ΕΛΛΑΔΑ, ΜΑΝΑ ΓΗ, ΑΙΩΝΙΑ

Οι καλύτεροι ...πλαστογράφοι των αρχαίων νομισμάτων

Αντίγραφο νομίσματος του Μέγα Αλέξανδρου της "Βουλγαρικής Σχολής Αντιγράφων", το πρωτότυπο βρέθηκε στην Ταρσό της Μικράς Ασίας. Πουθενά δεν γράφει ότι είναι αντίγραφο.

(Αντίγραφο Σβορώνου Plate VIII, 1. )

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Η ερώτηση ενός αναγνώστη ήταν η αιτία της γραφής αυτού του σημειώματος. Με ρωτά αν αυτά τα αρχαιοελληνικά νομίσματα που πωλούνται στις ξένες δημοπρασίες είναι πραγματικά.
Δράττομαι έτσι της ευκαιρίας να αναφερθώ στους καλύτερους αντιγραφείς των νομισμάτων. Αυτοί είναι οι ...Βούλγαροι!
Έχουν την πρωτιά στην κατασκευή πλαστών νομισμάτων.
Είναι γνωστό στον συλλεκτικό κόσμο πως ο καλύτερος κατασκευαστής πλαστών αρχαίων νομισμάτων στον κόσμο είναι σήμερα η αμφισβητούμενη βουλγαρική επιχείρηση Slavey Petrov. Ο Βούλγαρος κατασκευαστής διαμένει στη Γερμανία και έχει την Ιστοσελίδα : Titiana & Slavey Art Numis.

Τετράδραχμο του Λυσιμάχου. Αντίγραφοτου Slavey, σε ασήμι. Το πραγματικό είναι του 288-281 π.Χ.
Ο οίκος Slavey αμφισβητείται γιατί δεν είχε (ή γιατί δεν έχει) χαρακτηρίσει όλα τα πλαστά που κατασκεύασε ως αντίγραφα. Επιπλέον οι μαθητευόμενοι του- στην πλαστογράφηση- έχουν δημιουργήσει καινούργια αντίγραφα για την προσέλκυση νέων πελατών.
Το κακό, όμως, είναι πως οι νέοι συλλέκτες που δεν γνωρίζουν, θα πιστέψουν πως ο οίκος Slavey έχει αυθεντικά νομίσματα.

Πτολεμαίος ο Α' - Αλέξανδρος, τετράδραχμο. Αντίγραφο του Slavey. Ασήμι 950, πουθενά δεν γράφει ότι είναι αντίγραφο.

Τα πλαστά νομίσματα Slavey ένα έμπειρο μάτι μπορεί εύκολα να τα εντοπίσει.
Οι βουλγαρικές πλαστογραφίες έχουνε ένα ύφος χαρακτηριστικά επιδεικτικό.
Τα νομίσματα συνοδεύονται και με επεξηγήσεις που δηλώνουν πως τάχα είναι αρχαία παρά του ότι είναι, απλά, σλαβικά αντίγραφα.
Το μήτρα τους είναι διαφορετική, πιο λεπτομερής, φωτεινή ή περισσότερο εκφραστική, συχνά με αισθησιακά μάτια ώστε να είναι περισσότερο εντυπωσιακά.
Το εργαστήριο του Σλάβεϊ προσπαθεί να μιμηθεί και να πρωτοτυπήσει και στην κατασκευή των πλαστών νομισμάτων. Έτσι εργάζονται όπως οι αρχαίοι. Δηλαδή, με το χέρι. Κόβουν τη μήτρα που θέλουν να χρησιμοποιήσουν με το χέρι και αποφεύγουν τη χρησιμοποίηση σύγχρονων μηχανών κοπής.
Χρησιμοποιούν, επίσης, υδραυλική πίεση και αποφεύγουν τη χρήση δίσκου ή βαριοπούλας. Αυτό τυπικά οδηγεί στο σχηματισμό ομοιόμορφων επιφανειών.
Η εταιρεία Slavey έχει κάνει πάρα πολλά αντίγραφα από το 1966. Έχει πουλήσει πάνω από τριακόσια αντίγραφα από κάθε μήτρα που έχει δημιουργήσει.
Επειδή όμως η υπόθεση έχει χρήμα, εμφανίστηκαν και ανταγωνιστές. Διάφοροι άλλοι, Βούλγαροι και αυτοί, παραγνωρίζοντας τα δικαιώματα που τυχόν είχε ο Σλάβεϊ, τα παρουσιάζουν ως δικά τους και τα ξαναπουλούν. Εκτός από αυτά κάνουν και αντίγραφα των ...αντιγράφων του Σλάβεϊ.

Αθηναϊκό τετράδραχμο. Αντίγραφο του Slavey σε ασήμι 950. Το πραγματικό είναι του 157-63 π.Χ.
Τα πωλούν μάλιστα μέσω του eBay. Αυτά τα νομίσματα είναι τυπικά πιο ελαφριά από τα πρώτα αντίγραφα και προσεγγίζουν το βάρος των πραγματικών αρχαίων νομισμάτων.
Η αλήθεια είναι ότι ο Σλάβεϊ συχνά δημιουργεί εκλεπτυσμένη εργασία, αν και δεν μπορεί να χαρακτηριστεί όλη η δημιουργία ως ξεχωριστή.

Σάτυρος της Θάσου με τη νύμφη. Αντίγραφο του Slavey κλασικός στατήρας. Το πραγματικό είναι του 430-411 π.Χ.

Καλό είναι, επίσης, να γνωρίζουν οι συλλέκτες πως τα κομμάτια που παρουσιάζονται με την προσωνυμία «Βουλγάρικης Σχολής», πωλούνται ως δημιουργίες του Σλάβεϊ, εξαπατώντας τους συλλέκτες με την φήμη που απέκτησε το όνομα Slavey.

--

Is FYROM a democratic country YES or NO ?

πρόταση taxalia



Δημοσκόπηση-απάντηση στο αμερικάνικο ιστολόγιο http://www.topix.com/



27 Μαϊ 2009



Is FYROM a democratic country YES or NO ?



Στο taxalia πληρώνουμε μετρητοίς και με το ίδιο νόμισμα. Ψηφίστε και διαδώστε !!!!!



http://www.topix.com/forum/topstories/TSU2Q2IEJAHQ3BADQ

Ψηφίστε πηγαίνοντας στο εικονιζόμενο ιστολόγιο.

Η αμαζόνα, ο Σάτυρος ...και τα ελβετικά φράγκα

Γράφει ο Γιώργος Έχέδωρος

Βλέπουμε την Αμαζόνα, γυμνή από τη μέση και πάνω με γυρισμένη την πλάτη στο ‘μπανιστιρτζή’ Σάτυρο. Έχει γονατίσει με το αριστερό πόδι και προσπαθεί να φτιάξει το τόξο της.
Είναι το ασημένιο νόμισμα της πόλης των Σολέων. Στην άλλη πλευρά υπάρχει ένα ανάγλυφο τετράγωνο με τη λέξη ’ ΣΟΛΕΩΝ ‘, και ανάγλυφα τα προϊόντα της, ένα τσαμπί σταφύλι (βότρυς) και μια μέλισσα.
Πρόκειται για την πόλη ΣΟΛΟΙ, της Κιλικίας που ήταν ξακουστή για τα κρασιά της και το μέλι της.
Βρισκόταν στο νότιο μέρος της Μικράς Ασίας, απέναντι από την Κύπρο, και από την ομιλία των κατοίκων της προήλθε και η λέξη ‘σολοικισμός’ , ‘σολοικίζω, ή ‘σόλοικος’. Που το νόημα της δεν είναι καθόλου κολακευτικό.
Η λέξη ‘σολοικίζω’ άρχισε να λέγεται περιπαικτικά για τους κατοίκους των Σολέων, που προσπαθούσαν με κακό τρόπο να μιμηθούν την αττική διάλεκτο.
Διαβάζουμε στο λεξικό του L & Sc. “Λέγεται ότι παρήχθη η λέξις εκ της παραφθοράς της αττικής διαλέκτου υπό των Αθηναίων αποίκων των εν Σόλοις της Κιλικίας).
Γράφει μάλιστα ο κωμικός ο Ιπποκράτης : «σολοικότερον ἂν εἴη » που θα πει: θα ήταν άξεστο, ηλίθιο.( Αγμ. 763).
Πληροφορούμαστε πως ο τόπος των Σολέων ήταν ιδανικός για κυνήγι και όπως αναφέρει και ο ρωμαίος ιστορικός Πλίνιος οι Σολοί παρήγαγαν εξαιρετικής ποιότητας οίνου.
Όσο για τις Αμαζόνες, όχι δεν ζούσαν στην περιοχή, αλλά ήταν τόσο γνωστές και μυστηριώδεις αλλά και γοητευτικές που εμπλέκονταν μέσα στα παραμύθια των κατοίκων. Οι κυνηγοί, προφανώς θα τις είχαν ...δει (...μπανίσει) μέσα στα πυκνά δάση της περιοχής.
Ο Διογένης ο Λαέρτιος που έζησε περί τον δεύτερο αιώνα μας λέει πως η πόλη ιδρύθηκε από το Σόλωνα:
«(Σόλων) ἐν Κιλικίᾳ, πόλιν συνῴκισεν ἣν ἀφ' ἑαυτοῦ Σόλους ἐκάλεσεν· ὀλίγους τέ τινας τῶν Ἀθηναίων ἐγκατῴκισεν, οἳ τῷ χρόνῳ τὴν φωνὴν ἀποξενωθέντες σολοικίζειν ἐλέχθησαν.»(Βίοι καὶ γνῶμαι τῶν ἐν φιλοσοφίᾳ εὐδοκιμησάντων Βιβλίον Α', 51)
Δηλαδή,

(Ο Σόλων) στην Κιλικία ίδρυσε πόλη που την ονόμασε από τον εαυτό του Σόλους. Με τους λίγους Αθηναίους που κατοίκησαν εκεί, με την πάροδο του χρόνου αποξενώθηκαν από την ελληνική γλώσσα και πήραν την ονομασία ότι σολοικίζουν.
Για το σολοικισμό κάνει μια αναφορά και ο Στράβων στη Γεωγραφία του:
«ἀπὸ δὲ τοῦ καρίζειν καὶ τὸ βαρβαρίζειν μετήνεγκαν εἰς τὰς περὶ ἑλληνισμοῦ τέχνας καὶ τὸ σολοικίζειν͵ εἴτ΄ ἀπὸ Σόλων εἴτ΄ ἄλλως τοῦ ὀνόματος τούτου πεπλασμένου.»
Δηλαδή,
Από το καρίζω (σ.σ. όπως μιλούσαν οι Κάρες) και το βαρβαρίζω μπήκε στην ελληνική φιλολογία και το σολοικίζειν, που προήλθε είτε από το όνομα Σόλων ή από άλλο πλασμένο παραπλήσιο όνομα.

Και όλη αυτή η ‘βαβούρα’ περί των Σολέων και το σολοικίζω έγινε για τον απλό λόγο:
Ο στατήρας αυτός (το νόμισμα) είναι του 425 με 400 π.Χ. είναι από καθαρό ασήμι και ζυγίζει 10, 68 γραμμάρια και πωλείται, παρακαλώ, στις δημοπρασίες στην τιμή των 18 χιλιάδων ελβετικών φράγκων.
Όταν βγάλουν στο σφυρί τα μάρμαρα του Παρθενώνα τότε θα ...χτυπήσουμε κι εμείς!

Αρχαιολογικός χώρος Τερπνής Σερρών:Οι πέτρες συνεχίζουν να διηγούνται την ιστορία του,άλλα και να καλούν σε βοήθεια.......

Ο ΑΡΧΑΙΟΣ ΝΑΟΣ ΤΗΣ ΤΕΡΠΝΗΣ

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Δυόμιση χιλιόμετρα ννδ της Τερπνής του νομού Σερρών σε μια τοποθεσία που ονομάζεται ‘παλιόκαστρο’ βρίσκεται ένας σημαντικός αρχαιολογικός χώρος. Στο συγκεκριμένο τόπο, όπου έχουν εντοπιστεί οι αρχαιότητες, έχει ερευνηθεί και ανασκαφθεί από την αρχαιολογική υπηρεσία. Ήρθαν στο φως σημαντικά ευρήματα τα οποία φυλάσσονται σήμερα στο αρχαιολογικό Μουσείο Καβάλας.Έχουν γίνει δύο τομές επάνω σε έναν επιβλητικό λόφο που δεσπόζει της περιοχής. Η ομορφιά του τοπίου είναι μαγευτική. Στους πρόποδες του λοφίσκου ρέει ακατάπαυστα το νερό που κατεβαίνει από τη δυτική δασώδη οροσειρά των Κρουσίων. Μεγάλα πλατάνια καλύπτουν τις δύο όχθες που σχηματίζουν ένα θαυμάσιο πλάτωμα που χρησιμοποιείται από τους ντόπιους στις ανοιξιάτικες εξόδους τους.Στον επισκέπτη δίνεται η αίσθηση πως βρίσκεται σε ένα σημαντικό μέρος, όπου πρέπει να έχει οπωσδήποτε ένα ιστορικό βάθος.Όστρακα (κεραμικών) είναι διάσπαρτα σε όλη την περιοχή και στον αρχαιολογικό χώρο του λοφίσκου αλλά και στους γύρω από αυτόν. Γίνεται φανερό πως όλη η περιοχή ήταν κατοικημένη στην αρχαιότητα.Η άποψη αυτή ενισχύεται και από το χώρο εξόρυξης χρυσού στα χίλια πεντακόσια μέτρα από τον αρχαίο οικισμό. Εκεί θα συναντήσει κανείς λοφίσκους από λίθους (δεκάδες χιλιάδες) που ως φαίνεται έχουν αφαιρεθεί από πάνω τους, σε αρχαίους υψικαμίνους, πολύτιμα μέταλλα.Τα σημεία του λοφίσκου που ανασκάφθηκαν από την αρχαιολογική υπηρεσία έχουν περιφραχθεί και σκεπαστεί με λαμαρινοκατασκευές. Εντούτοις σε πολλά σημεία οι περιφράξεις έχουν καταστραφεί και η πρόσβαση σε αυτόν δεν είναι απαγορευτική.

Ναός της Αρτέμιδος;

Η έκπληξή μας ήταν όταν είδαμε έναν μαρμάρινο κίονα με ανάγλυφο πρόσωπο ενός παιδιού με δώδεκα σειρές ανάγλυφων γραμμάτων. Δεν είμαστε ειδικοί για να καθορίσουμε τη χρονολογία της επιγραφής. Αλλά δύο στοιχεία τα οποία εντοπίσαμε μας δίδουν την εντύπωση πως πρόκειται για αρχαίο Ναό προς τιμή της Αρτέμιδας.Ο χώρος είναι σε σχήμα παραλληλεπίπεδου όπου εκατέρωθεν των πλευρών υπάρχουν οι βάσεις για τους κίονες, οι οποίοι βρίσκονται συγκεντρωμένοι έξω από το χώρο. Πρόκειται, λοιπόν, για αρχαίο Ναό.Η επιγραφή είναι χαραγμένη, όπως προαναφέραμε, σε μαρμάρινο κίονα. Στην επιγραφή γίνεται αναφορά στην Αρτέμιδα. Χαράχθηκε, προφανώς, για να τιμήσουν τον εικονιζόμενο Τόρκο. Από ότι μπορέσαμε να καταλάβουμε, η επιγραφή έχει ως εξής:


ΚΕ ΤΟΡΚΩ


ΝΟΥΜΕΣΙΣ ΙΜΑΤΥΩ


ΤΟΙΣ ΕΙΔΕΙΟΙΣ ΤΕΚΝΟΙΣ


ΝΟΥΜΕΣΙ- ΛΙΝΤΩ


ΖΩΣΙΝ ΚΕ ΑΡΤΕΜΙΣ


ΑΡΤΕΜΙΣ -- ΜΑΤΕΙΩ


ΤΑΡΟΥΤΙΝΑΣ ΔΙΜΗ—Ε- ΕΙΣ


ΤΟΡΚΟΣ ΑΡΤΕΜΙΣ ΚΙ ΟΥΙΑ

ΑΝΗΡ ΑΥΤΗΣ ΑΝΕΣΤΗΣΕΝ


ΜΑΤΕΙΩ ΕΚ ΤΩΝ ΕΙΔΙΩΝ ΚΟΠΩΝ


ΜΝΕΙΑΣ ΧΑΡΙΝ


Τ.


Τα ονόματα τα οποία είναι χαραγμένα: Τόρκος, Ματύω, Λιντώ, Ματείω, Ταρουτίνα διαπιστώσαμε πως είναι θρακικής προέλευσης.

Σχετική αναφορά για την προέλευση των ονομάτων αυτώνγίνεται στο βιβλίο: Inscriptiones Graecae (Academiae Scientiarum Germanicae Editae) Berolini MCMLXXII.Επίσης μια μακεδονική επιγραφή με το όνομα Τόρκου φιλοξενείται στη σελίδα 243 του αναφερόμενου βιβλίου:

Περισσότερα στο Βισάλτη

Ο Φιλόσοφος των Φιλοσόφων Ερμής ο Τρισμέγιστος

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Ακόμη και σήμερα, όταν θέλουμε να τονίσουμε την ηθελημένη σιωπή ενός ανθρώπου, λέμε: ‘έχει το στόμα του ερμητικά κλειστό’... Η λέξη ‘ερμητικά’ προήλθε από το αρχαίο μυστικιστικό φιλοσοφικό ρεύμα που είναι γνωστό ως ‘ερμητισμός’.

Είναι ένα σύστημα μεταφυσικών αξιών που δημιουργήθηκε ή καλύτερα διαμορφώθηκε στην ελληνιστική και ρωμαϊκή εποχή. Οι βάσεις του ανάγονται στις φιλοσοφικές θεωρήσεις της πλέον πολυσυζητημένης προσωπικότητας όλων των εποχών, του Ερμή του Τρισμέγιστου.
Σύμφωνα με όλες τις αρχαίες πνευματικές πηγές ο Ερμής ο Τρισμέγιστος βασίλευσε στην αρχαία Αίγυπτο πολύ πριν από την κλασική ελληνική αρχαιότητα και πολύ πριν από τους γνωστούς Αιγύπτιους Φαραώ.(πριν από την τρίτη ή τέταρτη χιλιετία π.Χ.).
Στους Αιγυπτίους είχε την ίδια έκφραση με το σεληνιακό θεό Θώθ. Λέγεται πως η ονομασία του προέρχεται από το έρμα ή έρεισμα ( η βάση, η αρχή) γιατί όλες οι επινοήσεις του ανθρώπου αποδίδονται σε αυτόν. Στον Ερμή οδηγείται η δημιουργία του έναρθρου λόγου, της γλωσσικής απεικόνισης (γραφής), της αριθμητικής, της γεωμετρίας, της αστρονομίας, της μουσικής, της σωματικής υγείας, της σωματικής έκφρασης (χορός), της γλυπτικής και πολλών άλλων.
Εκτός από τη βασιλική του ιδιότητα, ήταν σεβαστός για την φιλοσοφία του και την γνώση της ιατρικής.
Στις θεωρήσεις και γνώσεις αυτές μύησε το αιγυπτιακό ιερατείο το οποίο κατόπιν βάσει των γραπτών του σοφού Βασιλιά, δίδασκε στους μύστες τη γνώση του κόσμου.

φωτο: ο σμαραγδιένος κήπος (έργο του Ερμή του Τρισμέγιστου)

«Μία θεότητα στον κόσμο υπάρχει»

Ο Ερμής αναφέρεται ως ένας παντογνώστης στα χρόνια της βασιλείας του Σώστρου. Γράφει σχετικά ο Ιωάννης Μαλάλας (7-8 αιων):

" Ἑρμῆς ὁ Τρισμέγιστος ὁ Αἰγύπτιος, ἀνὴρ φοβερὸς ἐν σοφίᾳ· ὃς ἔφρασε τρεῖς μεγίστας ὑποστάσεις εἶναι τὸ τοῦ ἀῤῥήτου καὶ δημιουργοῦ ὄνομα, μίαν δὲ θεότητα εἶπε· "
Δηλαδή:
Ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ο Αιγύπτιος, άνδρας με φοβερή σοφία. Ο οποίος είπε πως του ακατάληπτου και δημιουργού το όνομα έχει τρεις υποστάσεις σε μια ενιαία θεότητα",

δίδοντας έτσι το τριαδικό της υπόστασης του Θεού, που κατόπιν ενσωματώθηκε στην Ορθοδοξία.
Ο αναφερόμενος βυζαντινός συγγραφέας συνεχίζοντας μας πληροφορεί πως έχει μελετήσει το έργο του Ασκληπιού για τον Τρισμέγιστο («Ερμού Τρισμέγιστου Ασκληπιός ήτοι περί φύσεως θεών διάλογος»), όπου και τα αναγραφόμενα. Τονίζει πάντως πως ο λόγος του Ερμή δεν είναι εφικτός στους αμύητους. Επί λέξει: ‘οὐ γὰρ ἐφικτόν ἐστιν εἰς ἀμυήτους τοιαῦτα μυστήρια παρέχεσθαι, ἀλλὰ τῷ νοῒ ἀκούσατε’.
Ένα σημαντικό κομμάτι από τη φιλοσοφική θεώρηση του Ερμή του Τρισμέγιστου, του φιλοσόφου των φιλοσόφων, αφού προηγείται τουλάχιστο τρεις χιλιάδες χρόνια της κλασικής αρχαιότητας.

“ ἓν μόνον ἐστὶ τὸ φῶς νοερὸν πρὸ φωτὸς νοεροῦ· καὶ ἦν ἀεὶ νοῦς νοὸς φωτεινός, καὶ οὐδὲν ἕτερον ἦν ἢ ἡ τούτου ἑνότης, ἀεὶ ἐν αὑτῷ ὢν ἀεὶ τῷ αὑτοῦ νοῒ καὶ φωτὶ καὶ πνεύματι πάντα περιέχει.ἐκτὸς τούτου οὐ θεός, οὐκ ἄγγελος, οὐ
δαίμων, οὐκ οὐσία τις ἄλλη· πάντων γὰρ κύριος καὶ θεός, καὶ πάντα ὑπ' αὐτὸν καὶ ἐν αὐτῷ ἐστιν.”

Δηλαδή,
Μία μόνο είναι η άυλη Ύπαρξη, πριν από την πεπροικισμένη με νου ζωή. Πάντοτε υπήρχε ο λαμπερός Νους της Ύπαρξης, και τίποτε άλλο δεν ήταν παρά η καθαυτή έννοιά του, πάντοτε μέσα σε αυτό, πάντοτε η κατανόησή του. Η ύλη και τα πνεύματα περιέχονται σε αυτό.
Μακριά από την Ύπαρξη αυτήν δεν υπάρχει ούτε θεός, ούτε δαίμονας ούτε κάποια άλλη ουσία. Γιατί σε όλα αυτά είναι ένας ο κύριος και θεός και όλα βρίσκονται υπό αυτόν και σε αυτόν ανήκουν.

Έτσι, ο Ερμής ο Τρισμέγιστος ήταν ο πρώτος που μίλησε για έναν Δημιουργό του Κόσμου, χιλιάδες χρόνια πριν καθιερωθούν οι σημερινές μονοθεϊστικές θρησκείες σε όλη την υφήλιο.


«Ο Ερμής ήταν ο Τρίτος Μέγιστος»

Μια άλλη αναφορά που αξίζει να σημειώσουμε είναι αυτή από άλλον έναν βυζαντινό συγγραφέα. Τον Ιωάννη το Μοναχό (5ος αι.; ). Σε διάλογο μεταξύ του αυτοκράτορα των Ρωμαίων Ιουλιανού και των χριστιανών Ευγενίου και Μακαρίου ( “πρεσβύτεροι τῆς ἐν Ἀντιοχείᾳ Ἐκκλησίας ὑπάρχοντες” ), αναφέρεται στην ύπαρξη τριών βασιλέων της Αιγύπτου με το όνομα Ερμής.
Γράφει επί λέξει ο συγγραφέας των πρώτων βυζαντινών αιώνων:
“ εἰσὶ καὶ παρ' Ἕλλησιν ἄνδρες σοφώτατοι οὐ μόνον δὶς γεννηθέντες, ἀλλὰ καὶ τρίς· ὅ τε γὰρ Ἑρμῆς ὁ Τρισμέγιστος ἐπικαλούμενος, τρίτον ἦλθεν ἐν κόσμῳ, ἑαυτὸν ἐπιγνοὺς, καθὼς αἱ ἱεραὶ αὐτοῦ καὶ θαυμάσιαι βίβλοι διαγορεύουσι, καὶ διὰ τοῦτο Τρισμέγιστος ὀνομάζεται”

Δηλαδή,
Υπάρχουν και στους Έλληνες άνδρες σοφώτατοι που δεν γεννήθηκαν δύο φορές αλλά τρεις. Όπως για παράδειγμα ο Ερμής ο Τρισμέγιστος που αποκαλείται. Ήρθε για τρίτη φορά στον κόσμο, αναγνωρίζοντας τον εαυτό του, όπως μας λένε τα ιερά και θαυμάσια βιβλία του, γι’ αυτό άλλωστε Τρισμέγιστος λέγεται.

Στον Ιωάννη το Μοναχό αναφέρεται ο Ερμής ως Έλληνας θεός που βασίλεψε στην Αίγυπτο, όπως και οι συνονόματοί του κατά το μακρινό παρελθόν.

Ερμής ο Τρισμέγιστος στη Δύση

Μόλις το 15ο αιώνα έγινε γνωστό το έργο του Ερμή του Τρισμέγιστου στη Δύση. Στα χρόνια, δηλαδή, της Αναγέννησης. Μεταφράστηκαν, τότε, από τον Μαρτσίλιο Φιτσίνο -από τα ελληνικά στα λατινικά- αποσπάσματα από το έργο του φιλοσόφου των φιλοσόφων ως “Hermetica Corpus Hermeticum” .
Αυτή η μετάφραση αποτέλεσε το έναυσμα. Το ενδιαφέρον των Ευρωπαίων διογκώθηκε ξαφνικά και από τότε έχουν γίνει αμέτρητες εκδόσεις ενσωματώνοντας στο έργο όλες τις μυστικιστικές και αλχημικές θεωρήσεις των ελληνιστικών και ρωμαϊκών χρόνων. Ακολούθησαν από τότε έως σήμερα, πάρα πολλές εκδόσεις σε τουλάχιστον εκατό γλώσσες.

Φωτο Βιβλίου: Ερμής ο Τρισμέγιστος, Παρίσι, έκδοση 1549.

φωτο Βιβλίου: The Divine Pymander of Hermes Mercurius Trismegistus. 1630.

Βαλκανικό Περισκόπιο - Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος  Ἐχέδωρος

Σλαβομακεδόνες: ‘είμαστε αδέλφια με τους Έλληνες…’

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Το 1944 ο τότε ηγέτης της Γιουγκοσλαβίας, Ιωσήφ Τίτο, καθώς πιέζονταν από τη βουλγαρική προπαγάνδα για μια ανεξάρτητη Σλαβομακεδονία, άφησε ανοικτό το ενδεχόμενο για αλλαγή της ονομασίας «Βαρντάρσκα» σε «Μακεδονική Δημοκρατία της Γιουγκοσλαβίας». Οι Σλαβομακεδόνες άρχισαν τότε την αναζήτηση ιστορικών στοιχείων που θα έδιναν ερείσματα στη νέα υπόστασή τους.




Επέτειος εξέγερσης του Ίλιντεν. Ένα ολοσέλιδο «ηρωϊκό» δημοσίευμα. Η συνέχεια του Ίλιντεν είναι οι παρτιζάνοι της Κατοχής υπό τη σκέπη του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας. (εφημερίδα ‘MAKEDONSKA ISKRA’ -1956)

Δημοσιεύματα εφημερίδων της εποχής ομιλούν για ενότητα όλων των εθνικοτήτων που βρίσκονταν στη Vardarska (Βαρντάρσκα), έτσι ώστε να μπορούν να έχουν όσα έχει ένα κράτος μέσα στην ‘ομοσπονδιακή οικογένεια’ της Γιουγκοσλαβίας.
Διαβάζουμε σε ένα άρθρο της МАКЕДОНСКА ИСКРА - “MACEDONIAN SPARK” (ΜΑΚΕΔΟΝΙΚΗ ΣΠΙΘΑ)
Το άρθρο έχει τον τίτλο:“Origin of nationalities, nations and territorial boundaries” και δημοσιεύθηκε στα αγγλικά, το Νοέμβριο 1948.

”... μπορούμε να πούμε πως είμαστε ξαδέλφια ή ακόμη αδέλφια σε ένα βαθμό, με τους Βουλγάρους, Σέρβους, ακόμη και με τους Έλληνες. Αλλά το ερώτημα παραμένει. Ποιος θέλει να διαχειρίζεται και να ελέγχεται από έναν ξάδερφο ή τον αδελφό του;
Η απάντηση είναι νομίζω μία.
»α. Πρέπει να έχουμε εδαφική και πολιτική αυτονομία.
»β. Πρέπει να έχουμε το δικαίωμα της αυτοδιάθεσης.
»γ. Πρέπει να προάγουμε πάντα και να ενθαρρύνουμε την ομοσπονδιακή συνείδηση.
»δ. Πρέπει να έχουμε ένα γνήσιο δημοκρατικό κυβερνητικό σχηματισμό, ο οποίος θα εγγυάται την πολιτιστική ανάπτυξη όλων των εθνικοτήτων και εθνικών μειονοτήτων μέσα στο κράτος».
Μέσα από δημοσιεύματα της αναφερόμενης εφημερίδας παίρνουμε μια ιδέα για το πνεύμα, την ψυχολογία, την ιδεολογία των σλαβομακεδόνων κατά την πρώτη δεκαετία της μετονομασίας του μικρού κράτους της γιουγκοσλαβικής ομοσπονδίας.

Το 1945 ορίστηκε ως πρωτεύουσα του νέου κράτους η πόλη των Σκοπίων.

Οκτώβριος 1948. Η κυβέρνηση της «Νέας Μακεδονίας» με πρωθυπουργό τον Lazar Koliševski, στο μέσο, κάτω από τον εικονιζόμενο πίνακα.

Γράφει η εφημερίδα:

«Πριν τρία χρόνια, τα Σκόπια έγιναν η πρωτεύουσα της Μακεδονικής Λαϊκής Δημοκρατίας, ένα ισότιμο μέλος των Λαών της Ομοσπονδιακής Γιουγκοσλαβικής Δημοκρατίας - η πόλη έγινε το κέντρο της εθνικής, πολιτιστικής και οικονομικής αναγέννησης.
»Δια μέσου όλων των εποχών οι Μακεδόνες διέσωσαν τη μακεδονική κουλτούρα τους. Και σε αυτές τις τρομερές εποχές αυτό το σμάλτο, η αξιαγάπητη ελευθερία και γενναιότητα του λαού, βρίσκονται πίσω από αυτές.
”Εννέα αιώνες πριν χάθηκε η εθνική ανεξαρτησία, (σ.σ. εννοείται η ανεξαρτησία των Σλάβων, που οι φυλές αυτές υποδουλώθηκαν καταρχάς στους βυζαντινούς και κατόπιν στους Οθωμανούς ) και από αυτά τα χρόνια η χώρα ήταν ένα σκηνικό διαμάχης αλληλοεξόντωσης.
”Ακόμη και τον αιώνα αυτόν οι Μακεδόνες ήταν σε απαγόρευση να μιλούν τη γλώσσα της φυλής τους, να λένε το όνομα της Μακεδονίας, το οποίο κατά το παρελθόν ήταν το κέντρο της εκκλησιαστικής-σλαβικής γνώσης και της σλαβικής κουλτούρας στα Βαλκάνια (επί λέξει: ‘which the bygone days had been a centre of Church-Slavonic scholarship and Slav culture in the Balkans’).
Είναι η μόνη φορά, μετά από αιώνες κατοχής της Μακεδονίας δημιουργήθηκε μια λαϊκή δημοκρατία, της οποίας ο πρώτος Μακεδόνας πρωθυπουργός έχει εκδώσει βιβλίο γραμματικής.
Τα πρώτα σκιρτήματα μιας εντόπιας γραμματείας έχουν επίσης κάνει την εμφάνισή τους. Υπάρχουν τώρα τέσσερις μακεδονικές εφημερίδες και μερικά περιοδικά που τυπώνονται στα Σκόπια καθώς και προσωπικές εκδόσεις από νέους συγγραφείς και ποιητές όπως: Venko Markovski. Blagol Konevski, Viado Lakevski, Ivan Bashkovski και ο Dimitar Mitriev.”



Άρθρο της εφημερίδας МАКЕДОНСКА ИСКРА για το Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο και τον ΕΛΑΣ.(Φεβρουάριος 1949)

Από το δημοσίευμα αυτό δηλώνεται καθαρά πως η ίδρυση της σλαβικής Μακεδονικής Δημοκρατίας ήταν η πρώτη έκφραση ανεξαρτησίας των σλαβικών φυλών που διαβιούσαν στην περιοχή της Βαρντάρσκα ή νοτιοσλαβίας.

Τη χρονική αυτή περίοδο στην Ελλάδα βρίσκονταν σε εξέλιξη ένα μεγάλο σοβαρό γεγονός: της εμφύλιας σύρραξης.
Από τα δημοσιεύματα των σλαβομακεδονικών εφημερίδων βλέπουμε τη συμπάθεια των σλάβων που κατάγονται από τη Μακεδονία προς τους αντάρτες του Δημοκρατικού Στρατού Ελλάδας και συγκεκριμένα προς το Κ.Κ.Ε. και τα στελέχη του.

Εντύπωση προκαλεί το δημοσίευμα της МАКЕДОНСКА ИСКРА για τη θέση του Κ.Κ.Ε. και του ηγέτη του Ζαχαριάδη. Κι αυτό οφείλεται στο ότι η συγκεκριμένη πολιτική έκφραση είχε τονίσει πως τάσσεται υπέρ μιας ‘ανεξάρτητης Μακεδονίας’.

Φιλοξενούμε μερικές γραμμές από το δημοσίευμα της εν λόγω εφημερίδας που έχει τον τίτλο: ΕΑΜ AND ELAS SHOULD NOT HAVE ALLOWED THE BRITISH TO LAND IN GREECE. (ΕΑΜ και ΕΛΑΣ δεν έπρεπε να αφήσουν τους Βρετανούς να αποβιβαστούν στην Ελλάδα).
« Με την επέτειο της 30ης επετείου της δημιουργίας του Ελληνικού Κομμουνιστικού Κόμματος ο Νίκος Ζαχαριάδης, ο Γενικός Γραμματέας, ανακεφαλαίωσε την εμπειρία του κόμματος σε ένα άρθρο του στις 15 Δεκεμβρίου «για μια διαρκή ειρήνη, του Δημοκρατικού Λαού».
Το Ελληνικό Κομμουνιστικό Κόμμα, λέει, ο Ζαχαριάδης, έκανε πολλά λάθη τα τελευταία χρόνια αλλά ισχυροποιήθηκε πολύ με τις καθοδηγήσεις της Κομμουνιστικής Διεθνούς.
Το ηρωϊκό Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο (ΕΑΜ), καθοδηγούμενο από το Κόμμα, έκανε επίσης πολλά σοβαρά λάθη στη διάρκεια της Κατοχής. Ειδικότερα όταν εμπιστεύθηκε στα χρόνια της απελευθέρωσης τους Βρετανούς.»

Ακόμη εντυπωσιακότερο είναι το γεγονός πως οι Σλαβομακεδόνες περίμεναν με αγωνία την νίκη του ΔΣΕ στη διάρκεια του εμφυλίου πολέμου και δεν δίσταζαν αν διαδηλώνουν για αυτό.
Διαδήλωση στη Μελβούρνη (Αυστραλία) - Ιούνιος 1949.
Από την εφημερίδα ‘MAKEDONSKA ISKRA’ .Στο πανό γράφει στα αγγλικά:
“SLAV-MACEDONIANS
WITH GREEK DEMOCRATS
FIGHT FOR
FREEDOM AND PEACE”
«Οι Σλαβο-Μακεδόνες με τους Έλληνες Δημοκράτες παλεύουν για ελευθερία και ειρήνη»

Έτσι τον Ιούνιο του 1949 η αναφερόμενη εφημερίδα παρουσιάζει φωτογραφία από εκδήλωση συμπαράστασης των σλαβομακεδόνων που έφεραν πανώ που έγραφε τα εξής:
‘Slav-Macedonians with greek Democrats fight for freedom and peace’ (δηλ.: Οι Σλαβομακεδόνες με τους Έλληνες Δημοκράτες παλεύουν για ελευθερία και ειρήνη’.

Είναι η εποχή που οργανώνεται η σλαβομακεδονική δημοκρατία από τη νέα ηγεσία του που προσπαθεί να καθιερώσει ένα νέο μοντέλο κρατικής υπόστασης.

Μεγάλη αλλαγή παρατηρείται στη γλώσσα, όπου αποβάλλονται πολλά βουλγαρικά στοιχεία, ενσωματώνονται σερβικές λέξεις και ορολογίες. Γίνεται προσπάθεια καθιέρωσης της κυριλλικής γραφής, αφού κρίθηκε πως η λατινική γραφή που υπήρχε θα μπορούσε να ‘αλλοιώσει’ την εθνική συνοχή.

 Έτσι σε όλα τα μέσα ενημέρωσης έχουμε συνεχείς καταχωρήσεις για το νέο αλφάβητο και τη νέα γραμματική που θεωρούνται πια επίσημα στοιχεία του κράτους.

Προσπάθεια εθνικής συνοχής γίνεται και με την ευκαιρία της επετείου της εξέγερσης του 1903, τη λεγόμενη Ίλιντεν. (επειδή έγινε την ημέρα του προφήτη Ιλί- Ηλία). Μια αμφιλεγόμενη εξέγερση που οι Βούλγαροι και οι σλαβομακεδόνες την διεκδικούν (η κάθε μια πλευρά ως δική τους εξέγερση).

Σε ολοσέλιδο δημοσίευμα που καταχωρούμε δίνεται μια ‘συνέχεια’ της αναφερόμενης εξέγερσης με τη συμμετοχή των σλαβικών ομάδων (κυρίως μέσω στου ΣΝΟΦ) στο Δημοκρατικό Στρατό της Ελλάδας. Όπου μέσα από εκεί διεκδικούν την ανεξαρτησία των σλαβομακεδόνων πολεμώντας μέχρι το 1949 “το μοναρχοφασιστικό κράτος της Ελλάδας”.

Το κυριλλικό αλφάβητο δημοσιεύεται σε όλο το σλαβομακεδονικό Τύπο σε συνέχειες για να καθιερωθεί ως εθνικό αλφάβητο. (φωτο: εφημερίδα του 1950)



Ήταν η εποχή που το μικρό σλαβικό κράτος άρχισε να συνειδητοποιεί την υπόστασή του, μέσα πάντα στην ομοσπονδιακή ομπρέλα της Γιουγκοσλαβίας.
Η αρχαία μακεδονική ιστορία, τους ήταν τελείως ξένη. Αυτή ήταν, άλλωστε, ένα μέρος της ιστορίας της Ελλάδας.

Αργότερα άρχισε η παραπλάνηση του σλαβομακεδονικού λαού και η συνειδητή πλαστογράφηση της ιστορίας της Μακεδονίας.

Η παραπλάνηση αυτή, που συνεχίζεται σήμερα, από ανεγκέφαλους ηγέτες, καταντά έρμαιο ολόκληρο λαό και τον ωθεί σε ‘άπατα ύδατα’ που έχει ως φυσικό επακόλουθο -πέρα από τη γελοιοποίηση– να μην τον αφήνει να ανασάνει, τον εμποδίζει να βρει τον πραγματικό δρόμο του, στην παγκόσμια κοινότητα.
---

Βαλκανικό Περισκόπιο - Ἂρθρα & Σκέψεις- Γιῶργος  Ἐχέδωρος

The Hellenism of Pontos

Ο Ελληνισμός του Πόντου

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

« Πριν από δύο χρόνια η Βουλή των Ελλήνων με ομόφωνο ψήφισμα καθιέρωσε ως επίσημη μέρα γενοκτονίας και ξεριζωμού των Ελλήνων του Πόντου, την 19η Μαίου, εβδομήντα και πλέον χρόνια (!), δηλαδή, μετά την καταστροφή ενός ακμάζοντος ελληνισμού στα νότια παράλια του Εύξεινου Πόντου.

Ο Ελληνισμός του Πόντου ήκμασε σε δεκάδες ελληνικών πόλεων όπως:

η Προύσα, η Καλχηδών, η Ηράκλεια, η Άμαστρις, η Σινώπη, η Αμισσός, η Κερασσούς, η Τραπεζούς, η Φάσις, η Διοσκουριάς, η Πιτυούς, η Τάναϊς, η Μεσημβρία, η Φαναγόρεια κ.ά. που έσφυζαν από ζωή και μεγαλούργησαν επί χιλιετίες.Θα αποτολμήσουμε μια σύντομη ιστορική αναφορά για τον Ελληνισμό αυτόν μέχρι τα τραγικά χρόνια της γενοκτονίας και του ξεριζωμού του.

Άρθρο του Γ. Εχέδωρου, σε ειδική εκδήλωση για τον Πόντο. Δημοσιεύθηκε την 8.05.1996

Θα το βρείτε δίπλα : Ο Ελληνισμός του Πόντου

-