Γράφει ο
Γιώργος ΕχέδωροςΥπάρχει μια αδήλωτη συγγένεια στα κείμενα της αρχαιότητας μεταξύ της χαμένης Ατλαντίδας, της λεκάνης που είχε στο ‘Μέσον Γαία’ (Μεσόγειος), του Ηρακλή με τις Ηράκλειες Στήλες, του Άτλαντα με τον ουράνιο θόλο στους ώμους, την ατλαντική οροσειρά της βορειοδυτικής Αφρικής καθώς και τους τεράστιους και καταστροφικούς κατακλυσμούς που δεν έφυγαν ποτέ από τη μνήμη του ανθρώπου.
Είναι μια συγγένεια που χάνεται στα βάθη της ανθρώπινης συνείδησης. Τότε που διεξήχθη για πολλά χρόνια η μεγάλη μάχη των Τιτάνων και των Ολύμπιων θεών. Όπου βράχοι μετακινούνταν, όρη χάνονταν, νησιά βυθίζονταν, ηφαίστεια εκρήγνυντο και ποτάμια από λάβα γέμιζαν τη λεκάνη της ‘Μεσο-Γαίας’. Και μέσα από όλα αυτά άρχισε να αναδύεται η ελληνική ‘Κοσμογονία’.
Οι επιστήμονες ομιλούν για ανάμνηση του απώτατου νοητικού παρελθόντος του ανθρώπου, των αμέτρητων ετών, δηλαδή, που αποτελούν μια τεράστια χρονική περίοδο στην οποία επήλθαν μεγάλες μορφολογικές αλλαγές της ‘Μεσό-Γαίας’ λεκάνης.
Μια επιστημονική ομάδα ενός ισπανικού ινστιτούτου (Institut de Ciències de la Terra Jaume Almera - I.C.T.J.A.) και υπό την καθοδήγηση του ερευνητή καθηγητή Daniel Garcia-Castellanos κατέληξαν σε νέα συμπεράσματα για το γέμισμα της λεκάνης της μεσογείου από τον ατλαντικό ωκεανό.
Σύμφωνα με δημοσιεύματα, η έρευνα αποκάλυψε λεπτομέρειες της καταστροφικής πλημμύρας πριν από πέντε εκατομμύρια χρόνια που γέμισε τη λεκάνη της Μεσογείου με τα ωκεάνια ύδατα.
Οι εκτιμήσεις των επιστημόνων είναι πως ακόμη παλαιότερα από την πλημμύρα αυτήν η μεσόγειος και ο ατλαντικός ωκεανός ήταν ενωμένοι και από κάποιο γεωλογικό φαινόμενο αποκόπηκε η σύνδεση μεταξύ τους. Τότε σε ένα μεγάλο χρονικό διάστημα από 50 έως 400 χιλιάδες χρόνια όπου εξαιτίας άλλων γεωλογικών φαινομένων (εκρήξεις ηφαιστείων, διάνοιξη ρωγμών κλπ) τα ύδατα της μεσογείου εξατμίστηκαν και παρέμεινε η μεσόγειος ως μια ρηχή αλμυρή λίμνη. Το φαινόμενο αυτό ονομάστηκε ως «κρίση αλμυρότητας του Μεσσηνίου».
Υπολογίζεται πως η εξάτμιση ήταν της τάξης των 1500 έως 2700 μέτρων από το ύψος της σημερινής επιφάνειας των υδάτων της μεσογείου.
Χιλιάδες χρόνια αργότερα, τα νερά του ατλαντικού ωκεανού, βρήκαν μια δίοδο εισόδου στη λεκάνη, στο σημερινό πέρασμα του Γιβραλτάρ ή τις λεγόμενες ‘Ηράκλειες Στήλες’ και άρχισε πάλι να ξαναγεμίζει η λεκάνη με μεγάλη ταχύτητα.
Αυτό το φαινόμενο επιστημονικά ήταν γνωστό. Η νέα όμως έρευνα που έγινε, αποκάλυψε ένα ‘κανάλι’ στη δίοδο του Γιβραλτάρ το οποίο παρουσιάζει μορφολογική ‘λείανση’ από την δυνατή ορμή των εισερχομένων υδάτων. Υπολογίστηκε πως η ταχύτητα των νερών στο κανάλι αυτό, ήταν χίλιες φορές από την ταχύτητα που έχει ο σημερινός Αμαζόνιος.
Οι ερευνητές εκτίμησαν πως το χρονικό διάστημα της μεταφοράς του 90% του όγκου των υδάτων έγινε μέσα σε μερικούς μήνες ή το πολύ δύο χρόνια.
Σε παλαιότερες μελέτες είχαν εκτιμήσει πως το χρονικό αυτό διάστημα ήταν από δέκα έτη έως μερικές χιλιάδες χρόνια.
Η νέα έρευνα ανοίγει νέους ορίζοντες και στις μυθολογικές προεκτάσεις των λαών της Μεσογείου, όπου ομιλούν για χαμένους πολιτισμούς ή χαμένες πολιτείες εξαιτίας ξαφνικών καταστρεπτικών γεωλογικών φαινομένων.
Πηγές: AFP, BBC, SBS, ALLHEADLINENEWS
