Αποδείξεις για την ύπαρξη του τσιμέντου στην αρχαία Ελλάδα

Το τσιμέντο στην αρχαία Ελλάδα

Η πύλη των Λεόντων στις Μυκήνες.
Στο θέμα του σκυροδέματος στην ελληνική αρχαιότητα, μας επαναφέρει αναγνώστης από τις ΗΠΑ.
Για τη δημιουργία του σκυροδέματος (τσιμέντου) είχαν δημοσιευθεί παλαιότερα άρθρα σε ελληνικό περιοδικό. (δες εδώ )
Σε σχετική επιστολή του ο Στ. Μανάκος -Νιού Χαμσά'ι'ρ Η.Π.Α, που αναρτήθηκε στο ιστολόγιο του Βισάλτη αναφέρεται στη χρήση του τσιμέντου στην Πύλη των Λεόντων των Μυκηνών και επισημαίνει πως προϋπήρχε των Ρωμαίων η τεχνογνωσία.
Γράφει ο αναγνώστης από τις ΗΠΑ:

»Η προπαγάνδα λέει ότι το τσιμέντο το ανακάλυψαν οι Ρωμαίοι, αλλά αυτό δεν είναι αλήθεια, διότι έχουμε πολλά παραδείγματα ότι είναι ελληνικής εφευρέσεως και κατασκευής. Άς δούμε πως είναι τα πράγματα. Αν κοιτάξουμε την Πύλη των Λεόντων των Μυκηνών, θα δούμε ότι δεν είναι από εξόρυξη βράχου, και μόνον οι λέοντες είναι από σκαλιστό λίθο. Θα παρατηρήσουμε ακόμη, ότι είναι από μείγμα κάποιου είδους τσιμέντου. Όπως αναφέρθηκα και σε ένα μικρό άρθρο του "Δαυλού", η πύλη το τοίχωμα του κάστρου, ακόμα και ο τάφος του Ατρέα είναι από σκυρόδεμα (μπετόν)όπως και τα τοιχία του κάστρου γύρω - γύρω. Οι λέοντες κάθονται στο βράχο από σκυρόδεμα.

Στις φωτογραφίες θα παρατηρήσουμε ότι η πύλη έγινε από δύο ορθογώνια παραλληλεπίπεδα, με την διαφορά ότι στο επάνω μέρος της πύλης προστέθηκε παραπάνω μίγμα για ενίσχυση του κέντρου. Έχω τις φωτογραφίες (η μία με κόκκινη γραμμή για εξακρίβωση των λεγόμενων). Στο κάτω μέρος έσπασε η γωνία και προστέθηκε μετά.»

Δείτε την επιστολή του κ. Μανάκου στον "Δαυλό" εδώ και κατεβάστε σε μεγάλη ανάλυση τις φωτογραφίες από εδώ: φώτο 1 και φώτο 2

Α-νόητος σημαίνει ο μη έχων νόηση

Φωνή Έλληνα από τη Μελβούρνη

Ψάχνουν στην Αίγυπτο για ‘αρχαία γλώσσα’

οι Σκοπιανοί

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Εκτός από τους εκπροσώπους της Ομογένειας και απλοί Έλληνες ανά τον κόσμο εκφράζουν την ανησυχία τους για το ‘βραχνά’ του σύγχρονου ‘Μακεδονικού’.
Η εμμονή των ειδικών πλαστογράφων της γείτονος για την εξεύρεση μιας αρχαίας γλώσσας, ώστε να εδραιωθεί η ...ιστορικότητά τους φθάνει στην γελοιότητα.
Θα αντιτείνει κάποιος πως και η χριστιανική θρησκεία για να αποκτήσει ιστορικό ή μυθολογικό αν θέλετε βάθος, -με απόφαση οικουμενικής συνόδου -έβαλε ως παρελθόν της την εβραϊκή μυθολογία. Έτσι, και ένα ανύπαρκτο έθνος προσπαθεί να ενσωματώσει μια αρχαία γραφή στην ιστορία του. Ποια είναι αυτή; Η αρχαία δημώδες αιγυπτιακή!

Η λίθινη ροζέτα. Στο πάνω μέρος είναι γραμμένη με ιερογλυφικά στο μέσον στη 'δημοτική αιγυπτιακή' και κάτω στα ελληνικά. Μέσω των ελληνικών έγινε κατορθωτό να αναγνωστούν και η δημοτική των Αιγυπτίων αλλά και η ιερή γλώσσα του αιγυπτιακού ιερατείου.

Μου στέλνει ο κύριος Π.Β. από τη Μελβούρνη τα εξής:

"Αγαπητέ κε Εχέδωρε, καλημέρα από την Μελβούρνη της Αυστραλίας. Είμαι Έλληνας του εξωτερικού εδώ και 43 χρόνια. Έφυγα 22 χρονών και ονομάζομαι Π.Β. (το email: peter.aek@hotmail.com ) εδώ και μερικά χρόνια άρχισα να περνώ τον καιρό μου στο διαδίκτυο και ένα από τα πιο δημοφιλή μου site είναι το δικό σας και μερικά άλλα πατριωτικά sites.Στο δικό σας έχετε πάρα πολλά ενδιαφέροντα και τώρα τελευταία είδα και την ιστορία με το Parian Marble αυτό το είχα βρει εδώ και 2,5 χρόνια. Το είχα στείλει σε κάποιους αλλά κανένας δεν το ανάρτησε. Για μένα είναι κάτι πρωτόγνωρο, τόσοι εγγράμματοι Έλληνες να μην προωθούν τα εθνικά μας θέματα στο Internet, ό, τι αναζητήσεις θα το βρεις και όλα είναι για εμάς ύμνος και πρέπει να τα αξιοποιήσουμε με τον καλλίτερο τρόπο γιατί δυστυχώς οι ξένοι τα γνωρίζουν αλλά δεν τους αφήνει ο εγωισμός τους να πουν την αλήθεια, γιατί λένε μια τόση μικρή χώρα όπως η Ελλάδα γιατί να έχει μια τόση μεγάλη ιστορία και πολιτισμό.»

Αυτή είναι η γραφή της 'δημοτικής αρχαίας αιγυπτιακής' που προσπαθούν οι πλαστογράφοι Σκοπιανοί να ...οικειοποιηθούν. (βρίσκεται στο μέσο της παραπάνω λίθινης επιγραφής)

Ο άξιος αυτός άνθρωπος εκτός από τα κολακευτικά του λόγια, μας δηλώνει με την παρέμβασή του και κάτι άλλο: πως το διαδίκτυο δεν είναι μόνο για τους ...πιτσιρικάδες. Είναι πηγή γνώσης...
Μου απέστειλε και την εικόνα του λίθου της Ροζέτας που εκτίθεται, εδώ και δύο αιώνες, στο Βρετανικό Μουσείο (από το 1802!)
Μας, λέει, πως οι σκοπιανοί προσπαθούν να οικειοποιηθούν τη δημοτική γλώσσα των αιγυπτίων και να δείξουν οι ανιστόρητοι πως είναι η «αρχαία μακεδονική» των ελληνιστικών χρόνων!!




Το κάτω μέρος της επιγραφής που λέει σε ποια γραφή να αναγραφεί. Δεν φαίνεται καθαρά αλλά λέει τα παρακάτω:

«Κε Εχέδωρε, σας έστειλα (τις φωτο) για να δείτε καλλίτερα. Προσέξτε το τρίτο και τελευταίο κείμενο, θα δείτε ότι γράφει ( ‘ να γραφεί στα Ιερά τα αιγυπτιακά και τα ελληνικά’) ενώ οι πλαστογράφοι σκοπιανοί πάνε να κάνουν μέσω Tentov & Σία, τα αιγυπτιακά σε Αρχαία Μακεδονική Γλώσσα.»

Το ότι έχουν ξεσκονίσει ή ξεσκίσει όλη την ελληνική ιστορία για να βρούν κάποιο έρεισμα στα άρρωστα μυαλά τους είναι γεγονός. Αλλά να προσπαθούν να παραποιήσουν και την αιγυπτιακή αρχαία ιστορία, δεν το είχα υπόψη μου.
Πάντως για αυτήν την ‘Δημοτική’ των αρχαίων Αιγυπτίων, δυστυχώς για τους ανόητους πλαστογράφους, τρεις αιώνες πριν από την χάραξη της επιγραφής, έγραψε ο Ηρόδοτος:

«Αἰγύπτιοι ... διφασίοισι δὲ γράμμασι χρέωνται, καὶ τὰ μὲν αὐτῶν ἱρὰ τὰ δὲ δημοτικὰ καλέεται.» (Ηρόδοτος βιβλίο β΄, 36,4)

που θα πει:

«Οι Αιγύπτιοι ... έχουν δύο τρόπους γραφής την ιερή και τη δημοτική».

Να δούμε τι άλλο θα δουν τα μάτια μας και τι θα ακούσουν τα αυτιά μας.

Οι κατεργασμένοι ύαλοι της αρχαιότητας

Είχαν τηλεσκόπια οι αρχαίοι;
Απαντούν:

Ζωναράς, Ίππαρχος, Αρχιμήδης και η Wei Yu(!!)

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος




Παριστούν τον Αρχιμήδη με έναν μεγάλο καθρέπτη, λες και βλέπουμε παραμύθια της ανατολής.

Ζούμε ακόμη στη μεσαιωνική εποχή και απεκδυόμαστε το αυτονόητο. Θα έρθει όμως το πέρας της, (στην Ελλάδα κυρίως) οπότε θα αρχίσουν να ανασάνουν και οι πνευματικές προεκτάσεις αλλά και οι γενικότερες αναζητήσεις μας. Αρχίζω με τη λογική αυτήν γιατί έχω το λόγο μου.
Με εντυπωσίασε η ανάρτηση με τον πηχυαίο τίτλο «Υπήρχαν στην αρχαιότητα τηλεσκόπια;» (επειδή είχα αναρτήσει κι εγώ το δημοσίευμα του ‘Βισάλτη’, για το όστρακο με το αστεροσκόπιο, οφείλω να εκφράσω την άποψή μου.

Σπάνια κάποιος συγγραφέας της αρχαιότητας θα αναφερθεί στα όργανα που χρησιμοποίησε για να δικαιολογήσει τις εφευρέσεις ή τις μετρήσεις του.

Δεν έχουμε κάποια καταγραφή των οργάνων ενός ιατρού, ενός αστρονόμου, ενός φυσικού. Διευκρινιστικά από άλλους συγγραφείς έχουμε ορισμένες αναφορές.

Οι λέξεις τηλεσκόπιο, τηλεόραση, τηλέφωνο, τηλεπικοινωνία και όλες οι τηλε- είναι πλασμένες της νεότερης εποχής και εμπεριέχονται στη σφαίρα του νεολογισμού.

Μέσα από αρχαία κείμενα, μας είναι γνωστά ως χρήσιμα επιστημονικά όργανα,
1.  ο Γνώμων, γράφει ο Ι. Ζωναράς το 12ο αιώνα:
«Γνώμων. ὁ συνετός. καὶ κανόνιόν τι μηχανικὸν, καὶ σχῆμα γεωμετρικὸν, καὶ διοπτρικοῦ ὀργάνου μέρος, καὶ δὴ καὶ ἀστρονομικοῦ. καὶ τὸ ἐν τοῖς ἡλιοτροπίοις πηγνύμενον, ο­περ εφευρεν ̓Αναξίμανδρος καὶ ε­στησεν ἐπὶ τῶν σκιοθύρων.»),
2. ο Αστρολάβος,
3. η διόπτρα (μηχανικόν τεχνούργημα, δι’ ών οι γεωμέτραι απηκρίβουν την των επάλξεων εκ διαστήματος αναμέτρησιν. "Σουίδα").
4. το έσοπτρον – μεγεθυντικός φακός (Έσοπτρον. κάτοπτρον. ἐσόπτρῳ ἐνορῶντες-Ζωναράς)

Γνωρίζουμε πως ο Ίππαρχος (2ος αιώνας π.Χ.) τελειοποίησε αστρονομικά όργανα της αρχαιότητας.

Μάλιστα, παρατήρησε (πως; με γυμνό οφθαλμό;!!) ένα νέο αστέρι στον αστερισμό του Σκορπιού.
Σήμερα οι επιστήμονες δεν αμφισβητούν την ύπαρξη καταλλήλων οργάνων στην αρχαιότητα για τη μελέτη του διαστήματος.

 Ερώτημα μεγάλο αποτελούν οι γνώσεις του Ομήρου περί των αστέρων και ειδικότερα στην αναφορά του για τους δορυφόρους του Άρη, τον Φόβο και το Δείμο που είναι αδιάκριτοι με γυμνό οφθαλμό.

Επιπρόσθετα θα τονίσουμε τη μικροκατασκευή του μηχανισμού των Αντικυθήρων, όπου τα χαραγμένα γράμματα ή λέξεις,αν θέλετε, δεν διαβάζονται με γυμνό οφθαλμό.


Υπήρχαν, λοιπόν, μεγεθυντικοί φακοί στην αρχαιότητα; Είχαν οι αρχαίοι δημιουργήσει φακό με την ύαλο;
Ο φακός από την αρχαία Παρθία, βρέθηκε κοντά στην Βαγδάτη (ΙΡΑΚ), ο ειδικευμένος του Βρετανικού Μουσείου τον δείχνει για φωτογράφηση.


Η απάντηση είναι παλαιά και είναι καταφατική.

Οι αστρονομικές παρατηρήσεις των αρχαίων δεν μπορούσαν να γίνουν με γυμνό οφθαλμό. Ήδη ο αναφερόμενος Ίππαρχος με την ένταση του φωτός των αστεριών επινόησε την κλίμακα των μεγεθών τους. Δηλαδή, πως μετρούσε την ένταση; Έκλεινε το μάτι του και κοιτούσε τα αστέρια;

Ο Αρχιμήδης το 3ο αιώνα π.Χ. κατάκαψε το ρωμαϊκό στόλο με τα περίφημα κάτοπτρά του.
Τι ήταν αυτά;
 Απλά καθρεπτάκια;
Κάνανε και μερικοί αμερικάνοι το πείραμα με καθρέπτες και επειδή δεν πέτυχε συμπέραναν πως είναι μύθευμα τα περί κατόπτρων του Αρχιμήδη. Κούνια που τους ...κούναγε. 

Τι εννοούσαν με τη λέξη ‘κάτοπτρο’;
Τον καθρέπτη που βλέπουμε τη φάτσα μας; Ε, είμαστε για γέλια.

Ας δούμε τι λέει ο Ζωναράς (12ος αιώνας) για το ‘όπλο’ του Αρχιμήδη:
«κάτοπτρον γάρ τι πρὸς τὸν η­λιον ἀνατείνας τήν τε ἀκτῖνα αὐτοῦ ἐς αὐτὸ εἰσεδέξατο καὶ τὸν ἀέρα ἀπ' αὐτῆς τῇ πυκνότητι καὶ τῇ λειότητι τοῦ κατόπτρου πυρώσας φλόγα τε μεγάλην ἐξέκαυσε καὶ πᾶσαν αὐτὴν ἐς τὰς ναῦς ὑπὸ τὴν τοῦ πυρὸς ὁδὸν ὁρμούσας ἐνέβαλε καὶ πάσας κατέκαυσεν.»
Μπήκαν, λέει, οι ακτίνες του ήλιου στο κάτοπτρο από όπου βγήκε μεγάλη φλόγα που όρμησε πάνω στα πλοία και τα έκαψε.


Ο οπτικός φακός του 2ου αιώνα π.Χ., αν και έχει ορισμένα χτυπήματα εντούτοις δεν παύει να προκαλεί με την παρουσία του. Διέλυσε ένα μύθευμα αρκετών ευρωπαϊκών αιώνων...

Αναρωτιούνται οι επιστήμονες τι ήταν το κάτοπτρο αυτό; Από τι ήταν φτιαγμένο; Από ύαλο; Άγνωστο. Είπαμε, οι σοφοί δεν μαρτυρούσαν τα μυστικά τους.


Και τώρα υπάρχουν οι αμφισβητίες της ύπαρξης του τηλεσκόπιου ή αστεροσκόπιου στην αρχαιότητα.
Στηρίζονται, βέβαια, στην ευρωπαϊκή σοφία, όπου η επεξεργασία της υάλου για την κατασκευή φακού έγινε, λένε, στη περίοδο της Αναγέννησης (Νεύτων κλπ).

Και όμως υπάρχουν στοιχεία που διαγράφουν αυτή την τοποθέτηση.

Γιατί άλλο η Αναγέννηση και άλλο η Γέννηση.


Είναι δυνατό να δημιουργούν οικιακά σκεύη από ύαλο εδώ και χιλιάδες χρόνια και να μην έχουν αντιληφθεί πως το υλικό αυτό έχει τη δυνατότητα οπτικής μεγέθυνσης ενός αντικειμένου; Ένα λογικό όν θα απαντήσει αμέσως: Όχι!

Ευτυχώς που κάτι διασώθηκε και ακουμπούμε πάνω σε αυτό.

Η αρχαιολόγος και συγγραφέας Wei Yu (Κινέζα) στο βιβλίο της που έχει τον τίτλο:
«Unraveling the Mask of Prehistoric Civilization - The Unknown Ages» αναφέρει για τις ανασκαφές που διενεργήθηκαν στην αρχαία Παρθία –βασίλειο που δημιουργήθηκε από Μακεδόνες στρατηγούς του Αλεξάνδρου, γι’ αυτό ό,τι αρχαιολογικό βγαίνει στο φως είναι ελληνικό. ( Την περιοχή καταλαμβάνει σήμερα το Ιρακ).

Στο βιβλίο της, η Wei Yu, παρουσιάζει δύο σημαντικά πράγματα. Πρώτον την αρχαιότερη μπαταρία του κόσμου, το 200 π.Χ. περίπου (ναι, υπήρχε και τότε η μπαταρία μολύβδου) και Δεύτερον που μας ενδιαφέρει στο προκείμενο θέμα μας : Οπτικό Ύαλο. Μεγεθυντικό φακό, δηλαδή!

Αποσυντίθεται έτσι ένας ακόμη μύθος πως ο οπτικός ύαλος δημιουργήθηκε τον 16ο αιώνα.

Σημειώνει μάλιστα η συγγραφέας:
«In textbooks, we are told that the earliest optical lens polishing techniques appeared in 16th century Europe. However, this polished lens is an ancient relic 2200 years old.»

Στα ελληνικά:

«Στα εγχειρίδια έχουμε πει ότι πιο πρόσφατες τεχνικές στίλβωσης φακών εμφανίστηκαν στην Ευρώπη τον 16ο αιώνα. Εντούτοις αυτός ο στιλβωμένος φακός είναι ένα αρχαίο λείψανο 2.200 ετών.»

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ποτέ: η ευρωπαϊκή σκέψη εδράζεται (στρογγυλοκάθεται, δηλαδή) στη ρωμαϊκή που εκπορεύεται από την ελληνική (την αρχαία πάντα και... φυσικά!)

Βαλκανικό Περισκόπιο - Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος  Ἐχέδωρος

Κατακλυσμός Δευκαλίωνος και ...μετά

Αρχαία επιγραφή καταγράφει γεγονότα από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα!!..


(Αλλά παραλείπει ένα ...γεγονός: την κάθοδο των ινδοευρωπαίων)
Τμήμα του μαρμάρου που βρέθηκε στην Πάρο το δέκατο έβδομο αιώνα
(Σημείωση 'Βισάλτη':Ευχαριστώ τον ακούραστο συνΕΛΛΗΝΑ αναγνώστη από το Νew Hampshire πού έστειλε το θέμα και τον Γ.Εχέδωρο πού έκανε την μετάφραση καί συνέταξε το κείμενο.)

Σε παριανό μάρμαρο του 3ου π.Χ. αιώνα καταγράφονται γεγονότα από τον κατακλυσμό του Δευκαλίωνα.Η φθαρμένη επιγραφή που βρέθηκε στο νησί της Πάρου κατέληξε στο Λονδίνο τον 17ο αιώνα και αναφέρει τα σημαντικά γεγονότα χιλίων τριακοσίων ετών:


κατακλυσμός Δευκαλίωνα,


την εφεύρεση του καλαμποκιού από τη θεά Δήμητρα,*(!!!)


τον Κέκροπα βασιλιά της Αθήνας


την πτώση της Τροίας,


τον Ησίοδο,


τον Όμηρο.


Αλλά παραλείπει ένα ...σημαντικό γεγονός:


την κάθοδο της φυλής των ...ινδοευρωπαίων στην ελληνική χερσόνησο...(πού με ζήλο φωστήρες διδάσκουν τα παιδιά μας στα σχολεία!!)
Στην πινακίδα του μουσείου, όπου εκτίθεται, αναφέρονται τα εξής:

Το συνοδευτικό σημείωμα της επιγραφής, όπως είναι στο αναφερόμενο βρετανικό μουσείο
Περισσότερα πατήστε εδώ

Οι Έλληνες που άλλαξαν τον κόσμο Βησσαρίων Bessarioni Trapezuntio

Ο καρδινάλιος Βησσαρίων

Ο πρώτος που εννόησε
τη Δύναμη της γραπτής
Ενημέρωσης

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος


Ο Καρδινάλιος Βησσαρίων ο Τραπεζούντιος, γνωστός στην Ιταλία ως Bessarioni

Θα αναφερθούμε για τον Βησσαρίωνα, έναν μοναδικό άνθρωπο του 15ου αιώνα, που σε όλη του τη ζωή μέσα στις προσωπικές φιλοδοξίες και αναζητήσεις, είχε εντάξει σε ξεχωριστή βαθμίδα, το ανθρωπιστικό πρόσωπο της ελληνικής διανόησης μέσα από την ελληνική και την βυζαντινή κληρονομιά.
Αν και ακολούθησε την ιερατική οδό, η προσωπικότητά του αναδύεται με ιδιαίτερο χρώμα, μέσα στη γενικότερη ισοπέδωση του θεοκρατικού Βυζαντίου.
Στη βιβλιογραφία της Δύσης αναφέρεται ως καρδινάλιος που δύο φορές είχε θέσει υποψηφιότητα για Πάπας, είναι γνωστός όμως, κυρίως ως μελετητής , διπλωμάτης, συλλέκτης βιβλίων και πλατωνικός φιλόσοφος.
Γεννήθηκε περί το 1403, στην πρωτεύουσα της Αυτοκρατορίας των Μεγάλων Κομνηνών, την Τραπεζούντα του Πόντου. Μετά τη βασική εκπαίδευση στην πατρίδα του μετέβη στην Κωνσταντινούπολη όπου φοίτησε στην Πατριαρχική Ακαδημία. Υπήρξε μαθητής του γνωστού λόγιου κληρικού Γεώργιου Χρυσοκόκη.



Σύνοδος της Φλωρεντίας, 1439. Η διακήρυξη υπογεγραμμένη από «τω θεοσώστω βασιλεί και αυτοκράτορα των ρωμαίων Παλαιολόγος». Με την υπογραφή του αυτοκράτορα. Την ανέγνωσε ο Βησσαρίων στο καθολικό ναό της Φλωρεντίας.


Από πολύ νεαρή ηλικία έγινε μοναχός, όπου πήρε το όνομα Βησσαρίων.
Ήταν ανήσυχο άτομο και αναζητούσε τη γνώση. Όταν έγινε πρεσβύτερος, είχε ακούσει για τον Έλληνα φιλόσοφο Γεώργιο Πλήθωνα Γεμιστό, δεν δίστασε να ταξιδεύσει στο Μυστρά και να παρακολουθήσει τα μαθήματα του πλατωνικού φιλοσόφου.
Ήταν σπινθηροβόλο πνεύμα και η ανέλιξή του υπήρξε ραγδαία.
Το 1436 έγινε ηγούμενος σε μονή της Βασιλεύουσας και σε λίγους μήνες, αρχιεπίσκοπος Νικαίας. Ήτανε μέρος της εκλεκτής βυζαντινής αντιπροσωπείας του Ιωάννη του Η΄ στη Σύνοδο της Φερράρας – Φλωρεντίας και ανήκε στην ομάδα των Ενωτικών των δύο Εκκλησιών.
Ο Βησσαρίων ανέγνωσε στις 6 Ιουλίου του 1439 στα ελληνικά τη διακήρυξη της Ένωσης των Εκκλησιών σε καθεδρικό ναό της Φλωρεντίας παρουσία του Πάπα Ευγενίου του Δ' και του αυτοκράτορα Ιωάννη Η΄ Παλαιολόγου.
 Στην παραμονή του στην Φλωρεντία ασπάσθηκε τον καθολικισμό μέσα από τον οποίο θα είχε τη δυνατότητα υλοποίησης των φιλοδοξιών του.
Σε δύο χρόνια προάχθηκε σε καρδινάλιο από τον Πάπα και αναχώρησε για τη Δύση. Γρήγορα εξοικειώθηκε με τη λατινική γλώσσα.


Δημοσθένους Α' Ολυνθιακός. Μετάφραση στα λατινικά από το Βησσαρίωνα.


Το 1450, ο νέος Πάπας, Νικόλαος ο Ε΄ του ανέθεσε τη διακυβέρνηση της Μπολώνιας, όπου παρέμεινε μέχρι το 1455.
Με ψυχική οδύνη πληροφορήθηκε την άλωση της Κωνσταντινούπολης. Η προσωπικότητά του όμως ήταν γνωστή σε ανατολή και δύση.
Οι Έλληνες πρόσφυγες βρήκαν στο πρόσωπό του τον προστάτη τους στην Ιταλία.
Ο ίδιος μάλιστα, όταν συνειδητοποίησε τη μεγάλη συμφορά αφοσιώθηκε, με τις οικονομίες που είχε στη διάθεσή του, ως καρδινάλιος, στη συγκέντρωση των ελληνικών χειρογράφων από τον ελληνικό χώρο και τα προωθούσε στη διδασκαλία των Eλληνικών στα δυτικά πνευματικά κέντρα.
 Μάλιστα, από τη θέση που είχε πρότεινε σε καίριες έδρες ελληνικών, τους πιο μορφωμένους Έλληνες που προσέφευγαν σε αυτόν από την κατακτημένη Ελλάδα. Όπως είναι φυσικό ένα τέτοιο πνεύμα, όπως ο Βησσαρίων, άσκησε μεγάλη επιρροή στους σημαντικότερους ουμανιστές της εποχής του καθώς και στους κύκλους των διανοουμένων.
Θεωρείται κύριος εκφραστής του Ουμανισμού του15ου αιώνα.
Πέρα από τη μεγάλη εκκλησιαστική διαδρομή του μία από τις σημαντικότερες και ευεργετικές πράξεις του ήταν η συλλογή από τον ίδιο, χιλίων, περίπου, αρχαιοελληνικών και λατινικών χειρογράφων.
 Για να μην χαθούν, χάρισε την προσωπική βιβλιοθήκη του στην πόλη της Βενετίας, που όπως πίστευε θα ήταν το επόμενο πνευματικό κέντρο μετά την πτώση της Κωνσταντινούπολης. Στους όρους της δωρεάς ήταν η ελεύθερη πρόσβαση των Ελλήνων στα κείμενα για να μην λησμονήσουν την πνευματική τους παράδοση. Έτσι τα βιβλία του δημιούργησαν τον πυρήνα της Μαρκιανής Βιβλιοθήκης της Βενετίας (Biblioteca Marciana Venezia).
Διακατέχονταν από έντονη αγωνία για το ελληνικό έθνος. Φοβόταν την καταστροφή και την απορρόφησή του από του Οθωμανούς. Ανέπτυξε τεράστιες δραστηριότητες για να στρέψει τη Δύση κατά των Οθωμανών. Ανάλωσε ένα μεγάλο μέρος της ζωής στην προσπάθεια οργάνωσης μιας σταυροφορίας ενάντια των Οθωμανών για να ανακαταλάβουν την Κωνσταντινούπολη, την Τραπεζούντα και όλα τα άλλα χριστιανικά εδάφη που είχαν κυριευθεί από τους Τούρκους.



Το εξώφυλλο της μετάφρασης στα λατινικά του Δημοσθένους διακοσμημένο για να μοιραστεί στους πρίγκηπες και βασιλείς της Ευρώπης.

Θεωρώ πως είναι ο πρώτος στην ιστορία της επικοινωνίας, που αντιλήφθηκε τη δύναμη της ενημέρωσης.
Έγραψε άρθρα και επιστολές και δημιουργούσε πολλά αντίγραφα που τα απέστελλε σε όλο το εξουσιαστικό φάσμα και τη διανόηση της Ευρώπης. Ίδια αντίγραφα των άρθρων του Βησσαρίωνα ελήφθησαν από το βασιλιά Edward IV της Αγγλίας, τον Louis IX της Γαλλίας, τον αυτοκράτορα Φρειδερίκο τον Γ΄ της Ρώμης, τον Amadeus της Σαβονίας κ.α.





Ο Βησσαρίων συνέλλεξε περί τα χίλια χειρόγραφα για να μην καταστραφούν και τα δώρισε στη Μαρκιανή Βιβλιοθήκη της Βενετίας. Στη φωτο: Ο Κόσμος του Πτολεμαίου με το ζωδιακό κύκλο, χειρόγραφο του 9ου αιώνα μ.Χ.


Μετέφρασε στα λατινικά τους αντιμακεδονικούς λόγους του Δημοσθένους για να προσομοιώσει την απειλή των Οθωμανών με αυτή των Μακεδόνων του Φιλίππου. Έκανε χειρόγραφα αντίγραφα των βιβλίων του, τα έδωσε να τα διακοσμήσουν και τα έστειλε σε βασιλείς και αυτοκράτορες της Ευρώπης!
Αυτή ήταν η αίσθησή του για τη δύναμη της ενημέρωσης.



Μνημειακός τάφος του Βησσαρίωνα στη βασιλική των Αγίων Αποστόλων στη Ρώμη.
Τελικά αρρώστησε και πέθανε στις 18 Νοεμβρίου 1472 στην Ραβέννα.

Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος  Ἐχέδωρος

Αντιδράσεις για Αχιλλέα και Οδυσσέα

Αχιλλέας και Οδυσσέας οι Πρώτες αντιδράσεις για το δημοσίευμα:

Πλασμένα τα αρχαία ονόματα από μυθοπλάστες
Τα ονόματα ΑΧΙΛΛΕΑΣ και ΟΔΥΣΣΕΑΣ δεν είναι ελληνικά!

----------------

Από: Μαριδήμη Εξάρχου

Καλή σας ημέρα.

Αφού υπήρξατε φοιτητής σέ Φιλοσοφική σχολή, πώς είναι δυνατόν νά αγνοείτε τήν διακηρυγμένη, εξ αρχής τής σταδιοδρομίας του, άποψι τού Ιω. Κακριδή. Οι απόψεις του διαδίδοντο μέσω τής πολυετούς διδασκαλίας του στό ΑΠΘ, καί όχι μόνον. Ήταν πολύ έντονη αυτή η εμμονή του, στήν άρνησι τού Ομήρου καί τών υπ’ αυτού αναφερθέντων γεγονότων.

Ο γυιός του Φάνης, καθηγητής στό Παν/μιον Ιωαννίνων, έχει τίς αυτές απόψεις.
Σ’ αυτόν δέ θά πρέπει ν’ αναφέρεσθε ως πρός τό 1980, καί όχι στόν Ιωάννη, ο οποίος θά είχε πρό πολλού συνταξιοδοτηθή, αφού τό 1956 είχε εκλεγή πρύτανυς. (…Επιχειρήθηκε στη δεκαετία του ’80 να γίνει μια προσέγγιση της ελληνικής μυθολογίας από τον τότε καθηγητή Ιωάννη Κακριδή και την ομάδα του…)
Η κόρη του Ελένη, πρεσβεύουσα κι εκείνη τά αυτά, ως ειδική σύμβουλος τού ΥΠΕΠΘ, είχε περάσει στά σχολικά βιβλία τίς ίδιες απόψεις. Τότε μερικοί είχαν αντιδράσει, πλήν όμως λόγω πατρός -καί «ειδικών» σχέσεών του- ή αδελφού, ευρέθη στό απυρόβλητο.

Όπως βλέπετε, υπήρχε ήδη πρόσφορο έδαφος γιά τήν έκτοτε εξελιγμένη προπαγάνδα τών ανθελληνικών θεωριών τύπου Ρεπούση!

Σάς εύχομαι νά περάσετε μία καλή Κυριακή.

Μ. Εξάρχου

Σημ. Εχέδωρου: Αναφέρομαι στο συγκεκριμένο έργο "Ελληνική Μυθολογία" -Γενική εποπτεία Ι.Θ.Κακριδής- έκδοση: ΕΚΔΟΤΙΚΗ ΑΘΗΝΩΝ 1986.

Από: Σπύρο Χατζάρα

Οι Έλληνες, η Αριστοτέλεια λογική η Βλακεία και η σκοπιμότητα.


Με αφορμή την επιστολή του Γεωργίου Εχεδώρου, σχετικά με τις «επιστημονικές» ερμηνείες, Κακριδή κλπ, θα ήθελα να επισημάνω μερικά κατά τη γνώμη μου αυτονόητα.

Το ζήτημα δεν είναι ή ετυμολογία των ονομάτων, αλλά ο ασαφής και αντιεπιστημονικός προσδιορισμός του τι είναι «ελληνικό όνομα» και του τι περιλαμβάνει ο όρος «ελληνικό».

Γράφει η ομάδα Κακριδή.
«Γενικά, ο λαός έχει την τάση και τα ξενικής καταγωγής ονόματα να τα ετυμολογεί αυθαίρετα, με το να συνδυάζει το όνομα του ήρωα με κάποιο στοιχείο είτε της δικής του ζωής είτε κάποιου προγόνου του. Για τον Οδυσσέα π.χ. δεν υπάρχει αμφιβολία πως έχει προελληνικό όνομα, που αγνοούμε τι σήμαινε αρχικά.»

Η βλακεία ή η κατασκευή, βρίσκεται σε αυτόν, τον αυθαίρετο και αντιεπιστημονικό διαχωρισμό, προελληνικών και «ελληνικών» ονομάτων. Άλλωστε ουδείς κατήλθε στην Χερσόνησο του Αίμου, ως Ελλην.


Θα αναφέρω επιγραμματικά μόνο τα εξής.

1. Το «Ορφικό» θρησκευτικό σύστημα των ανθρώπων που επιβίωσαν από τη «μεγάλη πλημμύρα», που προκάλεσε η έκρηξη της Σαντορίνης, ομογενοποιήθηκε με τον θρησκευτικό κώδικα των «Πελασγών», που ήρθαν αργότερα και ήταν «ηλιοκεντρικό» , με τον Απόλλωνα, την Εκάτη, και τη Γαία. Η θρησκευτική μεταρρύθμιση του Ησίοδου , με την Θεογονία, ομογενοποίησε, το θρησκευτικό σύστημα των «προελλήνων» και των «Πελασγών», με τον θρησκευτικό κώδικα των Αχαιών, και των Δωριέων, που είχε ως μέγα θεό τον Δία.
Η θρησκευτική μεταρρύθμιση του Ησίοδου, ανοίγει τον δρόμο της ενοποίησης, Πελασγών-Αχαιών, που συνέβη και στην Αθήνα,( με την ενσωμάτωση των «Διακρίων» την εποχή του Πεισίστρατου, αλλά και στη Μαύρη θάλασσα, και στην Ιωνία, και στη Μεγάλη Ελλάδα.

Η ανάλυση πρέπει να μας οδηγεί επιστημονικά στην σύνθεση. Το σφάλμα δεν είναι ετυμολογικό. Σφάλμα αποτελεί ή διάκριση σε Έλληνες και προ-Έλληνες, ή οποία συνδέεται με την κατασκευή, ενός «μεγάλου λαού», των «Θρακών»,που ήταν οι δημιουργοί του «μεγάλου πολιτισμού», και οι οποίοι δεν ήταν «Έλληνες»,όπως δεν ήταν και οι Μακεδόνες κλπ,κλπ,κλπ.


2.Η εκστρατεία στην Τροία έγινε από τους Αχαιούς. Ο Οδυσσέας ήταν Αχαιός Βασιλιάς. Το όνομα του ακόμα και αν ήταν «αρχαίο»,δεν δείχνει τίποτε άλλο ,παρά την ομογενοποίηση των Αχαιών με τους Πελασγούς.(Το ίδιο βεβαιώνει και η «Λάρισσα» του Άργους, στην καρδιά δηλαδή της Μυκηναϊκής συνομοσπονδίας ).

3. Οι «πανελλήνιες ιδέες», άρχισαν να διατυπώνονται μετά τα μηδικά, οπότε αρχίζει η ιδεολογική διαδικασία διαμόρφωσης ενός ενιαίου «ελληνικού έθνους»,που ολοκληρώθηκε στα χρόνια των Επιγόνων.

Όταν λοιπόν η ομάδα του Μακαρίτη, διαπίστωνε ότι…«Από τα ονόματα των ηρώων τα περισσότερα είναι γνήσια ελληνικά, πλασμένα κατά κύριο λόγο από τους επικούς της Ιωνίας: Αγαμέμνων, Μενέλαος, Διομήδης, Πρωτεσίλαος, Ετεοκλής, Πολυνείκης κτλ. Υπάρχουν όμως άλλα που δεν μπορούμε να τα αναγάγουμε σε ελληνικές ρίζες: Πέλοψ, Τυνδάρεως, Σίσυφος, Κάδμος, Μίνως, Ατρεύς, Πηλεύς, Τυδεύς και πλήθος άλλα, πρέπει λοιπόν να είναι προελληνικά.»,διαπιστώνει μεν την ομογενοποίηση, αλλά δεν την αναγνωρίζει είτε από βλακεία είτε από σκοπιμότητα.
Τα ονόματα ήσαν προγενέστερα από τους Αχαιούς, τους Δωριείς ,τους Ίωνες, και τους Αιολείς. Αλλά το ελληνικό έθνος δεν διαμορφώθηκε μόνο από αυτά τα φύλα, αλλά και από τους προηγούμενους κατοίκους, που ομογενοποιήθηκαν.
Δεν υπάρχουν Έλληνες και προ-έλληνες.
Αυτό είναι το διαλεκτικά σωστό. Και έτσι αποδεικνύεται η κατασκευή.

Σπύρος Χατζάρας

(Οι έντονες χρωματίσεις των κειμένων είναι του Γ.Ε.)

Πλασμένα τα αρχαία ονόματα από μυθοπλάστες

Τα ονόματα ΑΧΙΛΛΕΑΣ και ΟΔΥΣΣΕΑΣ δεν είναι ελληνικά!

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Ο Αχιλλέας δένει την πληγή του Πάτροκλου (Κύλιξ του 500 π.Χ.)

«Το λάκκο τον ανοίγουμε μόνοι μας. Το φτυάρι και τον κασμά τον κρατούν οι κονδυλοφόροι από έδρας... Μυθοπλασίες και λόγια παραπλανητικά. Χωρίς ουσία, χωρίς υπόβαθρο, αλλά με ...μέλλον.»
Έτσι είχα αρχίσει μια επιστολή πριν από αρκετά χρόνια και την έστειλα σε αθηναϊκή εφημερίδα. Δημοσιεύθηκε μια περίληψή της. Είναι η ώρα να δημοσιευθεί η ουσία της, τώρα, μέσα από τη δυνατότητα που μου δίνει το ελεύθερο βήμα των Blogs, χωρίς λογοκρισία, κοψο-ραψίματα και ...αναμονές.
Μέσα στα πολλά βιβλία που έχουν εκδοθεί στην Ελλάδα τα τελευταία τριάντα χρόνια βρίσκει κανείς διάφορες γνώμες, απόψεις, αμφισβητήσεις, διαστρεβλώσεις και διάφορα άλλα συμπλέγματα που διαμορφώνουν την εικόνα του γράφοντος για αρχέγονα κείμενα-σύμβολα του παγκόσμιου πολιτισμού. Όπως είναι τα μοναδικά Ομηρικά Έπη.
Επιχειρήθηκε στη δεκαετία του ’80 να γίνει μια προσέγγιση της ελληνικής μυθολογίας από τον τότε καθηγητή Ιωάννη Κακριδή και την ομάδα του. Δημοσιεύθηκε μάλιστα σε πολυτελή έκδοση πέντε τόμων από γνωστό εκδοτικό οίκο των Αθηνών. Κατηγορείται ο ελληνικός λαός από τη ...γέννησή του γιατί έδινε ετυμολογικές εξηγήσεις στους ήρωές του που σύμφωνα με τον μακαρίτη, σήμερα, καθηγητή αυθαιρετούσε ακόμη και ο Όμηρος!!

Διαβάστε ένα μικρό κομμάτι για να ...κουφαθείτε και εσείς!

Δεν ανήκε στους Έλληνες ο Οδυσσέας

«Γενικά, ο λαός ( ο ελληνικός) έχει την τάση και τα ξενικής καταγωγής ονόματα να τα ετυμολογεί αυθαίρετα, με το να συνδυάζει το όνομα του ήρωα με κάποιο στοιχείο είτε της δικής του ζωής είτε κάποιου προγόνου του. Για τον Οδυσσέα π.χ. δεν υπάρχει αμφιβολία πως έχει προελληνικό όνομα, που αγνοούμε τι σήμαινε αρχικά. Και όμως, ήδη, στην Οδύσσεια (τ 406 κ.ε.)αναφέρεται πως στον ήρωα δόθηκε το όνομα αυτό, γιατί ο παππούς του ο Αυτόλυκος είχε προκαλέσει πολλών ανθρώπων το θυμό (ὀδύσσομαι= μισώ).
(Ελληνική Μυθολογία – Γενική Εποπτεία Ι.Θ. Κακριδής. Τόμος 1 σελίδα 80, έκδοση Εκδοτική Αθηνών)

Τρέξαμε, λοιπόν, στο κείμενο του Ομήρου για να δούμε τι λέει για τον Οδυσσέα:
Έτσι βρήκαμε:

"τὴν δ᾽ αὖτ᾽ Αὐτόλυκος ἀπαμείβετο φώνησέν τε· 405
"γαμβρὸς ἐμὸς θυγάτηρ τε, τίθεσθ᾽ ὄνομ᾽ ὅττι κεν εἴπω·
πολλοῖσιν γὰρ ἐγώ γε ὀδυσσάμενος τόδ᾽ ἱκάνω,
ἀνδράσιν ἠδὲ γυναιξὶν ἀνὰ χθόνα πουλυβότειραν·
τῷ δ᾽ Ὀδυσεὺς ὄνομ᾽ ἔστω ἐπώνυμον·"

Οδύσσεια Τ 405

που σύμφωνα με τη μετάφραση του Α. Εφταλιώτη θα πει:

«Κι ὁ Αὐτόλυκος ἀπάντησε· “Γαμπρὲ καὶ θυγατέρα,νά, τ' ὄνομα θὰ σᾶς πῶ νὰ βάλτε τοῦ ἀγοριοῦ σας.Περίσσιους δυσαρέστησα ἐγὼ ποὺ ἐδῶ σᾶς ἦρθα,γυναῖκες κι ἄντρες, πὰς σ' αὐτὴ τὴ γῆς τὴν τροφοδότρα·γι' αὐτὸ Δυσσέας νὰ λεχτῆ τ' ἀγόρι·»

Αυτή είναι η εξήγηση του Ομήρου για το πως προήλθε το όνομα του Οδυσσέας. Και αυτό αμφισβητείται από ένα σοβαρό κατά τα άλλα έργο του αναφερόμενου καθηγητή, δίχως έστω μια τεκμηρίωση. Απλά η γνώμη του θεωρήθηκε ως θέσφατο.

Ούτε ο Αχιλλέας ήταν Έλληνας

Πιο κάτω στο ίδιο βιβλίο θα διαβάσουμε και τα άλλα ...βαρύγδουπα του Ι. Κακριδή:
Αξίζει τον κόπο να ρίξουμε μια ματιά:
« Και ο Αχιλλέας δεν έχει ελληνικό όνομα, και όμως οι Έλληνες στην επιθυμία τους να το ετυμολογήσουν, θυμήθηκαν πως ο ήρωας είχε μεγαλώσει στη σπηλιά του Χείρωνα με τα εντόσθια και το μυαλό αγρίων θηρίων, αυτό σήμαινε πως δεν είχε πλησιάσει τα χείλη του στο μαστό της μητέρας του, γι’ αυτό πίστευαν πως το όνομά του έχει σχηματιστεί από το στερητικό α- και το ουσιαστικό χείλη (Απολλόδωρος 3, 172).
''Πιο αυθαίρετη είναι εξήγηση ότι ο Αχιλλέας χρωστούσε το όνομά του στο ότι είχε καμένο το ένα του χείλος (Πτολεμαίος Χέννος, Καινή Ιστορία 7,1 – κάτι που θυμίζει τη νεοελληνική συνήθεια να δίνουν το όνομα Αχιλλέας ως παρωνύμιο σε όποιον έχει μεγάλα (α) χείλια! "
(Ελληνική Μυθολογία – Γενική Εποπτεία Ι.Θ. Κακριδής. Τόμος 1 σελ.80. έκδοση ΕκδοτικήΑθηνών)

Κουφάθηκα! Δηλαδή τι ...καλύτερο θα μπορούσε να γράψει ένας ...ανθέλληνας;
Έτρεξα πάλι στην ελληνική γραμματεία, να δώ τι λένε αυτοί οι ...αυθαίρετοι πρόγονοι...
Ο Απολλόδωρος γράφει:
«... καὶ ὠνόμασεν Ἀχιλλέα (πρότερον δὲ ἦν ὄνομα αὐτῷ Λιγύρων) ὅτι τὰ χείλη μαστοῖς οὐ προσήνεγκε.» (Απολλόδωρος Βιβλιοθήκη Γ, 13.6)
Με τα χείλη του, λέει, δεν βύζαξε, γι’ αυτό ονομάστηκε Αχιλλέας. Αυτή η εξήγηση δεν του άρεσε του καθηγητή, αλλά ούτε και του Πτολεμαίου του Χέννου που έγραψε τέσσερις αιώνες μετά τον Απολλόδωρο:
«Ὡς Ἀχιλλεὺς διὰ μὲν τὸ ἐκ πυρὸς αὐτὸν σωθῆναι καόμενον ὑπὸ τῆς μητρὸς Πυρίσσοος ἐκαλεῖτο, διότι δὲ ἓν τῶν χειλέων αὐτοῦ κατακαυθείη, Ἀχιλλεὺς ὑπὸ τοῦ πατρὸς ὠνομάσθη.» (Πτολεμαίου Χέννου, Καινή Ιστορία 7,1)
Ονομάστηκε από τον πατέρα του Αχιλλέας γιατί ένα χείλι του είχε καεί. Αλλά ούτε αυτή η εξήγηση ήταν καλή για τον Ι. Κακριδή.
Αλλά εκτός από τον Οδυσσέα και τον Αχιλλέα που έβαλε στο ...μάτι καταφέρεται και για αρκετούς άλλους ήρωες του Ομήρου.Αλλά και αυτά που τα βρίσκει ελληνικά τα θεωρεί πλασμένα από τους Ίωνες επικούς. Έτσι γράφει τα εξής:
«Από τα ονόματα των ηρώων τα περισσότερα είναι γνήσια ελληνικά, πλασμένα κατά κύριο λόγο από τους επικούς της Ιωνίας: Αγαμέμνων, Μενέλαος, Διομήδης, Πρωτεσίλαος, Ετεοκλής, Πολυνείκης κτλ. Υπάρχουν όμως άλλα που δεν μπορούμε να τα αναγάγουμε σε ελληνικές ρίζες: Πέλοψ, Τυνδάρεως, Σίσυφος, Κάδμος, Μίνως, Ατρεύς, Πηλεύς, Τυδεύς και πλήθος άλλα, πρέπει λοιπόν να είναι προελληνικά.»
Τώρα, αν κάνουμε προσπάθεια ετυμολόγησής τους, θα μας πούνε πως διακατεχόμαστε και εμείς από αυθαιρεσία όπως ο Όμηρος, ο Απολλόδωρος, ο Πτολεμαίος και όλοι αυτοί οι ...διαστρεβλωτές των αρχαίων κειμένων.








---

Αρπαγή και λεηλασία της Κωνσταντινούπολης

Η λεηλασία της Κωνσταντινούπολης
και οι χάλκινοι ίπποι της Βενετίας



Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Αντίγραφα των χάλκινων ίππων του Απελλού κοσμούν τον ναό του Αγίου Μάρκου της Βενετίας ( τα πρωτότυπα βρίσκονται στο Μουσείο του Ναού).

Δεν γνωρίζω γιατί, αλλά στα περισσότερα κείμενα που διαβάζω όταν γίνεται αναφορά στους τέσσερις χάλκινους ίππους που βρίσκονταν επί αιώνες στο ιπποδρόμιο της Κωνσταντινούπολης χαρακτηρίζονται ως έργο του γνωστού αρχαίου γλύπτη Λύσιππου.
Ο ίδιος, όμως, ο Παυσανίας, αν θεωρήσουμε πως πρόκειται για τους χάλκινους ίππους της Ολυμπίας, λέγει πως είναι έργο του τεχνίτη Απελλού.

Ο Παυσανίας για το έργο του Απελλέα
Ο Έλληνας περιηγητής του 2ου μ.Χ. αιώνα αναφερόμενος για το ναό του Διός σημειώνει:
« καὶ ἵπποι Κυνίσκας χαλκοῖ, σημεῖα Ὀλυμπικῆς νίκης. Οὗτοι μέγεθος μὲν ἀποδέουσιν ἵππων, ἑστήκασι δὲ ἐν τῷ προνάῳ τοῖς ἐσιοῦσιν ἐν δεξιᾷ.» Παυσανίου: ‘Ελλάδος Περιήγησις Ηλιακών Α΄’ ΧΙΙ 5.Μεταφέρουμε ελεύθερα στη σημερινή γλώσσα: «Της Κυνίσκας οι χάλκινοι ίπποι, ένδειξη της νίκης της στους Ολυμπιακούς Αγώνες. Είναι σε μέγεθος πραγματικό, τοποθετημένοι στη δεξιά πλευρά του πρόναου.»
Η αναφερόμενη Κυνίσκα ήταν η πρώτη γυναίκα που ως εκτροφέας ίππων συμμετείχε στους Ολυμπιακούς Αγώνες και ήταν η πρώτη γυναίκα που απέσπασε δύο νίκες.( το 396 και το 392). Ήταν κόρη του βασιλιά της Σπάρτης Αρχίδαμου.
Ο Παυσανίας αναφερόμενος στο δεύτερο βιβλίο του για την Ολυμπία μας πληροφορεί το αφιέρωμα της κόρης του σπαρτιάτη βασιλιά:
« ἅρμα τε ἵππων καὶ ἀνὴρ ἡνίοχος καὶ αὐτῆς Κυνίσκας εἰκών, Ἀπελλοῦ τέχνη, γέγραπται δὲ καὶ ἐπιγράμματα ἐς τὴν Κυνίσκαν ἔχοντα.» (Παυσανίου Ηλιακών Β΄)" Η Κυνίσκα, δηλαδή, αφιέρωσε στο ναό του Διός στην Ολυμπία τέθριππο, τον ηνίοχο αλλά και το άγαλμά της, που ήταν έργα του τεχνίτη Απελλού. Έγραψε, μάλιστα, και επιγραφή που αναφερόταν σε αυτήν».Πράγματι η επιγραφή αυτή βρέθηκε πριν μερικά χρόνια στην Ολυμπία, όπου επιβεβαιώνεται ο Παυσανίας, ο οποίος γράφει ότι ήταν έργο του Απελλέα.
Η επιγραφή του βάθρου της Κυνίσκας (σύμφωνα με δημοσίευση του Υπουργείο Πολιτισμού) έχει ως εξής:
« ΣΠΑΡΤΑΣ ΜΕΝ [ΒΑΣΙΛΗΕΣ ΕΜΟΙ] ΠΑΤΕΡΕΣ ΚΑΙ ΑΔΕΛΦΟΙ Α[ΡΜΑΤΙ Δ ΩΚΥΠΟΔΩΝ ΙΠΠΩΝ] ΝΙΚΩΣΑ ΚΥΝΙΣΚΑ ΕΙΚΟΝΑ ΤΑΝΔ ΕΣΤΑΣΕ ΜΟΝ[ΑΝ] Δ ΕΜΕ ΦΑΜΙ ΓΥΝΑΙΚΩΝ ΕΛΛΑΔΟΣ ΕΚ ΠΑΣΑΣ ΤΟ[Ν] ΔΕ ΛΑΒΕ[Ι]Ν ΣΤΕΦΑΝΟΝ...ΑΠΕΛΛΕΑΣ ΚΑΛΛΙΚΛΕΟΣ ΕΠΟΙΗΣΕ »



Η βάση του βάθρου όπου ήταν τοποθετημένο το άγαλμα της Κυνίσκας, στο ναό του Διός στην αρχαία Ολυμπία. Επάνω της είναι χαραγμένη η παραπάνω επιγραφή.

Η καταστροφή της Ολυμπίας από το Θεοδόσιο
Οι τελευταίοι Ολυμπιακοί Αγώνες έγιναν το 393 μ.Χ. Ο Θεοδόσιος Α΄ με διάταγμά του απαγόρευσε οριστικά την τέλεσή τους. Σύμφωνα με την άποψη του Μουσείου της Ιστορίας των Ολυμπιακών Αγώνων του Υπουργείου Πολιτισμού:
« επί Θεοδοσίου Β΄, επήλθε η οριστική καταστροφή του ιερού (426 μ.Χ.). Στα μέσα του 5ου αι. μ.Χ. επάνω στα ήδη ερειπωμένα κτίσματα αναπτύχθηκε μικρός χριστιανικός οικισμός, και το εργαστήριο του Φειδία μετατράπηκε σε παλαιοχριστιανική βασιλική. Δύο μεγάλοι σεισμοί, το 522 και 551 μ.Χ. προκάλεσαν την οριστική καταστροφή του ιερού, εφ' όσον τότε κατέρρευσαν όσα κτήρια είχαν απομείνει όρθια, μεταξύ αυτών και ο ναός του Δία».

Η μεταφορά των ορειχάλκινων ίππων στην Κωνσταντινούπολη

Στα χρόνια του Θεοδόσιου του Β΄ ανάγεται η μεταφορά των επιβλητικών ίππων της Κυνίσκας στην Κωνσταντινούπολη. Ενώ το τέθριππο (το άρμα, δηλαδή), ο ηνίοχος και το άγαλμα της Κυνίσκας φέρονται ως κατεστραμμένα. Οι ίπποι τοποθετήθηκαν στο ιπποδρόμιο που είχε ιδρύσει ο Σεβήρος το 306 (λατ. Flavius Valerius Severus). Παρέμειναν εκεί οκτώ περίπου αιώνες αναλλοίωτοι στη φθορά του χρόνου.

Μια μαρτυρία που έχουμε για τους ίππους, έξι αιώνες μετά (!) δείχνει πόσο ‘ζωντανοί’ ήτανε, που νόμιζε κανείς πως αν καθότανε κοντά τους θα τον λακτίσουν! Έτσι, τον ενδέκατο αιώνα θα γράψει ο λόγιος Μιχαήλ Ψελλός για έναν από τους ίππους του Απελλέα:
«Ἔμπνους ὁ χαλκοῦς ἵππος οὗτος, ὅν βλέπῃς·ἔμπνους ἀληθῶς καὶ φριμάσσεται τάχα.Τὸν πρόσθιον δὲ τούτου ἐξαίρων πόδα,βαλεῖ σε καὶ λάξ, εἴπερ ἔλθῃς πλησίον.Δραμεῖν καθορμᾷ, στῆθι, μὴ προσεγγίσῃς·μᾶλλον δὲ φεῦγε, μὴ λάβῃς τὸ τοῦ λόγο.»

Η λεηλασία της Κωνσταντινούπολης

Ώσπου ήρθε η άλωση της Πόλης το 1204 από τους Φράγκους.
Οι Φραγκολατίνοι που κατέλαβαν την Κωνσταντινούπολη στις 13 Απριλίου του 1204, κυριολεκτικά την καταλήστεψαν. Άρπαζαν ότι έβρισκαν. Ανάμεσα σε αυτά που ξήλωσαν για να τα μεταφέρουν στη Δύση ήταν και οι τέσσερις χάλκινοι ίπποι του Ιπποδρομίου της Πόλης.
Αναφέρεται πως τους ξήλωσε ο δόγης της Βενετίας Enrico Dandolo για να κοσμήσει οικία στη Βενετία! Τα τέσσερα ορειχάλκινα αγάλματα κόσμησαν την οικία του Domenico Morosini. Γύρω στο 1378 κατέληξαν στη διακόσμηση του ναού του Αγίου Μάρκου της Βενετίας.Ένα μέρος της τεράστιας αρπαγής των φραγκολατίνων καταγράφεται στο http://www.ortodoxia.it/ από όπου μεταφέρουμε, στα ελληνικά, μερικά στοιχεία:



«...Αφού έλαβαν άφεση αμαρτιών, από τον Πάπα, οι Σταυροφόροι, επιτέθηκαν. Η Κωνσταντινούπολη έπεσε μετά από τρεις ημέρες. Όταν εισέβαλαν στην πόλη οι Σταυροφόροι άρχισε σε ένα "όργιο σφαγής, κτηνωδίας και βανδαλισμού που δεν είχαν δει στην Ευρώπη από τις βαρβαρικές επιδρομές, εδώ και επτά αιώνες' . Κανείς δεν είχε γλιτώσει, ούτε επίσκοπος, ιερέας, καλόγρια, άνδρας, γυναίκα ή παιδί. Πυρπόλησαν όλα τα μέρη της πόλης. Άρχισαν τότε οι λεηλασίες και βεβήλωση απαράμιλλη στην ιστορία.



Μια ορδή χύνεται στη Αγία Σοφία. Κατέβασε την εικόνα του Παντοκράτορα, την πέταξαν σε έναν βωμό να λιώσει για να λάβουν το χρυσό, το ίδιο έκαναν με τις μικρές εικόνες καθώς και την εικόνα της Παναγίας που την ποδοπάτησαν, μάζεψαν όλα τα ιερά σκεύη για να ξεκολλήσουν τα κοσμήματα, άρπαξαν ψηφιδωτά και ξήλωσαν τις ταπετσαρίες από τους τοίχους. Μάζεψαν άλογα και μουλάρια στην είσοδο του ναού για να μεταφέρουν τα ιερά σκεύη, χρυσό, ασήμι και οτιδήποτε άλλο μπορούσαν να κλέψουν. Έβαλαν μια πόρνη στο θρόνο του ναού για να χλευάσουν τον Πατριάρχη.



Την ίδια μέθοδο της λεηλασίας και της βεβήλωσης ακολούθησαν σε εκκλησίες, μοναστήρια και παλάτια σε όλη την πόλη. Οι τάφοι των αυτοκρατόρων είχαν ανοίξει και όλα τα αγάλματα και τα μνημεία της κλασικής εποχής, ό,τι είχε επιζήσει από την «αρχαία Ελλάδα» και την αυτοκρατορική Ρώμη καταστράφηκαν. Ό, τι δεν μπορούσαν να το αρπάξουν το έριχναν στη φωτιά για να το λιώσουν και να πάρουν τα πολύτιμα μέταλλα και τους πολύτιμους λίθους.»
Μετά τη σφαγή, άρχισε μια αργή και μεθοδική εξάλειψη των θησαυρών από ορθόδοξες εκκλησίες, καθεδρικούς ναούς, μοναστήρια και μικρές εκκλησίες. Μεγάλες ποσότητες χρυσού και αργύρου από την Αγία Σοφία καταλήξανε στο Θησαυροφυλάκιο του Βατικανού.»

Και λίγο πιο κάτω:

«Το καμάρι της Βενετίας είναι τα τέσσερα υπέροχα άλογα, από επίχρυσο ορείχαλκο, που χρονολογούνται από την εποχή του Κωνσταντίνου, είναι από τη λεηλασία του Ιπποδρομίου. Σήμερα κοσμούν τη βασιλική του Αγίου Μάρκου της Βενετίας.
Ο θησαυρός του Αγίου Μάρκου έχει την πιο ακριβή συλλογή χειροτεχνημάτων από το βυζαντινό κόσμο, και περιλαμβάνει 32 κύπελλα Βυζαντινά, καθώς και διάφορα κειμήλια, ιερά, τα μέρη του βωμού, τα Ευαγγέλια, κοσμήματα, άμφια, χειρόγραφα και ιερά σκεύη.



...Τα πλοία που εισέρχονται στη Βενετία ήταν γεμάτα με ψηφιδωτά, πίνακες, σκαλισμένες πέτρες, κολώνες, πολύτιμα χειρόγραφα, σπάνιες πέτρες και τα ξηλωμένα από την Κωνσταντινούπολη μνημεία συνέβαλαν στη δημιουργία της εμφάνισης του κύριου κορμού της πόλης που σήμερα λέγεται Βενετία.»Είναι τόσα πολλά τα μνημεία που καταστράφηκαν, αρπάχθηκαν, λεηλατήθηκαν από τον ελληνικό χώρο, στη διάρκεια των αιώνων που είναι αδύνατο να καταγραφούν.



Όλα αυτά τα μνημεία αποτελούν το πνευματικό πρόσωπο της ανθρωπότητας, το πραγματικό πρόσωπο των Ελλήνων.
-----
Σημείωση: Αφορμή για τη συγγραφή του κειμένου αυτού ήταν η δημοσίευση του email ομογενούς στη σελίδα του 'Βισάλτη'.
---