσεν Άμχολτζ, Λέκτορας, Κλασσικές Σπουδές και Ιστορία Τέχνης, Πανεπιστήμιο Μασαχουσέτης, Βοστώνη (ΗΠΑ), Πάνος Βαλαβάνης, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθανάσιος Βεργκάντος, Προσωρινός Αναπληρωτής Kαθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Φράνκλιν και Μάρσαλ, Λάνκαστερ, Πενσυλβάνια, Κριστίνα Βέστερ, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Γουατερλού (Καναδάς), Εμμανουήλ Βουτυράς, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Σπύρος Βρυώνης Τζούνιορ (βραβείο Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης), Ομότιμος Καθηγητής Ελληνικού Πολιτισμού και Κουλτούρας, Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Μάικλ Ουόλμπανκ, Ομότιμος Καθηγητής Ελληνικής, Λατινικής και Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Κάλγκαρι (Καναδάς), Μπόνα Ουέσκοουτ, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιστορία της Τέχνης και Αρχαίες Μεσογειακές Σπουδές, Πανεπιστήμιο Έμορι (ΗΠΑ), Χέκτορ Ουίλιαμς, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Μπρίτις Κολούμπια (Καναδάς), Ρότζερ Ουίλσον, Καθηγητής Αρχαιολογίας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και Διευθυντής, Κέντρο Σπουδών της Αρχαίας Σικελίας, Πανεπιστήμιο Μπρίτις Κολούμπια, Βανκούβερ (Καναδάς), Ένγκελμπερτ Βίντερ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Mίνστερ (Γερμανία), Τίμοθι Ουίντερς, Διδάκτωρ, Απόφοιτος και Διακεκριμένος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Όστιν Πέι Στέιτ (ΗΠΑ), Μάικλ Ζαρντ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Κολωνίας (Γερμανία), Πάουλ Τσάνκερ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μονάχου (Γερμανία).

Το Παρόν

Αποκάλυψη στη νεκρόπολη της Κρήτης

Ο καθηγητής κ. Νίκος Σταμπολίδης μιλάει για τον πρωτοφανή θησαυρό του 8ου αιώνα π.Χ. που ήρθε προ ημερών στο φως στην αρχαία Ελεύθερνα

της ΜΑΡΙΑΣ ΘΕΡΜΟΥ Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

Ο ήλιος είχε γείρει προ πολλού και το σκοτάδι έπεφτε αργά αλλά σταθερά. Οι άνθρωποι, όμως, που δούλευαν βουβοί μέσα στο σκάμμα, αντί να σταματήσουν, συνέχιζαν με όλο και περισσότερη ένταση. Μόνον οι ανάσες τους ακούγονταν- ίσως και οι κτύποι της καρδιάς τους- σμίγοντας με τους πρώτους ήχους της νύχτας.

1. Ο χώρος της ανασκαφής στη νεκρόπολη της αρχαίας Ελεύθερνας από ψηλά. Ενας θαλαμωτός μυκηναϊκός τάφος με θυραίο άνοιγμα και παραστάδες από λαξευμένους λίθους
2. Χρυσό επιστήθιο τελετουργικό αντικείμενο με κοκκίδωση στην περιφέρεια και στο κέντρο έναν άνδρα (λείπει η κεφαλή) που περοιστιχίζεται από δύο λιοντάρια, όπως βρέθηκε στον τάφο δίπλα στα οστά
3. Εργάτης μέσα στον κτιστό ταφικό θάλαμο επί το έργον. Μεγάλα αγγεία περιβάλλουν τις ταφές των τριών γυναικών που βρίσκονται στο κέντρο
4. Η ώρα της ανασκαφής. Ανάμεσα στα οστά των νεκρών γυναικών αστράφτει ένα χρυσό επιστήθιο κόσμημα (αριστερά) και στο κέντρο ένα χάλκινο βραχιόλι και ένα μικρό χάλκινο πριόνι

Οι φακοί, τα κινητά τηλέφωνα, οι αναπτήρες είχαν επιστρατευθεί για λίγο φως. Οι κινήσεις ήταν προσεκτικές, γρήγορες, καίριες, σαν να επρόκειτο για μια σοβαρή εγχείρηση. Ή μήπως μια τελετουργία;
Ο καθηγητής κ.Νίκος Σταμπολίδης θυμάται με συγκίνηση εκείνες τις ώρες στον κλειστό θάλαμο ενός κτιστού τάφου, τον οποίο έφερε στο φως πριν από μερικές ημέρες στην αρχαία Ελεύθερνα της Κρήτης. Τα οστά τριών γυναικών που βρέθηκαν σε αυτόν τον τάφο του 8ου αιώνα π.Χ., μαζί με μοναδικά και παράξενα χρυσά αντικείμενα και κοσμήματα από σπάνια υλικά, όπως αμέθυστος, φαγεντιανή, κορνεόλη, κεχριμπάρι, ορεία κρύσταλλος, ήλεκτρον, αιγυπτιακό μπλε, δεν συνιστούσαν απλώς μια πλούσια ταφή που παρέμενε ασύλητη μέσα στους αιώνες. Διότι μια απρόσμενη περίπτωση, ένα μυστήριο αναδυόταν σιγά σιγά μέσα από το χώμα. Μερικά από τα αντικείμενασύμβολα δεν είχαν θέση εκεί, δεν μπορεί να συνόδευαν γυναίκες αλλά μόνον άντρες, και μάλιστα ιερείς... Αλλα πάλι θα ήταν χρήσιμα για την παρασκευή φαρμάκων, αρωμάτων ή δηλητηρίων.
Μέσα στη σιωπή το μυαλό έτρεχε κάνοντας χίλιους συνειρμούς. Τι ήταν λοιπόν αυτές οι γυναίκες; Γιάτρισσες, μάντισσες ή ιέρειες; Ή μήπως, όπως θα λέγαμε σήμερα, φαρμακολύτριες;
Το σκηνικό έχει ως εξής: Η μεγαλύτερη σε ηλικία γυναίκα-περίπου 70 ετών, ενώ οι άλλες δύο ήταν γύρω στα 16-17- βρισκόταν στο κέντρο του δωματίου σε μια παράξενη στάση. Το κρανίο ήταν σχεδόν επάνω στη λεκάνη της, τα πλευρικά οστά είχαν απλωθεί προς αριστερά και δεξιά και τα πόδια ήταν λυγισμένα. «Η απόθεσή της ήταν περίεργη. Αν δεν συνέβη κατά την αρχαιότητα κάποιο ταφονομικό παράδοξο- δηλαδή δεν πέρασε ένας ασβός ή ένας αρουραίος ώστε να αναμοχλεύσει αυτά τα οστά-,τότε δεν αποκλείεται αυτή η γυναίκα να τάφηκε καθιστή»λέει ο κ. Σταμπολίδης. Η πιθανότητα άλλωστε ανακομιδής, τυμβωρυχίας ή αρχαιοκαπηλίας αποκλείεται καθώς όλα τα κτερίσματα βρέθηκαν στη θέση τους. Μπορεί να ερμηνευθεί όμως αυτή η στάση;






















Χρυσό κόσμημα μοναδικού σχήματος με θέσεις για ένθετους ημιπολύτιμους λίθους

«Οχι, επί του παρόντος» απαντά ο ίδιος. Αλλωστε τα παράξενα συνεχίζονται, με την ύπαρξη γύρω της μιας σειράς αντικειμένων που επίσης δεν μπορεί να εξηγηθεί: Ενας μικρός χάλκινος ταύρος της γεωμετρικής εποχής, που βρίσκεται συνήθως σε ιερά όπως αυτό της Ολυμπίας, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν δίπλα στη νεκρή, αποτελεί καθαρά ιερατικό σύμβολο καθώς επιστέφει ένα σκήπτρο.
Κρατούσε σκήπτρο δηλαδή η σεβάσμια γυναίκα; Ενα χάλκινο πριονάκι, ένα πολύ μικρό, επίσης χάλκινο, κουταλάκι για τη μέτρηση δόσεων, μια μικρή ζυγαριά με δίσκο και αλυσίδα συνθέτουν ένα ακόμη παράξενο σύνολο. Και μαζί τους ορισμένοι μικροί κύλινδροι χρυσού, από τους οποίους αποκόπτονταν κομμάτια για χρήση. Σε τι μπορεί να της χρησίμευαν στη ζωή;























Χρυσό πορτρέτο δαιδαλικής μορφής με φενάκη (κόμμωση), περίτεχνο διάδημα κεφαλής και δυσερμήνευτα ακόμη αντικείμενα στο στήθος
Τα σύμβολα

Η γυναίκα φορούσε χρυσοκέντητα και καταστόλιστα φορέματα, όπως αποδεικνύουν τα ψήγματα χρυσού και οι εκατοντάδες χάντρες από φαγεντιανή που είναι απλωμένα γύρω της. (Αλλωστε και το χώμα γύρω από τα οστά φαίνεται ότι περιέχει αποσυντεθημένα οργανικά υλικά, όπως το ξύλο και το ύφασμα.)










Χρυσά ενώτια με μικροσκοπικά τσαμπάκια σταφυλιού



Τα σύμβολα του επίγειου κύρους της και τα κοσμήματα ήταν φορεμένα ή τοποθετημένα επάνω της. Από τον πλούτο των κοσμημάτων- περίπου 130- ήταν όμως μερικά τα οποία από την ώρα της ανασκαφής έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση προκαλώντας, όπως λέει ο κ. Σταμπολίδης, ανάμεικτα συναισθήματα συγκίνησης και θαυμασμού και παράλληλα γεννώντας μεγάλα ερωτηματικά.
Πρόκειται για δύο μεγάλα χρυσά μισοφέγγαρα που έφεραν έναν ημιπολύτιμο λίθο- γεγονός πρωτοφανές για την εποχή-, έχουν κοκκίδωση γύρω γύρω που σχηματίζει μαιάνδρους, ενώ στο κέντρο του αντικειμένου υπάρχουν οι κεφαλές δύο κρανοφόρων πολεμιστών.
Σε τρίτο παραπλήσιο αντικείμενο (όλα είναι επιστήθια) εμφανίζεται στο κέντρο η μορφή ενός πρίγκιπα, όπως είναι γνωστός από τις μινωικές παραστάσεις, ο οποίος περιστοιχίζεται από δύο λιοντάρια. Ενα ακόμη χρυσό αντικείμενο παριστάνει μια δαιδαλική μορφή με αιγυπτιακή φενάκη (κόμμωση), η οποία φέρει στο στήθος τρία δυσερμήνευτα σύμβολα που μοιάζουν με αγγεία ή αβγά και παραπέμπουν στα αντίστοιχα της Εφεσίας Αρτέμιδος, που έχουν θεωρηθεί μάλιστα ότι μπορεί να ήταν γυναικείοι μαστοί ή και όρχεις. Απροσδιόριστο και εντελώς άγνωστο έως σήμερα είναι το τελευταίο κόσμημα της ομάδας αυτής, με κυκλικό σχήμα, μια υψηλή βάση και ένθετους λίθους!

Ασημένια περόνη που καταλήγει σε κυλινδρικό κόσμημα

Ο Δίας

«Τα σύμβολα στους μηνίσκους παραπέμπουν σε νεαρό Πόσι Θηρών, όπως ο Δίας,που γεννιέται και πεθαίνει,κατά την παράδοση, κάθε χρόνο στο Ιδαίον Αντρον.

Στα λιοντάρια που απεικονίζονται επάνω στην ασπίδα, που έχει βρεθεί στην Ελεύθερνα,στα πώματα-ασπίδες και στους τεράστιους χάλκινους λέβητες της Ελεύθερνας και του Ιδαίου Αντρου. Στις κεφαλές των κρανοφόρων πολεμιστών επίσης από την Ελεύθερνα, που έχουν ευθεία αναφορά στους Κουρήτες, προστάτες πολεμιστές του νεαρού Δία»λέει ο κ. Σταμπολίδης. Σημαντικό όμως είναι το γεγονός ότι τέτοια κοσμήματα έχουν βρεθεί ελάχιστα μέσα στα 200 χρόνια της αρχαιολογίας στην Κρήτη. Συγκεκριμένα, ένα μεγάλο στην Κνωσό και ένα μικρότερο στο Ιδαίον Αντρον. Εδώ είναι πέντε μαζί!

«Πέραν της σημειολογίας τους, εξάλλου, αυτά τα κοσμήματα αλλάζουν την ιστορία της κοσμηματοτεχνίας όπως τη γνωρίζαμε ως τώρα, αφού εκτός από τις νέες τεχνικές,όπως η κοκκίδωση,εμφανίζεται η προσθήκη πολύτιμων ή ημιπολύτιμων λίθων,κάτι που πιστεύαμε ότι άρχιζε στα ελληνιστικά χρόνια,δηλαδή τέσσερις τουλάχιστον αιώνες αργότερα»προσθέτει ο ίδιος.

Δείγμα εξαιρετικής κοσμηματοτεχνίας το χρυσό χελωνάκι με τη διακοσμητική κοκκίδωση και την εξαιρετική κίνηση

Το χρυσάφι
Πού μπορεί να βρέθηκε τόσο χρυσάφι και πώς;

«Ο κοκκινωπός προέρχεται από την Κύπρο,όπως λένε οι μελετητές,αλλά ο κίτρινος πιστεύω ότι ερχόταν από τη Μικρά Ασία με τα χρυσοφόρα ποτάμια της, όπως ο Μαίανδρος που εκβάλλει στη Μίλητο,τη μινωική αποικία της κρητικής πόλης Μιλάτου απέναντι από τη Σάμο. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε τις ιστορίες του Ηροδότου για τον σάμιο καπετάνιο Κολαίο και τον κρητικό Κορώβιο,που ταξίδευαν σε όλη τη Μεσόγειο» λέει ο κ. Σταμπολίδης. Και οι τρεις γυναίκες άλλωστε έφεραν επίσης στα μαλλιά σφηκωτήρες από ήλεκτρο. Φορούσαν χρυσά ενώτια «τρίγληνα μορόεντα», όπως τα λέει ο Ομηρος, δηλαδή χαλκάδες με πολύ μικρά τσαμπιά σταφυλιού με τρεις ρόγες το καθένα- ένας τύπος αιγαιακού κοσμήματος γνωστός αρχικά από τις τοιχογραφίες της Θήρας.

Επίσης ανάμεσα στα κτερίσματά τους υπήρχαν σκαραβαίοι από αιγυπτιακό μπλε, σφραγιδόλιθοι μινωικοί, πρίσματα και χάντρες από ορεία κρύσταλλο. Οι χάντρες μάλιστα, διαφόρων σχημάτων, μεγεθών ή υλικών, φέρουν συχνά εγχαράξεις με μινωικά σύμβολα όπως είναι ο διπλούς πέλεκυς, με θαλάσσια θέματα όπως είναι τα καλαμάρια ή οι αστερίες, ή κυνηγετικά όπως το ελάφι που έχει τοξευθεί από τον θηρευτή του. Αλλες πάλι μιμούνται ρόδια ή άνθη και, όπως θεωρεί ο ανασκαφέας, μπορεί να αποτελούσαν την κεφαλή από τις πολύτιμες καρφίτσες που επίσης υπάρχουν στα ευρήματα.

Σκαραβαίος από αιγυπτιακό μπλε, ένα από τα πολλά εισηγμένα από την Αίγυπτο αντικείμενα

Η σπονδή
Μία γυάλινη φιάλη με γαλακτώδες χρώμα και ομφαλό στο κάτω μέρος της, η οποία βρέθηκε μέσα στον λαιμό ενός μεγάλου πήλινου αγγείου, αποτελεί το άλλο ανέλπιστο για τη μοναδικότητά του, αλλά και γιατο γεγονός ότι σώθηκε ακέραιο, εύρημα.

Αχαιμενιδική, φυλλόσχημη, όπως είναι οι γνωστές χρυσές και ασημένιες της περσικής αυτοκρατορίας, έχει διάμετρο γύρω στα 10 εκατοστά και οι ραβδώσεις της- φύλλα- αρχίζουν από τον ομφαλό για να ανοίξουν προς το χείλος της σαν νούφαρο.

Οπως εξηγεί ο κ. Σταμπολίδης, φιάλες αυτού του είδους είναι σπανιότατες- ο ίδιος θυμάται μία υστερότερη χρονολογικά από τους περίφημους ετρουσκικούς τάφους της Βίλας Τζούλια στην Ιταλία, ενώ στην Ελλάδα έχουν βρεθεί μόνο κάποια σπασμένα κομμάτια τους.

«Πρόκειται για σπονδικό αγγείο,όπως αυτά που κρατούν οι θεοί, ο Απόλλωνας, η Αθηνά, στις παραστάσεις. Η παρουσία της επομένως σε αυτή τη γυναικεία ταφή είναι ένα ακόμη ερώτημα»σημειώνει ο ίδιος.

Μεγάλα πήλινα αγγεία, άδεια σήμερα, που προφανώς όμως περιείχαν κατά την εποχή της ταφής υγρά, όπως λάδι, κρασί ή άλλα προϊόντα, καθώς και πολλά μικρότερα ληκύθια, κρητοκυπριακά και φοινικικά, κατάλληλα για τη φύλαξη αρωμάτων ή φαρμάκων, συμπλήρωναν το ταφικό σύνολο. Μία τράπεζα προσφορών εξάλλου στην είσοδο του τάφου δείχνει σαφώς τη σημασία του.

Για την προστασία του είχε κατασκευαστεί αυτός ο θαλαμωτός μυκηναϊκός τάφος, ένα τετράγωνο δωμάτιο διαστάσεων περίπου 3,10 Χ 3 μ., με σωζόμενο ύψος 2,10 μ. Το θυραίο άνοιγμα έχει παραστάδες σε ύψος 1,80 μ. κατασκευασμένες από μεγάλα μπλοκ λαξευμένων λίθων, ένα ακόμη μοναδικό εύρημα καθώς δείχνει τη διατήρηση της μνήμης της μινωικής αρχιτεκτονικής στα γεωμετρικά χρόνια.

Το μυστήριο της Ελεύθερνας που ανασκάπτεται μεθοδικά κάθε χρόνο ολοένα μεγαλώνει. Ακόμη και ο ανασκαφέας της παρατηρεί ξαφνιασμένος πλέον τα ευρήματα, βρίσκοντας τώρα πιθανή τη σύνδεση της πόλης με το Ιδαίον Αντρον.

Τα υπόλοιπα μένει να απαντηθούν στο μέλλον, αν και εφόσον δοθούν όλα τα κλειδιά της αποκρυπτογράφησης του αινίγματος. Μεγάλα πήλινα αγγεία, άδεια σήμερα, που προφανώς όμως περιείχαν κατά την εποχή της ταφής υγρά, όπως λάδι, κρασί ή άλλα προϊόντα, καθώς και πολλά μικρότερα ληκύθια, κρητοκυπριακά και φοινικικά, κατάλληλα για τη φύλαξη αρωμάτων ή φαρμάκων, συμπλήρωναν το ταφικό σύνολο. Μία τράπεζα προσφορών εξάλλου στην είσοδο του

Χώμα καλύπτει ακόμη το χρυσό επιστήθιο κόσμημα με την περίτεχνη διακόσμηση από μαιάνδρους

Το μόνο βέβαιο επί του παρόντος είναι το κοινό συναίσθημα, η μυσταγωγία, που έζησαν εκείνη τη νύχτα οι άνθρωποι της ανασκαφής. Ενα τελετουργικό που θα έλεγε κανείς ότι συνδεόταν μέσω μιας κλωστής που διέτρεχε τον χρόνο με το ταφικό τελετουργικό της απόθεσης των τριών γυναικών από τους κηδευτές τους.

Το Βήμα

Στη Σικελία, δίπλα στο τάφο του Αισχύλου, νέα μνημεία

Η Γέλα της Σικελίας, αποικία Ροδίων, 7ος αιώνας π.Χ.

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Στη γνωστή πόλη της Μεγάλης Ελλάδας την Γέλα της Σικελίας ανακαλύφθηκε πριν μερικές ημέρες μια αρχαιοελληνική νεκρόπολη. Η ανακάλυψη έγινε στη διάρκεια εργασιών της δημοτικής υπηρεσία στο χώρο έξω από τα οικιστικά όρια της πόλης.
Βρέθηκαν τέσσερις αξιόλογοι τάφοι μια σαρκοφάγος και κεραμικά εργαλεία κορινθιακού, αττικού και ιωνικού ρυθμού.

φωτο: Γέλα Σικελίας: Δωρικός κίων

Η ιταλική εφημερίδα ‘ Il Giornale’ ανέφερε πως μετά την σημαντική ανακάλυψη οι εργασίες σταμάτησαν και η περιοχή φυλάσσεται για την αποφυγή βέβηλων πράξεων.
Σημειώνεται πως στη πόλη Γέλα, βρέθηκε παλαιότερα και ο τάφος του Αισχύλου ο οποίος πέθανε σ’ αυτήν το 456/455 π.Χ.
Ο τάφος του αναγνωρίστηκε από την επιγραφή που υπήρχε στον μνημειακό του χώρο:

«ΑΙΣΧΥΛΟΝ ΕΥΦΟΡΙΩΝΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΝ ΤΟΔΕ ΚΕΥΘΕΙ ΜΝΗΜΑ ΚΑΤΑΦΘΙΜΕΝΟΝ ΠΥΡΟΦΟΡΟΙΟ ΓΕΛΑΣ ΑΛΚΗΝ ΔΙ ΕΥΔΟΚΙΜΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΝ ΑΛΣΟΣ ΑΝ ΕΙΠΟΙ ΚΑΙ ΒΑΘΥΧΑΙΤΗΕΙΣ ΜΗΔΟΣ ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΟΣ»
Δηλαδή,

«Αυτό το μνήμα φυλάσσει τον Αισχύλο τον Αθηναίο τον υιό του Ευφορίωνος που έδυσε στον σιτοφόρο Γέλωνα, τη δύναμή του μπορεί να εξιστορήσει το δάσος του Μαραθώνα και ο Πέρσης ο μακρυχαίτης που καλά γνωρίζει».
Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν πως ο χώρος είναι μέρος μιας ευρύτερης νεκρόπολης της αρχαίας πόλης αφού αξιόλογα ευρήματα έχουν ανακαλυφθεί στη διπλανή περιοχή τη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα από τον αρχαιολόγο Πάολο Όρσι. Τα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα του εν λόγω αρχαιολόγου, απο τη Γέλα, τις Συρακούσες, τον Κρότωνα, εκτίθενται στα μουσεία των Συρακουσών και της νότιας Ιταλίας.

Η Γέλα χτίστηκε από Ρόδιους αποίκους το 688/87 π.Χ. και λόγω της γεωγραφικής της θέσης αποτέλεσε σημανικό στραυροδρόμι της αρχαίας ναυσιπολοϊας.

Φώτο: Ηώ και Κέφαλος, Γέλας 500-475 π.Χ.

Η Μεγάλη Ελλάδα (σημερινή νότια Ιταλία) ήταν ο αγαπημένος τόπος φιλοσόφων, ποιητών και διανοητών της αρχαίας Ελλάδας.

Ντιμιτρόφ, αργά ξύπνησες!

Βούλγαροι στρατιώτες εν ώρα μάχης

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Σε άλλη μια νέα επίθεση προβαίνει η Βουλγαρία μέσω του υπουργού άνευ χαρτοφυλακίου, Μποτζιδάρ Ντιμιτρόφ. Ζητά από τα Σκόπια να αποκαταστήσει 470 παραμελημένα νεκροταφεία, όπου σύμφωνα με τις βουλγαρικές αρχές βρίσκονται θαμμένοι Βούλγαροι στρατιώτες των Βαλκανικών Πολέμων και του Α’ Παγκόσμιου Πόλεμου.
Το Κράτος των Σκοπίων δεν καπηλεύεται μόνον την ελληνική αλλά έχει βάλει χέρι και στη βουλγαρική ιστορία!
Βαπτίζει όλους του Βουλγάρους που σκοτώθηκαν στους πολέμους και έχουν ταφεί σε σημερινά εδάφη του ως ‘μακεδόνες’ που στρατεύτηκαν με τη Βουλγαρία.
Η πρωτοφανής αυτή πλαστογράφηση προκάλεσε την οργή του Βούλγαρου υπουργού Ντιμιτρόφ, ο οποίος, σημειωτέον, απολαμβάνει την εκτίμηση της βουλγαρικής κοινής γνώμης με τη σθεναρή στάση του, κατά των πλαστογράφων σκοπιανών.
Η Βουλγαρία είχε ζητήσει την αποκατάσταση των κοιμητηρίων, στο έδαφος της πΓΔΜ, όπου είναι θαμμένοι οι Βούλγαροι στρατιώτες.
Όπως ανακοινώθηκε από τα Σκόπια, μέχρι τις 29 Αυγούστου 2009 θα έχουν αποκατασταθεί μερικώς 57 κοιμητήρια στον Πρίλαπο, παρουσιάζοντας έτσι η Βουλγαρία την έναρξη μιας «κοινής βουλγαρικής δράσης». ( Η αλήθεια είναι πως την αποκατάσταση αυτών ζήτησε, πρώτα, η γερμανική κυβέρνηση για τους νεκρούς Γερμανούς του Α’ παγκ. Πολέμου)
Τα απεριποίητα και κατεστραμμένα βουλγαρικά νεκροταφεία, πολλά εκ των οποίων έχουν γίνει χωματερές από τους σκοπιανούς, στάθηκε ως μια καλή αφορμή για να εκφράσει η Σόφια την αντίθεσή της στην πολιτική Γκρουέφσκι που απομακρύνει τη χώρα από την επιρροή της γείτονος.
Δεν θα λησμονήσουμε τη μεγάλη χαρά της Βουλγαρίας όταν αναγνώρισε τα Σκόπια ως «Μακεδονία». Νόμιζε πως απόκτησε ένα προτεκτοράτο...
Τώρα, την έχουν ξεπεράσει στην πλαστογράφηση της Ιστορίας.
Η μεγάλη διδάξασα είναι η ίδια που κατά το παρελθόν, διατείνονταν πως ο Αλέξανδρος είχε ...βουλγαρική καταγωγή! Τώρα ο Αλέξανδρος και οι Μακεδόνες έχουν γίνει ...αρχαίοι σκοπιανοί!
Στο μέλλον μπορεί να ζηλέψουν και οι ...Αλβανοί, οι Άραβες, οι Πακιστανοί κ.ο.κ.
Εκείνο που δεν θέλουν να ακούσουν για την καταγωγή του Αλέξανδρου είναι αυτό που πραγματικά ήταν: Έλληνας.
Πέρα, όμως από αυτά, και Έλληνες αλλά και οι Βούλγαροι γνώριζαν μέχρι τώρα πως ο πόλεμος του 1913, ήταν ελληνοβουλγαρικός ( Μάχες Κιλκίς-Λαχανά, Δοϊράνη, Στρώμνιτσα κλπ).
Τώρα όμως μαθαίνουμε πως δεν ήταν ελληνοβουλγαρικός πόλεμος αλλά .. “ελληνο-μακεδονικός» και οι Βούλγαροι που έφυγαν από τα ελληνικά εδάφη και εγκαταστάθηκαν στη Σόφια και τα περίχωρα ήταν ‘μακεδόνες’!
Διαβάζουμε αυτά τα περίφημα από πορωμένους ...ιεραπόστολους της πλαστογραφίας.

Ντιμιτρόφ, αργά ξύπνησες!

Να δούμε όμως τι λένε και από το κράτος του Γκρουέφσκι, σύμφωνα με δημοσίευμα της σκοπιανής εφημερίδας Βρέμε.
Ο καθηγητής Στέφαν Βλάχοφ Μίκοφ, διατείνεται πως η Βουλγαρία επιδιώκει να σφετεριστεί ένα δικαίωμα των «μακεδόνων στρατιωτών» οι οποίοι είχαν καταταχτεί στο βουλγαρικό στρατό.

«Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για μια χώρα να επιδιώξει τη συντήρηση των νεκροταφείων των στρατιωτών της, αλλά αυτό το οποίο ζητεί η Βουλγαρία είναι απαράδεκτο.
»Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, όλα τα νεκροταφεία στη πΓΔΜ είναι βουλγαρικά.
Είναι επίσης σαφές ότι η πλειονότητα των στρατιωτών ήταν «Μακεδόνες», που κατατάχτηκαν στο βουλγαρικό στρατό»,εξηγεί ο Βλάχοφ Μίκοφ.
Σύμφωνα με τον αναφερόμενο, η Βουλγαρία μπορεί να αποκαταστήσει τις σπασμένες ταφόπετρες στα κοιμητήρια που βρίσκονται στην πΓΔΜ, αλλά, όχι να προσθέσει νέες επιγραφές, που να εξηγούν ορισμένα γεγονότα που δεν έχουν αποδειχθεί.(!)
Δεν θα ανεχθούν δηλαδή τα Σκόπια να αναγραφεί πως ήτανε Βούλγαροι στρατιώτες.
Επισημαίνεται πως τον περασμένο Μάρτιο η Βουλγαρία προσπάθησε να τοποθετήσει το μνημείο του Βούλγαρου βασιλιά Φερδινάνδου και του συνταγματάρχη Καβαρνάλιεφ σε ένα χωριό της περιοχής Μοναστηρίου (Μπίτολα) αλλά δεν δόθηκε άδεια από την κυβέρνηση των Σκοπίων.
Ο Βλάχοφ Μίκοφ δηλώνει για το γεγονός πως άλλο η τοποθέτηση μιας ταφόπετρας και άλλο είναι η τοποθέτηση ενός μνημείου.
Ο Βούλγαρος υπουργός Ντιμιτρόφ σχετικά με τα κοιμητήρια του Πρίλεπου δήλωσε πως η συντήρηση τους αποτελεί μια πρόοδο και ένδειξη της καλής γειτονίας των δύο χωρών.
Είπε με έμφαση μάλιστα, πως τα νεκροταφεία αυτά είναι του γερμανικού στρατού από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και ότι εκεί είναι θαμμένοι χίλιοι περίπου Γερμανοί και 57 Βούλγαροι. Τα υπουργεία αμύνης της Γερμανίας και της Βουλγαρίας έχουν χρηματοδοτήσει για την αποκατάστασή τους, αφού είχανε γίνει χωματερές από τους Σκοπιανούς.
Ο Ντιμιτρόφ είπε πως είναι ευγνώμων ο βουλγαρικός λαός προς την κυβέρνηση των Σκοπίων που αναγνωρίζει τη Συνθήκη της Γενεύης για τη συντήρηση των τάφων των στρατιωτών. Διαφώνησε όμως με τις δηλώσεις πως δεν πρόκειται για Βουλγάρους αλλά τάχα για «μακεδόνες».
«Έχουμε», είπε, «πολύ καλά στρατιωτικά αρχεία και γνωρίζουμε το που γεννήθηκε και που πέθανε ο καθένας. Δεν είναι σωστό, τώρα, να τους βαπτίζουμε «μακεδόνες» τους στρατιώτες του βουλγαρικού στρατού.
»Δεν αμφιβάλλουμε πως υπήρχαν και εντόπιοι -περίπου 120.000– αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω λέγοντας ότι κατατάχθηκαν με τη βία.”

Ο Ντιμιτρόφ προσπαθώντας να επιβάλλει τις θέσεις υποστηρίζει:
«Σεβόμαστε όσους κατατάχθηκαν στο βουλγαρικό στρατό και σκοτώθηκαν. Είμαστε υποχρεωμένοι να φροντίσουμε τους τάφους τους.»

Οι τάφοι των Φαραώ είναι καταδικασμένοι να εξαφανιστούν

Φώτο: Μπαίνοντας στο δεύτερο επίπεδο του φαραωνικού τάφου

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Είχα διαβάσει παλαιότερα μια επιστημονική μελέτη για τις κινήσεις των γήινων πλακών που με τις συγκρούσεις τους προκαλούν, σταδιακά, ανύψωση των συγκρουόμενων πλακών στο σημείο της σύγκρουσης. Αυτή η παραμόρφωση της γης, εκφράζεται στην επιφάνεια ως ανωμαλία, ορεινός όγκος.

Θα αλλοιωθεί ο γνωστός μας κόσμος

Είναι η εξήγηση της δημιουργίας των πανύψηλων ορεινών όγκων.
Τα Ιμαλάϊα κάθονται επάνω στο σημείο σύγκρουσης των υποχθόνιων πλακών και ο ορεινός τους όγκος θα διογκώνεται συνέχεια.
Ο Όλυμπος έπαυσε να αποτελεί σημείο σύγκρουσης, αφού οι συγκρούσεις των γήινων πλακών έχουν μεταφερθεί.
Το όρος των θεών, ο Όλυμπος, στο μέλλον θα χαθεί, θα ισοπεδωθεί ώσπου να βρεθεί κάτω από την επιφάνεια της θάλασσας...
Πότε θα γίνει αυτό; Σταδιακά μέσα σε έναν χρονικό ορίζοντα 3,5 ...εκατομμυρίων ετών!
Είναι κουφό, αλλά θα το γράψω: Όταν το διάβασα με είχε πιάσει μελαγχολία. Λες και θα γινότανε αύριο…
Εμείς οι Έλληνες, όπου γης, είμαστε δεμένοι με αυτόν τον ιερό ορεινό όγκο.
Αυτά όλα που προσημειώθηκαν, ας θεωρηθούν ότι αποτελούν θέσει προλόγου ή ...τραβηγμένης εισαγωγής στην ενδεχόμενη καταστροφή των βασιλικών τάφων της Αιγύπτου που ακολουθεί...

Θα καταστραφούν οι τάφοι των Φαραώ;

Το ερώτημα ανήκει στην αυστραλιανή εφημερίδα Herald Sun. Ο συντάκτης προβληματίζεται μετά από ανακοίνωση της αιγυπτιακής αρχαιολογίας. Τα συναισθήματα είναι ποικίλα.
Τα πνεύματα του Τουτανγχαμών και της Νεφερτίτης θα είναι σίγουρα περίλυπα για τη διαπίστωση αυτή.
«Οι περίκομψοι φαραωνικοί τάφοι εάν παραμείνουν ανοικτοί στους τουρίστες είναι καταδικασμένοι στην εξαφάνιση», δήλωσε ο Ζαχί Χαβάς, προϊστάμενος της αρχαιολογικής υπηρεσίας.
Ο Χαβάς έκρουσε τον κώδωνα του κινδύνου επισημαίνοντας πως η υγρασία και ο μύκητας τρώει τους τοίχους των βασιλικών τάφων, στην τεράστια νεκρόπολη της δυτικής όχθης του Νείλου, απέναντι από το Λούξορ. Χιλιάδες τουρίστες καθημερινά επισκέπτονται τους βασιλικούς τάφους. Όπως διαπιστώθηκε οι αναπνοές του πλήθους των επισκεπτών, σε συνδυασμό με τον φτωχό εξαερισμό, έχουν προκαλέσει ζημιά στις γλυπτικές και χρωματισμένες διακοσμήσεις, μέσα στους τάφους.
Το ίδιο παρουσιάζουν και οι τάφοι στην κοιλάδα των βασιλισσών. Έχουν αλλοιωθεί τα χρώματα και οι τοιχογραφίες έχουν ανοίξει δημιουργώντας χαρακώσεις.
Ο Χαβάς δήλωσε πως τα επίπεδα της υγρασίας και της ανάπτυξης μυκητών αυξάνονται σημαντικά από τις αναπνοές των επισκεπτών και σύμφωνα με ειδικούς οι τάφοι θα μπορούσαν να αλλοιωθούν τελείως και να εξαφανιστούν μέσα σε ένα χρονικό διάστημα 150 έως 500 ετών.
Προς το παρόν, βέβαια, πριν αποφασιστεί κάτι τελεσίδικα, έχουν ληφθεί ορισμένα μέτρα προστασίας των τάφων, όπως η εγκατάσταση νέων συστημάτων εξαερισμού, ο περιορισμένος αριθμός επισκεπτών και το κλείσιμο μερικών τάφων που έχουν υποστεί βλάβη.

Φώτο: Τάφος Φαραώ στο Λούξορ

Δίκοπο μαχαίρι

Το δίλλημα είναι μεγάλο. Αν κλειστούν οι τάφοι τελείως, για να προστατευθούν, τότε θα υπάρξει τρομερή μείωση του αριθμού των αλλοδαπών ταξιδευτών. Ο μεγαλύτερος όγκος των τουριστών επισκέπτεται την Αίγυπτο για να δει τους τάφους της κοιλάδας των Φαραώ και των Βασιλισσών.
Το κλείσιμο των βασιλικών τάφων θα επιφέρει μια τεράστια απώλεια εσόδων και στις αιγυπτιακές επιχειρήσεις αλλά και στο αιγυπτιακό κράτος.

Το Σάμιον Αρχαιολογικό Αλσος

Κείμενο : Θεοδόσης Τάσιος- Το Βήμα

1. Ήρθε, λέω, η ώρα να ξεπληρώσει το χρέος-της η Αθήνα προς την «πολέων πασέων πρώτην ελληνίδων και βαρβάρων»- την πόλη της Σάμου εννοώ. Αμφιβάλλω μάλιστα αν ο μέσος νεοέλληνας γνωρίζει ότι η Σάμος, τον 6ο και τον 5ο π.Χ. αιώνα, ήταν πράγματι η σπουδαιότερη Ελληνική πόλη. Τον καιρό του Πολυκράτους (6ος π.Χ. αιώνας), η θαλασσοκρατορία της Σάμου είναι αναμφισβήτητη- όπως και η πρόοδος στις Επιστήμες, στις τέχνες και την Τεχνολογία. Αλλά και στη Δηλιακή Συμμαχία (478 π.Χ.) θα συμμετάσχει η Σάμος ισοδύναμα με την Αθήνα, χωρίς υποχρέωση πληρωμής φόρου- απόδειξη της περί Σάμου αντίληψης των (κατά τα άλλα αδηφάγων) Αθηναίων. Καταλαβαίνομε λοιπόν γιατί, μόλις θα δοθεί η αφορμή, ο Περικλής θα στραφεί λαύρος κατά των Σαμίων και θα καταφέρει να κάμψει την αντίστασή-τους, το 439 π.Χ. Κατανοούμε επίσης και την σκοπιμότητα της πρωτοφανούς σκληρότητας του νικητή ενάντια στην φημισμένη πόλη της Σάμου: Τα τείχη που γκρεμίζονται, ο μέγας στόλος που παραδίδεται, η τεράστια πολεμική αποζημίωση 1.200 ταλάντων κι η υποχρεωτική εγκατάσταση πλήθους Αθηναίων «κληρούχων», θα θέσει τραγικό τέλος στην «πασέων πολέων πρώτην»- μιαν πόλη που εκείνην την εποχή ήταν μεγαλύτερη σε πληθυσμό (15.000) από την Αθήνα. 2. Εξαιτίας και της Αθηναιοφιλίας της σχολικής μας Ιστορίας, δεν πολυακούμε για την σπουδαιότατη συμβολή της Σάμου στον Ελληνικό πολιτισμό: Ανδρες όπως ο μέγας θαλασσοπόρος Κωλαίος, ο σοφός Πυθαγόρας, οι μεγάλοι μηχανικοί Ροίκος, Θεόδωρος, Ευπαλίνος, Μανδροκλής, ο μεγάλος γλύπτης Γενέλεως, ο μέγιστος των αστρονόμων Αρίσταρχος (ο αρχαίος Κοπέρνικος) κ.ά. άφησαν επιτεύγματα σημαντικότατα. Εύλογο λοιπόν είναι, κάμποσα απ΄ τα εν Σάμω μνημεία να είναι δείγματα λαμπρά εκείνων των επιτευγμάτων- κι έτσι μπαίνομε στο κύριο θέμα αυτής εδώ της επιφυλλίδας.

Η Σάμος

Αλλά την ακούω κι όλας την αντίρρηση «καλά, για ποιά μνημεία μιλάμε;». Ιδού γιατί έχει νομίζω πανελλήνια σημασία η πρόταση των σύγχρονων Σαμίων να ιδρυθεί Αρχαιολογικό Αλσος στην πόλη του Πυθαγορείου (δηλαδή στην αρχαία πόλη της Σάμου), προκειμένου να προβληθούν αυτά ακριβώς τα μνημεία που πολλοί από μας αγνοούμε. Βέβαια, κί εδώ, μας πρόλαβαν οι Κουτόφραγκοι: Η UΝΕSCΟ, στα 1992, ανακήρυξε το Πυθαγόρειο και το Ηραίον «Μνημεία Παγκόσμιας Πολιτιστικής Κληρονομιάς». Ας δούμε λοιπόν τί προτείνουν τώρα οι Σάμιοι- για να μην αφήσομε την UΝΕSCΟ εκτεθειμένη... 3. Λοιπόν το προτεινόμενο έργο περιλαμβάνει συντήρηση και διδακτική ανάδειξη ποικίλων μνημείων (μέσα σ΄ ένα τετρ. χιλιόμετρο), καθώς και την κατασκευή των αναγκαίων οδικών έργων. Αν αντέξατε ως εδώ την ανάγνωση, πιστεύω ότι η γρήγορη απαρίθμηση των μνημείων η οποία ακολουθεί θα είναι διασκεδαστική. Το Σαμιακόν Αλσος θα ξεκινάει από το νέο Μουσείο του Πυθαγορείου- ένα κομψοτέχνημα Αρχαιολογίας και Μουσειολογίας, υπό την διεύθυνση της κ. Μ. Βιγλάκη. (Θα ανοίξει για το κοινό τον χειμώνα που μας έρχεται.) Στην ευρύτερη γειτονιά του Μουσείου θα ξεναγηθείτε στο λαμπρό αρχαίο θέατρο (θέλει βέβαια την επιστημονική του αναστήλωση) και στο ελληνιστικό κτιριακό συγκρότημα με τα μοναδικής εκφραστικότητας ψηφιδωτά σπειρομαιάνδρων και γρυπολεόντων (2ος αι. π.Χ.), κατεβαίνοντας τώρα προς τη θάλασσα, θα περάσετε απ΄ τις καλοδιατηρημένες ρωμαϊκές Θέρμες και θα ιδείτε πώς θερμαίνονταν με το σοφό ελληνικό σύστημα του «υποκαύστου». Κι από κει, ξαφνικά, αντικρίζετε τις τρεις γιγαντιαίες αντηρίδες της μεγάλης πρωτοχριστιανικής βασιλικής, οι οποίες στέκουν εκεί αχάλαγες απ΄ τον 6ο π.Χ. αιώνα- συγκίνηση που δυναμώνει περπατώντας κατά μήκος των μεγάλων τοίχων του 4ου και 5ου αιώνα π.Χ. (Φτάνει μονάχα να γίνουν καταλλήλως επισκέψιμοι.) Είναι ιερός ο τόπος- το νοιώθεις. Γι΄ αυτό και δεν εκπλήσσεσαι μόλις ιδείς στην ίδια περιοχή τα Ιερά των παλαιότερων θρησκειών: Το Ιερόν της Αρτέμιδος, το Ιερόν της Δήμητρος αλλά και τα εντυπωσιακά υπαίθρια ιερά της Κυβέλης. Και τώρα αρχίζουν τα μεγάλα έργα της σαμιακής τεχνολογικής παράδοσης: Συνεχίζοντας προς δυσμάς, θα συναντήσετε το (παραμελημένο είν΄ αλήθεια) ρωμαϊκό υδραγωγείο, με τα 15 χιλιόμετρα μήκος-του.

Σάμος: Το Ευπαλίνειο όρυγμα

Θα σταθείτε στην πιο εντυπωσιακή υδατογέφυρά του. Από εκεί φέρναν το νερό στη Σάμο, μετά την μείωση της παροχής του Ευπαλινείου. Ζωντανή ιστορία είναι ετούτες οι πέτρες... 4. Είπα «πέτρες»: Από πού άραγε το παίρνανε το οικοδομικό υλικό για μια τέτοια τεράστια πόλη - χιλιάδες κυβικά μέτρα ορθογωνισμένους ογκόλιθους, για τους ναούς, για τα τείχη, για τα λιμενικά έργα, για τα δημόσια κτίρια; Την απάντηση θα την έχετε σε λίγο, καθώς ανεβαίνετε τη ρεματιά: Η αριστερή πλαγιά του βουνού έχει μέσα-της 45 τεράστιας εκτάσεως υπόγεια λατομεία- μπαίνεις μέσα και νομίζεις πως είσαι σε υπόγεια Ανάκτορα! Πλήθος «αίθουσες» ανοιχτές, με λίγες κολώνες ανάμεσα, ενίοτε δε και πολυώροφες. Εκεί θα βλέπετε πώς γινόταν η εξόρυξη του πλακοειδούς πετρώματος, πώς γινόταν η λάξευση κι ύστερα η δυσχερέστατη μεταφορά- όλα με ζωντανές αναπαραστάσεις. Επίτηδες άφησα τελευταίο το ένα απ΄ τα «τρία μέγιστα απάντων Ελλήνων εξεργασμένα» που λέει ο Ηρόδοτος. Το Ευπαλίνειο όρυγμα- τη σήραγγα μήκους 1.000 μέτρων που διανοίχθηκε από δύο μέτωπα συγχρόνως, με εξαιρετική ακρίβεια χάρις στα ελληνικά Μαθηματικά του 6ου π.Χ. αιώνος. Θα ιδείτε την πηγή, τη διώρυγα προσαρμογής, και θα επισκεφθείτε το βόρειο στόμιο της σήραγγας. Δεν είναι ανάγκη να βαδίσετε μέσα σ΄ ολόκληρο το μήκος. Το αυτοκίνητο θα σας πάει στο νότιο στόμιο, όπου θα ιδείτε και μιαν ωραία κινηματογραφική ταινία για το επίτευγμα- αυτά υπόσχεται η πρόταση του Σαμίου Αρχαιολογικού Αλσους. (Για το Ευπαλίνειο μάλιστα, ύστερα από απόφαση του κ. Γ. Σουφλιά, εκπονούνται ήδη πολλαπλές Μελέτες, απ΄ τους καλύτερους Ειδικούς της Χώρας- πέραν της εικοσαετούς λαμπρής έρευνας του φίλου Η. Κienast.)

Σάμος: Ναός της Ήρας

Για να ξεκουραστείτε απ΄ τις αλλεπάλληλες αυτές ιστορικές συγκινήσεις, το αυτοκίνητο θα σας ανεβάσει στο «Κάστρο» όπου θα θαυμάσετε τα ισχυρά και εύμορφα τείχη της πόλεως- και απ΄ το μελλοντικό αναψυκτήριο θα αγναντέψετε όλη την αρχαία Σάμο και τα γύρω χωριά. Από εκεί μάλιστα, θα ιδείτε και τα άλλα δύο «μέγιστα απάντων Ελλήνων εξεργασμένα», το μοναδικό Ηραίον καθώς και το μεγαλύτερο λιμενικό έργο της αρχαιότητας, τον προβλήτα της αρχαίας Σάμου.

Σπήλαιο του Πυθαγόρα

Ερώτημα: Οι πολίτες και οι επιστήμονες της Χώρας-μας θα ενθαρρύνουν άραγε το ΥΠΠΟ να προχωρήσει σταδιακά στην πραγμάτωση αυτής της Σαμιακής πρότασης αρχαιοτουρισμού;

Για να μην αφήνουμε και την UΝΕSCΟ εκτεθειμένη δηλαδή.

Ο κ. Θεοδόσης Π. Τάσιος είναι ομότιμος καθηγητής του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου.

346 ξένοι Ακαδημαϊκοί προς Ομπάμα: Ακύρωσε την Αναγνώριση των Σκοπίων ως «Μακεδονία»!

-ΑΝΤΙΘΕΤΑ ΜΕ ΤΗ ΣΥΜΒΙΒΑΣΜΕΝΗ ΑΚΑΔΗΜΙΑ ΜΑΣ-

‘Δεν έχουν οι ΗΠΑ κανέναν λόγο να υποστηρίζουν την ανατροπή της Ιστορίας’

Επιστολή Σιούφα σ’ όλους τους προέδρους των Κοινοβουλίων των χωρών της ΕΕ και του ΝΑΤΟ
Τετρακόσιοι ακαδημαϊκοί (για την ακρίβεια 346) απʼ όλον τον κόσμο ζητούν από τον αμερικανό Πρόεδρο να ακυρώσει την απερίσκεπτη απόφαση του προκατόχου του Τζ. Μπους που αναγνώρισε μονομερώς τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας».
Σε επιστολή που έστειλαν στον Ομπάμα οι ακαδημαϊκοί τονίζουν ότι η ενέργεια αυτή όχι μόνο ακύρωσε γεωγραφικά και ιστορικά γεγονότα, αλλά παράλληλα προκάλεσε μια επικίνδυνη επιδημία ιστορικού ρεβιζιονισμού, της οποίας το πλέον εμφανές σύμπτωμα είναι η κατάχρηση από την κυβέρνηση των Σκοπίων του πλέον διασήμου από όλους τους Μακεδόνες, του Μεγάλου Αλεξάνδρου (!) και επισημαίνουν ότι:«Οι ΗΠΑ δεν έχουν κανέναν λόγο να υποστηρίζουν την ανατροπή της Ιστορίας».
Προχωρώντας σε μια πολυσήμαντη πρωτοβουλία, ο πρόεδρος της Βουλής Δημήτρης Σιούφας έστειλε το υπόμνημα των διάσημων 346 ακαδημαϊκών απʼ όλες τις χώρες στους προέδρους των Κοινοβουλίων των κρατών μελών της Ευρωπαϊκής Ένωσης και του ΝΑΤΟ, καθώς και στον πρόεδρο του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου.
Ο κ. Σιούφας, σε επιστολή που συνοδεύει το υπόμνημα, παραθέτει στοιχεία για τις πάγιες ελληνικές θέσεις στο θέμα της ονομασίας των Σκοπίων και υπογραμμίζει ότι η Ελλάδα κατέβαλε και καταβάλλει κάθε προσπάθεια για την εξεύρεση μιας αμοιβαία αποδεκτής λύσης στο πλαίσιο του ΟΗΕ.Η ιστορική αλήθεια όπως την επισημαίνουν οι ξένοι ακαδημαϊκοίΈχει μεγάλη αξία η ιστορική πραγματικότητα που καταγράφουν οι 346 ακαδημαϊκοί –καθηγητές σε τομείς της ελληνικής και ρωμαϊκής αρχαιότητας– στο υπόμνημα που έστειλαν στον Ομπάμα.
Συγκεκριμένα επισημαίνουν τα εξής ιστορικά στοιχεία, που διαψεύδουν τους αλυτρωτικούς ισχυρισμούς των Σκοπίων, στοιχεία που πρέπει να γνωρίζει κάθε Έλληνας, όπου γης, για να τα προβάλλει στους ανιστόρητους που θέλουν να οικειοποιηθούν τη Μακεδονία μας:
«Πιστεύουμε ότι η απερισκεψία αυτή έχει υπερβεί τα εσκαμμένα και πως οι ΗΠΑ δεν έχουν κανένα λόγο να υποστηρίζουν την υπονόμευση της Ιστορίας. Η συγκεκριμένη χώρα, με τη σύγχρονη της πρωτεύουσα, τα Σκόπια, απεκαλείτο Παιονία στην αρχαιότητα. Τα όρη Βόρας (Καϊμακτσαλάν) και Όρβηλος (τα οποία αποτελούν σήμερα το βορειότερο σύνορο της Ελλάδος) αποτελούν ένα φυσικό όριο το οποίο χώριζε και χωρίζει τη Μακεδονία από τη βόρεια γείτονά της.
Το μόνο πραγματικό σημείο σύνδεσης βρίσκεται κατά μήκος του ποταμού Αξιού/Βαρδάρη, αλλά ακόμα και αυτή η κοιλάδα “δεν αποτελεί γραμμή επικοινωνίας”, επειδή χωρίζεται από φαράγγια. Παρότι αληθεύει πως οι Παίονες καθυποτάχθηκαν από τον Φίλιππο Β΄, πατέρα του Αλεξάνδρου, το 358 π.Χ., δεν ήταν Μακεδόνες και δεν κατοικούσαν στη Μακεδονία. Κατά τον ίδιο τρόπο οι Αιγύπτιοι, για παράδειγμα, οι οποίοι καθυποτάχθηκαν από τον Αλέξανδρο, μπορεί να κυβερνούνταν από Μακεδόνες, συμπεριλαμβανομένης της ξακουστής Κλεοπάτρας, αλλά δεν υπήρξαν ποτέ Μακεδόνες οι ίδιοι και η Αίγυπτος δεν απεκαλείτο ποτέ Μακεδονία.
Μάλιστα η Μακεδονία και οι Έλληνες Μακεδόνες κατοικούν εδώ και 2.500 χρόνια τουλάχιστον στα εδάφη της σύγχρονης ελληνικής επαρχίας της Μακεδονίας. Το ίδιο είδος σχέσης ισχύει και για την Αττική και τους Έλληνες Αθηναίους, το Άργος και τους Έλληνες του Άργους, την Κόρινθο και τους Έλληνες Κορίνθιους κ.ο.κ.
Δεν κατανοούμε πώς οι σύγχρονοι κάτοικοι της αρχαίας Παιονίας, οι οποίοι μιλούν σλαβικά –γλώσσα η οποία καλλιεργήθηκε στα Βαλκάνια περίπου μία χιλιετία μετά τον θάνατο του Αλέξανδρου– μπορούν να τον διεκδικούν ως εθνικό τους ήρωα. Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν εξ ολοκλήρου και αδιαμφισβήτητα Έλληνας.
Ο προ-προ-προπάππους του, Αλέξανδρος Α΄, συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες, όπου η συμμετοχή επιτρεπόταν μόνο σε Έλληνες. Ακόμα και πριν από τον Αλέξανδρο Α΄ οι Μακεδόνες τοποθετούσαν τις προγονικές τους ρίζες στο Άργος και πολλοί από τους βασιλείς τους χρησιμοποιούσαν την κεφαλή του Ηρακλέους –του κατʼ εξοχήν Έλληνα ήρωα– στα νομίσματά τους.Ο Ευριπίδης –ο οποίος απεβίωσε και ενταφιάστηκε στη Μακεδονία– έγραψε το θεατρικό του έργο «Αρχέλαος» προς τιμήν του θείου Φίλιππου, πατέρα του Αλέξανδρου και το έγραψε στα ελληνικά. Ενώ βρισκόταν στη Μακεδονία ο Ευριπίδης έγραψε τις «Βάκχες», επίσης στα ελληνικά. Προφανώς το μακεδονικό κοινό ήταν σε θέση να καταλάβει τα όσα είχε γράψει και τα όσα άκουγε.
Ο πατέρας του Αλέξανδρου, Φίλιππος, κέρδισε αρκετές νίκες σε ιππικούς αγώνες στην Ολυμπία και τους Δελφούς, τα δύο πιο ελληνικά από όλα τα ιερά της αρχαίας Ελλάδας, όπου δεν επιτρεπόταν σε μη Έλληνες να αγωνιστούν. Ακόμα πιο σημαντικό είναι το γεγονός ότι ο Φίλιππος ορίστηκε διοργανωτής των Πύθιων Αγώνων στους Δελφούς το 346 π.Χ. Με άλλα λόγια, ο πατέρας του Μέγα Αλέξανδρου και οι πρόγονοί του ήταν εξ ολοκλήρου Έλληνες. Την ελληνική γλώσσα χρησιμοποιούσε ο Δημοσθένης και η αντιπροσωπεία του από την Αθήνα όταν επισκέπτονταν τον Φίλιππο, επίσης το 346 π.Χ. Ένας άλλος Έλληνας του Βορρά, ο Αριστοτέλης, πήγε για σπουδές για 20 χρόνια περίπου στην Ακαδημία του Πλάτωνα. Έπειτα επέστρεψε στη Μακεδονία και έγινε δάσκαλος του Αλέξανδρου Γ΄. Στον χώρο διδασκαλίας, ο οποίος σώζεται μέχρι σήμερα κοντά στη Νάουσα, στη Μακεδονία, μιλούσαν ελληνικά. Ο Αλέξανδρος είχε πάντοτε μαζί του στις εκστρατείες την Ιλιάδα του Ομήρου και συγκεκριμένα την έκδοση του Αριστοτέλη.
Ο Αλέξανδρος διέδωσε την ελληνική γλώσσα και τον ελληνικό πολιτισμό σε ολόκληρη την αυτοκρατορία του, ιδρύοντας πόλεις και δημιουργώντας εκπαιδευτικά κέντρα. Αυτό εξηγεί και το γεγονός ότι επιγραφές σχετικά με χαρακτηριστικούς ελληνικούς θεσμούς όπως το Γυμνάσιο έχουν βρεθεί σε τόσο μακρινά μέρη όπως το Αφγανιστάν. Είναι όλες γραμμένες στα ελληνικά.

Και επομένως προκύπτουν οι ερωτήσεις:

Γιατί ήταν η ελληνική γλώσσα η lingua franca σε όλη την αυτοκρατορία του Αλέξανδρου, εφόσον ήταν «Μακεδόνας»; Γιατί γράφτηκε στα ελληνικά, π.χ., η Καινή Διαθήκη;

Οι απαντήσεις είναι προφανείς:

Ο Μέγας Αλέξανδρος ήταν Έλληνας, όχι Σλάβος. Οι Σλάβοι και η γλώσσα τους δεν απαντούσαν πουθενά κοντά στον Αλέξανδρο ή την πατρίδα του παρά 1.000 χρόνια αργότερα. Αυτό μας φέρνει πίσω στη γεωγραφική περιοχή η οποία ήταν γνωστή στην αρχαιότητα ως Παιονία. Γιατί οι άνθρωποι που κατοικούν εκεί σήμερα να αποκαλούν εαυτούς Μακεδόνες και τη χώρα τους Μακεδονία; Γιατί να κλέψουν μια εξ ολοκλήρου ελληνική μορφή και να τη μετατρέψουν σε εθνικό τους ήρωα;Οι αρχαίοι Παίονες, είτε ήταν είτε δεν ήταν Έλληνες, αναμφίβολα έγιναν ελληνίζοντες (Greekish) και δεν υπήρξαν ποτέ Σλάβοι. Επίσης, δεν ήταν Μακεδόνες.
Η αρχαία Παιονία αποτελούσε κομμάτι της Μακεδονικής Αυτοκρατορίας. Το ίδιο ισχύει για την Ιωνία, τη Συρία, την Παλαστίνη, την Αίγυπτο, τη Μεσοποταμία, τη Βαβυλωνία, τη Βακτριανή κ.ο.κ.
Ως εκ τούτου, μπορεί προσωρινά να έγιναν «Μακεδονικές», αλλά καμία δεν ήταν ποτέ «Μακεδονία». Η κλοπή του Φιλίππου και του Αλέξανδρου από μια χώρα που δεν ήταν ποτέ Μακεδονία δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Οι παραδόσεις της αρχαίας Παιονίας θα μπορούσαν να υιοθετηθούν από τους σημερινούς κατοίκους εκείνης της γεωγραφικής περιοχής και αυτό θα μπορούσε να δικαιολογηθεί. Η επέκταση, ωστόσο, του γεωγραφικού όρου «Μακεδονία», προκειμένου να καλύψει τη νότια Γιουγκοσλαβία, δεν μπορεί να δικαιολογηθεί. Ακόμα και στα τέλη του 19ου αιώνα η λάθος αυτή χρήση υποδήλωνε νοσηρές εδαφικές βλέψεις. Το ίδιο κίνητρο κρύβεται πίσω από τους σχολικούς χάρτες, οι οποίοι απεικονίζουν την ψευδομεγάλη Μακεδονία να εκτείνεται από τα Σκόπια έως τον Όλυμπο, με σλαβική επιγραφή. Ο ίδιος χάρτης, και οι διεκδικήσεις του, βρίσκεται σε ημερολόγια, αυτοκόλλητα για αυτοκίνητα, χαρτονομίσματα κ.λπ., τα οποία κυκλοφορούν στο νέο κράτος από τότε που διακήρυξε την ανεξαρτησία του από τη Γιουγκοσλαβία το 1991. Για ποιο λόγο μια νέα, φτωχή χώρα, η οποία περικλείεται από στεριά, να προβαίνει σε τέτοιες απερισκεψίες ως προς την Ιστορία; Για ποιον λόγο να χλευάζει και να προκαλεί τόσο ευθαρσώς τη γείτονα χώρα της;
Όπως και να χαρακτηρίσει κανείς μια τέτοια συμπεριφορά, είναι σαφές πως η συμπεριφορά αυτή δεν έχει σκοπό την ιστορική ακρίβεια, ούτε τη σταθερότητα στα Βαλκάνια. Είναι λυπηρό το γεγονός πως οι ΗΠΑ έχουν υποθάλψει και ενθαρρύνει μια τέτοια συμπεριφορά.
Απευθύνουμε έκκληση προς εσάς, κύριε Πρόεδρε, προκειμένου να βοηθήσετε –με όποιον τρόπο κρίνετε κατάλληλο– την κυβέρνηση των Σκοπίων να κατανοήσει πως δεν μπορεί να οικοδομεί την εθνική της ταυτότητα εις βάρος της ιστορικής αλήθειας. Η διεθνής μας κοινότητα δεν μπορεί να επιβιώσει όταν αγνοούμε την Ιστορία, πόσω μάλλον όταν την επινοούμε».

Σιωπή από Ντόρα!

Η βαρύνουσας σημασίας και με πλήθος ιστορικών στοιχείων επιστολή των καθηγητών δεν αντιμετωπίσθηκε με τη δέουσα σοβαρότητα από την ηγεσία του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών.
Σε επιστολή τους μάλιστα προς την Ντόρα Μπακογιάννη εκφράζουν την ανησυχία και την αγωνία τους «για την αδράνεια της ελληνικής κυβέρνησης στο θέμα της αξιοποίησης της επιστολής», η οποία, όπως σημειώνουν, «ανατρέπει τους ισχυρισμούς της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας και ενδυναμώνει τη διαπραγματευτική ικανότητα της ελληνικής πλευράς».
Την ίδια στιγμή οι γείτονες, σε μια έξαρση εθνικισμού, ξαναγράφουν την Ιστορία!
Σε βιβλίο που εξέδωσε το «Ίδρυμα Εθνικής Ιστορίας» αναφέρεται ούτε λίγο ούτε πολύ ότι οι σημερινοί «Μακεδόνες» είναι απόγονοι των αρχαίων «Μακεδόνων» από τη... Σλοβενία! Το βιβλίο, που αυτοαποκαλείται προκλητικά «Ιστορία του Μακεδονικού Λαού», ισχυρίζεται ότι παρότι δέχθηκαν τις επιθέσεις των Σλάβων και αιχμαλωτίσθηκαν από αυτούς, η ρίζα είναι η ρίζα της «Αρχαίας Μακεδονίας», είναι δηλαδή απόγονοι των «Αρχαίων Μακεδόνων». Σημειώνεται ότι το συγκεκριμένο βιβλίο έχει μεταφραστεί στα αγγλικά και έχει δοθεί σε όλους τους ξένους διπλωμάτες.










Σ.σ.: Τα ονόματα των 346 ξένων ακαδημαϊκών θα δημοσιευθούν την Κυριακή
Το Παρόν

Δεν υπάρχει ενδιαφέρον για την Τερπνή Σερρών! Γιατί είσαστε ...λίγοι!

Παρακάτω καταχωρούμε δύο ενδιαφέροντες αναρτήσεις του φιλικού Blog "Βισάλτης" που δίδουν ένα μοναδικό στόρυ και μια ...μοναδική απάντηση του Υπουργείου Πολιτισμού

Ανάρτηση 18 Αυγούστου 2009 από ‘Βισάλτης’:

Επιτέλους ακουστήκαμε...Τα ερωτήματα του "Βισάλτης" για τον αρχαιολογικό χώρο Τερπνής,αυτούσια στην Βουλή!!!
ΜΙΑ ΜΕΓΑΛΗ ΕΠΙΤΥΧΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΡΠΝΗ,ΚΑΙ Η ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΚΑΙ ΣΗΜΑΝΤΙΚΟΤΕΡΗ ΕΞΕΛΙΞΗ ΓΙΑ ΤΟ ΘΕΜΑ ,ΤΑ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΣΧΕΔΟΝ 20 ΧΡΟΝΙΑ!!
Μεγάλο ενδιαφέρον παρουσιάστηκε για τον αρχαιολογικό χώρο Τερπνής μετά και τελευταίο σχετικό θέμα ''Αρχαιολογικός χώρος Τερπνής Σερρών:Οι πέτρες συνεχίζουν να διηγούνται την ιστορία του,άλλα και να καλούν σε βοήθεια...'' που παρουσιάστηκε από το ''Βισάλτης''.Προς μεγάλη μας έκπληξη,τα καυτά και ουσιώδη ερωτήματα που τέθηκαν από εδώ(Αυτά που φοβήθηκε να συμπεριλάβει στις αναδημοσιεύσεις του ο κατά τα άλλα "ανεξάρτητος" και "ασυμβίβαστος" τοπικός τύπος,μιας και εκείνο το διαστημά εκκρεμούσε η ανάθεση της κρατικής διαφήμισης) αυτά τα ερωτήματα λοιπόν μεταφέρθηκαν στην ελληνική Βουλή και τον Υπουργό Πολιτισμού,από τους βουλευτές του Λ.Α.Ο.Σ Άδωνή Γεωργιάδη,Αθανάσιο Πλεύρη και τον μοναδικό -και προς τιμήν του -Σερραίο βουλευτή Ηλία Πολατίδη.Μετά και από αυτήν την εξέλιξη,πιστεύουμε ότι έχουν πειστεί και οι λίγοι ευτυχώς δύσπιστοι, ότι έχουμε να κάνουμε με ΑΡΧΑΙΟ ΝΑΟ.Όταν το "Βισάλτης" μίλησε πρώτο για Ναό κάποιοι τα θεώρησαν αβάσιμα και προτίμησαν να πιστεύουν στις αερολογίες των ανευθυνουπεύθυνων του χώρου, για κτίριο συναθροίσεων και κάτι τέτοια,αποφεύγοντας την αναφορά σε αρχαίο Ναό μιας και κάτι τέτοιο θα "άνοιγε φασαρίες".Πράγμα που ακριβώς συνέβει τώρα!!.Κατά την τελευταία ξενάγηση στον χώρο αναγκάστηκαν να αναθεωρήσουν και κάτι να ψελλίσουν για "τόπο λατρείας".Η προσπάθεια να κρατηθεί το θέμα στην επικαιρότητα θα συνεχιστεί,τουλάχιστον από το παρόν ιστολόγιο,και από όσους έχουν καταλάβει "τι παίζεται" πλέον στο "Παλαιόκαστρο".....
ΠΡΟΣ: ΤΟΝ ΑΞΙΟΤΙΜΟ ΥΠΟΥΡΓΟ ΠΟΛΙΤΙΣΜΟΥ κ. ΣΑΜΑΡΑ ΑΝΤΩΝΗ ΘΕΜΑ: ΑΡΧΑΙΟΛΟΓΙΚΟΣ ΧΩΡΟΣ ΚΟΙΝΟΤΗΤΑΣ ΤΕΡΠΝΗΣ ΝΟΜΟΥ ΣΕΡΡΩΝ
Τό τελευταῖο χρονικό διάστημα πυκνώνουν οἱ διαμαρτυρίες τῶν κατοίκων τῆς Κοινότητας Τερπνῆς Νομοῦ Σερρῶν ἀλλά καί Πολιτιστικῶν Φορέων γιά τόν ἀρχαιολογικό χῶρο πού βρίσκεται στήν περιοχή. Πιό συγκεκριμένα, τά σημεῖα τοῦ λοφίσκου πού ἀνασκάφθησαν ἀπό τήν ἀρχαιολογική ὑπηρεσία ἔχουν περιφραχθῆ καί σκεπασθῆ μέ λαμαρινοκατασκευές. Ἐν τούτοις σέ πολλά σημεῖα οἱ περιφράξεις ἔχουν καταστραφεῖ καί ἡ πρόσβασι σέ αὐτόν δέν εἶναι ἀπαγορευτική. Ἤδη ἔχει ἀνακαλυφθῆ καί Ναός τῆς Ἀρτέμιδος μιᾶς καί οἱ ἀνασκαφές ἔφεραν στό φῶς ἕναν μαρμάρινο κίονα μέ ἀνάγλυφο πρόσωπο ἑνός παιδιοῦ μέ δώδεκα (12) σειρές ἀναγλύφων γραμμάτων. Ἐπίσης, ἔχει ἀποκαλυφθῆ ἡ βάσις τοῦ Ναοῦ τῆς Ἀρτέμιδος μιᾶς καί ὁ χῶρος εἶναι σέ σχῆμα παραλληλεπιπέδου ὅπου ἑκατέρωθεν τῶν πλευρῶν ὑπάρχουν οἱ βάσεις γιά τούς κίονες, οἱ ὁποῖοι βρίσκονται συγκεντρωμένοι ἔξω ἀπό την περιφραγμένη περιοχή. Ὅμως, οἱ ἀρχαιολογικές ἀνασκαφές σταμάτησαν ἀπότομα καί πολλά ἀπό τά εὑρήματα μετακινήθησαν πρός ἔκθεσι σέ Μουσεῖο ὅμορου Νομοῦ.Συνεπῶς ἐρωτᾶται ὁ ἁρμόδιος Ὑπουργός:1. Γιά ποιό λόγο διεκόπησαν οἱ ἀρχαιολογικές ἀνασκαφές καί δέν συνεχίστηκαν μέχρις ὅτου νά ἀποκαλυφθοῦν ὅλα τά εὑρήματα μιᾶς καί οἱ ἐνδείξεις δείχνουν ὅτι ὑπάρχουν ἀκόμη θαμμένα καί ἄλλα κτήρια;2. Γιατί τά μέχρι τώρα εὑρήματα πού βρέθηκαν μετακινήθησαν σέ ὅμορο Νομό τῶν Σερρῶν καί δέν τοποθετήθησαν στό ἐκεῖ Μουσεῖο ἤ ἀκόμη καλύτερα νά δημιουργοῦσαν τά ἁρμόδια κλιμάκια τοῦ Ὑπουργείου κάποιο μικρό Μουσειακό χῶρο στήν Κοινότητα Τερπνῆς;3. Θά συνεχιστοῦν οἱ ἐργασίες μέχρι τήν ὁλοκλήρωσί τους ὥστε νά ἀναδειχθῆ ὁ ἀρχαιολογικός χῶρος καί νά γίνη προσβάσιμος ἀπό τούς ἐπισκέπτες καί ἔτσι νά ἀναδειχθῆ ἕνα τμῆμα τῆς ἱστορίας μας;Ἀθῆναι, 25 Ἰουνίου 2009Οἱ ἐρωτῶντες βουλευτέςΓΕΩΡΓΙΑΔΗΣ ΣΠΥΡΙΔΩΝ-ΑΔΩΝΙΣ, Β΄Ἀθηνῶν (ΛΑ.Ο.Σ.)ΗΛΙΑΣ ΠΟΛΑΤΙΔΗΣ, Σερρῶν (ΛΑ.Ο.Σ.)
ΠΛΕΥΡΗΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ, Α΄ Ἀθηνῶν (ΛΑ.Ο.Σ.)

---

και η απάντηση του Υπουργείου στην ανάρτηση του 'Βισάλτη' 20 Αυγ. 2009

Υπουργείο (α)πολιτισμού προς τοπική κοινωνία Βισαλτίας,Συλλόγους,Τερπνιώτες και μπλόγκς:Είστε ανύπαρκτοι..!!!
ΕΤΣΙ ΜΑΣ ΑΝΤΙΜΕΤΩΠΙΖΟΥΝ ΑΥΤΟΙ ΠΟΥ ΠΟΥΛΗΣΑΝ ΤΗΝ ΜΑΚΕΔΟΝΙΑ!Να ζητήσει άμεσα και δημόσια συγνώμη από την τοπική κοινωνία ο υπουργός,και να ανακαλέσει τους χαρακτηρισμούς
Έφτασε στα χέρια μας η απάντηση του Υπουργού (α)πολιτισμού για το αρχαιολογικό χώρο Τερπνής.θα σταθούμε σε τρία σημεία,όπου υποτιμά την νοημοσύνη μας και προσβάλει τους κατοίκους μιας ολόκληρης περιοχής.
1)Δεν υπάρχει ναός της Αρτέμιδος(Μόνον οι ηλίθιοι δεν αλλάζουν γνώμη όπως είπε και κάποιος)
2)Αδύναμη κοινωνική παρουσία στην περιοχή(κοινώς είστε ανύπαρκτοι)
3)Δεν υπάρχουν κονδύλια(που όμως βρίσκονται άμεσα για το Μουσείο της Μεσσηνίας ,και όταν ο κάθε ανώμαλος καλλιτέχνης θέλει να προβάλει την καφρίλα του στην Αθήνα)
Διαβάστε τα σχετικά έγγραφα κάνοντας "κλίκ"
Καταστρέφουν τον πολιτισμό μας,ξεπουλάνε κάθε όσιο και ιερό , μας στερούν την αρχαία κληρονομιά μας, και τώρα ωμά και απροκάλυπτα μας αποκαλούν κοινωνία ανυπάρκτων.Διαμαρτυρηθείτε στο προφίλ του υπουργού στο Facebook μόνον έτσι καταλαβαίνουνΑς τους δείξουμε πως και υπαρκτοί είμαστε και πολλοί,και κοινωνική συνοχή έχουμε.

Οι Γαλάτες, οι Μακεδόνες και ο Ρωμαίος ήρωας (118 π.Χ.)

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Στα τέλη του περασμένου Ιουνίου, διοργανώθηκε μια έκθεση στην Φρανκφούρτη με θέμα τους Κέλτες. Ένας παρεξηγημένος λαός, κατά τους διοργανωτές, που οι αρχαίοι Έλληνες ονόμαζαν ως ‘ Κέλτες’ και ‘Γαλάτες’ και την ονομασία αυτή διατήρησαν και οι Ρωμαίοι "Galati" (Galli).
Η πρώτη αναφορά για αυτούς γίνεται από τον Ηρόδοτο. Στην διάρκεια όμως των αιώνων πολλές φορές απασχόλησε την ιστορία των Ελλήνων αλλά και αυτή των Ρωμαίων. Η εκάστοτε αναφορά για αυτούς ήταν συνώνυμο της καταστροφής.


Φώτο: Οι Γαλάτες

Κάθε ‘πέρασμά’ τους ήταν καταστροφικό. Λεηλασίες, δολοφονίες, βιασμοί, αφανισμοί οικισμών κ.α. Οι ιστορικοί συγγραφείς τους καθορίζουν ως πρωτόγονο, βάρβαρο βόρειο-ευρωπαϊκό λαό.Στην έκθεση της Φρανκφούρτης επισημαίνεται και η σημερινή παρουσία τους, πού όπως σημειώνεται, «στους Κέλτες οφείλουμε, σήμερα, δύο πασίγνωστα πράγματα. Τον Αστερίξ και τον Χάρι Πότερ».
Εκθέσανε μάλιστα, στην αναφερόμενη διοργάνωση αρχαία αντικείμενα από τις σημερινές περιοχές απογόνων των Κελτών, όπου μεταξύ άλλων υπήρχαν ελληνικά και ρωμαϊκά νομίσματα. Σαφώς και πρόκειται για λεία από τις επιδρομές τους.

Μια ξεχωριστή δυνατότητα ιστορικής γνώσης μας δίδουν οι επιγραφές οι οποίες είναι πηγές ολωσδιόλου αντικειμενικές και καθαρές αφού στήνονται επεξηγηματικά, σε μνημεία, και καθορίζουν αποτελέσματα σημαντικών ιστορικών γεγονότων.

Μια τέτοια επιγραφή είναι η ‘λαλίστατη’ της αρχαίας Λητής (Μυγδονία, Μακεδονία). Είναι του 118 π.Χ. και μας πληροφορεί για ένα ηρωϊκό γεγονός που διαδραματίστηκε στην Κεντρική Μακεδονία.
Ήδη είχανε περάσει εξήντα χρόνια από την κατάληψη της Μακεδονίας από τους Ρωμαίους. Σε κάθε σημείο της μακεδονικής γης υπήρχε ‘βάση’ των Ρωμαίων. Αυτοί είχαν τα όπλα, αυτοί ήταν ο στρατός της περιοχής.
Γράφει η επιγραφή:

«ἔτους θʹ καὶ κʹ Πανήμου κʹ.
Ληταίων οἱ πολιτάρχαι προβουλευσαμέ-
νων τῶν βουλευτῶν εἶπαν· ἐπεὶ Μάαρκος Ἄννιος Πο-
πλίου υἱός, ἀνὴρ καλὸς καὶ ἀγαθός, ἀποσταλεὶς ταμίας ὑ-
πὸ τοῦ δήμου τοῦ Ῥωμαίων ἐπὶ τὰ κατὰ Μακεδονίαν πράγμα-
τα, καὶ τὸν ἀνώτερον μὲν χρόνον πάντα διατετέλεκεν
τὴν ἀρχὴν προϊστάμενος τῶν τε κατὰ κοινὸν πᾶσιν Μακε-
δόσιν συνφερόντων, πλείστην δὲ πρόνοιαν ποιούμενος τῶν
διαφερόντων κατ’ ἰδίαν τῆι ἡμετέραι πόλει, σπουδῆς καὶ φιλο-
τιμίας οὐθὲν ἐνλείπων·»
Δηλαδή,

«Το έτος θ’ και κ’ μήνα Πανήμου κ’
Οι πολιτικές αρχές της Λητής μετά από σύμφωνη γνώμη των βουλευτών αποφάσισαν τα παρακάτω:
Όταν ο υιός του Ποπλίου Μάαρκος Άννιος στάλθηκε από τη Βουλή των Ρωμαίων ως ταμίας (αξιωματούχος) για τα μακεδονικά πράγματα ακούραστος πάντοτε καθοδηγούσε και έδινε λύσεις για όλα τα προβλήματα προς όφελος των Μακεδόνων, δείχνοντας πάντοτε μεγάλο ενδιαφέρον, προθυμία και φιλοτιμία για την πόλη μας.»

Μας εξηγεί εδώ, πως η εγκατάσταση του Ρωμαίου αξιωματούχο στη μακεδονική πόλη έγινε μετά από απόφαση της ρωμαϊκής Βουλής. Στα χρόνια της εγκατάστασης του Ρωμαίου στρατιωτικού έμελλε να γίνει μια νέα εισβολή των ‘Γαλατών τρομοκρατών’.

«ἐν δὲ τῶι παρόντι καιρῶι καὶ τοῦ τῶν Γαλα-
τῶν ἔθνους συναχθέντος καὶ ἐπιστρατεύσαντος εἰς τοὺς κα-
τὰ Ἄργος τόπους στρατοπέδωι μείζονι, ἐφ’ οὓς καὶ ἐκπορευθέν-
[τ]ος Σέξτου Πομπηΐου τοῦ στρατηγοῦ καὶ παραταξαμένου μετὰ
[τ]ῶν ἰδίων στρατιωτῶν, ὃν καὶ συνβάντος ἐν τῆι μάχηι τελευτῆσαι,
θλιβομένων τε διὰ τὴν αἰτίαν ταύτην τῶν στρατιωτῶν, ἐπεξελ-
θὼν Μάαρκος ὁ ταμίας ἔχων τοὺς ὑφ’ ἑαυτὸν τεταγμένους ἐτρέ-
[ψ]ατο τοὺς ὑπεναντίους καὶ τοῦ τε πτώματος ἐκράτησεν καὶ πο[λ]-
λοὺς αὐτῶν ἀπέκτεινεν, ἐκυρίευσεν δὲ καὶ ἵππων καὶ ὅπλων πλε[ι]-
όνων»


Φώτο: Οι Ρωμαίοι

Δηλαδή,

«πρόσφατα Γαλατικά έθνη συγκεντρώθηκαν και δημιούργησαν στρατό μεγάλο κοντά στο Άργος (Ορεστικόν) εναντίον τους, τότε, εκστράτευσε ο (ρωμαίος) στρατηγός Σέξτος Πομπηίος και αντιπαρατάχθηκε με τους στρατιώτες του, στη διάρκεια της μάχης, όμως, σκοτώθηκε και αυτό είχε άσχημο αντίκτυπο στους στρατιώτες του. Όταν το πληροφορήθηκε ο Μάαρκος ο Ταμίας, έτρεξε με τους άνδρες του εναντίον τους, σκοτώνοντας πολλούς Γαλάτες , κατόρθωσε να πάρει το πτώμα του στρατηγού και ως λάφυρα πήρε πολλά άλογα και όπλα.»

Η ίδια η επιγραφή, η οποία αποτελεί ένα μεγάλο ιστορικό αφήγημα, μας πληροφορεί με λεπτομέρεια τη συνέχεια της έκβασης της επιδρομής των Γαλατών καθώς μαζί με αυτούς ενώθηκαν και o μονάρχης των Μαιδών ονόματι Τίπας και ο πειναλέος λαός του.

Γράφει η επιγραφή:
"Δεν πέρασαν πολλές μέρες και ανασυντάχθηκε το ιππικό των Γαλατών, ενώθηκαν με αυτούς και άλλοι, μεταξύ αυτών και ο Τίπας ο δυνάστης των Μαιδών που τον ακολουθούσε μεγάλος αριθμός ασύντακτου στρατού. Ο Ρωμαίος, Άννιος, τους αντιμετώπισε και απέτρεψε τη λεηλασία της πόλης."
Οι Ληταίοι για να ευχαριστήσουν το Ρωμαίο στρατιωτικό συνεδρίασαν και αποφάσισαν να τον τιμήσουν.

Αποδίδουμε το κείμενο της επιγραφής στη νεοελληνική:

«Για αυτό το λόγο έγινε αποδεκτό από τη βουλή και το δήμο των Ληταίων να απονείμουν έπαινο στον «Μάαρκον Ἄννιον Ποπλίου ταμίαν Ῥωμαίων» και να τον στεφανώσουν για τα κατορθώματά του με θάλλινο στεφάνι και προς τιμήν του θα διοργανώνονται ιππικοί αγώνες κάθε Δαίσιο μήνα μαζί τους άλλους αγώνες που καθιερώθηκαν για ευεργέτες της πόλης. Απέστειλαν μάλιστα (οι Ληταίοι) αποσταλμένους να τον συγχαρούν και να του ευχηθούν να είναι πάντα γερός αυτός και οι στρατιώτες του, να του παραδώσουν το ψήφισμα της πόλης και να τον παρακαλέσουν να αποδεχθεί ευνοϊκά την απόφαση του Δήμου.»

Ο συντάκτης της γερμανικής εφημερίδας, του οποίου το όνομα δεν συγκράτησα, πολύ σωστά ονόμασε τους Γαλάτες ως ‘τρομοκράτες της αρχαιότητας’ αφού όπως σημειώνει ‘ήταν ο λαός –τρόμος, του πολιτισμένου ελληνο-ρωμαϊκού κόσμου, αφού οι ληστρικές επιδρομές του, συνεχίστηκαν για 1500 χρόνια. Μέχρι να εγκατασταθούν εν τέλει, κυρίως, στη Μεγάλη Βρετανία.»

The Hellenic Information Team