Η αποκάλυψη του ινδικού θεού Σκάνδα
Ελεύθερος ο Βάσκο
Ο Βάσκο (Vasilije Gligorijevic) είναι ελεύθερος.
Το παρακάτω κείμενο αναρτήθηκε από τον Ακρίτα:Ευχαριστώ αυτούς που έμμεσα και κυρίως άμεσα( ειδικά την Κα Γκατζούλης της Παμμακεδονικής ΗΠΑ και τον Κο Βιτάλη του ΠΑΜΜΕ) βοήθησαν στο να βρεθεί ξανά ο Βάσκο ανάμεσά μας.
Ο αγώνας κατά του Σλαβομακεδονισμού ή ψευδομακεδονισμού όπως λέει ο Βάσκο συνεχίζεται.
Ακολουθεί κείμενο-δήλωση του Βάσκο:
Διαβάστε τη δήλωση στο διπλανό: Μακεδονικά ...και άλλα
Κάποτε στην Ιορδανία...
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Σύμβολα, Θεοί, Ναοί, Γλώσσα, Γραφή.
Όπου και να κοιτάξεις θα τα βρεις δίχως να κοπιάσεις καθόλου.
Η μάνα γη σου τα πετάει στα μούτρα για να ξυπνήσεις.
Μάταια, σε πήρε ο ύπνος και σήμερα.
Αυτός ο λήθαργος, ο λήθαργος αιώνων θα σε καταπιεί...
Γεράσα– Gerasa- Jerash
Η πόλη Γεράσα (Gerasa) των ελληνορωμαικών χρόνων ήταν μια ακμάζουσα πόλη της ελληνιστικής ανατολής. Τον δεύτερο αιώνα π.Χ.. κατοικείτο, από πληθυσμό που το μεγαλύτερο μέρος του ήταν ‘ελληνιστικό’ και το υπόλοιπο σημιτικής προέλευσης. Αυτό μας γίνεται γνωστό εξαιτίας της ίδρυσης στην πόλη λαμπρού ναού προς τιμή της Αρτέμιδας που λατρευότανε από τον ελληνικό πληθυσμό, ενώ ο Ζεύς ήταν προτιμητέος στο σημιτικό κομμάτι του πληθυσμού.
Ο μαρμάρινος ναός της Αρτέμιδας, που στολίζει τη σύγχρονη πόλης Jerash της Ιορδανίας, τελειοποιήθηκε το 150 π.Χ. στη διάρκεια της βασιλείας του αυτοκράτορα Αντωνίνου του Πίου. Όλο το οικοδόμημα είχε δώδεκα κολώνες κορινθιακού ρυθμού και από αυτές σήμερα ένδεκα βρίσκονται όρθιες στο σημείο που τοποθετήθηκαν την αρχαία εποχή. Ο αρχαίος ναός είναι εντυπωσιακός ακόμη και σήμερα και τονίζει την ακμή της αρχαίας πόλης.
"ΕΥ ..ΤΗΡΙΟΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΚΟΣΜΑ ΚΑΙ ΔΑΜΙΑΝΟΥ"
Πόλη Μαντάμπα— Madaba - Ιορδανία
Η Μαντάμπα είναι η πόλη των ψηφιδωτών ή μωσαϊκών. Τα ψηφιδωτά της ανήκουν στον πέμπτο και έκτο αιώνα. Είναι σπάνιας τεχνοτροπίας και το σημαντικότερο δίδουν την ιστορία της πόλης μέχρι το μεγάλο σεισμό του 747 που την ισοπέδωσε κυριολεκτικά.
Από τα ελληνιστικά χρόνια μέχρι τον όγδοο αιώνα η παράδοση της πόλης ‘ελληνοτροπούσε’ . Μπορεί η θρησκεία να άλλαξε και από το αρχέγονο δωδεκάθεο να πήγε στον ιουδαϊκό μονοθεϊσμό, η γλώσσα όμως και η γραφή παρέμεινε ίδια πάνω από χίλια χρόνια.
Ψηφιδωτό παλαιού χριστιανικού ναού. Υπάρχουν πολλές πόλεις της εποχής (5-6ος αιώνας). Μεταξύ αυτών η Φιλαδέλφια, η Σεβαστίς, η Νεάπολης.
Ψηφιδωτό δάπεδο από βυζαντινή οικία. Απεικονίζει τον Ιππόλυτο και τη Φαίδρα από το θεατρικό έργο του Ευριπίδη.
Το ψηφιδωτό δάπεδο του Ναού του Αγίου Γεωργίου της Modaba (6ος αιώνας) αναπαριστά όλη την περιοχή, στο κέντρο : "Η ΑΓΙΑ ΠΟΛΙΣ ΙΕΡΟΥΣΑ(ΛΗΜ). Η γραφή είναι ελληνική.
So, you DON'T want to be a pseudo-MAKEDONSKI
Achileas Papaioannou was a taxiarch, a brigadeer of the ΔΣΕ/DSE (Δημοκρατικός Στρατός Ἐλλάδας/Democratikos Stratos Elladas/Democratic Army of Greece) the rebel army, during the 1946-1949 civil war in Greece.After the defeat of the DSE, Papaioannou escaped through the frontiers, along with thousands of his co-fighters, going from one eastern block country to another, eventually finding his way to Tashkend, the capital of the central Asian Soviet republic of Uzbekistan. In 1956, following the 20th congress of the CPSU and Khrushtsov's de-Stalinization campaign, Achileas Papaioannou sided with the hard core Stalinists and Stalin's stooge in the CPG/KKE, Zachariades.
Μόρρυλος: Η παραμυθένια ιστορία μιας επιγραφής
“ΣΤΕΦΑΝΩΣΑΙ ΑΥΤΟΝ ΘΑΛΛΙΝΩ ΣΤΕΦΑΝΩ”
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Δεν είναι, μόνο, φαινόμενο των καιρών μας.
Να θυμόμαστε, δηλαδή, έναν συμπολίτη μας που πρόσφερε κάτι από την περιουσία του, στο Δήμο της πόλης του και η αρχή αυτή, να τον τιμά για την πράξη του, πολλά χρόνια αργότερα. Όταν, δηλαδή, αναλαμβάνουν άλλοι τα ηνία της πόλης.
Φαίνεται όμως πως ήταν αντιπολιτευόμενος της δημοτικής αρχής και γι’ αυτό μη αρεστός σε αυτήν. Άν και, όπως μας γίνεται γνωστό, δεν ήταν επικριτικός άσκοπα προς αυτήν.
Δύο χιλιάδες τριακόσια χρόνια πριν, στην αρχαία Μόρρυλο, που βρισκόταν δέκα χιλιόμετρα νότιο δυτικά της πόλης Κιλκίς, (στους Άνω Αποστόλους) ένας καλοκάγαθος πολίτης αποφάσισε να ενισχύσει από το υστέρημά του, το Δήμο της πόλης του.
Το όνομά του ήταν ‘Παράμονος’. Κατοικούσε στη ξακουστή για το Ασκληπιείο της, κωμόπολη της Κρηστωνίας.
Το όνομά της πρέπει να το πήρε από τη ιαματική ‘μορρία ύλη’ (λασπώδες υλικό) της περιοχής της. Τότε η περιοχή της Μορρύλου ήτανε βαλτώδης, κατάλοιπο της μεγάλης αρχαίας λίμνης που έφθανε στον Αξιό ποταμό.
Η λασποθεραπεία έδινε υγεία και ανακούφιση στους επισκέπτες της. Η ιαματική αυτή πλευρά της Μορρύλου ήταν πασίγνωστή στο πανελλήνιο, αφού ασθενείς συγκεντρώνονταν στο χώρο που είχε αφιερωθεί στο θεό Ασκληπιό και τη θεά Υγεία, έκαναν λασποθεραπεία και προσέφερναν τάματα για την ίασή τους.
Ένα-δύο χρόνια πριν αναλάβει τα ηνία της Μακεδονίας ο Αντίγονος ο Γονατάς, στην αρχαία Μόρρυλο, οι νέο-εκλεγέντες άρχοντες αποφάσισαν να τιμήσουν έναν πολίτη της πόλης που έκανε δωρεά στο Δήμο, μια αγελάδα, που από τους απογόνους της δημιουργήθηκε μια ολόκληρη αγέλη.
Η επιγραφή που βρέθηκε το 1961 στους Άνω Αποστόλους της περιοχής του Κιλκίς, είναι αρκετά κατατοπιστική. Είναι γραμμένη στην γλώσσα που συνηθίζονταν την εποχή αυτήν. Απηχούσε την λαλουμένη των χρόνων αυτών, όπως, άλλωστε, όλες οι επιγραφές που βρέθηκαν στην Κρηστωνία και γενικότερα στη Μακεδονία.
Η επιγραφή μέσα σε λίγες γραμμές μας φανερώνει μια ολόκληρη ιστορία. Μεταφέρουμε το αρχαίο κείμενο στη σημερινή μας γλώσσα:
« Οι Άρχοντες : ο Εύξεινος υιός του Σάμου, ο Μένανδρος ο υιός του Ολώιχου, ο Νικάνωρ υιός του Παράμονου αποφάσισαν τα εξής:
Ο Παράμονος ο υιός του Σαμαγόρου στη διάρκεια των χρόνων της στρατηγίας του Δημήτριου του Σώπατρου, προσήλθε στο κοινοβούλιο (της πόλης) και χάρισε στην πόλη αλλά και υπέρ του Ασκληπιού μια αγελάδα.
Από τότε με τους απογόνους της αγελάδας έγινε
ολόκληρη αγέλη. Στο δέκατο πέμπτο έτος της στρατηγίας του Επινίκιου, έγινε δεκτό από την πόλη να στεφανώσουν αυτόν με θάλλινο στεφάνι αφού οι άρχοντες τότε που έγινε η δωρεά δεν υλοποίησαν την απόφαση (να του δώσουν έπαινο) που είχε γίνει δεκτή από το κοινοβούλιο των Μορρυλίων αν και πολιτεύται χωρίς μεμψιμοιρία προς αυτούς.
Αποφάσισαν να επαινέσουν αυτόν σύμφωνα με τα κοινά δεδομένα, να τον τιμήσουν με Θάλλινο Στεφάνι (στεφάνι από κλαδιά ελιάς), να στηθεί μάλιστα στήλη με αυτόν σε επιφανές σημείο της τοποθεσίας του Ασκληπιού, για να βλέπουν οι πολίτες πως απονέμεται μια τιμητική διάκριση σε τέτοιους άνδρες για να μιμηθούν παρόμοια ενέργεια.
Να αποσταλεί, μάλιστα, το ψήφισμα στον χαράκτη (μνήμονα).
Ψηφίστηκε στις 17 Υπερβερεταίου ).»
Με την επιγραφή αυτήν βλέπουμε πως οι αρχές της μικρής μακεδονικής πόλης της Κρηστωνίας, τιμούσαν ένα πολίτη τους, ώστε να γίνει παράδειγμα προς μίμηση για τους υπόλοιπους.
Βλέπουμε ακόμη πως ‘πολιτευόταν χωρίς μεμψιμοιρία’ (‘πολιτεύεται πρός αὐτούς
ἀμεμψιμοιρήτως’, γράφει επί λέξει η επιγραφή) προς τις αρχές της πόλης, αυτές όμως τον αγνόησαν.
Δεν τον λησμόνησαν όμως οι επόμενοι άρχοντες που πιθανόν να βοήθησε και ο Παράμονος στην εκλογή τους.
Παρατηρούμε πόση μεγάλη σημασία έδιναν οι αρχαίοι κάτοικοι της περιοχής μας στην τιμή του ‘θάλλινου στεφανιού’ , που δεν ήταν παρά ένα απλό στεφάνι από μικρά κλαδιά ελιάς. Η απονομή του στεφανιού αυτού στο τιμώμενο πρόσωπο από τις αρχές της πόλης ήταν πολύ τιμητικό για τον επαινούμενο. Είναι μια τιμητική διάκριση που την βλέπουμε σε όλες τις ελληνικές πόλεις της αρχαιότητας.(σημ.συγρ. Στην επιγραφή αναφέρεται : ‘θαλλίνω στεφάνω’, στεφάνι, δηλαδή, από θαλλό, νέο τρυφερό κλαδί, βλαστός, κυρίως, της ελιάς. Στον Ηρόδοτο (7.19) το βρίσκουμε ‘ἐστεφανῶσθαι ἐλαίης θαλλῷ’, ο Πλάτων στους Νόμους (946Β): ‘στεφανοῦν τινά θαλλῷ’ .)
Για να μπούμε λίγο στο κλίμα της εποχής σημειώνουμε πως το Νοέμβριο του 280 π.Χ. έγινε επέλαση των Γαλατών στην περιοχή. Προηγήθηκε μάχη των Μακεδόνων με του Γαλάτες που είχαν αρχηγό κάποιον ονόματι Βέλγιο. Δεν είχαν υπολογίσει καλά τις δυνάμεις του εχθρού και ηττήθηκαν, σκοτώθηκε μάλιστα ο Μακεδόνας βασιλιάς Πτολεμαίος ο Κεραυνός.
Οι Γαλάτες λεηλάτησαν τότε την περιοχή. Ήταν πλούσια η λεία τους αφού τον επόμενο χρόνο (279 π.Χ.) άλλα γαλατικά στίφη με αρχηγό κάποιον Βρέννο λεηλατούν τις αγροτικές πόλεις της περιοχής.
Αυτές οι λεηλασίες ανάγκασαν, ως φαίνεται, τη Μόρρυλο, να χτίσει τείχη για να μπορεί να αμυνθεί στις βαρβαρικές ληστρικές επιθέσεις.
Η δημιουργία του τείχους της πρέπει να έγινε στα χρόνια του Αντίγονου του Γονατά που ανέλαβε τη μακεδονική εξουσία το 278 π.Χ. έως το 240 π.Χ.
Πέρα από το περιεχόμενο της επιγραφής, βλέπουμε μερικά από τα ονόματα που υπήρχαν την εποχή αυτήν, την γλώσσα που μιλούσαν, τις ημερομηνίες που χρησιμοποιούσαν, αλλά και τις πολιτικές αντιπαλότητες που υπήρχαν.
Χαρακτηριστικό της εποχής είναι η κυριαρχία της ηθικής στην κοινωνική δομή της πόλης. Οι αρχές πιστεύουν πως θα παρακινήσουν τους πολίτες να ευεργετήσουν την πόλη τους, με την δημοσιοποίηση της πράξης του Παράμονου.
Συνεδριάζουν γι’ αυτό, χαράσσουν σε πέτρινη πλάκα την απόφασή τους και δημιουργούν, έτσι, ένα δεδομένο παράδειγμα προς μίμηση. Εδραιώνουν την πίστη τους στην πόλη και την εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτεία.
Η μικρή αυτή ελληνική πόλη θα επιζήσει και θα αναπτυχθεί μέχρι τους πρώτους ρωμαϊκούς αιώνες.
Στα επόμενα ταραχώδη χρόνια θα λεηλατηθεί, ώσπου τελικά θα καταστραφεί από βαρβαρικές επιδρομές βόρειων λαών.
(Κείμενο και φώτο από το βιβλίο του Γιώργου Εχέδωρου «Αρχαία Κρηστωνία»)
Το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, τα Μπλόγκ και τα Μ.Μ.Ε.
Γράφει ο Γιώργος Εχέδωρος
Κάπου- κάπου βγαίνουν στο προσκήνιο ωραία και αθώα θεματάκια που πολλές φορές περνούν στο ‘ντούκου’. Δεν χρειάζεται να τα διατυμπανίζουμε και πολύ. Αλλά δεν μπορούμε και να τα αποκρύψουμε. Τί είναι όμως μια ανακοίνωση του Στέιτ Ντιπάρτμεντ; Γιατί δημιουργεί τόσο σάλο; Εκεί δεν υπάρχει σκοπιμότητα; Δεν υπάρχει κατεύθυνση; Δεν υπάρχει προπαγάνδα; Και βέβαια υπάρχει! Μόνο που εκεί φορούν το μανδύα της απαλότητας, της κεκαλυμμένης κατεύθυνσης.
Αν σκεφτεί κανείς τι έγινε στο όνομα της αμερικανικής δημοκρατίας τα τελευταία εξήντα χρόνια θα πρέπει να μισήσει τη Δημοκρατία. Αλλά θα αντιτείνει κάποιος πως και οι πρωτοφανείς δολοφονίες και καταστροφές των ‘πολιτισμένων Σταυροφόρων’ το 13ο αιώνα, στο όνομα του Χριστού δεν έγιναν;...
Τα λέμε αυτά κάνοντας ένα ‘ζουμ’ δημοσιογραφικό στο πρόσφατο παρελθόν του Τύπου. Όπου διαβάζουμε σε ένα φύλλο της αθηναϊκής Ελευθεροτυπίας που έχει τον τίτλο: ‘Θάβει τα ελληνικά ΜΜΕ το Στέιτ Ντιπάρτμεντ’. Το άρθρο είναι στα ‘ψιλά’ αλλά τα ζουμερά της εφημερίδας. Σκέφτομαι πόσο, αλήθεια, επίκαιρο είναι. Γράφει η εφημερίδα:
«Επιθετικά, με τάσεις εντυπωσιασμού, συχνά ανεύθυνα, ελεγχόμενα από διαπλεκόμενα συμφέροντα ή από την κυβέρνηση, θεωρεί τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης το αμερικανικό υπουργείο Εξωτερικών, όπως τουλάχιστον γράφει στο ενημερωτικό δελτίο του για την Ελλάδα.
Οι διατυπώσεις αυτές δεν είναι νέες αλλά διατηρούνται εδώ και πολύ καιρό στο δελτίο που παρέχει πληροφορικά στοιχεία για την Ελλάδα και το οποίο ενημερώνεται κατά περιόδους.»
Ας δούμε τι λέει ακριβώς το δελτίο του αμερικάνικου γραφείου εξωτερικών υποθέσεων που στις ετήσιες εκθέσεις του δεν αλλάζει τη ...μονότονη άποψή του:
«Τα ελληνικά μέσα ενημέρωσης αποτελούν ένα θεσμό με μεγάλη επιρροή -συνήθως επιθετικά, με προσπάθειες εντυπωσιασμού και συχνά ανεύθυνα σε ό,τι αφορά το περιεχόμενο. Η αντικειμενικότητα, όπως είναι γνωστή στα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ στο σύνολό τους, δεν υπάρχει στα ελληνικά μέσα ενημέρωσης. Τα περισσότερα ανήκουν σε επιχειρηματίες με εκτεταμένα εμπορικά συμφέροντα σε άλλους τομείς της οικονομίας. Χρησιμοποιούν τις εφημερίδες, τα περιοδικά, τους ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς τους σταθμούς προκειμένου να προωθήσουν τις εμπορικές επιχειρήσεις τους καθώς και την πολιτική επιρροή τους».
Βέβαια δεν μας λέει και κάτι καινούργιο. Αλλά και ένας κύριος λόγος της αναβάθμισης και της ισχυροποίησης τον τελευταίο καιρό της ενημέρωσης από την ‘μπλοκόσφαιρα’ είναι η προς το παρόν –τουλάχιστον- απουσία των αναφερομένων από το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, ‘μεγαλοκαρχαριών’. Αλλά και η εσωτερική ‘καθοδήγηση’ που προωθείται από το Υπουργείο Τύπου με τη φωνή της εκάστοτε διακυβέρνησης δημιουργεί πρόσφορο έδαφος για την εναλλακτική ηλεκτρονική ενημέρωση.
Η Ενημέρωση ‘πολύτιμο όργανο’ για την εκάστοτε Κυβέρνηση
Στην έκθεσή του το Στέιτ Ντιπάρτμεντ, θέτει θέμα, εξ απαλών ονύχων της μονοκρατορίας της ενημέρωσης από την εκάστοτε κυβέρνηση που βρίσκεται στον εξουσιαστικό θώκο. Θεωρείται ένα πολύτιμο όργανο πίεσης της Κοινής Γνώμης από την Κυβέρνηση για την επίτευξη των στόχων και της υπεράσπισης των συμφερόντων της. Γράφει η αμερικάνικη έκθεση για το καθεστώς της ελληνικής ενημέρωσης όπως ήταν πριν μια πενταετία. Στο χρονικό αυτό διάστημα ελάχιστα ή μηδαμινά έχουν αλλάξει:
«Η κρατική ραδιοτηλεόραση, η ΕΡΤ, είναι τυπικά τμήμα του υπουργείου και διαθέτει τρία εθνικής εμβέλειας τηλεοπτικά κανάλια και πέντε εθνικής εμβέλειας ραδιοφωνικά. Ο υπουργός Τύπου χρησιμεύει επίσης ως κυβερνητικός εκπρόσωπος.
»Το υπουργείο διοικεί επίσης το Αθηναϊκό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΑΠΕ) του οποίου το καθημερινό δελτίο αποτελεί βασική πηγή πληροφόρησης για τον ελληνικό Τύπο. Το ίδιο υπουργείο εκδίδει επίσης το δελτίο του Μακεδονικού Πρακτορείου Ειδήσεων, το οποίο διανέμεται σε όλη την περιοχή των Βαλκανίων. Για διεθνείς ειδήσεις το CNN ασκεί ιδιαίτερη επιρροή στην ελληνική αγορά: τα μεγάλα τηλεοπτικά κανάλια το χρησιμοποιούν συχνά ως πηγή. Λίγες εφημερίδες και σταθμοί έχουν ανταποκριτές στο εξωτερικό, συμπεριλαμβανομένων των ΗΠΑ.
»Το 1988, ένας νέος νόμος δημιούργησε το νομικό πλαίσιο για την ίδρυση ιδιωτικών ραδιοφωνικών σταθμών και, από το 1989, τηλεοπτικών σταθμών. Σύμφωνα με το νόμο, το Εθνικό Ραδιοτηλεοπτικό Συμβούλιο είναι υπεύθυνο για τη χορήγηση αδειών σε ιδιωτικούς ραδιοφωνικούς και τηλεοπτικούς σταθμούς. Στην πράξη όμως, η χορήγηση επίσημων αδειών έχει καθυστερήσει επί πολλά χρόνια.
»Το 2001, το Συμβούλιο αποφάσισε ότι η Αθήνα μπορεί να έχει 35 σταθμούς, μια κίνηση που είχε ως αποτέλεσμα το κλείσιμο "πειρατικών" ραδιοφωνικών σταθμών».
Και θα συμπληρώσουμε τώρα εμείς πως αφού ‘ξεκαθαρίστηκε’ το ζήτημα των ραδιοφωνικών σταθμών, σειρά έχουν τώρα τα ‘ανεξέλεγκτα’ μπλόγκ που η αναγνωσιμότητά τους έχει κατακόρυφη άνοδο. Σε τέτοιο, μάλιστα, μεγάλο βαθμό που ‘κάνουν ζημιά’, όχι τόσο στο ‘μεγάλο κεφάλαιο’ όσο στον έλεγχο της ενημέρωσης.
Τα μπλογκ θα ακολουθήσουν την 'πεπατημένη' των ραδιοφωνικών σταθμών; Το σενάριο είναι γνωστό. Πρώτα αρχίζουμε με μηνύσεις, έρχεται η δικαιοσύνη, κατόπιν το κράτος και η νομοθετική ρύθμιση που φέρνει το κλείσιμο των μπλογκ...
Θα μπορέσουν όμως να σφραγίσουν η να ελέγξουν μια αμερικάνικη επινόηση (blogs), αφού το κύριο παιχνίδι των μπλογκ παίζεται από αμερικάνικες γιγαντοεταιρίες;Το ιερό του Υψίστου Διός στο Δίο
και το αρχαίο Μακεδονικό Ημερολόγιο
Του ΣΑΚΗ ΑΠΟΣΤΟΛΑΚΗ
Φώτο: Με τις λέξεις 'ΑΓΑΘΗ ΤΥΧΗ' αρχίζει στη μαρμάρινη επιγραφή το Μακεδονικό Ημερολόγιο
Η πρώτη έγγραφη μαρτυρία ολόκληρου του Μακεδονικού Ημερολογίου ανακαλύφθηκε στο ιερό του Υψίστου Διός στο Δίον Πιερίας, το οποίο ήρθε στο φως τον περασμένο Ιούνιο.
Πρόκειται για μια μαρμάρινη πλάκα, διαστάσεων 60χ35 εκ., η οποία βρέθηκε μπροστά στο άγαλμα του Υψίστου Διός, στη βάση του οποίου ήταν εντοιχισμένη. Αναφέρεται στο εορτολόγιο που τηρούνταν προς τιμήν του Υψίστου Διός και καταγράφει τους δώδεκα μήνες. Καταγράφεται ακόμη ποιος ευγενής είχε την υποχρέωση να διοργανώνει και να χρηματοδοτεί τις εκδηλώσεις προς τιμήν του Υψίστου Διός, αλλά και οι ποινές και το χρηματικό πρόστιμο που επρόκειτο να επιβληθεί, σε περίπτωση που ο διοργανωτής και χορηγός των εκδηλώσεων δεν τηρούσε τα καθήκοντα και τις υποχρεώσεις, που είχε αναλάβει. Το πρόστιμο ήταν χρηματικό και καταβαλλόταν στο δημόσιο ταμείο.
Σύμφωνα με τον καθηγητή Αρχαιολογίας του ΑΠΘ Δημήτρη Παντερμαλή, η ανακάλυψη είναι σημαντική, γιατί το Μακεδονικό Ημερολόγιο διαδόθηκε μέσω του Μεγάλου Αλεξάνδρου και των διαδόχων του σε ολόκληρη την Ασία και την Αίγυπτο. Ειδικά στην Αίγυπτο, τονίζει ο Δ. Παντερμαλής, στα δημόσια έγγραφα σε παπύρους συνήθιζαν να σημειώνουν τις ημερομηνίες και του αιγυπτιακού και του μακεδονικού ημερολογίου. Με την πάροδο των χρόνων, το αιγυπτιακό ημερολόγιο εξισώθηκε με το μακεδονικό. Μέχρι τώρα, όμως, οι αρχαιολόγοι αντλούσαν όλες τις πληροφορίες από τους αιγυπτιακούς παπύρους, καθώς δεν υπήρχε καμία άλλη αναφορά.
Ο πρώτος μήνας του Μακεδονικού Ημερολογίου έφερε την ονομασία «Ξανδικός» και αναφερόταν σε μια μεγάλη γιορτή για την κάθαρση του μακεδονικού στρατού. Ο δεύτερος μήνας ήταν έφερε την ονομασία «Διός» και ήταν αφιερωμένος στις λατρευτικές εκδηλώσεις του Δία. Στην αρχική σειρά των μηνών, τονίζει ο Δ. Παντερμαλής, πρώτος μήνας ήταν ο «Διός», καθώς η έναρξη του μακεδονικού ημερολογίου συνέπιπτε με τη φθινοπωρινή ισημερία. Το μακεδονικό ημερολόγιο, τονίζει ο Δ. Παντερμαλής, επέζησε επί πολλούς αιώνες στις χώρες των ελληνιστικών βασιλείων.
Στο ιερό του Υψίστου Διός αποκαλύφθηκαν ακόμη και άλλα τμήματα του ψηφιδωτού δαπέδου, το οποίο κοσμείται με παραστάσεις αετών, σύμβολο του Δία.
Την ανακάλυψη της μαρμάρινης πλάκας ανακοίνωσε την περασμένη Παρασκευή ο καθηγητής Αρχαιολογίας του ΑΠΘ στο Δίον, στη διάρκεια συνεδρίου, την έναρξη του οποίου κήρυξε ο Πατριάρχης Αλεξανδρείας και Πάσης Αφρικής κ. Πέτρος ο Ζ'. Το συνέδριο είχε ως θέμα του τους αρχαίους δεσμούς του Δίου και της Αλεξάνδρειας. Ο Δ. Παντερμαλής, στην πανηγυρική ομιλία του, επικεντρώθηκε στην παρουσίαση, για πρώτη φορά, της ανασκαφής στο ιερό του Υψίστου Διός και στο εντελώς πρόσφατο εύρημα, αυτό της εντοιχισμένης στο άγαλμα του Διός πλάκας.
Το ιερό εντοπίστηκε τον περασμένο Ιούνιο και είναι το πρώτο αφιερωμένο στη λατρεία του «Υψίστου Διός» ή «Ουράνιου Διός», ιερό που εντοπίστηκε στην Ελλάδα. Πρόκειται για μια άλλη λατρεία του Δία, η οποία ήταν ώς τώρα γνωστή μόνο από κείμενα και αναφορές. Εντοπίστηκε στην απέναντι όχθη από το ιερό της Ισιδας και ανήκει στην Ελληνιστική και τη Ρωμαϊκή Περίοδο. Με την έναρξη της ανασκαφής ήρθαν στο φως ένα άγαλμα του Δία, 14 μαρμάρινοι αετοί, ο βωμός και ο ναός, στο βάθος του οποίου βρισκόταν το ένθρονο μαρμάρινο άγαλμα του Δία, καθώς και πολλά αναθήματα.