Τραβάνε το σχοινί οι Σκοπιανοί


Βάζουν το «Ουράνιο Τόξο» μπροστά και ζητούν αναγνώριση μειονότητας στην Ελλάδα.

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Στην χώρα μας επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους τα σκοπιανά μέσα ενημέρωσης και ιδιαίτερα σε μειονοτικά ζητήματα, τα οποία για την Ελλάδα είναι ανυπόστατα και ανύπαρκτα. Εξομοιώνουν τη μουσουλμανική μειονότητα -την οποία ονομάζουν ’τουρκική’ - με τα σπέρματα των σλαβόφωνων των παραμεθορίων περιοχών.

«Η Ελλάδα ήταν για ακόμη μια φορά το θέμα της συζήτησης στα Ηνωμένα Έθνη», γράφει η εφημερίδα των Σκοπίων Dnevnik (1 Σεπτ. 2009), «για τη μη τήρηση των δικαιωμάτων των μειονοτήτων, όπως έχει αναγνωρίσει η Επιτροπή Εξάλειψης της Φυλετικής Διάκρισης που συστήθηκε για τη χώρα, να αναγνωρίσει, δηλαδή, τις μειονότητες των «μακεδόνων και των Τούρκων»
Είναι ένα από τα συμπεράσματα της επιτροπής, που εξετάζει εκθέσεις προτεραιότητας από διάφορες χώρες, συμπεριλαμβανομένης της Ελλάδας, όπως έγινε από τις 3 έως 28 Αυγούστου 2009, στη Γενεύη.

Η εφημερίδα σχολιάζει πως
"η Επιτροπή εξέφρασε την ανησυχία της για τα εμπόδια που τέθηκαν από την ελληνική κυβέρνηση στις παραπάνω «εθνικές ομάδες» από την άποψη της ελευθερίας του συνδικαλίζεσθαι και μέσα στο πλαίσιο αυτό, έδωσε ιδιαίτερη βαρύτητα σε πληροφορίες για βίαιο κλείσιμο των ενώσεων των μειονοτήτων καθώς και απόρριψη της αναγνώρισής τους, όπως αυτή των ‘Τούρκων’ και των ‘Μακεδόνων’."
Γίνεται, επίσης, αναφορά για τους σλαβόφωνους της Φλώρινας και το κόμμα “Ουράνιο Τόξο» (Vinozito) που δεν κατόρθωσε, λέει, να ιδρύσει την «Οικία του Μακεδονικού Πολιτισμού» εδώ και έξι χρόνια.

Μέσα σε όλα αυτά έχουμε και πολιτικά άτομα που για ιδεολογικούς ή ψηφοθηρικούς λόγους υποστηρίζουν την επιστροφή των σλαβομακεδόνων στο ελληνικό έδαφος, αλείφοντας κυριολεκτικά το βούτυρο στο ψωμί των Σκοπιανών.
Τους παρέχουν, έτσι, τώρα αλλά και μελλοντικά, το τέλειο επιχείρημα για μια αναγνώριση ενός ανύπαρκτου ιστορικά έθνους. Αλλά και το χειρότερο, την αναγνώριση μιας ανύπαρκτης μειονότητας.
Η συμπόνοια είναι ένα ανθρώπινο συναίσθημα. Αλλά όταν συνδυάζεται με την μαλθακότητα χαρακτηρίζεται ως ενδοτικότητα. Κι αυτή οδηγεί στο χώρο της παρακμής, της διάλυσης.

Η Θεσσαλονίκη δεν μιλά ...ελληνικά



Ο γλωσσολογικός χάρτης της Ethnologue
(κάνε κλικ στη φωτο για μεγέθυνση)

Το τι ...παρδαλό, κυκλοφορεί στο διαδίκτυο δε λέγεται...

Στο Ethnologue Languages of the World, βρήκαμε πως η Θεσσαλονίκη, για παράδειγμα, δεν ομιλεί την ελληνική γλώσσα (!), στην πόλη και στον νομό ομιλείται η ποντιακή και η σλαβική (!!) (Η ποντιακή διάλεκτος χαρακτηρίζεται ως γλώσσα!)
Επίσης στο γλωσσολογικό χάρτη της FYROM, η σλαβομακεδονική γλώσσα αναφέρεται πως στην Ελλάδα ονομάζεται σλαβική και στη Βουλγαρία ως βουλγαρική.
Το περίεργο είναι πως αναφέρει ότι στην Ελλάδα υπάρχουν 250.000 άνθρωποι που ομιλούν σλαβομακεδονικά.
Οι περιοχές, μάλιστα, στις οποίες βρίσκεται αυτός ο πληθυσμός είναι: Φλώρινα, βόρεια Καστοριά και ο νομός Θεσσαλονίκης. Την γλώσσα αυτήν στην Ελλάδα την ονομάζουν, λέει, ‘μακεδονική’ αλλά και ‘σλαβομακεδονική’.

Στο γλωσσολογικό χάρτη ενδεικτικά σημειώνεται και άλλες ‘γλώσσες’ που ομιλούνται στην Ελλάδα, όπως αρβανίτικα, αρουμούνικα, τουρκικά, τσακώνικα.
Στον πληθυσμό του, ενός εκατομμυρίων της Θεσσαλονίκης, σύμφωνα με τον χάρτη, δεν υπάρχει ούτε ...ελληνική μειονότητα! Έστω και λίγα άτομα που να μιλάνε ελληνικά...

Μπορείτε να βρείτε τα παραπάνω καθώς και πολλά άλλα προπαγανδιστικά & αξιοπερίεργα στη διεύθυνση της Ethnologue :




Εθνικό Σόκ από Λοβέρδο : Θέτει ζήτημα επαναπατρισμού των Σλαβομακεδόνων αποσχιστών του Ελληνικού εμφυλίου


Σε συνέντευξη του στο newstime.gr επανέλαβε την θέση του 2003 που έλεγε για άρση του νόμου Γεννηματά και επαναπατρισμό των Σλαβομακεδόνων αποσχιστών.!!!
Να σας θυμίσω Κε Λοβέρδε ότι η FYROM δίνει σύνταξη σε αυτούς ως "συμμετέχοντες στο Εθνικο-απελευθερωτικό κίνημα στη Μακεδονία του Αιγαίου" ?
Να σας θυμίζω ποιοί είναι αυτοί :
Πολλοί από αυτούς κατά την περίοδο 1941-1944 εξεδήλωσαν φιλοβουλγαρικά αισθήματα και συνεργάστηκαν με τους Βουλγάρους συνεργάτες των Ναζί και με την Βουλγαρική αστυνομία Οχράνα, η οποία έδρασε στην Μακεδονία και την Θράκη ως συμμαχική δύναμη των Γερμανών.
Όταν είδαν ότι το 1944 η Γερμανία και η Βουλγαρία ανήκαν πλέον στο στρατόπεδο των ηττημένων του Β’ Παγκοσμίου πολέμου, οι άνθρωποι αυτοί, γεννημένοι κυρίως στην Δυτική Μακεδονία, για να αποφύγουν την δίκη και την καταδίκη ως δοσίλογοι, άλλαξαν πολιτική και εθνική συνείδηση εν μία νυκτί.
Κυριολεκτικά μέσα σε μια νύχτα οι συνεργάτες των Βουλγάρων φασιστών μεταμορφώθηκαν σε αριστερούς Σλαβομακεδόνες και εντάχθηκαν στην προπαγάνδα και στους σχεδιασμούς του Τίτο. Το 1946-49 αγωνίσθηκαν για την απόσχιση της Μακεδονίας και της Θράκης από την Ελλάδα ενδύοντας αυτή την επιδίωξη με τον μανδύα του κομμουνιστικού διεθνισμού και της… ταξικής πάλης.
Για δεύτερη φορά ηττημένοι και φοβούμενοι την δίκη και πιθανή καταδίκη τους βρέθηκαν στα Σκόπια και αποτέλεσαν ένα από τα θεμέλια της ψευδομακεδονικής προπαγάνδας. Αρκετοί από αυτούς μετανάστευσαν στις Η.Π.Α., τον Καναδά και την Αυστραλία και μετέφεραν εκεί τον φανατισμό τους κατά της Ελλάδος.
Αυτούς θέλετε να βάλετε ξανά στην Μακεδονία ?

“Χώρισαν τη Μακεδονία χωρίς να ρωτήσουν τους Μακεδόνες»

2008 Μαίος. Διαδήλωση Σλαβοσκοπιανών στη Μελβούρνη. Οι πατεράδες τους διαδήλωναν στην ίδια πόλη το 1949, ως Σλαβομακεδόνες και ήταν συμπαραστάτες των 'Ελλήνων Δημοκρατών'. Τώρα βγάλαν το Σλαβο- και έγιναν απόγονοι του ...Αριστοτέλη!



O Ordan Andreevski που είναι ο εξπέρ της σκοπιανής προπαγάνδας στην Αυστραλία δημοσίευσε πριν λίγες ημέρες ένα άρθρο που φέρει το τίτλο:
Australia needs a sensible foreign policy on Macedonia
Δηλαδή,
«Η Αυστραλία χρειάζεται μια λογική εξωτερική πολιτική για τη Μακεδονία»

Θεωρείται μελετημένο αφού εμπλέκει μελλοντικές φιλοδοξίες της αυστραλιανής πολιτικής, κατηγορεί τους ιθύνοντες πως δεν εισακούν τις εκκλήσεις της σκοπιανής κοινότητας. Στρέφεται κατά της Ελλάδας που ...καταστρέφει τον δήθεν μακεδονικό πολιτισμό, θεωρεί φαντασιώσεις περί εδαφικών διεκδικήσεων και επιμένει πως κατάγονται από ένα ανύπαρκτο μη ελληνικό φύλο, που ονομάζονταν Μακεδόνες. Και άλλα πολλά ανιστόρητα ...

1949, Ιούνιος. Διαδήλωση Σκοπιανών στη Μελβούρνη της Αυστραλίας υπέρ των 'Ελλήνων Δημακρατών'. Τότε αυτοαποκαλούνταν 'Σλαβομακεδόνες'. Κατόπιν άλλαξαν ...προγόνους.

Το άρθρο αρχίζει ως εξής:

« Η ξεπερασμένη, άδικη και άνευ συνοχής πολιτική της Αυστραλίας για τη «Μακεδονία» (σ.σ. πΓΔΜ), χρειάζεται αναθεώρηση και καινοτομία εάν η Αυστραλία πρόκειται να γίνει μια ανεξάρτητη μέση δύναμη στις διεθνείς σχέσεις.
Οι φωνές για την πολιτική καινοτομία έχουν προέλθει από διάφορες πηγές.
Κατ’ αρχάς η αυστραλιανή μακεδονική κοινότητα (σσ. Σλαβομακεδόνες) έχουν εκφράσει τις ανησυχίες της με ποικίλα μέσα, όπως η ειρηνική πορεία του Μαίου 2008 στη Μελβούρνη είκοσι χιλιάδων ατόμων και οι περισσότερες από 50.000 επιστολές που εστάλησαν στον Πρωθυπουργό Kevin Ruhd στις 2 Αυγούστου 2008, στις οποίες επιστολές καμία απάντηση δεν εδόθη».

Αντιλαμβάνεται κανείς πως οι κινητοποιήσεις των Σκοπιανών στην Αυστραλία είναι συγκροτημένες και δεν έχουν, κυρίως, προσωπικό χαρακτήρα.
Χτυπούν στο ευαίσθητο σημείο της αυστραλιανής Κυβέρνησης που επιθυμεί εδώ και δεκαετίες να έχει έναν πιο ενεργό ρόλο στη διεθνή σκηνή.
Δηλαδή, αν αναγνωρίσουν τα Σκόπια ως «Μακεδονία» θα γίνει η Αυστραλία ‘περιφερειακή δύναμη’;
Υπάρχει μια σαφής πρόθεση να θίξει το πολιτικό φάσμα της χώρας για άγνοια καθώς προβαίνει σε αναφορά κρατών που έχουν αναγνωρίσει τα Σκόπια:
«Η κυβέρνηση Ruhd και ο ηγέτης της αντιπολίτευσης αγνοούν το γεγονός ότι 124 χώρες, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ, Κίνα, Ρωσία, Καναδά και Ηνωμένο Βασίλειο έχουν αναγνωρίσει ήδη τη πΓΔΜ με το συνταγματικό όνομά της, για λόγους ηθικούς, κοινωνικής δικαιοσύνης και στρατηγικούς.»

Θα καταστρέψει η Ελλάδα των πολιτισμό των … “Μακεδόνων’’!!

Ο συντάκτης αναφέρεται σε καταστροφικό ρόλο της γείτονος Ελλάδος που ...προσπαθεί να καταστρέψει τον ‘μακεδονικό πολιτισμό’ !
«Ένα μεγάλο μέρος του πολιτικού κόσμου της Αυστραλίας αδιαφορεί στις ανησυχίες των Αυστραλών ‘μακεδόνων’ πολιτών που έχουν τρομοκρατηθεί από τις σταθερές προσπάθειες της Ελλάδας να καταστρέψει το μακεδονικό πολιτισμό όχι μόνον στην ‘αιγαιακή Μακεδονία’ αλλά και μέσα στην «Δημοκρατία της Μακεδονίας» καθώς και στην Ε.Ε. και στον ΟΗΕ.
Αυτό το εξαιρετικό-εθνικιστικό λόμπυ χρηματοδοτείται από τον ελληνικό κυβερνητικό προϋπολογισμό και έχει αποκτήσει γερά θεμέλια…»


Κατηγορεί, στην συνέχεια, την αυστραλιανή κυβέρνηση ότι ακολουθεί τη ελληνική προπαγάνδα για ψηφοθηρικούς και μόνον λόγους:

« Η κυβέρνηση Ruhd, όπως και οι προηγούμενες έχουν επιτρέψει στο ελληνικό λόμπυ να υπαγορεύσει την αυστραλιανή πολιτική για την «Μακεδονία» με αντάλλαγμα την υπερψήφισή τους και άλλες υποσχέσεις.»

Η στρατιωτική αναλογία…

Συνεχίζοντας ο συντάκτης το προπαγανδιστικό άρθρο του, προσπαθεί να καταδείξει πως η Ελλάδα δεν έχει κανέναν λόγο να φοβάται τη ...Δημοκρατία των Σκοπίων.
«Η ‘Μακεδονία’ κάνει συνέχεια προσπάθειες για να βρεθεί μια λύση στο τεχνητό πρόβλημα που έχουν δημιουργήσει τα ελληνικά πολιτικά κόμματα.
» Από την ανεξαρτησία της έχει τροποποιήσει τη σημαία της, έχει αλλάξει το σύνταγμά της, προκειμένου να καθησυχάσει τους φόβους της Ελλάδας για οποιασδήποτε εδαφικές διεκδικήσεις. Η (σλαβο)«Μακεδονία» έχει έναν μικροσκοπικό στρατό 8.000 στρατιωτών αυτοάμυνας, ενώ η Ελλάδα έχει 240.000 μάχιμους.»

Και η προπαγάνδα περί ...αρχαίων σκοπιανών και τα αλύτρωτα εδάφη…!

Έρχεται τώρα και η πλύση εγκεφάλου. Το θέμα των σλάβων που κατάγονται από τη Μακεδονία προσπαθεί ο συντάκτης να αποδείξει ότι είναι γέννημα θρέμμα μιας …άγνωστης αρχαιότητας!

« Η «Μακεδονία» και ο λαός της υπήρχαν αιώνες πριν τη γέννηση του Χριστού και έχουν διαφορετική γλώσσα και ταυτότητα από τους Έλληνες».
“ Η Μακεδονία το 1913 χωρίστηκε σε τέσσερα μέρη χωρίς την συγκατάθεση του ‘μακεδονικού λαού’. Η σύγχρονη Ελλάδα με τη βοήθεια της Γαλλικής και Βρετανικής Αυτοκρατορίας έλαβε το 51% των μακεδονικών εδαφών.
»Μέχρι το 1998 η οι Ελληνικές Αρχές ανέφεραν το κομμάτι αυτό της Μακεδονίας απλά ως Βόρεια Ελλάδα. Μόνο μετά τη δημιουργία της «Δημοκρατίας της Μακεδονίας» (που ήταν μέρος της Γιουγκοσλαβίας) είχε γίνει ανεξάρτητο κράτος το 1991, τότε η Ελλάδα άρχισε μια εκστρατεία ισχυριζόμενη ότι όλη η Μακεδονία είναι Ελληνική γιατί η Ελλάδα φοβόταν μια επανένωση όλου του μακεδονικού λαού.»

Ο αρθογράφος που γράφει στα κανάλια της σκοπιανής διασποράς πιστεύει πως με τη συνεχή πίεση προς τις αυστραλιανές κυβερνήσεις θα καταφέρουν οι σκοπιανοί αυτό που δεν κατάφεραν μέχρι σήμερα: Να αναγνωριστούν με το όνομα «Μακεδονία».
Πιστεύει ακόμη πως η παρούσα κυβέρνηση των εργατικών βρίσκεται πιο κοντά στην προπαγάνδα τους.
Και τότε θα είναι εύκολο να πείσουν τον αδαή αυστραλιανό λαό ότι δεν είναι Σλάβοι αλλά αυτούσιοι γηγενείς πως ξεπήδησαν από τις πηγές του Αξιού και του Εριγώνα...


Οι 346 ξένοι ακαδημαϊκοί που ζητούν από Ομπάμα ακύρωση της αναγνώρισης των Σκοπίων

Ποιοι είναι οι 346 ξένοι ακαδημαϊκοί που σκέπτονται και λειτουργούν ελληνικά

Παραθέτουμε τα ονόματα των 346 ξένων ακαδημαϊκών (μεταξύ αυτών και ορισμένοι Έλληνες, της Ομογένειας οι περισσότεροι), που ζητούν από τον Αμερικανό Πρόεδρο Ομπάμα να ακυρώσει την απερίσκεπτη απόφαση του Τζ. Μπους που αναγνώρισε μονομερώς τα Σκόπια ως «Δημοκρατία της Μακεδονίας», γιατί πρέπει να γνωρίζουμε όλοι ποιοι είναι οι φίλοι μας, που στηρίζουν την ορθότητα των ελληνικών θέσεων... Και το κάνουν γιατί ακλόνητα πιστεύουν ότι αποτελούν την ιστορική αλήθεια και το δίκιο είναι με το μέρος μας.

Χάρι Έιβερι, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πίτσμπουργκ (ΗΠΑ), Δόκτωρ Ντερκ Μπέκενντορφ, Ακαδημία Επιστημών και Λογοτεχνίας Μάιντς (Γερμανία), Eλίζαμπεθ Μπανκς, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών (συνταξ.), Πανεπιστήμιο Κάνσας (ΗΠΑ), Λουίτζι Μπέσι, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Φλωρεντίας (Ιταλία), Τζοζίν Μπλοκ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας και Κλασσικού Πολιτισμού, Πανεπιστήμιο Ουτρέχτης (Ολλανδία), Άλαν Μπέγκχολντ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μπράουν (ΗΠΑ), Ευφροσύνη Μπούτσικας, Λέκτορας Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Κεντ (Ηνωμένο Βασίλειο), Κιθ Μπράντλι, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, βραβείο Ίλαϊ Τζέι και Έλεν Σαχίν, Καθηγητής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Νοτρ Νταμ (ΗΠΑ), Στάνλεϊ Μπέρστιν, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες (ΗΠΑ), Φράνσις Κερνς, Καθηγητής Κλασσικών Γλωσσών, Πανεπιστήμιο Φλόριντας (ΗΠΑ), Τζων Μακέι Καμπ ΙΙ, Συμμετοχή στις ανασκαφές στην Αρχαία Αγορά και Καθηγητής Αρχαιολογίας της Αμερικανικής Σχολής Κλασσικών Σπουδών Αθηνών (Ελλάδα), Πολ Κάρτλετζ, Καθηγητής Ελληνικής Πολιτιστικής Κληρονομιάς (βραβείο A.G. Λεβέντης), Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ (Ηνωμένο Βασίλειο), Πάαβο Καστρέν, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Φιλολογίας, Πανεπιστήμιο Ελσίνκι (Φινλανδία), Ουίλιαμ Καβάνα, Καθηγητής Προϊστορίας Αιγαίου, Πανεπιστήμιο Νότινχαμ (Ηνωμένο Βασίλειο), Άγγελος Χανιώτης, Καθηγητής, Ερευνητής Υπότροφος (Senior Research Fellow), Κολλέγιο Ολ Σόουλς, Οξφόρδη (Ηνωμένο Βασίλειο), Πολ Κρίστεσεν, Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας, Κολλέγιο Ντάρτμουθ (ΗΠΑ), Έιντα Κοέν, Επίκουρος Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης, Κολλέγιο Ντάρτμουθ (ΗΠΑ), Ράνταλ Κολαΐτζι, Λέκτορας σε Κλασσικές Σπουδές, Πανεπιστήμιο Μασαχουσέτης - Βοστώνης (ΗΠΑ), Καθλήν Κόουλμαν, Καθηγήτρια Λατινικών, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (ΗΠΑ), Μάικλ Κοσμόπουλος, Διδάκτωρ, Καθηγητής και Τιμητική Καθηγητική Ονοματισμένη Έδρα (Endowed Chair) στην Ελληνική Αρχαιολογία, Πανεπιστήμιο Μισούρι - Σαιντ Λιούις (ΗΠΑ), Κέβιν Ντέιλι, Αναπληρωτής Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μπάκνελ (ΗΠΑ), Βόλφγκανγκ Ντέκερ, Ομότιμος Καθηγητής της Ιστορίας του αθλητισμού, Γερμανική Σχολή Αθλητισμού, Κολωνία (Γερμανία), Luc Deitz, Ειδικός Καθηγητής Μεσαιωνικών και Αναγεννησιακών Λατινικών, Πανεπιστήμιο Τριρ (Γερμανία) και Έφορος χειρόγραφων και σπάνιων βιβλίων, Εθνική Βιβλιοθήκη Λουξεμβούργου (Λουξεμβούργο), Μάικλ Ντιούαρ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο του Τορόντο (Καναδάς), Τζων Ντίλλερι, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Βιρτζίνια (ΗΠΑ), Σίλα Ντίλλον, Επίκουρος Καθηγήτρια, Τμήματα Τέχνης, Ιστορία της Τέχνης και Εικαστικών και Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ντιουκ (ΗΠΑ), Ντάγκλας Ντομίνγκο-Φοραστέ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνια Στέιτ, Λόνγκ Μπιτς (ΗΠΑ), Πιερ Ντυκρί, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Λωζάννης (Ελβετία), Ρότζερ Ντανκλ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Μπρούκλιν, Πανεπιστήμιο City Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Μάικλ Άισμαν, Επίκουρος Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας και Κλασσικής Αρχαιολογίας, Τμήμα Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Τεμπλ (ΗΠΑ), Μοσταφά Ελ-Αμπάντι, Ομότιμος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Αλεξάνδρειας (Αίγυπτος), Μάλκολμ Έρινγκτον, Ομότιμος Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας Πανεπιστήμιο Φίλιπς, Μάρμπουργκ (Γερμανία), Παναγιώτης Φακλάρης, Αναπληρωτής Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης (Ελλάδα), Ντένις Φίνι, Giger Καθηγητής Λατινικών (βραβείο Giger), Πανεπιστήμιο Πρίνστον (ΗΠΑ), Ελίζαμπεθ Φίσερ, Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών και Ιστορίας της Τέχνης, Κολλέγιο Ράντολφ-Μέισον (ΗΠΑ) Νικ Φίσερ, Καθηγητής Αρχαίας ιστορίας, Πανεπιστήμιο Κάρντιφ (Ηνωμένο Βασίλειο) Λίον Φιτς, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών (βραβείο Asbury J Clarke), FSA, Κολλέγιο Ντίκινσον (ΗΠΑ), Τζων Φόσι, FRSC, FSA, Ομότιμος Καθηγητής Ιστορίας της Τέχνης (και Αρχαιολογίας), Πανεπιστήμιο ΜακΓκίλ, Μόντρεαλ, και Έφορος Αρχαιολογίας, Μουσείο Καλών Τεχνών Μόντρεαλ (Καναδάς), Ρόμπιν Λέιν Φοξ, Πανεπιστημιακός Υφηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Νέο Κολλέγιο Οξφόρδης (Ηνωμένο Βασίλειο), Ράινερ Φρίντρικ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Νταλουζί, Χάλιφαξ Ν.Σ. (Νέα Σκωτία, Καναδάς), Χάιντι Φρόνινγκ, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας Πανεπιστήμιο Μάρμπουργκ (Γερμανία), Πήτερ Φάνκε, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Μούνστερ (Γερμανία), Τραϊανός Γκάγκος, Καθηγητής Ελληνικών και Παπυρολογίας, Πανεπιστήμιο Μίσιγκαν (ΗΠΑ), Ρόμπερτ Γκάρλαντ, (βραβείο Ρόι Ντι και Μάργκαρετ Γούστερ), Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Κολγκέιτ, Χάμιλτον Νέα Υόρκη (ΗΠΑ), Ντάγκλας Γκέρμπερ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Δυτικού Οντάριο (Καναδάς), Χανς Γκέτε, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Γκίσεν, Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, Βερολίνο (Γερμανία), Σάντερ Γκόλντμπεργκ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες (ΗΠΑ), Έρικ Γκρεν (βραβείο Gladys Rehard Wood), Ομότιμος Καθηγητής Ιστορίας και Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Κρίστιαν Χάμπικτ, Ομότιμος Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Ινστιτούτο Προηγμένων Σπουδών, Πρίνστον (ΗΠΑ), Ντόναλντ Χάγκις (βραβείο Nicholas A. Cassas), Καθηγητής Ελληνικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ (ΗΠΑ), Τζούντιθ Χάλετ, Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μέρυλαντ, Κόλετζ Παρκ, Μέρυλαντ (ΗΠΑ), Καθηγ. Πολ Χάρβι, Τμήμα Κλασσικών και Αρχαίων Μεσογειακών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Πενσυλβάνια Στέιτ (ΗΠΑ), Ελένη Χασάκη, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Αριζόνα (ΗΠΑ), Μιλτιάδης Χατζόπουλος, Διευθυντής, Ερευνητικό Κέντρο Ελληνικών και Ρωμαϊκών Αρχαιοτήτων, Εθνικό Ίδρυμα Ερευνών, Αθήνα, Γουλφ-Ντίτερ Χαϊλμάγερ, Καθηγητής, Δόκτωρ, Ελεύθερο Πανεπιστήμιο Βερολίνου και Συλλογή Αρχαιοτήτων των Κρατικών Μουσείων Βερολίνου (Γερμανία), Στήβεν Χερς, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Ταφτς (ΗΠΑ), Καρλ Χέλκεσκαμπ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Κολωνίας (Γερμανία), Φρανκ Χολτ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Χιούστον (ΗΠΑ), Νταν Χούλι, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μισούρι (ΗΠΑ), Μέρεντιθ Χόπιν (βραβείο Gagliardi), Καθηγήτρια Κλασσικών Γλωσσών, Κολλέγιο Ουίλλιαμς, Ουιλιαμστάουν, Μασαχουσέτης (ΗΠΑ), Κάρολαϊν Χάουζερ, Ομότιμη Καθηγήτρια Ιστορίας της Τέχνης, Κολλέγιο Σμιθ (ΗΠΑ), και Συνεργάτις Καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον (ΗΠΑ), Τζόρτζια Κάφκα, Επισκέπτης Καθηγήτρια Σύγχρονης Ελληνικής Γλώσσας, Λογοτεχνίας και Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Νιου Μπράνσγουικ (Καναδάς), Άντονι Καλντέλις, Καθηγητής Ελληνικών και Λατινικών, Πανεπιστήμιο Οχάιο (ΗΠΑ), Ανδρομάχη Καρανίκα, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Ίρβιν (ΗΠΑ, Ρόμπερτ Κέιστερ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Καθηγητής Λατινικών στο Ίδρυμα Κένεντι, Πανεπιστήμιο Πρίνστον (ΗΠΑ), Βασιλική Κέκελα, Επίκουρος Καθηγήτρια Ελληνικών Σπουδών, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Χάντερ, Πανεπιστήμιο City Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Ντίτμαρ Κίναστ, Ομότιμος Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Ντύσσελντορφ (Γερμανία), Κάρλ Κιλίνσκι ΙΙ, Διακεκριμένος Καθηγητής Πανεπιστημίου, Πανεπιστήμιο Σάουδερν Μέθοντιστ (ΗΠΑ), Δόκτωρ Φλόριαν Κνάους, Βοηθός Διευθυντή, Δημόσια Συλλογή Αρχαιοτήτων και Γλυπτών, Μόναχο (Γερμανία), Ντένις Nόπφλερ, Καθηγητής, Ελληνικές Επιγραφές και Ιστορία, Γαλλικό Κολλέγιο (Παρίσι), Όρτουιν Noρ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ουιλιαμέτ (ΗΠΑ), Ρόμπερτ Κελ, Καθηγητής Αρχαιολογίας, Τμήμα Κλασσικών και Ανατολικών Σπουδών, Κολλέγιο Χάντερ, Πανεπιστήμιο City Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Τζώρτζια Κοκκόρου-Αλευρά, Καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών (Ελλάδα), Αν Όλγα Κολόσκι-Όστροου, Επίκουρος Καθηγήτρια και κάτοχος Πανεπιστημιακής Έδρας, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μπράντις (ΗΠΑ), Έρικ Κόντρατιφ, Αναπληρωτής Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Αρχαίας Ιστορίας, Τμήμα Ελληνικών και Ρωμαϊκών Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Τεμπλ (ΗΠΑ, Χαριτίνη Κοτσίδου, Δόκτωρ Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Γκέτε, Φρανκφούρτη (Γερμανία), Λαμπρινή Κουτουσσάκη, Δόκτωρ, Λέκτορας Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Ζυρίχης (Ελβετία), Ντέιβιντ Κόβακς (βραβείο Hugh H. Obear), Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Βιρτζίνια (ΗΠΑ), Πήτερ Κρεντζ (βραβείο W.R. Grey), Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Ιστορίας, Κολλέγιο Ντέιβιντσον (ΗΠΑ), Φρίντριχ Κρίντσινγκερ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Βιέννης (Αυστρία), Μάικλ Κουμπφ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Βαλπαραΐσο (ΗΠΑ), Ντόναλντ Κάιλ, Καθηγητής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Τέξας στο Άρλινγκτον (ΗΠΑ), Χέλμουτ Κυριελάις, Καθηγητής Δόκτωρ, Δόκτωρ honoris causa, πρώην Πρόεδρος του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου, Βερολίνο (Γερμανία), Τζέραλντ Λαλόντ, (βραβείο Benedict) Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Γκρίνελ (ΗΠΑ), Στήβεν Λάτιμορ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Λος Άντζελες (ΗΠΑ), Φράνσις Λάζαρους, Πρόεδρος, Πανεπιστήμιο Ντάλλας (ΗΠΑ), Μέρι Λέφκοουιτς (βραβείο Andrew W. Mellon), Ομότιμη Καθηγήτρια Φιλολογικών Σπουδών, Κολλέγιο Ουέλσλι (ΗΠΑ), Ιφιγένεια Λεβέντη, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Ντάνιελ Λέβιν, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Άρκανσο (ΗΠΑ), Κριστίνα Λέιπολντ, Δόκτωρ, Αρχαιολογικό Ινστιτούτο, Πανεπιστήμιο Ζυρίχης (Ελβετία), Βάιος Λιάπης, Αναπληρωτής Καθηγητής Ελληνικών, Κέντρο Κλασσικών Σπουδών και Τμήμα Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Μόντρεαλ (Καναδάς), Χιου Λόιντ-Τζόουνς, Επίκουρος Καθηγήτρια Ελληνικών, Πανεπιστήμιο Οξφόρδης (Ηνωμένο Βασίλειο), Γιάννης Λόλος, Αναπληρωτής Καθηγητής, Ιστορία, Αρχαιολογία και Ανθρωπολογία, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Στάνλεϊ Λομπάρντο, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Κάνσας (ΗΠΑ), Άντονι Λονγκ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών (βραβείο Irving G. Stone), Καθηγητής Λογοτεχνίας, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Τζούλια Λουγκοβάγια, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Κολούμπια (ΗΠΑ), Α. Ν. Μάκρο (βραβείο Hobart), Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Γλωσσών, Κολλέγιο Τρίνιτι (ΗΠΑ, Τζων Μαγκί, Καθηγητής, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Διευθυντής, Κέντρο Μεσαιωνικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Τορόντο (Καναδάς), Δόκτωρ Χριστοφίλης Μαγγίδης, Επίκουρος Καθηγητής Αρχαιολογίας, Κολλέγιο Ντίκινσον (ΗΠΑ), Τζανέτ Μαρσό, Αναπληρώτρια καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ράιτ, Ντέιτον, Οχάιο (ΗΠΑ), Ρίτσαρντ Μάρτιν, (βραβείο Anthony and Isabelle Raubitschek) Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Στάνφορντ (ΗΠΑ), Μαρία Μαυρουδή, Καθηγήτρια Βυζαντινής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Αλέξανδρος Μαζαράκης Αινιάν, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τζέιμς ΜακΚρέντι, Ομότιμος Καθηγητής (βραβείο Sherman Fairchild), Διευθυντής, Ανασκαφές στο Ινστιτούτο Καλών Τεχνών Σαμοθράκης, Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Τζέιμς ΜακΚίοουν, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ουισκόνσιν-Μάντισον (ΗΠΑ), Ρόμπερτ Μέτσικοφ, Καθηγητής και εφ' όρου ζωής μέλος του Διεθνούς Σωματείου Ολυμπιακών Ιστορικών, Πανεπιστήμιο Σαν Ντιέγκο Στέιτ (ΗΠΑ), Άντρεας Μελ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Χάλε-Βίτενμπεργκ (Γερμανία), Χάραλντ Μιλς, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Βόννης (Γερμανία), Στίβεν Μίλλερ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Φίλιπ Μίτσης, (βραβείο Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης) Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Πήτερ Φρανζ Μίταγκ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Κολωνίας (Γερμανία), Ντέιβιντ Γκόρντον Μίτεν (βραβείο James Loeb), Καθηγητής Κλασσικής Τέχνης και Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Χάρβαρντ (ΗΠΑ), Μάργκαρετ Μουκ, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδν, Πανεπιστήμιο Αϊόβα (ΗΠΑ), Ανατόλ Μόρι, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μισούρι-Κολούμπια (ΗΠΑ), Τζένιφερ Σέρινταν Μος, Επίκουρος καθηγήτρια, Πανεπιστήμιο Γουέιν Στέιτ (ΗΠΑ), Ιωάννης Μυλωνόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Ελληνικής Ιστορίας Τέχνης και Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Κολούμπια, Νέα Υόρκη (ΗΠΑ), Ρίτσαρντ Νόιντεκερ, Κλασσική Αρχαιολογία, Γερμανικό Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Ρώμης (Ιταλία), Τζέιμς Νιούχαρντ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Τσάρλστον (ΗΠΑ), Κάρολ Νιούλαντς, Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο του Ουισκόνσιν, Μάντισον (ΗΠΑ), Τζων Μάξγουελ ΟʼΜπράιαν, Καθηγητής Ιστορίας, Κολλέγιο Κουινς, Πανεπιστήμιο City Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Τζέιμς ΟʼΧάρα (βραβείο Paddison), Καθηγητής Λατινικών, Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας, Τσάπελ Χιλ (ΗΠΑ), Μάρτιν Όστουαλντ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών (συνταξ.), Κολλέγιο Σουάρθμορ και Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών (συνταξ.) στο Πανεπιστήμιο Πενσυλβάνιας (ΗΠΑ), Όλγα Παλαγιά, Καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Βασιλική Πανούση, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Ουίλιαμ και Μέρι (ΗΠΑ), Μαρία Παντελιά, Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Ίρβιν (ΗΠΑ), Πάντος Πάντος, Καθηγητής, Τμήμα Ιστορίας, Αρχαιολογίας και Κοινωνικής Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Άντονι Παπάλας, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Ανατολικής Καρολίνας (ΗΠΑ), Νάσος Παπαλεξάνδρου, Επίκουρος Καθηγητής, Πανεπιστήμιο Τέξας στο Ώστιν (ΗΠΑ), Πολυβία Παραρά, Επισκέπτης Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ελληνικής Γλώσσας και Πολιτισμού, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Τζωρτζτάουν (ΗΠΑ), Ρίτσαρντ Πάρκερ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μπροκ (Καναδάς), Ρόμπερτ Πάρκερ (βραβείο Wykeham), Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Νέο Κολλέγιο Οξφόρδης (Ηνωμένο Βασίλειο), Αναστασία-Ερασμία Πεπoνή, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Στάνφορντ (ΗΠΑ), Ζακ Περό, Καθηγητής Ελληνικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Μόντρεαλ, Κεμπέκ (Καναδάς), Γιάννης Πίκουλας, Επίκουρος Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Θεσσαλίας, Τζων Πολίνι, Καθηγητής Κλασσικής Τέχνης και Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Βόρειας Καλιφόρνιας (ΗΠΑ), Ντέιβιντ Πότερ, Καθηγητής Άρθουρ Θυρνό Ελληνικών και Λατινικών, Πανεπιστήμιο Μίσιγκαν (ΗΠΑ), Ρόμπερτ Πάουντερ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Βάσαρ (ΗΠΑ), Νικόλαος Πουλόπουλος, Αναπληρωτής Καθηγητής Ιστορίας και κάτοχος Πανεπιστημιακής Έδρας, Σύγχρονες Ελληνικές Σπουδές, Πανεπιστήμιο ΜακΓκίλ (Καναδάς), Ουίλιαμ Ρέις, Καθηγητής Τζωρτζ Πάντισον Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ (ΗΠΑ), Τζων Ράμζι, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ιλλινόι στο Σικάγο (ΗΠΑ), Κάρλ Ρέμπερ, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Λωζάννης (Ελβετία), Ρας Ρεμ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών και Θεάτρου, Πανεπιστήμιο Στάνφορντ (ΗΠΑ), Βέρνερ Ρις, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ (ΗΠΑ), Rόμπερτ Ρίβκιν, Τμήμα Αρχαίων Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μέριλαντ, Μπάλτιμορ Κάουντι (ΗΠΑ), Μπάρμπαρα Σέιλορ Ρότζερς, Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Βερμόντ (ΗΠΑ), Ρόμπερτ Ρότζερς (βραβείο Lyman-Roberts), Καθηγητής Κλασσικών Γλωσσών και Λογοτεχνίας, Πανεπιστήμιο Βερμόντ (ΗΠΑ), Νέιθαν Ρόζενσταϊν, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Οχάιο Στέιτ (ΗΠΑ), Τζων Ρόουμαν, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Νιου Χάμσαϊρ, Δόκτωρ Τζέιμς Ρόι, Υφηγητής Ελληνικής Ιστορίας (συνταξιούχος), Πανεπιστήμιο Νότινχαμ (Ηνωμένο Βασίλειο), Στήβεν Ράτλεντζ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Τμήμα Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μέριλαντ, Κόλετζ Παρκ (ΗΠΑ), Κριστίνα Σάλοουεϊ, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Χόλινς (ΗΠΑ), Γκάι Σάντερς, μόνιμος Διευθυντής των Ανασκαφών στην Κόρινθο, Αμερικανική Σχολή Κλασσικών Σπουδών Αθηνών (Ελλάδα), Θοδωρής Σκαλτσάς, Καθηγητής Αρχαίας Ελληνικής Φιλοσοφίας, Πανεπιστήμιο Εδιμβούργου (Ηνωμένο Βασίλειο), Τόμας Σκάνλον, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Ρίβερσαϊντ (ΗΠΑ), Μπερνάρντ Σμολτς, Καθηγητής Δόκτωρ Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Πανεπιστημίου Κρίστιαν - Άλμπρεχτ, Kιέλο (Γερμανία), Ρολφ Σνάιντερ, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Μονάχου Λούντβιγκ-Μαξιμίλιαν (Γερμανία), Πήτερ Σολτς, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας και Πολιτιστικής Παράδοσης, Πανεπιστήμιο Στουτγάρδης (Γερμανία), Κρίστοφ Σούλερ, Διευθυντής, Φορέας του Γερμανικού Αρχαιολογικού Ινστιτούτου για την Αρχαία Ιστορία και Επιγραφολογία, Μόναχο (Γερμανία), Πολ Σκόττον, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας και Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Καλιφόρνιας, Λονγκ Μπιτς (ΗΠΑ), Ντανούτα Σάντσερ, Καθηγητής Κλασσικών και Μεσαιωνικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο του Ιλλινόι στο Ουρμπάνα-Σαμπέιν και μέλος της Μεσαιωνικής Ακαδημίας Αμερικής (ΗΠΑ), Τζέιμς Σίκιντζερ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Φλόριντας (ΗΠΑ), Μέριλιν Σκίνερ, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Αριζόνα (ΗΠΑ), Νιλ Σλέιτερ (βραβείο Samuel Candler Dobbs), Καθηγητής Λατινικών και Ελληνικών, Πανεπιστήμιο Έμορι (ΗΠΑ), Πίτερ Σμιθ, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο της Βόρειας Καρολίνας στο Τσάπελ Χιλ Ερευνητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο ΜακΓκίλ (Καναδάς), Σούζαν Κερκπάτρικ Σμιθ, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Ανθρωπολογίας, Πανεπιστήμιο Κένισο Στέιτ (ΗΠΑ), Άντονι Σνόντγκρας, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Κέιμπριτζ (Ηνωμένο Βασίλειο), Θεοδοσία Στεφανίδου-Τιβερίου, Καθηγήτρια Κλασσικής Αρχαιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Άντριου Στούαρτ (βραβείο Nicholas C. Petris), Καθηγητής Ελληνικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Όλιβερ Στολ, Καθηγητής Δόκτωρ, Αρχαία Ιστορία, Πανεπιστήμιο Πασάου (Γερμανία), Ρίτσαρντ Στόουνμαν, Επίτιμος Fellow, Πανεπιστήμιο Έξτερ (Ηνωμένο Βασίλειο), Ρόναλντ Στράουντ, Διακεκριμένος Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Γλωσσών και Λογοτεχνίας, Πανεπιστήμιο της Καλιφόρνιας, Μπέρκλεϊ (ΗΠΑ), Σάρα Κάλπεπερ Στράουπ, Επίκουρος Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Ουάσινγκτον (ΗΠΑ), Νάνσι Σάλταν, Καθηγήτρια και Διευθύντρια, Ελληνικές και Ρωμαϊκές Σπουδές, Πανεπιστήμιο Ουέσλιαν, Ιλλινόι (ΗΠΑ), Ντέιβιντ Τάντι, Καθηγητής Κλασικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Τεννεσί (ΗΠΑ), Τζέιμς Τέιτουμ (βραβείο Aaron Lawrence), Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Ντάρτμουθ, Μάρθα Τέιλορ, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Λογιόλα, Μέρυλαντ, Πέτρος Θέμελης, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Αθήνα, Έμπερχαρντ Τόμας, Δόκτωρ, Αρχαιολογικό Ινστιτούτο Πανεπιστημίου Κολωνίας (Γερμανία), Μιχάλης Τιβέριος, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Μάικλ Τουμάζου, Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Ντέιβιντσον (ΗΠΑ), Στίβεν Τρέισι, Ομότιμος Καθηγητής Ελληνικών και Ρωμαϊκών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Οχάιο (ΗΠΑ), Καθηγητής Δόκτωρ Έριχ Τραπ, Αυστριακή Ακαδημία Επιστημών, Πανεπιστήμιο Βόννης (Γερμανία), Στήβεν Τρζασκόμα, Επίκουρος Καθηγητής Κλασσικών Επιστημών, Πανεπιστήμιο Νιου Χαμσάιαρ (ΗΠΑ.), Βασιλική Τσαμακντά, Καθηγήτρια Χριστιανικής Αρχαιολογίας και Βυζαντινής Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Μάιντς (Γερμανία), Κρίστοφερ Τάπλιν, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Λίβερπουλ (Ηνωμένο Βασίλειο, Γκρέτσεν Άμχολτζ, Λέκτορας, Κλασσικές Σπουδές και Ιστορία Τέχνης, Πανεπιστήμιο Μασαχουσέτης, Βοστώνη (ΗΠΑ), Πάνος Βαλαβάνης, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Αθηνών, Αθανάσιος Βεργκάντος, Προσωρινός Αναπληρωτής Kαθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Κολλέγιο Φράνκλιν και Μάρσαλ, Λάνκαστερ, Πενσυλβάνια, Κριστίνα Βέστερ, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια Κλασικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Γουατερλού (Καναδάς), Εμμανουήλ Βουτυράς, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης, Σπύρος Βρυώνης Τζούνιορ (βραβείο Ιδρύματος Αλέξανδρος Σ. Ωνάσης), Ομότιμος Καθηγητής Ελληνικού Πολιτισμού και Κουλτούρας, Πανεπιστήμιο Νέας Υόρκης (ΗΠΑ), Μάικλ Ουόλμπανκ, Ομότιμος Καθηγητής Ελληνικής, Λατινικής και Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Κάλγκαρι (Καναδάς), Μπόνα Ουέσκοουτ, Αναπληρώτρια Καθηγήτρια, Ιστορία της Τέχνης και Αρχαίες Μεσογειακές Σπουδές, Πανεπιστήμιο Έμορι (ΗΠΑ), Χέκτορ Ουίλιαμς, Καθηγητής Κλασσικής Αρχαιολογίας, Πανεπιστήμιο Μπρίτις Κολούμπια (Καναδάς), Ρότζερ Ουίλσον, Καθηγητής Αρχαιολογίας της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας και Διευθυντής, Κέντρο Σπουδών της Αρχαίας Σικελίας, Πανεπιστήμιο Μπρίτις Κολούμπια, Βανκούβερ (Καναδάς), Ένγκελμπερτ Βίντερ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Mίνστερ (Γερμανία), Τίμοθι Ουίντερς, Διδάκτωρ, Απόφοιτος και Διακεκριμένος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Όστιν Πέι Στέιτ (ΗΠΑ), Μάικλ Ζαρντ, Καθηγητής Αρχαίας Ιστορίας, Πανεπιστήμιο Κολωνίας (Γερμανία), Πάουλ Τσάνκερ, Ομότιμος Καθηγητής Κλασσικών Σπουδών, Πανεπιστήμιο Μονάχου (Γερμανία).

Το Παρόν

Αποκάλυψη στη νεκρόπολη της Κρήτης

Ο καθηγητής κ. Νίκος Σταμπολίδης μιλάει για τον πρωτοφανή θησαυρό του 8ου αιώνα π.Χ. που ήρθε προ ημερών στο φως στην αρχαία Ελεύθερνα

της ΜΑΡΙΑΣ ΘΕΡΜΟΥ Κυριακή 30 Αυγούστου 2009

Ο ήλιος είχε γείρει προ πολλού και το σκοτάδι έπεφτε αργά αλλά σταθερά. Οι άνθρωποι, όμως, που δούλευαν βουβοί μέσα στο σκάμμα, αντί να σταματήσουν, συνέχιζαν με όλο και περισσότερη ένταση. Μόνον οι ανάσες τους ακούγονταν- ίσως και οι κτύποι της καρδιάς τους- σμίγοντας με τους πρώτους ήχους της νύχτας.

1. Ο χώρος της ανασκαφής στη νεκρόπολη της αρχαίας Ελεύθερνας από ψηλά. Ενας θαλαμωτός μυκηναϊκός τάφος με θυραίο άνοιγμα και παραστάδες από λαξευμένους λίθους
2. Χρυσό επιστήθιο τελετουργικό αντικείμενο με κοκκίδωση στην περιφέρεια και στο κέντρο έναν άνδρα (λείπει η κεφαλή) που περοιστιχίζεται από δύο λιοντάρια, όπως βρέθηκε στον τάφο δίπλα στα οστά
3. Εργάτης μέσα στον κτιστό ταφικό θάλαμο επί το έργον. Μεγάλα αγγεία περιβάλλουν τις ταφές των τριών γυναικών που βρίσκονται στο κέντρο
4. Η ώρα της ανασκαφής. Ανάμεσα στα οστά των νεκρών γυναικών αστράφτει ένα χρυσό επιστήθιο κόσμημα (αριστερά) και στο κέντρο ένα χάλκινο βραχιόλι και ένα μικρό χάλκινο πριόνι


Οι φακοί, τα κινητά τηλέφωνα, οι αναπτήρες είχαν επιστρατευθεί για λίγο φως. Οι κινήσεις ήταν προσεκτικές, γρήγορες, καίριες, σαν να επρόκειτο για μια σοβαρή εγχείρηση. Ή μήπως μια τελετουργία;
Ο καθηγητής κ.Νίκος Σταμπολίδης θυμάται με συγκίνηση εκείνες τις ώρες στον κλειστό θάλαμο ενός κτιστού τάφου, τον οποίο έφερε στο φως πριν από μερικές ημέρες στην αρχαία Ελεύθερνα της Κρήτης. Τα οστά τριών γυναικών που βρέθηκαν σε αυτόν τον τάφο του 8ου αιώνα π.Χ., μαζί με μοναδικά και παράξενα χρυσά αντικείμενα και κοσμήματα από σπάνια υλικά, όπως αμέθυστος, φαγεντιανή, κορνεόλη, κεχριμπάρι, ορεία κρύσταλλος, ήλεκτρον, αιγυπτιακό μπλε, δεν συνιστούσαν απλώς μια πλούσια ταφή που παρέμενε ασύλητη μέσα στους αιώνες. Διότι μια απρόσμενη περίπτωση, ένα μυστήριο αναδυόταν σιγά σιγά μέσα από το χώμα. Μερικά από τα αντικείμενασύμβολα δεν είχαν θέση εκεί, δεν μπορεί να συνόδευαν γυναίκες αλλά μόνον άντρες, και μάλιστα ιερείς... Αλλα πάλι θα ήταν χρήσιμα για την παρασκευή φαρμάκων, αρωμάτων ή δηλητηρίων.
Μέσα στη σιωπή το μυαλό έτρεχε κάνοντας χίλιους συνειρμούς. Τι ήταν λοιπόν αυτές οι γυναίκες; Γιάτρισσες, μάντισσες ή ιέρειες; Ή μήπως, όπως θα λέγαμε σήμερα, φαρμακολύτριες;
Το σκηνικό έχει ως εξής: Η μεγαλύτερη σε ηλικία γυναίκα-περίπου 70 ετών, ενώ οι άλλες δύο ήταν γύρω στα 16-17- βρισκόταν στο κέντρο του δωματίου σε μια παράξενη στάση. Το κρανίο ήταν σχεδόν επάνω στη λεκάνη της, τα πλευρικά οστά είχαν απλωθεί προς αριστερά και δεξιά και τα πόδια ήταν λυγισμένα. «Η απόθεσή της ήταν περίεργη. Αν δεν συνέβη κατά την αρχαιότητα κάποιο ταφονομικό παράδοξο- δηλαδή δεν πέρασε ένας ασβός ή ένας αρουραίος ώστε να αναμοχλεύσει αυτά τα οστά-,τότε δεν αποκλείεται αυτή η γυναίκα να τάφηκε καθιστή»λέει ο κ. Σταμπολίδης. Η πιθανότητα άλλωστε ανακομιδής, τυμβωρυχίας ή αρχαιοκαπηλίας αποκλείεται καθώς όλα τα κτερίσματα βρέθηκαν στη θέση τους. Μπορεί να ερμηνευθεί όμως αυτή η στάση;






















Χρυσό κόσμημα μοναδικού σχήματος με θέσεις για ένθετους ημιπολύτιμους λίθους

«Οχι, επί του παρόντος» απαντά ο ίδιος. Αλλωστε τα παράξενα συνεχίζονται, με την ύπαρξη γύρω της μιας σειράς αντικειμένων που επίσης δεν μπορεί να εξηγηθεί: Ενας μικρός χάλκινος ταύρος της γεωμετρικής εποχής, που βρίσκεται συνήθως σε ιερά όπως αυτό της Ολυμπίας, αλλά στη συγκεκριμένη περίπτωση ήταν δίπλα στη νεκρή, αποτελεί καθαρά ιερατικό σύμβολο καθώς επιστέφει ένα σκήπτρο.
Κρατούσε σκήπτρο δηλαδή η σεβάσμια γυναίκα; Ενα χάλκινο πριονάκι, ένα πολύ μικρό, επίσης χάλκινο, κουταλάκι για τη μέτρηση δόσεων, μια μικρή ζυγαριά με δίσκο και αλυσίδα συνθέτουν ένα ακόμη παράξενο σύνολο. Και μαζί τους ορισμένοι μικροί κύλινδροι χρυσού, από τους οποίους αποκόπτονταν κομμάτια για χρήση. Σε τι μπορεί να της χρησίμευαν στη ζωή;























Χρυσό πορτρέτο δαιδαλικής μορφής με φενάκη (κόμμωση), περίτεχνο διάδημα κεφαλής και δυσερμήνευτα ακόμη αντικείμενα στο στήθος
Τα σύμβολα

Η γυναίκα φορούσε χρυσοκέντητα και καταστόλιστα φορέματα, όπως αποδεικνύουν τα ψήγματα χρυσού και οι εκατοντάδες χάντρες από φαγεντιανή που είναι απλωμένα γύρω της. (Αλλωστε και το χώμα γύρω από τα οστά φαίνεται ότι περιέχει αποσυντεθημένα οργανικά υλικά, όπως το ξύλο και το ύφασμα.)










Χρυσά ενώτια με μικροσκοπικά τσαμπάκια σταφυλιού



Τα σύμβολα του επίγειου κύρους της και τα κοσμήματα ήταν φορεμένα ή τοποθετημένα επάνω της. Από τον πλούτο των κοσμημάτων- περίπου 130- ήταν όμως μερικά τα οποία από την ώρα της ανασκαφής έκαναν τη μεγαλύτερη εντύπωση προκαλώντας, όπως λέει ο κ. Σταμπολίδης, ανάμεικτα συναισθήματα συγκίνησης και θαυμασμού και παράλληλα γεννώντας μεγάλα ερωτηματικά.
Πρόκειται για δύο μεγάλα χρυσά μισοφέγγαρα που έφεραν έναν ημιπολύτιμο λίθο- γεγονός πρωτοφανές για την εποχή-, έχουν κοκκίδωση γύρω γύρω που σχηματίζει μαιάνδρους, ενώ στο κέντρο του αντικειμένου υπάρχουν οι κεφαλές δύο κρανοφόρων πολεμιστών.
Σε τρίτο παραπλήσιο αντικείμενο (όλα είναι επιστήθια) εμφανίζεται στο κέντρο η μορφή ενός πρίγκιπα, όπως είναι γνωστός από τις μινωικές παραστάσεις, ο οποίος περιστοιχίζεται από δύο λιοντάρια. Ενα ακόμη χρυσό αντικείμενο παριστάνει μια δαιδαλική μορφή με αιγυπτιακή φενάκη (κόμμωση), η οποία φέρει στο στήθος τρία δυσερμήνευτα σύμβολα που μοιάζουν με αγγεία ή αβγά και παραπέμπουν στα αντίστοιχα της Εφεσίας Αρτέμιδος, που έχουν θεωρηθεί μάλιστα ότι μπορεί να ήταν γυναικείοι μαστοί ή και όρχεις. Απροσδιόριστο και εντελώς άγνωστο έως σήμερα είναι το τελευταίο κόσμημα της ομάδας αυτής, με κυκλικό σχήμα, μια υψηλή βάση και ένθετους λίθους!

Ασημένια περόνη που καταλήγει σε κυλινδρικό κόσμημα
Ο Δίας

«Τα σύμβολα στους μηνίσκους παραπέμπουν σε νεαρό Πόσι Θηρών, όπως ο Δίας,που γεννιέται και πεθαίνει,κατά την παράδοση, κάθε χρόνο στο Ιδαίον Αντρον.
Στα λιοντάρια που απεικονίζονται επάνω στην ασπίδα, που έχει βρεθεί στην Ελεύθερνα,στα πώματα-ασπίδες και στους τεράστιους χάλκινους λέβητες της Ελεύθερνας και του Ιδαίου Αντρου. Στις κεφαλές των κρανοφόρων πολεμιστών επίσης από την Ελεύθερνα, που έχουν ευθεία αναφορά στους Κουρήτες, προστάτες πολεμιστές του νεαρού Δία»λέει ο κ. Σταμπολίδης. Σημαντικό όμως είναι το γεγονός ότι τέτοια κοσμήματα έχουν βρεθεί ελάχιστα μέσα στα 200 χρόνια της αρχαιολογίας στην Κρήτη. Συγκεκριμένα, ένα μεγάλο στην Κνωσό και ένα μικρότερο στο Ιδαίον Αντρον. Εδώ είναι πέντε μαζί!
«Πέραν της σημειολογίας τους, εξάλλου, αυτά τα κοσμήματα αλλάζουν την ιστορία της κοσμηματοτεχνίας όπως τη γνωρίζαμε ως τώρα, αφού εκτός από τις νέες τεχνικές,όπως η κοκκίδωση,εμφανίζεται η προσθήκη πολύτιμων ή ημιπολύτιμων λίθων,κάτι που πιστεύαμε ότι άρχιζε στα ελληνιστικά χρόνια,δηλαδή τέσσερις τουλάχιστον αιώνες αργότερα»προσθέτει ο ίδιος.








Δείγμα εξαιρετικής κοσμηματοτεχνίας το χρυσό χελωνάκι με τη διακοσμητική κοκκίδωση και την εξαιρετική κίνηση










Το χρυσάφι
Πού μπορεί να βρέθηκε τόσο χρυσάφι και πώς;
«Ο κοκκινωπός προέρχεται από την Κύπρο,όπως λένε οι μελετητές,αλλά ο κίτρινος πιστεύω ότι ερχόταν από τη Μικρά Ασία με τα χρυσοφόρα ποτάμια της, όπως ο Μαίανδρος που εκβάλλει στη Μίλητο,τη μινωική αποικία της κρητικής πόλης Μιλάτου απέναντι από τη Σάμο. Ας μην ξεχνάμε άλλωστε τις ιστορίες του Ηροδότου για τον σάμιο καπετάνιο Κολαίο και τον κρητικό Κορώβιο,που ταξίδευαν σε όλη τη Μεσόγειο» λέει ο κ. Σταμπολίδης. Και οι τρεις γυναίκες άλλωστε έφεραν επίσης στα μαλλιά σφηκωτήρες από ήλεκτρο. Φορούσαν χρυσά ενώτια «τρίγληνα μορόεντα», όπως τα λέει ο Ομηρος, δηλαδή χαλκάδες με πολύ μικρά τσαμπιά σταφυλιού με τρεις ρόγες το καθένα- ένας τύπος αιγαιακού κοσμήματος γνωστός αρχικά από τις τοιχογραφίες της Θήρας.
Επίσης ανάμεσα στα κτερίσματά τους υπήρχαν σκαραβαίοι από αιγυπτιακό μπλε, σφραγιδόλιθοι μινωικοί, πρίσματα και χάντρες από ορεία κρύσταλλο. Οι χάντρες μάλιστα, διαφόρων σχημάτων, μεγεθών ή υλικών, φέρουν συχνά εγχαράξεις με μινωικά σύμβολα όπως είναι ο διπλούς πέλεκυς, με θαλάσσια θέματα όπως είναι τα καλαμάρια ή οι αστερίες, ή κυνηγετικά όπως το ελάφι που έχει τοξευθεί από τον θηρευτή του. Αλλες πάλι μιμούνται ρόδια ή άνθη και, όπως θεωρεί ο ανασκαφέας, μπορεί να αποτελούσαν την κεφαλή από τις πολύτιμες καρφίτσες που επίσης υπάρχουν στα ευρήματα.










Σκαραβαίος από αιγυπτιακό μπλε, ένα από τα πολλά εισηγμένα από την Αίγυπτο αντικείμενα








Η σπονδή
Μία γυάλινη φιάλη με γαλακτώδες χρώμα και ομφαλό στο κάτω μέρος της, η οποία βρέθηκε μέσα στον λαιμό ενός μεγάλου πήλινου αγγείου, αποτελεί το άλλο ανέλπιστο για τη μοναδικότητά του, αλλά και γιατο γεγονός ότι σώθηκε ακέραιο, εύρημα.
Αχαιμενιδική, φυλλόσχημη, όπως είναι οι γνωστές χρυσές και ασημένιες της περσικής αυτοκρατορίας, έχει διάμετρο γύρω στα 10 εκατοστά και οι ραβδώσεις της- φύλλα- αρχίζουν από τον ομφαλό για να ανοίξουν προς το χείλος της σαν νούφαρο.
Οπως εξηγεί ο κ. Σταμπολίδης, φιάλες αυτού του είδους είναι σπανιότατες- ο ίδιος θυμάται μία υστερότερη χρονολογικά από τους περίφημους ετρουσκικούς τάφους της Βίλας Τζούλια στην Ιταλία, ενώ στην Ελλάδα έχουν βρεθεί μόνο κάποια σπασμένα κομμάτια τους.
«Πρόκειται για σπονδικό αγγείο,όπως αυτά που κρατούν οι θεοί, ο Απόλλωνας, η Αθηνά, στις παραστάσεις. Η παρουσία της επομένως σε αυτή τη γυναικεία ταφή είναι ένα ακόμη ερώτημα»σημειώνει ο ίδιος.
Μεγάλα πήλινα αγγεία, άδεια σήμερα, που προφανώς όμως περιείχαν κατά την εποχή της ταφής υγρά, όπως λάδι, κρασί ή άλλα προϊόντα, καθώς και πολλά μικρότερα ληκύθια, κρητοκυπριακά και φοινικικά, κατάλληλα για τη φύλαξη αρωμάτων ή φαρμάκων, συμπλήρωναν το ταφικό σύνολο. Μία τράπεζα προσφορών εξάλλου στην είσοδο του τάφου δείχνει σαφώς τη σημασία του.
Για την προστασία του είχε κατασκευαστεί αυτός ο θαλαμωτός μυκηναϊκός τάφος, ένα τετράγωνο δωμάτιο διαστάσεων περίπου 3,10 Χ 3 μ., με σωζόμενο ύψος 2,10 μ. Το θυραίο άνοιγμα έχει παραστάδες σε ύψος 1,80 μ. κατασκευασμένες από μεγάλα μπλοκ λαξευμένων λίθων, ένα ακόμη μοναδικό εύρημα καθώς δείχνει τη διατήρηση της μνήμης της μινωικής αρχιτεκτονικής στα γεωμετρικά χρόνια.
Το μυστήριο της Ελεύθερνας που ανασκάπτεται μεθοδικά κάθε χρόνο ολοένα μεγαλώνει. Ακόμη και ο ανασκαφέας της παρατηρεί ξαφνιασμένος πλέον τα ευρήματα, βρίσκοντας τώρα πιθανή τη σύνδεση της πόλης με το Ιδαίον Αντρον.
Τα υπόλοιπα μένει να απαντηθούν στο μέλλον, αν και εφόσον δοθούν όλα τα κλειδιά της αποκρυπτογράφησης του αινίγματος. Μεγάλα πήλινα αγγεία, άδεια σήμερα, που προφανώς όμως περιείχαν κατά την εποχή της ταφής υγρά, όπως λάδι, κρασί ή άλλα προϊόντα, καθώς και πολλά μικρότερα ληκύθια, κρητοκυπριακά και φοινικικά, κατάλληλα για τη φύλαξη αρωμάτων ή φαρμάκων, συμπλήρωναν το ταφικό σύνολο. Μία τράπεζα προσφορών εξάλλου στην είσοδο του






Χώμα καλύπτει ακόμη το χρυσό επιστήθιο κόσμημα με την περίτεχνη διακόσμηση από μαιάνδρους








Το μόνο βέβαιο επί του παρόντος είναι το κοινό συναίσθημα, η μυσταγωγία, που έζησαν εκείνη τη νύχτα οι άνθρωποι της ανασκαφής. Ενα τελετουργικό που θα έλεγε κανείς ότι συνδεόταν μέσω μιας κλωστής που διέτρεχε τον χρόνο με το ταφικό τελετουργικό της απόθεσης των τριών γυναικών από τους κηδευτές τους.

Το Βήμα

Στη Σικελία, δίπλα στο τάφο του Αισχύλου, νέα μνημεία


Η Γέλα της Σικελίας, αποικία Ροδίων, 7ος αιώνας π.Χ.

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Στη γνωστή πόλη της Μεγάλης Ελλάδας την Γέλα της Σικελίας ανακαλύφθηκε πριν μερικές ημέρες μια αρχαιοελληνική νεκρόπολη. Η ανακάλυψη έγινε στη διάρκεια εργασιών της δημοτικής υπηρεσία στο χώρο έξω από τα οικιστικά όρια της πόλης.
Βρέθηκαν τέσσερις αξιόλογοι τάφοι μια σαρκοφάγος και κεραμικά εργαλεία κορινθιακού, αττικού και ιωνικού ρυθμού.
φωτο: Γέλα Σικελίας: Δωρικός κίων
Η ιταλική εφημερίδα ‘ Il Giornale’ ανέφερε πως μετά την σημαντική ανακάλυψη οι εργασίες σταμάτησαν και η περιοχή φυλάσσεται για την αποφυγή βέβηλων πράξεων.
Σημειώνεται πως στη πόλη Γέλα, βρέθηκε παλαιότερα και ο τάφος του Αισχύλου ο οποίος πέθανε σ’ αυτήν το 456/455 π.Χ.
Ο τάφος του αναγνωρίστηκε από την επιγραφή που υπήρχε στον μνημειακό του χώρο:

«ΑΙΣΧΥΛΟΝ ΕΥΦΟΡΙΩΝΟΣ ΑΘΗΝΑΙΟΝ ΤΟΔΕ ΚΕΥΘΕΙ ΜΝΗΜΑ ΚΑΤΑΦΘΙΜΕΝΟΝ ΠΥΡΟΦΟΡΟΙΟ ΓΕΛΑΣ ΑΛΚΗΝ ΔΙ ΕΥΔΟΚΙΜΟΝ ΜΑΡΑΘΩΝΙΟΝ ΑΛΣΟΣ ΑΝ ΕΙΠΟΙ ΚΑΙ ΒΑΘΥΧΑΙΤΗΕΙΣ ΜΗΔΟΣ ΕΠΙΣΤΑΜΕΝΟΣ»
Δηλαδή,

«Αυτό το μνήμα φυλάσσει τον Αισχύλο τον Αθηναίο τον υιό του Ευφορίωνος που έδυσε στον σιτοφόρο Γέλωνα, τη δύναμή του μπορεί να εξιστορήσει το δάσος του Μαραθώνα και ο Πέρσης ο μακρυχαίτης που καλά γνωρίζει».
Οι αρχαιολόγοι εκτιμούν πως ο χώρος είναι μέρος μιας ευρύτερης νεκρόπολης της αρχαίας πόλης αφού αξιόλογα ευρήματα έχουν ανακαλυφθεί στη διπλανή περιοχή τη δεύτερη δεκαετία του 20ου αιώνα από τον αρχαιολόγο Πάολο Όρσι. Τα σημαντικά αρχαιολογικά ευρήματα του εν λόγω αρχαιολόγου, απο τη Γέλα, τις Συρακούσες, τον Κρότωνα, εκτίθενται στα μουσεία των Συρακουσών και της νότιας Ιταλίας.
Η Γέλα χτίστηκε από Ρόδιους αποίκους το 688/87 π.Χ. και λόγω της γεωγραφικής της θέσης αποτέλεσε σημανικό στραυροδρόμι της αρχαίας ναυσιπολοϊας.


Φώτο: Ηώ και Κέφαλος, Γέλας 500-475 π.Χ.





Η Μεγάλη Ελλάδα (σημερινή νότια Ιταλία) ήταν ο αγαπημένος τόπος φιλοσόφων, ποιητών και διανοητών της αρχαίας Ελλάδας.

Ντιμιτρόφ, αργά ξύπνησες!

Βούλγαροι στρατιώτες εν ώρα μάχης

Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος

Σε άλλη μια νέα επίθεση προβαίνει η Βουλγαρία μέσω του υπουργού άνευ χαρτοφυλακίου, Μποτζιδάρ Ντιμιτρόφ. Ζητά από τα Σκόπια να αποκαταστήσει 470 παραμελημένα νεκροταφεία, όπου σύμφωνα με τις βουλγαρικές αρχές βρίσκονται θαμμένοι Βούλγαροι στρατιώτες των Βαλκανικών Πολέμων και του Α’ Παγκόσμιου Πόλεμου.
Το Κράτος των Σκοπίων δεν καπηλεύεται μόνον την ελληνική αλλά έχει βάλει χέρι και στη βουλγαρική ιστορία!
Βαπτίζει όλους του Βουλγάρους που σκοτώθηκαν στους πολέμους και έχουν ταφεί σε σημερινά εδάφη του ως ‘μακεδόνες’ που στρατεύτηκαν με τη Βουλγαρία.
Η πρωτοφανής αυτή πλαστογράφηση προκάλεσε την οργή του Βούλγαρου υπουργού Ντιμιτρόφ, ο οποίος, σημειωτέον, απολαμβάνει την εκτίμηση της βουλγαρικής κοινής γνώμης με τη σθεναρή στάση του, κατά των πλαστογράφων σκοπιανών.
Η Βουλγαρία είχε ζητήσει την αποκατάσταση των κοιμητηρίων, στο έδαφος της πΓΔΜ, όπου είναι θαμμένοι οι Βούλγαροι στρατιώτες.
Όπως ανακοινώθηκε από τα Σκόπια, μέχρι τις 29 Αυγούστου 2009 θα έχουν αποκατασταθεί μερικώς 57 κοιμητήρια στον Πρίλαπο, παρουσιάζοντας έτσι η Βουλγαρία την έναρξη μιας «κοινής βουλγαρικής δράσης». ( Η αλήθεια είναι πως την αποκατάσταση αυτών ζήτησε, πρώτα, η γερμανική κυβέρνηση για τους νεκρούς Γερμανούς του Α’ παγκ. Πολέμου)
Τα απεριποίητα και κατεστραμμένα βουλγαρικά νεκροταφεία, πολλά εκ των οποίων έχουν γίνει χωματερές από τους σκοπιανούς, στάθηκε ως μια καλή αφορμή για να εκφράσει η Σόφια την αντίθεσή της στην πολιτική Γκρουέφσκι που απομακρύνει τη χώρα από την επιρροή της γείτονος.
Δεν θα λησμονήσουμε τη μεγάλη χαρά της Βουλγαρίας όταν αναγνώρισε τα Σκόπια ως «Μακεδονία». Νόμιζε πως απόκτησε ένα προτεκτοράτο...
Τώρα, την έχουν ξεπεράσει στην πλαστογράφηση της Ιστορίας.
Η μεγάλη διδάξασα είναι η ίδια που κατά το παρελθόν, διατείνονταν πως ο Αλέξανδρος είχε ...βουλγαρική καταγωγή! Τώρα ο Αλέξανδρος και οι Μακεδόνες έχουν γίνει ...αρχαίοι σκοπιανοί!
Στο μέλλον μπορεί να ζηλέψουν και οι ...Αλβανοί, οι Άραβες, οι Πακιστανοί κ.ο.κ.
Εκείνο που δεν θέλουν να ακούσουν για την καταγωγή του Αλέξανδρου είναι αυτό που πραγματικά ήταν: Έλληνας.
Πέρα, όμως από αυτά, και Έλληνες αλλά και οι Βούλγαροι γνώριζαν μέχρι τώρα πως ο πόλεμος του 1913, ήταν ελληνοβουλγαρικός ( Μάχες Κιλκίς-Λαχανά, Δοϊράνη, Στρώμνιτσα κλπ).
Τώρα όμως μαθαίνουμε πως δεν ήταν ελληνοβουλγαρικός πόλεμος αλλά .. “ελληνο-μακεδονικός» και οι Βούλγαροι που έφυγαν από τα ελληνικά εδάφη και εγκαταστάθηκαν στη Σόφια και τα περίχωρα ήταν ‘μακεδόνες’!
Διαβάζουμε αυτά τα περίφημα από πορωμένους ...ιεραπόστολους της πλαστογραφίας.

Ντιμιτρόφ, αργά ξύπνησες!

Να δούμε όμως τι λένε και από το κράτος του Γκρουέφσκι, σύμφωνα με δημοσίευμα της σκοπιανής εφημερίδας Βρέμε.
Ο καθηγητής Στέφαν Βλάχοφ Μίκοφ, διατείνεται πως η Βουλγαρία επιδιώκει να σφετεριστεί ένα δικαίωμα των «μακεδόνων στρατιωτών» οι οποίοι είχαν καταταχτεί στο βουλγαρικό στρατό.

«Δεν υπάρχει κανένα πρόβλημα για μια χώρα να επιδιώξει τη συντήρηση των νεκροταφείων των στρατιωτών της, αλλά αυτό το οποίο ζητεί η Βουλγαρία είναι απαράδεκτο.
»Σύμφωνα με τους ισχυρισμούς της, όλα τα νεκροταφεία στη πΓΔΜ είναι βουλγαρικά.
Είναι επίσης σαφές ότι η πλειονότητα των στρατιωτών ήταν «Μακεδόνες», που κατατάχτηκαν στο βουλγαρικό στρατό»,εξηγεί ο Βλάχοφ Μίκοφ.
Σύμφωνα με τον αναφερόμενο, η Βουλγαρία μπορεί να αποκαταστήσει τις σπασμένες ταφόπετρες στα κοιμητήρια που βρίσκονται στην πΓΔΜ, αλλά, όχι να προσθέσει νέες επιγραφές, που να εξηγούν ορισμένα γεγονότα που δεν έχουν αποδειχθεί.(!)
Δεν θα ανεχθούν δηλαδή τα Σκόπια να αναγραφεί πως ήτανε Βούλγαροι στρατιώτες.
Επισημαίνεται πως τον περασμένο Μάρτιο η Βουλγαρία προσπάθησε να τοποθετήσει το μνημείο του Βούλγαρου βασιλιά Φερδινάνδου και του συνταγματάρχη Καβαρνάλιεφ σε ένα χωριό της περιοχής Μοναστηρίου (Μπίτολα) αλλά δεν δόθηκε άδεια από την κυβέρνηση των Σκοπίων.
Ο Βλάχοφ Μίκοφ δηλώνει για το γεγονός πως άλλο η τοποθέτηση μιας ταφόπετρας και άλλο είναι η τοποθέτηση ενός μνημείου.
Ο Βούλγαρος υπουργός Ντιμιτρόφ σχετικά με τα κοιμητήρια του Πρίλεπου δήλωσε πως η συντήρηση τους αποτελεί μια πρόοδο και ένδειξη της καλής γειτονίας των δύο χωρών.
Είπε με έμφαση μάλιστα, πως τα νεκροταφεία αυτά είναι του γερμανικού στρατού από τον πρώτο παγκόσμιο πόλεμο και ότι εκεί είναι θαμμένοι χίλιοι περίπου Γερμανοί και 57 Βούλγαροι. Τα υπουργεία αμύνης της Γερμανίας και της Βουλγαρίας έχουν χρηματοδοτήσει για την αποκατάστασή τους, αφού είχανε γίνει χωματερές από τους Σκοπιανούς.
Ο Ντιμιτρόφ είπε πως είναι ευγνώμων ο βουλγαρικός λαός προς την κυβέρνηση των Σκοπίων που αναγνωρίζει τη Συνθήκη της Γενεύης για τη συντήρηση των τάφων των στρατιωτών. Διαφώνησε όμως με τις δηλώσεις πως δεν πρόκειται για Βουλγάρους αλλά τάχα για «μακεδόνες».
«Έχουμε», είπε, «πολύ καλά στρατιωτικά αρχεία και γνωρίζουμε το που γεννήθηκε και που πέθανε ο καθένας. Δεν είναι σωστό, τώρα, να τους βαπτίζουμε «μακεδόνες» τους στρατιώτες του βουλγαρικού στρατού.
»Δεν αμφιβάλλουμε πως υπήρχαν και εντόπιοι -περίπου 120.000– αλλά δεν μπορώ να συμφωνήσω λέγοντας ότι κατατάχθηκαν με τη βία.”

Ο Ντιμιτρόφ προσπαθώντας να επιβάλλει τις θέσεις υποστηρίζει:
«Σεβόμαστε όσους κατατάχθηκαν στο βουλγαρικό στρατό και σκοτώθηκαν. Είμαστε υποχρεωμένοι να φροντίσουμε τους τάφους τους.»