Ο Αλέξανδρος στον τύμβο του Αχιλλέως στην Τροία...

... και η κατάκτηση της Ασίας.


Επιμέλεια: Γιώργος Εχέδωρος
“ ὁ Ἀλέξανδρος βουλόμενος δὲ προτρέψασθαι τὸ ἴδιον στράτευμα ἐῤῥόγευσεν αὐτοῖς ἐκεῖ πολὺν χρυσόν, καὶ μετεκάλεσε τὸ αὐτὸ ἐμπόριον Χρυσόπολιν· ὅπερ οὕτως καλεῖται ἕως τῆς νῦν. καὶ ἐξορμήσας ἐκεῖθεν ἐν τῇ Τροίᾳ ἦλθε· καὶ ποιήσας θυσίαν εἰς τὸν τύμβον τοῦ Ἀχιλλέως ὡς ἐκ γένους αὐτοῦ καταγόμενος, ᾔτησε τὸ πνεῦμα αὐτοῦ συμμαχεῖν αὐτῷ ἐντῷ πολέμῳ. ἐκ τοῦ γὰρ Μολοσσοῦ τοῦ υἱοῦ Πύῤῥου καὶ τῆς Ἀνδρομάχης κατήχθη ἡ Ὀλυμπιὰς ἡ μήτηρ τοῦ αὐτοῦ Ἀλεξάνδρου τοῦ Μακεδόνος. καὶ εὐθέως ὡς πάρδαλις ἐκεῖθεν ὁρμήσας ὁ Ἀλέξανδρος, ἅμα τοῖς σὺν αὐτῷ στρατηγοῖς παρέλαβε πάσας τὰς χώρας. καὶ νικήσας τὸν Δαρεῖον, βασιλέα Περσῶν”

(ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΑΛΑΛΑ ΧΡΟΝΟΓΡΑΦΙΑ)
-----------------------
Η Χρονογραφία του Ιω. Μαλάλα γράφτηκε τον 6ο μ.Χ. αιώνα και είναι μια συνοπτική παγκόσμια ιστορία, από τους απώτατους χρόνους μέχρι την εποχή του Ιουστινιανού. Ο Ιωάννης Μαλάλας καταγόταν από την Αντιόχεια, ελληνική πόλη (σημερινή Antakya της Τουρκίας) που ιδρύθηκε από τον Σέλευκο με πρώτο πυρήνα κατοίκων 5.300 Αθηναίους και Μακεδόνες, σύμφωνα και με όσα ο ίδιος αναφέρει στην Χρονογραφία του.

To Aρχαίο Περπερικόν στο όρος των Πνευμάτων

Ο αρχαιολογικός χώρος της αρχαίας πόλης Περπερικόν

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Πριν από τέσσερα χρόνια (Σεπτ’ 2005) η βουλγαρική αρχαιολογική υπηρεσία άρχισε έρευνες στην νότια Βουλγαρία, στην περιοχή της ανατολικής Ροδόπης, νότια της πόλης Καρντζαλί. Η τοποθεσία ήταν γνωστή για τα μεγαλιθικά κατασκευάσματα της. Την περίοδο της τουρκοκρατίας, μάλιστα ονομαζότανε προσφυέστατα «Ντζίν τεπεσί - Βουνό των πνευμάτων».
Σύμφωνα τις ιστορικές πηγές πρόκειται για τη βυζαντινή πόλη Περπερικόν ή Υπερπεράκιον. Είναι γνωστή ως βυζαντινή επισκοπή. Ο βυζαντινός Γεώργιος Ακροπολίτης στο βιβλίο του Historia in brevius redacta, την αναφέρει ως Περπεράκιον:
Οὔστρα δὲ καὶ Περπεράκιον καὶ Κρυβοῦς καὶ τὸ παρακείμενον
τῇ τοῦ Ἀδριανοῦ καὶ κεκλημένον Ἐφραὶμ τοῖς Βουλγάροις κεχείρωτο

Γράφει σχετικά η Βουλγάρα Ekaterina Petrova:
Από τότε που ανακαλύφθηκε και άρχισε να εξερευνείται η αρχαία θρακική πόλη του Περπερικίου που βρίσκεται νότια του Καρντζαλί, έγινε η πιο φημισμένος τόπος, και ένα από τα 100 μεγαλύτερα εθνικά τουριστικά αξιοθέατα της Βουλγαρίας».
Η αλήθεια είναι πως δεν βλέπει κανείς εκεί τίποτε το αξιόλογο εκτός των υπολειμμάτων των μεγαλιθικών κατασκευών.
Η συντάκτης, όμως, μας γνωστοποιεί πως τα μικρά αντικείμενα που ανακαλύφθηκαν στο χώρο εκτίθενται στο ιστορικό μουσείο του Καρντζαλί.
Οι αρχαιολόγοι σύμφωνα με τα ευρήματα που ανακάλυψαν σημειώνουν πως η τοποθεσία κατοικείτο από το 5η χιλιετία π.Χ.
Το συγκρότημα περιλαμβάνει, επίσης, ανάκτορο-ιερό του 4ου-5ου αιώνα π.Χ., οχυρωμένο θρακικό φρούριο, οικισμό και κυκλικό ναό-μαντείο.
Η διαστρωμάτωση των ιστορικών περιόδων πιστοποιήθηκε από τα ευρήματα που συνδέθηκαν με διαφορετικές φάσεις της ιστορικής εξέλιξης της περιοχής.
Έχουν εντοπιστεί από τους αρχαιολόγους δεκάδες βωμοί, νεκροδώματα , εκατοντάδες τελετουργικά σκεύη και εργαλεία των πιστών ή των ιερέων, που χρησιμοποιούσαν για να επικοινωνήσουν και να κατευνάσουν τους Θεούς με τη φωτιά και το κρασί, όπως συνήθιζαν οι αρχαίες θρακικές φυλές.

Στο κέντρο του αρχαίου ναού τοποθετήθηκε το αντίγραφο του λίθινου άμβωνα.

Σε εξέχουσα θέση υπήρχε μια προφητική λάρνακα που αφιερώθηκε από τη φυλή των Βεσσών Θρακών, προς τιμή του αρχαίου έλληνα θεού του οίνου, Διόνυσο. Αυτό πιστοποιείται από την σχετική ελληνική επιγραφή.
Θεωρείται πως εδώ ήταν μια από τις πρωτεύουσες - έδρες των Θρακών βασιλέων της φυλής των Οδρυσών, Τήρη και Σιτάλκη, πατέρα και γιου αντίστοιχα...
Δύο από τα πιο εντυπωσιακά ευρήματα που μπορεί να δει κανείς είναι ένας βωμός λαξευμένος μέσα στους βράχους που χρονολογείται από την εποχή του χαλκού καθώς και ένα αντίγραφο πέτρινου άμβωνα ( ο πρωτότυπος εκτίθεται στο μουσείο) που δημιουργήθηκε στο τέλος του τέταρτου ή αρχές του πέμπτου αιώνα μετά Χριστό. Και το κομμάτι αυτό χαρακτηρίζεται ως μοναδικό και το αρχαιότερο στο είδος του σε χριστιανικό ναό στη Ροδόπη, όπου βρισκόταν η επισκοπή Περπερικόν.
Σε ένα από τα πιο ψηλά σημεία της περιοχής υπάρχει ένας τοίχος περίπου τρία μέτρα ύψος που έχει δύο ορθογώνιες τρύπες για παράθυρα. Πρόκειται για ένα απομεινάρι ενός ρωμαϊκού τείχους με φρούρια που χτίστηκε κυκλικά του λόφου, περιμετρικά του μεγάλου ρωμαϊκού παλατιού.

Οι Βούλγαροι ιστορικοί αναφέρουν πως δύο σημαντικά γεγονότα είναι γνωστά για το αρχαίο Περπερικόν.
Σημειώνει η Petrova:
«Το πρώτο γεγονός ήταν η επίσκεψη του Μέγα Αλέξανδρου, του πιο σπουδαίου Έλληνα κυβερνήτη και Στρατάρχη, που σε αυτό το σημείο έλαβε την προφητεία, η οποία εκπληρώθηκε τελικά, πως θα κατακτούσε όλον τον αρχαίο κόσμο.
Η δεύτερη προφητεία προβλέφθηκε από τον πατέρα Αύγουστο τον Οκταβιανό για την μελλοντική δόξα του γιού του, Αύγουστου, που κληρονόμησε τελικά τον Καίσαρα και έγινε ο πρώτος Κυβερνήτης της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας.»
Η αρχαία αυτή πολιτεία βρίσκεται σε υψόμετρο 470 μέτρων. Ο τεράστιος όγκος των δομημένων βράχων, ότι απέμεινε από τις καταστροφές των αιώνων, φανερώνει ελάχιστα το αρχαίο μεγαλείο της πόλης.
Παρά τις καταστροφές της από τους Γότθους, τους Ούννους και τους Σλάβους η πόλη διατηρήθηκε μέχρι το δέκατο τρίο αιώνα.
Η υδατοδεξαμενή του αρχαίου κάστρου, λαξευμένη βράχο.

Σχετικές αναφορές:
1.ΓΕΩΡΓΙΟΥ ΜΕΓΑΛΟΥ ΛΟΓΟΘΕΤΟΥ ΤΟΥ ΑΚΡΟΠΟΛΙΤΟΥ ΠΟΙΗΜΑ
2.Klearchos guide to the galaxy
3.Balkan Travellers
4.Κardzhali-Soufli.com

Ο χαμένος Λαβύρινθος του Μινώταυρου

Ο Θησέας σκοτώνει το Μινώταυρο, αναπαράσταση σε αγγείο

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Έχει πολύ ενδιαφέρον να ασχολείσαι με έναν λαό που με τον βίο του στο διάβα των αιώνων πρόσφερε στην ανθρωπότητα την υπέρτατη έννοια της ζωής: γνώση, μάθηση, αναζήτηση, τέχνη, ελευθερία, ανεξαρτησία.






Γράφει ο J. Alexander Mac Gillivray για τον σέρ Άρθουρ Τζον Έβανς:





«Ο Έβανς, ένα πλουσιόπαιδο, έθεσε ως στόχο να αναζητήσει την προέλευση του ευρωπαϊκού πολιτισμού καθώς αισθανότανε πως αυτός ο πολιτισμός ήταν συνδεδεμένος με την καταγωγή των Ελλήνων.
"Δε δίστασε να ενωθεί με τους Κρητικούς στον απελευθερωτικό αγώνα τους κατά του τουρκικού ζυγού.

Ο Έβανς έκανε φθονερές συγκρίσεις μεταξύ του ελεύθερου και ανεξάρτητου πνεύματος που παρατήρησε στη Μινωϊκή τέχνη και στο μονότονο ρυθμό που είδε στους Οθωμανούς καθώς και στην αρχαία Μέση Ανατολή και την αιγυπτιακή τέχνη.

Από τότε που αποσύρθηκαν οι Τούρκοι από την Κρήτη το 1898 οι αρχαίοι Μίνωες παρέμειναν όμηροι του Έβανς, με ορισμένες προϋποθέσεις.»
 


Τι ήθελε να επιτύχει ο Έβανς:


Α. Ήθελε να αποδείξει πως η μύθος, για τα ‘ειδωλολατρικά ελληνικά μυθεύματα’ του μεσαίωνα είχαν έρεισμα στέρεο.


Β. Ήθελε να πείσει τον κόσμο πως τα μυθεύματα αυτά, αποτελούν μια στιβαρή βάση όπου στηρίχθηκε ο ελληνικός πολιτισμός.


Γ. Ήθελε να θεμελιώσει την ιδέα πως η ευρωπαϊκή αναγέννηση που ήταν συνέχεια του ελληνικού πολιτισμού βασιζόταν όχι σε θρύλους και αόριστες παραδόσεις αλλά σε ιστορικά γεγονότα που κατόπιν μυθοποιήθηκαν...
“Για παράδειγμα», σημειώνει ο πιο πάνω αναφερόμενος, «ο Έβανς επέμενε ότι οι Μίνωες ήταν ελεύθεροι από κάθε εξωτερική επιρροή, αν και αυτός ήταν ο μοναδικός που ανακάλυψε αρχαιολογικά στοιχεία ισχυρής παρουσίας Αιγυπτίων και Μυκηναίων ελλήνων στην Κνωσό.»


Ναι, αποκαλύφθηκε το εντυπωσιακό παλάτι του Μίνωα. Αυτό είναι ένα γεγονός. Εκατοντάδες χιλιάδες περιηγητές επισκέπτονται κάθε χρόνο τον αρχαιολογικό χώρο της Κνωσού.

Φώτο: Νόμισμα της Κνωσού με σχέδιο το Λαβύρινθο

Ο απόηχος της ιστορίας του βασιλιά Μίνωα με τον τερατώδη Μινώταυρο πλανάται ακόμη πάνω από το μινωικό παλάτι.

Ο Μινώταυρος

Το γιγάντιο θηρίο που είχε σώμα ανθρώπου και κεφάλι ταύρου θεωρείται πως ήταν παιδί της γυναίκας του βασιλιά, που συνευρέθει με έναν ταύρο και βρυχάται ασταμάτητα μέσα στα σκοτεινά δώματά του Λαβύρινθου. Προσμένει τον ετήσιο φόρο των Αθηνών, επτά αγόρια και επτά κορίτσια για να τα κατασπαράξει. Ώσπου ήρθε ο ήρωας Θησέας για να τον σκοτώσει.


Ο Λαβύρινθος σχεδιάστηκε από τον αρχιτέκτονα του Μίνωα, Δαίδαλο, που δραπέτευσε μαζί με το γιο του Ίκαρο από την Κρήτη, πετώντας με φτερά που κατασκεύασαν από κερί των μελισσών και φτερά πουλιών.
Τριάντα χρόνια έκανε ανασκαφές ο Έβανς στην Κρήτη. Έψαξε παντού να βρει τον περίφημο Λαβύρινθο. Ήταν βέβαιος πως θα τον έβρισκε.


Γράφει σχετικά η Μαίρη Αδαμοπούλου:


"Μπορεί να έχει το όνομα, το σπήλαιο του Λαβυρίνθου στην Κρήτη, αλλά δεν είναι η μυθική φυλακή του Μινώταυρου, όπως υποστηρίζουν ερευνητές που το επισκέφθηκαν ξανά
Σκοτεινό, πολύπλοκο, γεμάτο στενούς διαδρόμους μήκους 2,5 χλμ. και δεκάδες τυφλά δωμάτια. Όσοι βρέθηκαν στα σωθικά του κατά τη διάρκεια σεισμού λένε ότι άκουσαν βρυχηθμό άγριου ζώου. Σε συνδυασμό με το γεγονός ότι αυτό το εγκαταλελειμμένο λατομείο βρίσκεται κοντά στη Γόρτυνα ήταν αρκετό για να ταυτιστεί στο συλλογικό ασυνείδητο με τον μυθικό Λαβύρινθο. Τη θεωρία αυτή, που έχει δεχτεί επιστημονικά πυρά, έρχεται να επανεκτιμήσει μια ομάδα Βρετανών και Ελλήνων ερευνητών, επιχειρώντας να απαντήσει σε ένα ερώτημα που ταλανίζει εδώ και αιώνες τους ειδικούς: πού βρίσκεται ο Λαβύρινθος του Μινώταυρου;»

Κνωσός

Ο Λαβύρινθος της Αιγύπτου

Λαβύρινθος όμως δεν υπήρχε μόνον στην Κρήτη. Υπήρχε και στην Αίγυπτο. Αυτό, τουλάχιστον, μας αναφέρει ο Ηρόδοτος που πήγε και το είδε:

«... καὶ δή σφι μνημόσυνα ἔδοξε λιπέσθαι κοινῇ, δόξαν δέ σφι ἐποιήσαντο λαβύρινθον, ὀλίγον ὑπὲρ τῆς λίμνης τῆς Μοίριος κατὰ Κροκοδείλων καλεομένην πόλιν μάλιστά κῃ κείμενον· τὸν ἐγὼ ἤδη εἶδον λόγου μέζω. [2] εἰ γάρ τις τὰ ἐξ Ἑλλήνων τείχεά τε καὶ ἔργων ἀπόδεξιν συλλογίσαιτο, ἐλάσσονος πόνου τε ἂν καὶ δαπάνης φανείη ἐόντα τοῦ λαβυρίνθου τούτου.»

Δηλαδή,

«Για να ενισχύσουν τους δεσμούς μεταξύ τους, αποφάσισαν ν’ αφήσουν ένα κοινό μνημείο της βασιλείας τους και έχτισαν έναν λαβύρινθο λίγο μακριά από τη λίμνη Μοίρη, κοντά στο σημείο που λέγεται πόλη των Κροκοδείλων. Είδα αυτό το κτίριο, το οποίο δεν νομίζω πως μπορώ να περιγράψω, πρέπει να στοίχισε σε κόπο και σε χρήμα περισσότερο από όλα τα τείχη και τα δημόσια έργα όλων μαζί των Ελλήνων.»

Μινωίτες και Αιγύπτιοι

Οφείλουμε να επεξηγήσουμε πως ο Ηρόδοτος αναφέρεται για τους αιγύπτιους βασιλείς Amenemhêt τον Γ΄ και την κόρη του μετά ως βασίλισσα περί το 1790 π.Χ. Πράγμα το οποίο δηλώνει τις σχέσεις που είχαν οι Μινωίτες με τους Αιγύπτιους.

Κακώς όμως αναγράφεται σε πολλά βιβλία πως ο Λαβύρινθος δημιουργήθηκε πρώτα στην Αίγυπτο με αφορμή την αναφορά του Ηροδότου. Η λέξη ‘Λαβύρινθος’ έχει ρίζα ελληνική, είναι συγγενής με τη λέξη λαύρα=διάδρομος, ρύμη, στενωπός, ενώ η κατάληξη συναντιέται όπως Μήρ-ινθος, υάκ-ινθος κλπ.


Μετά τον Ηρόδοτο ή καλύτερα μετά την αναφορά του Στράβωνα για Λαβύρινθους, γίνεται συχνή αναφορά και για άλλα μέρη, αλλά κατ’ ουσία, υπονοούνται στοές σε κάποια οροσειρά, τίποτε περισσότερο.

Το ερώτημα που αναφύεται είναι: θα βρεθεί ποτέ ο Λαβύρινθος του Μινώταυρου;

Οι ερευνητές, που προέρχονται από Μ. Βρετανία και Αυστρία, είναι αισιόδοξοι. Πιστεύουν πως ένα σύμπλεγμα σπηλαίων κοντά στην αρχαία Γόρτυνα θα μπορούσε να κρύβει το περίφημο κατασκεύασμα του Δαίδαλου.

Video

Αφορά το λεγόμενο σπήλαιο του Λαβύρινθου, που πρόκειται για αρχαίο λατομείο στην Κρήτη.
 

The Labyrinth of Crete

The Labyrinth of Crete is situated circa 3 km northeast from the archaeological site of Gortys at central Crete. It is an underground quarry in marly limestone, excavated probably during the Roman ...

Αναφέρθηκαν:


Ο J. Alexander Mac Gillivray είναι ο συγγραφέας του βιβλίου: Minotaur: Sir Arthur Evans and the Archaeology of the Minoan Myth (New York: Hill and Wang, 2000).


Μαίρη Αδαμοπούλου: ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΗ ΟΜΑΔΑ ΣΕ ΛΑΤΟΜΕΙΟ ΣΤΗ ΝΟΤΙΑ ΚΡΗΤΗ—δημοσίευμα εφημ. ‘ΤΑ ΝΕΑ’ 20-10-2009


Ηρόδοτος βιβλίο Β΄ στ.148.


Μετάφραση κειμένου Ηροδότου από: Κάκτος


Λεξικό Liddell & Scott.

 

Βαλκανικό Περισκόπιο - Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος  Ἐχέδωρος

Ο Κένταυρος με το λαγούτο επιστρέφει στη Λαμία

Εντοπίστηκε το χαμένο μεσαιωνικό ανάγλυφο του κάστρου της Λαμίας

Το ανάγλυφο του κάστρου της Λαμίας. Χρονολογημένο από τον 11ο ως τον 13ο αιώνα, εικονίζει κένταυρο με κάλυμμα στο κεφάλι, στα χέρια ένα λαγούτο και δίπλα του μια μετέωρη, μικρή γυναικεία μορφή που χορεύει.

ΜΑΡΙΑ ΘΕΡΜΟΥ

Να επιστραφεί εκεί όπου ανήκει. Στο κάστρο της Λαμίας!

Η παρότρυνση είναι δική μας, η επιστημονική τεκμηρίωση όμως ενός μεσαιωνικού ανάγλυφου που κοσμούσε κάποτε το φρούριο, αλλά στη συνέχεια «χάθηκε», ανήκει στον αρχαιολόγο κ. Γιώργο Δεσπίνη, ο οποίος την κατέθεσε πριν από μερικές ημέρες, κατά την τελετή βράβευσής του από το Μουσείο Μπενάκη.

«Αντίδωρο» τη χαρακτήρισε ο ίδιος απέναντι στις εμπεριστατωμένες αναφορές συναδέλφων του (μερικοί εκ των οποίων και μαθητές του), αλλά και ένα μικρό μάθημα έρευνας για τους ακόμη νεώτερους.

Ο κ. Δεσπίνης, άλλωστε, βαθύς γνώστης της αρχαίας γλυπτικής και αρχιτεκτονικής, ιδίως της Κλασικής και της Ελληνιστικής περιόδου, είναι ο κατ΄ εξοχήν έλληνας αρχαιολόγος με το ειδικό ταλέντο της ταύτισης αρχαίων έργων, κάτι το οποίο επισήμαναν όλοι οι ομιλητές. «Το ανάγλυφο του κάστρου της Λαμίας», τα ίχνη του οποίου φαινόταν να έχουν χαθεί λίγο μετά τα μέσα του 19ου αιώνα, ήταν το θέμα της ομιλίας του, στη διάρκεια της οποίας «πήρε από το χέρι» το πολυπληθές ακροατήριό του για να καταγράψει τη διαδρομή του: η πρώτη καταγραφή του ανάγλυφου είχε γίνει από κάποιον περιηγητή το 1706. Το είδε στη θέση του πάνω από μια πύλη του κάστρου, χωρίς να προσδιορίζει ποια, ενώ ανέφερε ότι σε αυτό εικονιζόταν ένα πρόσωπο που έκρουε όργανο, πιθανώς κιθάρα, και δίπλα του μια μικρότερη μορφή. Αρκετά αργότερα, όμως, στις αρχές του 19ου αιώνα, μια άλλη ερμηνεία της παράστασης ήθελε τα πρόσωπα πιο συγκεκριμένα: τον Κένταυρο Χείρωνα να μαθαίνει λύρα στον Αχιλλέα. Στη συνέχεια, το ανάγλυφο «βρίσκεται» στον Πειραιά. Υπάρχει άλλωστε το έγγραφο που βεβαιώνει την παραλαβή του από το Φρουραρχείο της πόλης, το 1869. Και από εκεί όμως μετακινείται προς την... αυλή του Εθνικού Αρχαιολογικού Μουσείου, σε έγγραφο του οποίου εντοπίζεται (1880) με την επισήμανση, για πρώτη φορά, ότι πρόκειται για μεσαιωνικό ανάγλυφο που απεικονίζει μορφή Κενταύρου και μια γυναικεία μορφή. Πού βρίσκεται σήμερα αυτό το μαρμάρινο ανάγλυφο;

Στο Βυζαντινό Μουσείο, απαντά ο κ. Δεσπίνης, ο οποίος το χρονολογεί στον 11ο ως 13ο αιώνα, διευκρινίζοντας πλέον και την παράστασή του: Κένταυρο με κάλυμμα στο κεφάλι και στα χέρια ένα λαγούτο και δίπλα του μια μετέωρη μικρή γυναικεία μορφή που εμφανώς χορεύει, ενώ στο χέρι της κρατάει σάλι που ανεμίζει. Οι διαστάσεις του είναι 94x72 εκατοστά και το υλικό του μάλλον έχει ως προέλευση τη Λαμία. Τώρα πια, αν όχι το ίδιο αλλά ένα αντίγραφό του μπορεί να τοποθετηθεί πάνω από την πύλη του κάστρου.
Το Βήμα

SOS από τον απαχθέντα δάσκαλο Αθ. Λερούνη

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Είχαμε επισημάνει, σε προηγούμενο δημοσίευμά μας, για την άπραγη αποστολή της αντιπροσωπείας που πήγε να συναντήσει στο Νουριστάν τον απαχθέντα Έλληνα δάσκαλο Αθανάσιο Λερούνη. Σήμερα δημοσιοποιείται η ουσία του περιεχομένου των επιστολών αυτών.
Έτσι, ως SOS μεταφράζονται οι επιστολές του Έλληνα κοινωνικού λειτουργού που βρίσκεται αιχμάλωτος των Ταλιμπάν περισσότερο από έναν μήνα.
Το SOS εστάλη, ιδιοχείρως, στις κυβερνήσεις του Πακιστάν και της Ελλάδας καθώς και τις ελληνικές φιλανθρωπικές οργανώσεις στην Ελλάδα, (έτσι αναφέρεται στο πακιστανικό δημοσίευμα) για να επισπεύσουν τις προσπάθειες για την ασφαλή απελευθέρωσή του.
Σύμφωνα με ειδησεογραφικές πακιστανικές πηγές ο αιχμάλωτος κρατείται σε κρησφύγετο της επαρχίας Νουριστάν του Αφγανιστάν και το SOS παραδόθηκε με τις επιστολές του σε αντιπροσωπεία ηλικιωμένων Καλάς και μουσουλμάνων που πήγαν για δεύτερη φορά στην αναφερόμενη επαρχία, επιδιώκοντας την απελευθέρωσή του.
Απευθυνόμενος προς την κυβέρνηση του Πακιστάν ο Λερούνης έγραψε χαρακτηρίζοντας τον εαυτό του «φιλάνθρωπο που προσπαθεί να προσφέρει καθαρό νερό, εκπαίδευση και υγειονομικές υπηρεσίες στους ανθρώπους της περιοχής Kalash».
Στις άλλες δύο επιστολές έγραψε με δραματικό τρόπο πως πρέπει να αντιμετωπίσει τις συνέπειες αν η πακιστανική κυβέρνηση δεν λάβει υπόψη της τις απαιτήσεις των Ταλιμπάν για τα λύτρα $2 εκατομ. που ζητούν για την απελευθέρωσή του, καθώς και την απελευθέρωση των τριών αιχμαλώτων αξιωματούχων των Ταλιμπάν που βρίσκονται στις πακιστανικές φυλακές.

Η μεγάλη Αλβανία και...

...το νέο Αλβανικό Λεξικό

Του ΚΩΣΤΑ ΚΑΛΥΜΝΙΟΥ

Μετά την περίφημη εγκυκλοπαίδεια των Σκοπίων και την σωρεία αντιδράσεων (Αλβανία, Βουλγαρία, Μεγάλη Βρετανία), για τα ανιστόρητα γραφόμενά της, σειρά κατά του κύματος των ανθελληνικών επιθέσεων πήρε η Αλβανία του Σαλί Μπερίσα.
Επιχειρείται ευθεία παραχάραξη και οικειοποίηση της ελληνικής ιστορίας της Ηπείρου, ενώ υποβαθμίζεται η παρουσία της ελληνικής μειονότητας που ζει στις πατρογονικές της εστίες. Η επιθετική αυτή στάση πηγάζει μέσα από την Ακαδημία Επιστημών της Αλβανίας και στηρίζεται από τον πρωθυπουργό της Αλβανίας, Σαλί Μπερίσα, γνωστό αμφιλεγόμενο πολιτικό πρόσωπο, με αδιαφανή «κριτήρια» και εν γένει τοποθετήσεις έναντι της Ελλάδας.Στην εισαγωγή του Λεξικού αυτού, μάλιστα, η Αλβανική Ακαδημία επισημαίνει ότι «το λεξικό είναι «εθνικού χαρακτήρα», καθώς το περιεχόμενό του αφορά τα αλβανικό έθνος και την πατρίδα του».
Στους δύο τόμους του Λεξικού διατυπώνονται οι γνωστοί αλβανικοί ισχυρισμοί, καθώς με. επιστημονικό τρόπο «επιβεβαιώνεται» η διαχρονικά αλβανική ταυτότητα της Ηπείρου, της Άρτας, των Ιωαννίνων, της Πρέβεζας και της Ηγουμενίτσας, οι οποίες, μάλιστα, σύμφωνα με την Αλβανική Ακαδημία, παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα με τη χάραξη των ελληνοαλβανικών συνόρων. Εμφανίζονται, δηλαδή, όλες αυτές οι περιοχές ως κατακτημένες από τον ελληνικό στρατό που, τελικά, παραχωρήθηκαν στην Ελλάδα.
Μεγάλα αποσπάσματα του Λεξικού, αλλά και η φιλοσοφία που το διαπνέει, υπηρετούν τον αλβανικό μεγαλοϊδεατισμό και καλλιεργούν τις αλυτρωτικές διαθέσεις των «Τσάμηδων», προσφέροντας ιστορικό και πολιτικό άλλοθι.
Στο Λεξικό επιχειρείται η παραχάραξη και η οικειοποίηση της Ελληνικής ιστορίας της Ηπείρου, ενώ υποβαθμίζεται η παρουσία της ελληνικής μειονότητας στις περιοχές που αποτελούν τις πατρογονικές εστίες τους.
Στο Λεξικό δεν υπάρχει λήμμα για τον εθνικό, δημογραφικό και γεωγραφικό προσδιορισμό της εθνικής ελληνικής μειονότητας. Αλλά και στις περιπτώσεις που υπάρχει λήμμα, οι αναφορές είναι ιδιαίτερα προβληματικές, όπως, π.χ., στην περίπτωση της Δρόπολης, όπου ακόμη και το κομμουνιστικό καθεστώς είχε αποδεχθεί τον μειονοτικό χαρακτήρα της περιοχής. Το Λεξικό αναφέρει ότι οι Έλληνες μειονοτικοί κάτοικοί της δεν είναι αυτόχθονες, χωρίς καν να αναφέρει πώς και πότε εγκαταστάθηκαν στην περιοχή.!
«Σε σχέση με το πότε και τις συνθήκες κατά τις οποίες εγκαταστάθηκε ελληνικός πληθυσμός στη Δρόπολη, καθώς και με τον τόπο προέλευσής τους έχουν διατυπωθεί διάφορες απόψεις», αναφέρει χαρακτηριστικά το Λεξικό (σελ. 537). Διατυπώνεται, μάλιστα, ο ισχυρισμός ότι δύο χωριά, η Φραστάνη και η Λιουγκάρη, είναι αλβανικά.Σε άλλα χωριά, όπως το Φοινίκι, το Αλίκο, η Δίβρη, το Μεσοπόταμο, επιχειρείται να αμφισβητηθεί ο αμιγώς ελληνικός χαρακτήρας τους και υπάρχει απλώς η αναφορά ότι «στην πλειοψηφία ο πληθυσμός ανήκει στην ελληνική μειονότητα».
Στο πλαίσιο της επιχείρησης αυτής, εξαφανίζεται απολύτως η ελληνική ταυτότητα περιοχών κοντά σε περιοχές «Τσάμηδων», όπως είναι η Λιβαδιά, αλλά και η ίδια η Χιμάρα. Ακόμη όμως και για τα ελληνικά χωριά, προκειμένου να επισημανθεί η υποτιθέμενη αλβανική ταυτότητά τους, αναφέρονται, συγχρόνως, οι ονομασίες που είχαν δώσει οι Αλβανοί μπέηδες στα χωριά επί Οθωμανικής Αυτοκρατορίας ή τα αλβανικά ονόματα που είχε δώσει το κομμουνιστικό καθεστώς.
Στο Λεξικό εξαφανίζεται ή μειώνεται (με αναφορές ότι «κατάγεται από γονείς ελληνικής εθνικότητας») η ελληνική ταυτότητα επιφανών προσωπικοτήτων της ελληνικής μειονότητας. Από την μεταχείριση αυτή δεν ξέφυγε ούτε ο πιο γνωστός στρατευμένος με το κομμουνιστικό σύστημα μειονοτικός συγγραφέας, Πάνος Τσούκας.
Μελανή σελίδα στην υπόθεση του Λεξικού είναι ότι στην ομάδα των συγγραφέων περιλαμβάνονται και κατ' ευφημισμόν μειονοτικοί, όπως ο Φίλιππος Λίτσος (θεωρητικός του υποτιθέμενου ελληνικού μεγαλοϊδεατισμού εναντίον της Αλβανίας) και ο Νίκος Ρόγκας. Στην σημερινή εποχή της παγκοσμιοποίησης και της Ενωμένης Ευρώπης, δυστυχώς, φαίνεται ξεκάθαρα ότι τα κρατίδια των Βαλκανίων αδυνατούν να απαγκιστρωθούν από την εθνικιστική και επεκτατική τους πολιτική.

Η Πανηπειρωτική Ομοσπονδία Αυστραλίας καταδικάζει την έκδοση του Λεξικού, εφόσον δεν υπηρετεί την επιστήμη, αλλά αντιθέτως, συμφέροντα και αντιλήψεις που είναι επιζήμιες για την ειρήνη στον ευρύτερο Βαλκανικό χώρο.

Kalash - Πακιστάν: Άπραγη επέστρεψε η αποστολή για τον απαχθέντα Έλληνα δάσκαλο…

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Τα διεθνή μέσα ενημέρωσης αφιερώνουν αρκετό χρόνο και χώρο στην επίθεση που πραγματοποιεί, σήμερα, ο πακιστανικός στρατός στο βόρειο-δυτικό μέρος της χώρας για τον εκδιωγμό των Ταλιμπάν από το πακιστανικό έδαφος.
Ήδη τα θύματα είναι δεκάδες.
Από την άλλη πλευρά, η δωδεκαμελής διαπραγματευτική αντιπροσωπεία που είχε πάει στο Νουριστάν για την απελευθέρωση του Έλληνα εθελοντή που απήχθη από του Ταλιμπάν, στις 8 Σεπτεμβρίου, επέστρεψε στο Τσιτράλ άπραγη.
Παρά τις προσπάθειες που κατέβαλε να συναντήσει τον απαχθέντα Έλληνα δάσκαλο Αθανάσιο Λερούνη από τη μια, και να διεξαγάγει σχετικές συζητήσεις -διαπραγματεύσεις με τους απαγωγείς από την άλλη, δεν κατόρθωσε τίποτε το ουσιώδες, λόγω της έκρυθμης κατάστασης που επικρατεί στην περιοχή.
Ήδη, όπως προαναφέρθηκε, οι πακιστανικές ένοπλες δυνάμεις διεξάγουν μάχες με τους Ταλιμπάν στα βορειοδυτικά της χώρας και υπάρχουν ήδη 25 νεκροί. Τα τοπικά μέσα ενημέρωσης αναφέρουν πως οι Ταλιμπάν επιτέθηκαν σε νατοϊκή βάση, στα βορειαδυτικά του Πακιστάν, και κατά τη διάρκεια της σύγκρουσης σκοτώθηκαν αρκετοί και από τις δύο πλευρές.
Ο επικεφαλής της αντιπροσωπείας διευκρίνισε πως μετά από οκτώ ημέρες που βρίσκονταν στο Νουριστάν το μόνο που κατάφερε ήταν να συναντήσει έναν εκπρόσωπο των Ταλιμπάν ο οποίος επανέλαβε την απαίτηση λίτρων δύο εκατομμυρίων δολαρίων και την απελευθέρωση τριών ηγετών των Ταλιμπάν από τις πακιστανικές φυλακές με αντάλλαγμα την ασφαλή απελευθέρωση του θύματος.
Ο εκπρόσωπος αυτός, τους παρέδωσε τέσσερα γράμματα του δάσκαλου Αθανάσιου Λερούνη που απευθύνονταν:
Α. στο ελληνικό προξενείο του Ισλαμαμπάντ
Β. στην Ένωση Ελλήνων Δασκάλων
Γ. στην Κυβέρνηση του Πακιστάν
Δ. στα μέλη της αποστολής των διαπραγματεύσεων.
Οι στρατιωτικές δραστηριότητες του πακιστανικού στρατού επέδρασαν αρνητικά στην όλη διαπραγματευτική προσπάθεια.

Πράβδα: «Μακεδονική Εγκυκλοπαίδεια» ένα ιμπεριαλιστικό όπλο της Δύσης...

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Με ένα άρθρο-καταπέλτη για την πολιτική που ακολουθεί η πρώην Γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας καθώς και την χωρίς μέλλον, τακτική της, έναντι των γειτόνων της, επισημαίνει η εφημερίδα Πράβδα της Μόσχας.
Παρουσιάζει ως σεισμό, την ονομαζόμενη ‘μακεδονική εγκυκλοπαίδεια’ που δημοσιεύθηκε στα Σκόπια, σεισμός ο οποίος έχει ταρακουνήσει υπονομεύοντας την ασφάλεια με την έξωθεν ιμπεριαλιστική πολιτική, που ακολουθεί στη βαλκανική χερσόνησο.
Επισημαίνεται πως η ιμπεριαλιστική τάση και τα όποια κέρδη της μικρής χώρας θεμελιώθηκαν επάνω σε μια «Νέα Ιδέα» ή καλύτερα, σημειώνει ο συντάκτης, επάνω το Τίποτε, σε μια Ουτοπία...
«Υποτίθεται πως η νέα ιδεολογία θα οδηγήσει τους λαούς και τα έθνη της περιοχής σε μια ευημερία αφού εναγκαλιστούν τον ευρωπαϊκό και τον αμερικανικό ιμπεριαλισμό που πρέπει να συνοδεύεται από την άρνηση της ιστορικής εμπειρίας τους.
Με άλλα λόγια οι μικροί λαοί των Βαλκανίων κλήθηκαν να υιοθετήσουν «Νέα Ταυτότητα», «Ξένη νοοτροπία» για να καθιερώσουν ένα καθεστώς άρνησης του εαυτού τους, ως ανταλλάξιμο υλικό σε μια υποσχόμενη ευημερία τους».
Μετά την σοσιαλιστική εποχή επικρατεί μια ανασφάλεια στους λαούς της περιοχής, όπως είναι η Fyrom, που αισθάνεται πως πρέπει να καλυφθεί κάτω από το πέπλο του δυτικού ιμπεριαλισμού.»
Ο συντάκτης αναφέρει πως με την στρατηγική αυτή αναφύονται προβλήματα τα οποία δεν πρέπει να παραβλέπουμε.
Πρώτα απ’ όλα οι παλαιοί εχθροί βρίσκονται ήδη κάτω από το ίδιο πέπλο και κανείς πια δεν δικαιούται να φωνάξει πως «Ο Ιμπεριαλισμός βρωμά...».
Ο συντάκτης της Πράβδα επισημαίνει, πως ο σχεδιασμός είναι πολύ απλός και άλλωστε πολύ παλιός.
‘Ο καθένας εγκαταλείπει τα προσωπικά συμφέροντά του, στο όνομα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, ο οποίος καθορίζει στον καθένα τα ενδιαφέροντα που οφείλει να έχει και τις τακτικές που πρέπει να ακολουθήσει.
Και αυτή είναι μια ‘πάγια’ στρατηγική της ιμπεριαλιστικής πολιτικής όπου ακολουθείται η Λογική της Κατανομής των Λαών σε Χρήσιμους (ως προς τους σκοπούς της) και στους Μη χρήσιμους.
'Αυτή η λογική ακολουθείται στην πρώην γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας:
« Τα Σκόπια έπαιξαν πρωτεύοντα ρόλο στο διαμελισμό της Γιουγκοσλαβίας, τώρα όμως είναι άνευ αξίας. Είναι ένας λαός αιχμάλωτος και με την κάννη του όπλου επάνω στο κεφάλι του.
Η πρώην γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας βρίσκεται στο τέλος μιας διαδικασίας αφού είναι κατακερματισμένη και ανίκανη να κάνει οτιδήποτε.»

Στο άρθρο αναφέρεται πως η υποσχόμενη ευημερία των δυτικών ιμπεριαλιστών για την οποία οι Σλαβομακεδόνες έκαναν όλες τις ανοησίες που ξέρουμε, δεν υπάρχει πουθενά στο μέλλον και δεν θα ξαναβρούν την ευημερία και την σταθερότητα που είχαν στο παρελθόν στο σχήμα της Γιουγκοσλαβίας.
«Τα Σκόπια, η πρωτεύουσα της πρώην Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας της Μακεδονίας έχει γίνει η μεγαλύτερη λειτουργική βάση της C.I.A. για την αμερικανική κατασκοπεία και το γενικότερο χειρισμό των Βαλκανίων. Οι Αμερικανοί αισθάνονται εκεί ασφαλέστεροι από οποιαδήποτε άλλη περιοχή. Και τώρα, που αναμένεται να παπαγαλίσουν οι Σλαβομακεδόνες τις ιμπεριαλιστικές αναλήθειες, έρχεται η νέα ‘μακεδονική εγκυκλοπαίδεια’ που διαχέει την απαγορευμένη γνώση.»
Ο αρθρογράφος επισημαίνει πως η εγκυκλοπαίδεια είναι μια εκδοχή των ιμπεριαλιστών που ρητορεύει αυτά τα οποία δεν μπορεί να πει δημόσια η Κυβέρνηση των Σκοπίων.
«Αυτό όμως δεν είναι ασήμαντο, όπως φαίνεται, γιατί η εγκυκλοπαίδεια εκδόθηκε από την αιγίδα της «Μακεδονικής Ακαδημίας Επιστημών και Τεχνών (MANU). Γιατί όμως η εγκυκλοπαίδεια χαρακτηρίστηκε αιρετική; Για ένα πράγμα, η εγκυκλοπαίδεια δηλώνει ότι οι ‘Μακεδόνες’ είναι Σλάβοι, το οποίο υπονομεύει το ιμπεριαλιστικό σχέδιο εφεύρεσης νέων εθνών στο έδαφος της πρώην Γιουγκοσλαβίας.
»Η εγκυκλοπαίδεια αποκαλύπτει περαιτέρω πως οι Αλβανοί κάτοικοι της FYROM δεν είναι γηγενείς και ότι εγκαταστάθηκαν βίαια περί το δέκατο έκτο αιώνα, εκτοπίζοντας τους Σλαβομακεδόνες.
Υπάρχει ακόμη μία πιο σύγχρονη εκδοχή αυτής της περίπτωσης όπου δεν έχει δημοσιευθεί και χαρακτηρίζεται ως άκρως απόρρητη.»
Ο συντάκτης εμβαθύνει στην ανάλυση του γυρίζοντας λίγα χρόνια πίσω και μιλά για τους «διαχωριστές Αλβανούς».
«Το 2001 εκπαιδεύτηκαν από την βρετανική υπηρεσία SAS και από τις Αμερικανικές Ειδικές Δυνάμεις στην Αλβανία και στην σερβική επαρχία του Κοσσυφοπεδίου, Αλβανοί τρομοκράτες που σχεδίαζαν τη διάσπαση της FYROM.
Αφ’ ενός οι Αμερικανοί έχουν εκπαιδεύσει και υποστηρίξει την τρομοκρατική οργάνωση ΟΝΑ για κλίμα αναστάτωσης και ακρωτηριασμού της FYROM και από την άλλη έχουν υποδείξει οι ίδιοι την ίδια οργάνωση ως ‘τρομοκράτες’»
«Αυτό το διπλό αμερικανικό παιχνίδι γίνεται απλά γιατί όλες τις καταστάσεις και των δύο εχθρικών λαών τις διαχειρίζεται το ίδιο Αφεντικό της περιοχής.
»Το παράλογο είναι ότι οι Αμερικανοί υπόσχονται ‘τη Μακεδονία στους (σλαβο) Μακεδόνες’ και το κατάπτυστο να υπόσχεται τμήματα της πΓΔΜ στους Αλβανούς θέτοντας τους σε μια διαδικασία τρομοκρατίας και δολοφονιών όπως έκαναν στο Κόσσοβο.
» Αυτό όμως είναι το modus operandi του ιμπεριαλισμού. Εκείνοι που παρέχουν τις μεγαλύτερες και πολυτιμότερες υπηρεσίες στο Αφεντικό απολαμβάνουν μεγαλύτερες ανταμοιβές (και ίσως μερικές φορές), από τον ιμπεριαλισμό χαρακτηρίζονται εγωϊστές και ανήθικοι.»
Πολλά, βέβαια, από τα αναφερόμενα του συντάκτη της Πράβδα, δεν είναι άγνωστα σε όσους έχουν εντρυφήσει στη ρέουσα κατάσταση των κρατών της μετα-κομμουνιστικής εποχής. Όπου κυρίως επικρατεί η λογική του αλλήθωρου σκοπευτή.
Σε αυτήν την περίπτωση οι Αλβανοί είναι πιο χρήσιμοι από τους αριθμητικά ασήμαντους και περιορισμένους στο έδαφός τους, Σλαβομακεδόνες.
Σχετικά με την περιβόητη προπαγανδιστική εγκυκλοπαίδεια θα σημειωθούν τα εξής:
«Η κατακραυγή εναντίον της ‘Μακεδονικής Εγκυκλοπαίδειας’ των συγγραφέων και των συντακτών της δεν είναι τίποτε άλλο εκτός από μια κακοφωνία των αμερικανικών, βρετανικών και αλβανικών φωνών που με καλυμμένες απειλές απαιτούν να διορθώσουν οι Σκοπιανοί τα λάθη τους.
Και οι πρεσβείες των τριών χωρών απειλούν και απαιτούν να ριχτούν στην πυρκαγιά οι αρμόδιοι για αυτήν τη δημοσίευση και ειδικά ο Blaža Ristovski.”
Ο συντάκτης αντιπαραβάλει τη λογική που επικρατεί μεταξύ της Ε.Ε. και της Σερβίας που αναγκάζουν τους Σέρβους να λογοκρίνουν σχολικά εγχειρίδια απαλείφοντας στοιχεία που δεν τους είναι αρεστά.
Και θα καταλήξει ο αρθρογράφος:
«Σήμερα, η πρώην γιουγκοσλαβική Δημοκρατία της Μακεδονίας έχει μια κυβέρνηση που στοχεύει να ενσωματώσει τη χώρα στο ΝΑΤΟ και στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ως πανάκεια για την πανούκλα της ένδειας (22%) και της ανεργίας (37.2%).
Η εθνική αστάθεια και η διαφθορά δεν προσελκύουν εύκολα τους ξένους επενδυτές σε μια χώρα όπου το 64% καυχάται ότι είναι Μακεδόνες.
Ενώ η υποτακτική κυβέρνηση των Σκοπίων δεν τολμά να πει την αλήθεια σε αυτά που οι ακαδημαϊκοί της αποκαλύπτουν..
Και η αλήθεια για τους Σλαβομακεδόνες θα ήταν οδυνηρή»...
--
Σημ. Το άρθρο έχει τον τίτλο : The Trouble with Knowledge
Και ο συντάκτης είναι ο: Michael Celik