Νόμπελ Λογοτεχνίας- Ναντίν Γκόρντιμερ: Να επιστραφούν τα γλυπτά του Παρθενώνα

Ιταλία-Να επιστραφούν στην Ελλάδα τα Γλυπτά του Παρθενώνα ζητά η βραβευμένη με Νόμπελ Λογοτεχνίας νοτιοαφρικανή συγγραφέας Ναντίν Γκόρντιμερ
4 Ιουνίου 2009

«Το γεγονός ότι ορισμένα μέρη της ζωφόρου του Παρθενώνα βρίσκονται σήμερα στη Βρετανία είναι ένα δείγμα αλαζονείας ξεκάθαρο, όπως το μάρμαρο» γράφει η βραβευμένη με Νομπέλ Λογοτεχνίας νοτιοαφρικανή συγγραφέας Ναντίν Γκόρντιμερ στον πρόλογο του βιβλίου τού Κρίστοφερ Χίτσενς «Τhe Ρarthenon Μarbles: Τhe case for reunification» (ο τίτλος της ελληνικής έκδοσης: «Τα Ελγίνεια Μάρμαρα: Πρέπει να επιστραφούν στην Ελλάδα;») το οποίο, από το 1987 που πρωτοκυκλοφόρησε, υποστηρίζει με θέρμη την αναγκαιότητα επιστροφής στην Ελλάδα των Γλυπτών που βρίσκονται στο Βρετανικό Μουσείο.

Μετά τη νέα βρετανική επανακυκλοφορία του βιβλίου την άνοιξη του 2008, αυτές τις ημέρες αναμένεται η ιταλική έκδοσή του. Επ΄ ευκαιρία του γεγονότος αυτού αλλά και των επικείμενων εγκαινίων του Μουσείου της Ακρόπολης, η εφημερίδα «Corriere della Sera» προδημοσιεύει τον εν λόγω πρόλογο.

«Καθώς δεν της αρκούσε η κυριαρχία της σε άλλες χώρες ,η Βρετανική Αυτοκρατορία οικειοποιήθηκε την Τέχνη, η οποία περιλαμβάνει το ήθος, την ιστορία, τη λατρευτική μυθολογία και τις ρίζες ενός λαού» γράφει στη συνέχεια η Γκόρντιμερ και συνεχίζει: «Η αμφίβολη ηθική της επιλογής από πλευράς ενός εθνικού βρετανικού μουσείου, στην αυγή του 19ου αιώνα, να αποκτήσει την κληρονομιά μιας άλλης χώρας χωρίς να ρωτήσει με ποιον τρόπο και από ποιο χέρι κατέληξε στο εμπόριο, ήταν ξεκάθαρα δικαιολογημένη, παρά τον αμφιλεγόμενο χαρακτήρα της, στο όνομα της ίδιας αυτοκρατορικής αλαζονείας. Αυτό όμως έγινε στο παρελθόν. Η επιστροφή τους σήμερα βασίζεται σε δεδομένα που υπερβαίνουν τα αυστηρώς νομικά: στην αποκατάσταση μιας αποικιοκρατικής αδικίας, κεκαλυμμένης από μια απλή εμπορική συναλλαγή (σ.σ.: τα Γλυπτά αγοράστηκαν από τη βρετανική κυβέρνηση το 1816 και στη συνέχεια εκτέθηκαν στο Βρετανικό Μουσείο)».
Αρχικά, υποστηρίζει η Γκόρντιμερ, «οφείλουμε να σταματήσουμε να μιλάμε περί Ελγινείων Μαρμάρων. Τα Γλυπτά δεν ανήκουν και δεν ανήκαν ποτέ στον λόρδο Ελγιν. Δεν είναι αυτές οι ρίζες τους. Όπως καταδεικνύει ο Χίτσενς με σπουδή και πάθος, υπάρχουν τμήματα των Γλυπτών του Παρθενώνα τα οποία ο λόρδος Έλγιν, βρετανός πρέσβης στην Ελλάδα στη διάρκεια της ύστερης οθωμανικής κυριαρχίας αφαίρεσε απευθείας από τη ζωφόρο του Παρθενώνα στην Ακρόπολη της Αθήνας. Δεδομένης της προέλευσής τους, λοιπόν, μπορεί να υποστηριχθεί με βεβαιότητα ότι τα Γλυπτά ανήκουν στην Ελλάδα. Ωστόσο, σε σχέση με ό,τι αντιπροσωπεύει η αρχαιοελληνική κουλτούρα, τα ιδανικά του ανθρωπισμού και της ομορφιάς της Τέχνης, μπορεί να υποστηριχθεί ότι η ζωφόρος του Παρθενώνα ανήκει στην πολιτιστική κληρονομιά ολόκληρου του κόσμου ,σε όλους εμάς που, έστω υποσυνείδητα, ανακαλούμε από εκεί κάτι από τη δική μας δημοκρατική αισθητική. Από μια τέτοια επιχειρηματολογία προκύπτει μια άλλη: πού πρέπει να εκτίθενται παρόμοιες μορφές τέχνης οι οποίες ανήκουν σε ολόκληρη την ανθρωπότητα; Πού μπορεί η πλειονότητα εξ ημών να απολαύσει μια ματιά τόσο διαφωτιστική;».
Η απάντηση του Βρετανικού Μουσείου, γράφει στη συνέχεια η Γκόρντιμερ, μας επαναφέρει στα ίχνη της Αυτοκρατορίας και στο επιχείρημα σύμφωνα με το οποίο η Μεγάλη Βρετανία είναι η Μέκκα του Κόσμου και επομένως εκεί, περισσότερο από οποιοδήποτε άλλο μέρος στη Γη, το διάζωμα του Παρθενώνα μπορεί να καταστεί αντικείμενο θαυμασμού από περισσότερους ανθρώπους. «Δεν γνωρίζω» τονίζει «τις στατιστικές σχετικά με τον αριθμό επισκεπτών της Αθήνας και του Λονδίνου. Αυτό που ξέρω, καθώς είμαι μία από τα εκατομμύρια ανθρώπων που δεν ζουν ούτε στην Αγγλία ούτε στην Ελλάδα, είναι ότι καμία από τις δύο μεγάλες πόλεις δεν είναι ο ιδανικός προορισμός για μια ήρεμη, κυριακάτικη βόλτα. Για ένα μεγάλο μέρος του παγκόσμιου πληθυσμού, κανένας από τους δύο προορισμούς δεν είναι εύκολα προσβάσιμος. Ακόμη και για κάποιον που έχει τη δυνατότητα να ταξιδεύει, και οι δύο πόλεις είναι μακριά, “στο εξωτερικό”. Για κάποιους, το αν περισσότεροι άνθρωποι έχουν τη δυνατότητα να δουν τα Γλυπτά του Παρθενώνα απομονωμένα από το περιβάλλον τους, στο Λονδίνο και όχι στην Αθήνα ,είναι ένα κριτήριο που έχει νόημα μόνο για τις προνομιούχες τάξεις. Είναι ένα κομμάτι του πολιτιστικού DΝΑ των Ελλήνων και εκεί ανήκουν». Στο δεδομένο πλαίσιο, υποστηρίζει η Γκόρντιμερ, πού αλλού πρέπει να βρίσκονται προκειμένου να γίνονται αντικείμενο θαυμασμού από όλους, αν όχι στον τόπο όπου δημιουργήθηκαν; Όπως υποστηρίζει λίγο παρακάτω η συγγραφέας, η επιστροφή των Γλυπτών του Παρθενώνα θα ήταν μια κατάκτηση για την Ελλάδα αλλά και για ολόκληρη την ανθρωπότητα.
Καταλήγοντας, η Ναντίν Γκόρντιμερ αναφέρεται στο ζήτημα της συντήρησης και της δυνατότητας παρουσίασης των Γλυπτών: «Σε ό,τι αφορά τη δυνατότητά της να συντηρήσει και να παρουσιάσει την πολιτιστική κληρονομιά της όπως ταιριάζει στη σπουδαιότητά της, η Ελλάδα μπορεί να εκμεταλλευθεί μια πραγματικότητα ασύγκριτη. Η αίθουσα του Παρθενώνα στο Νέο Μουσείο της Ακρόπολης, στην Αθήνα, προσφέρει τη μοναδική δυνατότητα να “ακολουθήσει” κανείς την Πομπή των Παναθηναίων όπως απεικονίζεται στη ζωφόρο (μήκους 106 μέτρων) και δη σε έναν χώρο που βλέπει κατευθείαν στον Παρθενώνα,στην κορυφή του Ιερού Βράχου».
Το βιβλίο του Κρίστοφερ Χίτσενς κυκλοφορεί στα ελληνικά σε μετάφραση Κλαίτης Σωτηριάδου-Μπαράχας και Αντιγόνης Λύτρα από τις εκδόσεις Α. Α. Λιβάνη- 1988. Στην έκδοση αυτή δεν περιλαμβάνεται ο πρόλογος της Ναντίν Γκόρντιμερ, ο οποίος προστέθηκε στην αγγλική επανέκδοση του 2008.
Διαφωτιστής, ανατρεπτικός και αντίθεος
Ο Κρίστοφερ Χίτσενς, γεννημένος το 1949, είναι συγγραφέας, δημοσιογράφος και κριτικός λογοτεχνίας. Θεωρείται ιδιαίτερα ανατρεπτικός και ενίοτε αμφιλεγόμενος: στα βιβλία του έχει προσπαθήσει να απομυθοποιήσει τη Μητέρα Τερέζα , να μηνύσει τον Χένρι Κίσινγκερ για εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας, ενώ στο τελευταίο βιβλίο του «Ο Θεός δεν είναι μεγάλος: Πώς η θρησκεία δηλητηριάζει τα πάντα» αναπτύσσει τον παλιό αφορισμό του Μαρξ ότι η θρησκεία είναι το όπιο του λαού. Το 2009 το περιοδικό «Forbes» τον συμπεριέλαβε στους 25 φιλελεύθερους με τη μεγαλύτερη επιρροή στα αμερικανικά ΜΜΕ. Ο ίδιος περιγράφει τον εαυτό του ως αντίθεο και οπαδό των αξιών του Διαφωτισμού- της εκκοσμίκευσης, του ανθρωπισμού και της λογικής.
Πηγή: Το Βήμα

" ἀγγελτικὸς ὁ ἀστήρ ἐστι "

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Για ‘σημεία και τέρατα’ μιλούν οι βυζαντινοί λόγιοι καθώς εξιστορούν ιστορίες αιώνων της ανατολικής ρωμαϊκής αυτοκρατορίας - που μας είναι περισσότερο γνωστή ως ‘Βυζάντιο’.
Υπήρχε, μπορούμε να πούμε, μια παράδοση στους λόγιους του Βυζαντίου να ενσωματώνουν στα κείμενά τους σημαδιακά όνειρα και αστρονομικά φαινόμενα που προμηνούσαν κυρίως άσχημα γεγονότα.
Η Άννα η Κομνηνή (1083-1148), στην Αλεξιάδα της, ενσωμάτωσε κι αυτή την ‘παράδοση΄των βυζαντινών λογίων να αναφέρουν σημαδιακά όνειρα που προέβλεπαν εξελίξεις στη διάρκεια των χρόνων του Βυζαντίου. Χαρακτηριστική είναι η φράση της συγγραφέως «ἀγγελτικὸς ὁ ἀστήρ ἐστι».
Ένα παραστατικό κείμενό της φιλοξενούμε στην παρούσα αναφορά μας όπου με τη χαρακτηριστική φιλολογική γλώσσα της εποχής της, μας γνωστοποιεί ότι εμφανίστηκαν τα αστέρια στη διάρκεια της ημέρας και η σελήνη πήρε φωτιά καθώς πέτρες σαν χαλάζι έπεφταν στο κελλί του μοναχού. Χωρίς να υπάρχει κάποιο χέρι που ρίχνει τις πέτρες στον δαιμονιώδη ηγούμενο. Ήταν ένα μήνυμα από τους δαίμονες του Σαταναήλ που είχαν εξοργιστεί κλπ.
( Κείμενο: Ἑσπέρα δ' ἦν καὶ οἱ ἀστέρες οἱ ἄνω αἰθρίας οὔσης ἀπή στραπτον καὶ ἡ σελήνη μετὰ τὴν σύνοδον τὴν ἑσπέραν ἐκείνων ἐπύρσευε. Τοῦ δὲ μοναχοῦ τὴν κέλλαν εἰσδύντος περὶ μέσας νύκτας, αὐτομάτως λίθοι χαλαζηδὸν κατὰ τῆς κέλλης ἐβάλλοντο, χειρὸς μὲν μηδεμιᾶς ῥιπτούσης τοὺς λίθους μηδέ τινος καταλιθοῦντος ἀνθρώπου τὸν δαιμονιώδη τοῦτον ἀββᾶν. Μήνιμα δ' ἦν, ὡς ἔοικε, τῶν ἀμφὶ τὸν Σαταναὴλ δαιμόνων ἐξωργισμένων, ἐν δεινῷ ποιουμένων ὅτι δὴ τὰ πρὸς τὸν βασιλέα ἐξωρχήσατο καὶ διωγμὸν κατὰ τῆς πλάνης λαμπρὸν ἐπήγαγε.)

Ο Ιωάννης Ζωναράς( 12ος αιων.) στην πρώτη ιστορική του επιτομή, μας αναφέρει για τη λαμπρότητα της γέννησης του αυτοκράτορα Οκτάβιου από ένα όνειρο που είδε η μητέρα του, όταν ήταν έγκυος αλλά και ο πατέρας του την ίδια νύκτα του φάνηκε πως έβλεπε τον ήλιο να ανατέλλει από την κοιλιά της εγκυμονούσας.
Σημειώνει μάλιστα πως όταν ήταν παιδί ο Κικέρων τον είδε στον ύπνο του αλυσσοδεμένο με χρυσές αλυσίδες στο Καπιτώλιο δίπλα στο Δία ‘μαστιζόμενον’. Ακόμη ο Κάτουλος τον είδε και αυτός στον ύπνο του που είχε το άγαλμα του Δία της Ρώμης στην αγκαλιά του.
Ενώ στην αναφορά του για τον αυτοκράτορα Αύγουστο σημειώνει πως ξαφνικά χάθηκε ο ήλιος και ο ουρανός φάνηκε σα να καιγότανε ολόκληρος, επίσης τα αστέρια και οι κομήτες φάνηκαν ματωμένοι. Και θεωρήθηκε πως ήταν ένα προμήνυμα για την αρρώστιά του και συνεχίζοντας κάνει πιο τραγική την εικόνα λέγοντας πως κεραυνός έπεσε πάνω στο άγαλμά του αυτοκράτορα και έσβησε το πρώτο γράμμα από το όνομα του.

(«καὶ κεραυνὸς εἰς εἰκόνα αὐτοῦ ἐμπεσὼν τὸ πρῶτον γράμμα
τοῦ ὀνόματος τοῦ Καίσαρος ἠφάνισε.»)

Αλλά και για τον Ιουλιανό έχει κάτι σημαντικό να παραθέσει ο Ζωναράς. Όταν ήταν, λέει, στην Αντιόχεια είδε στο όνειρό του έναν ξανθό νεαρό που του είπε πως ‘ στη Φρυγία θα πεθάνεις’. Και ήταν τέτοια η πίστη του πως θα έβγαινε το όνειρο πραγματικότητα που όταν άκουσε πως έπρεπε επειγόντως να πάει εκστρατεία στη Φρυγία, αναφώνησε : «Ώ Ήλιε έχασες τον Ιουλιανό.» και τις ημέρες, λέει, εκείνες παρουσιάσθηκαν στον ουρανό πλήθος αστέρων που σχημάτισαν τη φράση: "σήμερον ἐν Περσίδι Ἰουλιανὸς ἀναιρεῖται."
Ενώ στον πέμπτο χρόνο της βασιλείας του Ιουστινιανού φάνηκε ένας κομήτης στον ουρανό που είχε το όνομα Λαμπαδίας. Αυτός είχε ακτίνες σαν βέλη, και είκοσι συνεχείς ημέρες φαινότανε στον ουρανό. Η εμφάνιση αυτή του κομήτη είχε την έννοια του μηνύματος συμφορών.
« ἄρξαντος δὲ Ἰουστινιανοῦ... κατὰ δὲ τὸ πέμπτον ἔτος τῆς βασιλείας αὐτοῦ ἀστέρος ὤφθη φαῦσις κομήτου, ὃς λαμπαδίας ὠνόμασται, ὡς ἄνω τὰς ἀκτῖνας ἱείς, ὃς ἐφ' ἡμέρας εἴκοσι φαίνων διήρκεσεν.»

Παρατηρούμε πως υπήρχε μια ζηλευτή παράδοση με τα όνειρα και τις εξηγήσεις τους ως προς το τι θα συμβεί στο μέλλον. Από τη λογική αυτή δεν ξεφεύγει και η «Χρονική διήγησις του Χωνιάτου κυρ Νικήτα»(1155-1215) για τον Ιωάννη το Κομνηνό. Είδε, λέει ο βασιλιάς Ιωάννης τον «νεοστεφή υιόν τον Αλέξιο» σαν ένα λιοντάρι και τον ίδιο κάθεται επάνω σε αυτό έχοντας ως ινία τα αυτιά του λιονταριού και θεωρεί το όνειρο ως σημαδιακό για αυτά που έγιναν στο μέλλον.
Ο Χιωνάτης φαίνεται να πιστεύει στις προλήψεις γιατί σε κάποιο σημείο θα αναρωτηθεί δεν είναι σημάδια κακά ο ήχος της θάλασσας, η έκλειψη του ήλιου, η μεταλλαγή του χρώματος της σελήνης σε αίμα κλπ κλπ.

(ὁ δ' ἦχος ὁ θαλάττιος, ὁ δὲ τοῦ ἡλίου σκοτασμὸς καὶ ἡ ζόφωσις, ἡ δὲ τῆς σελήνης εἰς αἷμα μεταστροφή, οἱ δὲ τῶν ἀστέρων ἔξεδροι, ὅπῃ καὶ ὅπως οὐ τὰ τελευταῖα ταῦτα κακὰ προεσήμαναν;)

Λόγω των κακών στιγμών που περνούσε το βυζαντινό κράτος εξαιτίας της παρακμής στην οποία είχε πέσει, ο βυζαντινός συγγραφέας εξηγεί τα άσχημα γεγονότα με τις ‘διοσημίες’.

(Ἐγένοντο δὲ καὶ διοσημίαι τηνικαῦτα· ἡμέρας γὰρ ἀστέρες ἐφάνησαν καὶ ὁ ἀὴρ ταραχώδης ὤφθη καὶ περὶ τὸν ἥλιον πάθη τινὰ συμβεβήκασιν, ἅ φασιν ἅλωνας, ὡς μηδὲ τοῦτον καθαρὸν καὶ ἀθόλωτον, ἀλλ' ὠχρότερον ἀποδισκεύειν τὸ φῶς.)

Σε ένα άλλο σημείο του ιστορικού κειμένου του ένας κομήτης που παρουσιάζεται στον ουρανό ήταν ένα σημάδι για τα χειρότερα που θα συμβούν. Ο κομήτης είχε σχήμα φιδιού που συνεχώς περιελίσσονταν στον αέρα καθώς σχηματίζονταν ένα μεγάλο στόμα που ενέπνεε φόβο. Ο κομήτης ήταν ορατός δύο μέρες.

(«ὄφεως γὰρ σχῆμα καὶ ἕλιγμα ἡ τοῦ φανέντος ἀνάμματος ὄψις διατυποῦσα νῦν μὲν διετέτατο, νῦν δ' ἀμφιπεριειλίσσετο εἰς ὁλκούς, ἄλλοτε εἰς χάσμα ἀνοιγομένη στόματος φόβον ἐνεποίει τοῖς θεωμένοις οἱονεὶ καταχάσκουσα ἐξ ὕψους τῶν κάτωθεν καὶ ἀνδρομέου γλιχομένη αἵματος.»)

Γράφει ο Καντακουζηνός στην ιστορία του (Νείλος Χριστοδούλωι) για ένα σημαδιακό - προφητικό όνειρο που είδε ο Μανουήλ ο νεώτερος. Το όνειρο το οποίο παραθέτει με κάθε λεπτομέρεια είναι αδύνατο να το φιλοξενήσουμε στο παρόν κείμενο. Περιπλέκει μέσα βασιλικά ξίφη, κεριά αναμμένα, τον προφήτη Ησαία κ.α.

Αλλά και στη χρονογραφία του Θεοφάνους του Αμαρτωλού, (9ος αιών.) έχουμε παραστατικά όνειρα για τον αυτοκρατορικό κύκλο.
Ένα παραστατικό όνειρο είναι αυτό που σημειώνει για τον βασιλιά Κώνστα και την ήττα του ρωμαϊκού στόλου. Είδε, λέει, στο όνειρό του πως ήταν στη Θεσσαλονίκη και αφού ξύπνησε το αφηγήθηκε σε κάποιο που ήξερε από όνειρα. Αυτός του εξήγησε τα κακά μαντάτα που ερχότανε για το στόλο του βασιλιά. Η ‘Θεσσαλονίκη’ του είπε σημαίνει "θὲς ἄλλῳ νίκην", δηλαδή δεν θα νικήσεις εδώ αλλά αλλού. Στη ναυμαχία που ακολούθησε ηττήθηκαν οι Ρωμαίοι και η θάλασσα γέμισε από το αίμα τους.
(Κείμενο:
«"ὦ βασιλεῦ, εἴθοις μὴ ἐκοιμήθης, μήτε ὄνειρον εἶδες. τὸ γὰρ εἶναί σε ἐν
Θεσσαλονίκῃ "θὲς ἄλλῳ νίκην" ἐγκρίνεται, τοῦτ' ἔστι πρὸς τὸν ἐχθρόν σου ἡ νίκη τρέπεται.".»)
Ο Θεοφάνης ο επονομαζόμενος Αμαρτωλός, μας γνωστοποιεί ακόμη και για την εμφάνιση ενός κομήτη στην ανατολή που ακτινοβολούσε προς τα κάτω, οι αστρονόμοι το ονόμασαν «πωγωνία» και προκαλούσε φόβο.
Αυτό έγινε στη διάρκεια του ένατου έτους της βασιλείας του Ιουστίνου (Ῥωμαίων βασιλεὺς Ἰουστῖνος ἔτη θʹ.)
Γράφει επακριβώς ο βυζαντινός λόγιος:

«Τῷ δ' αὐτῷ ἔτει ἐφάνη ἀστὴρ ἐν τῇ ἀνατολῇ, φοβερὸς κομήτης, ὃς εἶχεν ἀκτῖνα πέμπουσαν ἐπὶ τὰ κάτω, ὃν ἔλεγον οἱ ἀστρονόμοι πωγωνίαν εἶναι· καὶ ἐφοβοῦντο.».

Όλες οι εξηγήσεις που έδιναν οι βυζαντινοί συγγραφείς σε μεγάλα γεγονότα, είτε ήταν νίκες, είτε ήττες, αρρώστιες ή θάνατοι αυτοκρατόρων, όλα είχανε προαγγελθεί από όνειρα, οράματα ή εμφανίσεις αστεροειδών στον ουρανό.

‘ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ’

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Μελετώντας κανείς τους βυζαντινούς συγγραφείς εντυπωσιάζεται από τις αναφορές τους για ‘σημεία και τέρατα’ που προοιώνιζαν ήττες, νίκες, θανάτους και γεννήσεις.
Μερικά από αυτά τα προμηνύματα θα μεταφέρουμε στη σχετική αναφορά μας. Ένα από τα πιο εντυπωσιακά είναι το όνειρο του Κωνσταντίνου του ιδρυτή της πόλης του Βυζαντίου.
Γράφει σχετικά ο Ιωάννης Μαλάλας (491-578 μ.Χ.).στη «Χρονογραφία» του:
« Ὁ Κωνσταντίνος... ἑλκυσθεὶς εἰς ὕπνον εἶδε κατ' ὄναρ ἐν τῷ οὐρανῷ σταυρόν, ἐν ᾧ ἐπεγέγραπτο, Ἐν τούτω νίκα. καὶ ἀναγνοὺς τὸ ἐπιγεγραμμένον ἐν τῷ σταυρῷ διυπνίσθη· καὶ ἀναστὰς ἐποίησε σίγνον σταυροῦ, ὡς εἶδεν ἐν τῷ οὐρανῷ, καὶ προηγεῖτο αὐτοῦ. καὶ προτρεψάμενος τὸν ἴδιον στρατόν, λέγων ὅτι Νικῶμεν, καὶ ὁρμήσας καὶ συμβαλὼν τοῖς βαρβάροις, ἐνίκησε τὸν πόλεμον κατὰ κράτος»

Δηλαδή,
«Ο Κωνσταντίνος όταν βυθίστηκε σε ύπνο είδε στο όνειρό του έναν σταυρό στον ουρανό, όπου έγραφε Εν τούτω Νίκα, μόλις διάβασε τις λέξεις που ήταν στο σταυρό, ξύπνησε. Σηκώθηκε κι έφτιαξε το σημάδι του σταυρού όπως το είδε στον ουρανό και μπήκε μπροστά από αυτόν. Συμπαρέσυρε, έτσι, το στρατό του λέγοντας ότι Θα Νικήσουμε και όρμησε επιτιθέμενος στους βαρβάρους, κατάφερε, μάλιστα, να τους συντρίψει.»
Μια άλλη σχετική αναφορά για το ίδιο θέμα μας κάνει ο Ιωάννης ο Ζωναράς (1110-1180). Μας αναφέρει πως ο ιδρυτής της Νέας Ρώμης ο Κωνσταντίνος ο ισαπόστολος (έτσι τον αποκαλεί) βρισκόταν σε μεγάλη αγωνία για την τύχη της αυτοκρατορίας λόγω των απειλών των στρατευμάτων του Μαξέντιου. Μέσα στο φόβο και στην αγωνία του:
«τύπος αὐτῷ σταυρικὸς μεσούσης ἡμέρας δι' ἀστέρος ἐφάνη κατ' οὐρανὸν καὶ
γραφὴ περὶ τὸν σταυρὸν Ῥωμαϊκοῖς στοιχείοις, δι' ἀστέρων καὶ αὐτοῖς τυπουμένοις
καὶ φράζουσιν "ἐν τούτῳ νίκα." ἐκ χρυσοῦ τοίνυν αὐτίκα σχεδιάσας σταυρὸν κατὰ
τὸν φανέντα τύπον αὐτῷ καὶ τοῦτον κελεύσας τῆς στρατιᾶς αὐτοῦ προπορεύεσθαι,
τοῖς τοῦ Μαξεντίου συρρήγνυται καὶ ὑπερτερεῖ ».
Δηλαδή,
Στη διάρκεια της ημέρας φάνηκε στον ουρανό αστερισμός σε σχήμα σταυρού και γύρω από το σταυρό αυτόν υπήρχαν ρωμαϊκά γράμματα, τυπωμένα στον ουρανό με αστέρια που έλεγαν ‘εν τούτω νίκα’. Εδώ θα νικήσεις. Αμέσως έφτιαξε με χρυσό έναν σταυρό, όπως ακριβώς του παρουσιάστηκε στο όνειρο. Διάταξε μάλιστα ο σταυρός αυτός να βρίσκεται εμπρός από το στρατό. Έτσι τον Μαξέντιο κατατρόπωσε και νίκησε.
Θα πρέπει, βέβαια, να σημειώσουμε πως το όνειρο αυτό ήταν μια έξυπνη επινόηση του Κωνσταντίνου προς το στρατό του, που βρισκόταν σε κατάσταση διάλυσης μετά από συνεχείς ήττες από τον αντίπαλό του.
Ο Μαξέντιος, μάλιστα, έπαιζε πολύ καλά το προπαγανδιστικό παιχνίδι του πολέμου κάνοντας ψυχολογικό πόλεμο στο στράτευμα του Κωνσταντίνου με άλλες μαντικές ικανότητες.
Σημειώνει ο ίδιος βυζαντινός συγγραφέας για τις μεθόδους του Μαξέντιου που ήταν πράγματι ανατριχιαστικές, αφού έσφαζε βρέφη και από τα σπλάχνα τους ...προέβλεπε τα μελλούμενα:
«γοητείαις κεχρημένος καὶ δι' ἀνατομῆς βρεφῶν μαντευόμενος
καὶ ἄλλα πράττων ἀθέμιτα, ἃ δέος ἐνεποίει τῷ Κωνσταντίνῳ.”

Δηλαδή,
Χρησιμοποιούσε μαγικά τεχνάσματα. Ειδικότερα, προμηνούσε το μέλλον από τα σπλάχνα των βρεφών, και άλλα πολλά έκανε αθέμιτα με τα οποία δημιουργούσε φόβο στον Κωνσταντίνο.

Ο στρατός του Κωνσταντίνου είχε πανικοβληθεί με όλα αυτά. Τότε παρουσιάστηκε το μεγάλο όνειρο με τα αστέρια να σχηματίζουν το ‘ΕΝ ΤΟΥΤΩ ΝΙΚΑ’. Το οποίο αποδείχθηκε αποτελεσματικό...

ΤΟ ΑΙΜΑ ΣΥΝΕΧΙΖΕΙ ΝΑ ΣΤΑΖΕΙ ΑΠΟ ΤΟ ‘64...

« Οι Τούρκοι ...διχοτόμησαν την Κύπρο!
"Οι τουρκοκύπριοι έφθασαν μέχρι του σημείου να διχοτομήσουν την Μεγαλόνησον κρατούντες για λογαριασμό τους την μερίδα του λέοντος. Ο χάρτης που δημοσιεύουμε τυπώθηκε στην Άγκυρα και διανέμεται στην Κύπρο. Όπως βλέπετε, εις τον τουρκικόν τομέα (το επάνω μέρος) που έχει διακοσμηθή και με τουρκικάς σημαίας, περιλαμβάνεται και η πρωτεύουσα της Κύπρου, η Λευκωσία. Οι Έλληνες, που αποτελούν το 80% του πληθυσμού της Μεγαλονήσου - κατά τους Τούρκους– θα πρέπει να ονομάσουν πρωτεύουσαν των την Λεμεσό ή την Λάρνακα.» (εφημ. Εμπρός 4/1/1964)

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Διαβάζω από την blogόσφαιρα τις θέσεις του Υπουργείου Εξωτερικών της Τουρκίας που αμφισβητεί την ελληνική κυριαρχία στα ελληνικά νησιά (δες μετά αυτό) και κάνω συναφείς συνειρμούς - η ιστορική μνήμη πάει στο τότε… Στη δεκαετία του 1960, που ήμουνα παιδί...

Δέκα χρόνια πριν την εισβολή οι Τούρκοι είχαν εκδηλώσει τα σχέδια διχοτόμησης της Κύπρου. Κι αυτά δεν έγιναν γνωστά μόνον στην Τουρκία, αλλά στην Ελλάδα, στην Κύπρο, σε όλον τον κόσμο.
Το δημοσίευμα της εφημερίδας «Εμπρός» της 4ης Ιανουαρίου 1964 δημοσίευσε τα τουρκικά επεκτατικά σχέδια του στρατιωτικού κατεστημένου της Τουρκίας προβλέποντας τις δραματικές εξελίξεις της επόμενης δεκαετίας.
Η Ελλάδα πνιγμένη στον δικομματισμό, αδυνατούσε να δει τι μέλλει γενέσθαι…
Τα δύο μεγάλα κόμματα, όπως και σήμερα, βρισκόντουσαν σε αναβρασμό. Αλλά ευτυχώς (!!) οι Τούρκοι δεν ...τόλμησαν να πραγματοποιήσουν απόβαση στη Κύπρο, και έτσι ...μπορούσαν να γίνουν οι ...εκλογές(!!).
Γράφει, επακριβώς, στο κύριο θέμα της η αναφερόμενη εφημερίδα, που σήμερα, αισθανόμαστε να μας κατακλύζει η αγανάκτηση:
« Η νέα οξύτης, την οποίαν, αποτόμως, συνεπεία των Τουρκικών απειλών, είχε προσλάβει την νύκτα της Πρωτοχρονιάς το θέμα της Κύπρου, εδημιούργησε προς στιγμήν την εντύπωσιν ότι βαίνομεν προς αναβολήν των εκλογών και ματαίωσιν της αποφασισμένης διαλύσεως της Βουλής, σχηματιζομένης και πάλιν πολιτικής Κυβερνήσεως εκ της Ενώσεως Κέντρου, προς υπεύθυνον διαχείρισιν του Κυπριακού. Ευτυχώς, η Τουρκία, δεν ετόλμησε να πραγματοποιήση τας περί αποβάσεως απειλάς της και ούτω η οξύτης του Κυπριακού υπεχώρησε, κατόπιν δε τούτου δεν προβλέπεται αλλαγή εις τας δια του διορισμού της Υπηρεσιακής Κυβερνήσεως Παρασκευοπούλου δια ραγδαίας πολιτικάς εξελίξεις. Απομένει ήδη η διάλυσις της Βουλής και η δια του ιδίου Βασιλικού Διατάγματος προκήρυξις των εκλογών δια την 16ην Φεβρουαρίου.»

Οι Τούρκοι δεν απειλούσαν, απλά, ενημέρωναν για τις προθέσεις τους...

Οι Τούρκοι, όμως, και επίσημα, λοιπόν, δεν κρύβουν τις προθέσεις τους. Θα πραγματοποιήσουν απόβαση στο νησί. Η απόφαση ήταν δεδομένη, Ο χρόνος δεν είχε ωριμάσει ακόμη και το χειρότερο η Ελλάδα δεν μπορούσε να το ...ακούσει. Ή κώφευε ή ήταν προσηλωμένη στα της πολιτικής εξουσίας δρώμενα...
Λέει ο Τούρκος υπουργός Εξωτερικών στο δημοσίευμα που παρατίθεται:
«η Τουρκία θα ζητήση την διχοτόμησιν της Κύπρου, αν όλαι αι άλλαι λύσεις της παρούσης κρίσεως αποτύχουν.
»Η Τουρκία ούδέποτε θα δεχθή κατάργησιν των συμφωνιών δια την Κύπρον την οποίαν επιδιώκει ο Αρχιεπίσκοπος Μακάριος.
»Η κυβέρνησις της Άγκυρας έχει ως πρωταρχικόν σκοπόν εις περίπτωσιν καθ’ ήν θα απεφασίζετο αναθέωρησις του Συντάγματος της Κύπρου, να ενισχύση τας εγγυήσεις τας σχετικάς με την ασφάλειαν της τουρκικής κοινότητας της Κύπρου, εγγυήσεις των οποίων την ανεπάρκειαν απέδειξαν τα τελευταία γεγονότα εν Κύπρω.
Εξ άλλου 20.000 τρομοκράται της ΕΟΚΑ, εξωπλισμένοι μέχρις οδόντων συνέχισεν ο Τούρκος Υπουργός δρουν ελευθέρως εις ολόκληρον την Κύπρον και η σφαγή των Τούρκων εις την Κύπρον θα ηδύνατο να επαναληφθή ανά πάσαν στιγμήν.»
Αν και η εφημερίδα δηλώνει ότι ο Υπουργός των Εξωτερικών της Τουρκίας Ερκίν ψεύδεται για τους «20.000 τρομοκράτας της ΕΟΚΑ», ποιος μπορούσε να τους σταματήσει;
Τα πολιτικά πράγματα πήγαιναν από το κακό στο χειρότερο…
...και με τη Χούντα φθάσανε στον χείριστο βαθμό... στη απόβαση...στην εισβολη...στους νεκρούς...αγνοούμενους... Και το αίμα ακόμη ρέει...

ΕΛΛΑΔΑ, ΜΑΝΑ ΓΗ, ΑΙΩΝΙΑ

Οι καλύτεροι ...πλαστογράφοι των αρχαίων νομισμάτων

Αντίγραφο νομίσματος του Μέγα Αλέξανδρου της "Βουλγαρικής Σχολής Αντιγράφων", το πρωτότυπο βρέθηκε στην Ταρσό της Μικράς Ασίας. Πουθενά δεν γράφει ότι είναι αντίγραφο.

(Αντίγραφο Σβορώνου Plate VIII, 1. )

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Η ερώτηση ενός αναγνώστη ήταν η αιτία της γραφής αυτού του σημειώματος. Με ρωτά αν αυτά τα αρχαιοελληνικά νομίσματα που πωλούνται στις ξένες δημοπρασίες είναι πραγματικά.
Δράττομαι έτσι της ευκαιρίας να αναφερθώ στους καλύτερους αντιγραφείς των νομισμάτων. Αυτοί είναι οι ...Βούλγαροι!
Έχουν την πρωτιά στην κατασκευή πλαστών νομισμάτων.
Είναι γνωστό στον συλλεκτικό κόσμο πως ο καλύτερος κατασκευαστής πλαστών αρχαίων νομισμάτων στον κόσμο είναι σήμερα η αμφισβητούμενη βουλγαρική επιχείρηση Slavey Petrov. Ο Βούλγαρος κατασκευαστής διαμένει στη Γερμανία και έχει την Ιστοσελίδα : Titiana & Slavey Art Numis.

Τετράδραχμο του Λυσιμάχου. Αντίγραφοτου Slavey, σε ασήμι. Το πραγματικό είναι του 288-281 π.Χ.
Ο οίκος Slavey αμφισβητείται γιατί δεν είχε (ή γιατί δεν έχει) χαρακτηρίσει όλα τα πλαστά που κατασκεύασε ως αντίγραφα. Επιπλέον οι μαθητευόμενοι του- στην πλαστογράφηση- έχουν δημιουργήσει καινούργια αντίγραφα για την προσέλκυση νέων πελατών.
Το κακό, όμως, είναι πως οι νέοι συλλέκτες που δεν γνωρίζουν, θα πιστέψουν πως ο οίκος Slavey έχει αυθεντικά νομίσματα.

Πτολεμαίος ο Α' - Αλέξανδρος, τετράδραχμο. Αντίγραφο του Slavey. Ασήμι 950, πουθενά δεν γράφει ότι είναι αντίγραφο.

Τα πλαστά νομίσματα Slavey ένα έμπειρο μάτι μπορεί εύκολα να τα εντοπίσει.
Οι βουλγαρικές πλαστογραφίες έχουνε ένα ύφος χαρακτηριστικά επιδεικτικό.
Τα νομίσματα συνοδεύονται και με επεξηγήσεις που δηλώνουν πως τάχα είναι αρχαία παρά του ότι είναι, απλά, σλαβικά αντίγραφα.
Το μήτρα τους είναι διαφορετική, πιο λεπτομερής, φωτεινή ή περισσότερο εκφραστική, συχνά με αισθησιακά μάτια ώστε να είναι περισσότερο εντυπωσιακά.
Το εργαστήριο του Σλάβεϊ προσπαθεί να μιμηθεί και να πρωτοτυπήσει και στην κατασκευή των πλαστών νομισμάτων. Έτσι εργάζονται όπως οι αρχαίοι. Δηλαδή, με το χέρι. Κόβουν τη μήτρα που θέλουν να χρησιμοποιήσουν με το χέρι και αποφεύγουν τη χρησιμοποίηση σύγχρονων μηχανών κοπής.
Χρησιμοποιούν, επίσης, υδραυλική πίεση και αποφεύγουν τη χρήση δίσκου ή βαριοπούλας. Αυτό τυπικά οδηγεί στο σχηματισμό ομοιόμορφων επιφανειών.
Η εταιρεία Slavey έχει κάνει πάρα πολλά αντίγραφα από το 1966. Έχει πουλήσει πάνω από τριακόσια αντίγραφα από κάθε μήτρα που έχει δημιουργήσει.
Επειδή όμως η υπόθεση έχει χρήμα, εμφανίστηκαν και ανταγωνιστές. Διάφοροι άλλοι, Βούλγαροι και αυτοί, παραγνωρίζοντας τα δικαιώματα που τυχόν είχε ο Σλάβεϊ, τα παρουσιάζουν ως δικά τους και τα ξαναπουλούν. Εκτός από αυτά κάνουν και αντίγραφα των ...αντιγράφων του Σλάβεϊ.

Αθηναϊκό τετράδραχμο. Αντίγραφο του Slavey σε ασήμι 950. Το πραγματικό είναι του 157-63 π.Χ.
Τα πωλούν μάλιστα μέσω του eBay. Αυτά τα νομίσματα είναι τυπικά πιο ελαφριά από τα πρώτα αντίγραφα και προσεγγίζουν το βάρος των πραγματικών αρχαίων νομισμάτων.
Η αλήθεια είναι ότι ο Σλάβεϊ συχνά δημιουργεί εκλεπτυσμένη εργασία, αν και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί όλη η δημιουργία ως ξεχωριστή.

Σάτυρος της Θάσου με τη νύμφη. Αντίγραφο του Slavey κλασικός στατήρας. Το πραγματικό είναι του 430-411 π.Χ.

Καλό είναι, επίσης, να γνωρίζουν οι συλλέκτες πως τα κομμάτια που παρουσιάζονται με την προσωνυμία «Βουλγάρικης Σχολής», πωλούνται ως δημιουργίες του Σλάβεϊ, εξαπατώντας τους συλλέκτες με την φήμη που απέκτησε το όνομα Slavey.

--

Is FYROM a democratic country YES or NO ?

πρόταση taxalia



Δημοσκόπηση-απάντηση στο αμερικάνικο ιστολόγιο http://www.topix.com/



27 Μαϊ 2009



Is FYROM a democratic country YES or NO ?



Στο taxalia πληρώνουμε μετρητοίς και με το ίδιο νόμισμα. Ψηφίστε και διαδώστε !!!!!



http://www.topix.com/forum/topstories/TSU2Q2IEJAHQ3BADQ

Ψηφίστε πηγαίνοντας στο εικονιζόμενο ιστολόγιο.

Η αμαζόνα, ο Σάτυρος ...και τα ελβετικά φράγκα

Γράφει ο Γιώργος Έχέδωρος

Βλέπουμε την Αμαζόνα, γυμνή από τη μέση και πάνω με γυρισμένη την πλάτη στο ‘μπανιστιρτζή’ Σάτυρο. Έχει γονατίσει με το αριστερό πόδι και προσπαθεί να φτιάξει το τόξο της.
Είναι το ασημένιο νόμισμα της πόλης των Σολέων. Στην άλλη πλευρά υπάρχει ένα ανάγλυφο τετράγωνο με τη λέξη ’ ΣΟΛΕΩΝ ‘, και ανάγλυφα τα προϊόντα της, ένα τσαμπί σταφύλι (βότρυς) και μια μέλισσα.
Πρόκειται για την πόλη ΣΟΛΟΙ, της Κιλικίας που ήταν ξακουστή για τα κρασιά της και το μέλι της.
Βρισκόταν στο νότιο μέρος της Μικράς Ασίας, απέναντι από την Κύπρο, και από την ομιλία των κατοίκων της προήλθε και η λέξη ‘σολοικισμός’ , ‘σολοικίζω, ή ‘σόλοικος’. Που το νόημα της δεν είναι καθόλου κολακευτικό.
Η λέξη ‘σολοικίζω’ άρχισε να λέγεται περιπαικτικά για τους κατοίκους των Σολέων, που προσπαθούσαν με κακό τρόπο να μιμηθούν την αττική διάλεκτο.
Διαβάζουμε στο λεξικό του L & Sc. “Λέγεται ότι παρήχθη η λέξις εκ της παραφθοράς της αττικής διαλέκτου υπό των Αθηναίων αποίκων των εν Σόλοις της Κιλικίας).
Γράφει μάλιστα ο κωμικός ο Ιπποκράτης : «σολοικότερον ἂν εἴη » που θα πει: θα ήταν άξεστο, ηλίθιο.( Αγμ. 763).
Πληροφορούμαστε πως ο τόπος των Σολέων ήταν ιδανικός για κυνήγι και όπως αναφέρει και ο ρωμαίος ιστορικός Πλίνιος οι Σολοί παρήγαγαν εξαιρετικής ποιότητας οίνου.
Όσο για τις Αμαζόνες, όχι δεν ζούσαν στην περιοχή, αλλά ήταν τόσο γνωστές και μυστηριώδεις αλλά και γοητευτικές που εμπλέκονταν μέσα στα παραμύθια των κατοίκων. Οι κυνηγοί, προφανώς θα τις είχαν ...δει (...μπανίσει) μέσα στα πυκνά δάση της περιοχής.
Ο Διογένης ο Λαέρτιος που έζησε περί τον δεύτερο αιώνα μας λέει πως η πόλη ιδρύθηκε από το Σόλωνα:
«(Σόλων) ἐν Κιλικίᾳ, πόλιν συνῴκισεν ἣν ἀφ' ἑαυτοῦ Σόλους ἐκάλεσεν· ὀλίγους τέ τινας τῶν Ἀθηναίων ἐγκατῴκισεν, οἳ τῷ χρόνῳ τὴν φωνὴν ἀποξενωθέντες σολοικίζειν ἐλέχθησαν.»(Βίοι καὶ γνῶμαι τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ εὐδοκιμησάντων Βιβλίον Α', 51)
Δηλαδή,

(Ο Σόλων) στην Κιλικία ίδρυσε πόλη που την ονόμασε από τον εαυτό του Σόλους. Με τους λίγους Αθηναίους που κατοίκησαν εκεί, με την πάροδο του χρόνου αποξενώθηκαν από την ελληνική γλώσσα και πήραν την ονομασία ότι σολοικίζουν.
Για το σολοικισμό κάνει μια αναφορά και ο Στράβων στη Γεωγραφία του:
«ἀπὸ δὲ τοῦ καρίζειν καὶ τὸ βαρβαρίζειν μετήνεγκαν εἰς τὰς περὶ ἑλληνισμοῦ τέχνας καὶ τὸ σολοικίζειν͵ εἴτ΄ ἀπὸ Σόλων εἴτ΄ ἄλλως τοῦ ὀνόματος τούτου πεπλασμένου.»
Δηλαδή,
Από το καρίζω (σ.σ. όπως μιλούσαν οι Κάρες) και το βαρβαρίζω μπήκε στην ελληνική φιλολογία και το σολοικίζειν, που προήλθε είτε από το όνομα Σόλων ή από άλλο πλασμένο παραπλήσιο όνομα.

Και όλη αυτή η ‘βαβούρα’ περί των Σολέων και το σολοικίζω έγινε για τον απλό λόγο:
Ο στατήρας αυτός (το νόμισμα) είναι του 425 με 400 π.Χ. είναι από καθαρό ασήμι και ζυγίζει 10, 68 γραμμάρια και πωλείται, παρακαλώ, στις δημοπρασίες στην τιμή των 18 χιλιάδων ελβετικών φράγκων.
Όταν βγάλουν στο σφυρί τα μάρμαρα του Παρθενώνα τότε θα ...χτυπήσουμε κι εμείς!